صادر گشته،و در همين،پندى نهفته است براى پندگيران.پس هر گاه حقّى شنيديد آن را به گوش جان بشنويد و آن را مورد عمل و اعتقاد خويش قرار دهيد،نه آنكه تنها براى نقل و روايت به خاطر بسپريد،چه،فراوانند ناقلان و راويان كتابها،در حالى كه مراعات‌كنندگان و پردازندگان بدان نادرند،و يارى از خدا بايد جست

نّت خدا دگرگون گشته و به حدود و مقرّراتش تجاوز شده،و به سوى رهنمايى دعوت نكنند و غنايم را ميان اهلش تقسيم نكنند و به عهد و پيمان،وفادار نيستند. كشته‌هاى خود را كه بدينسان[به دستور اين گونه زمامداران نابحق]در جنگها كشته شوند[نابجا]شهيد خوانند.با افترا و انكار سوى خداوند آمده‌اند.و با جهل و نادانى از دانش بى‌نيازى مى‌جويند،و اينها بيشتر مردان نيك و شايسته را به انواع شكنجه‌ها عذاب دادند،سخن راست آنها را افتراء بر خدا ناميدند،و كار نيك آنها را به بدى پاداش دادند. براستى خداوند عزّ و جل پيامبرى از جنس خودتان براى شما فرستاد.بر او ناگوار است كه شما در رنج باشيد و نسبت به خوشى و رفاه شما آزمند است،و بويژه نسبت به مؤمنان بسيار مهر ورز و مهربان است،و براى آن پيامبر،كتابى بى‌مانند فرستاد،كه نه از قبل و نه از بعد باطلى بدان راه ندارد.تنزيلى است از خداوند حكيم و حميد،قرآنى است به زبان عربى،بدور از كژى تا بيم دهد هر آن كس را كه زنده باشد و فرمان عذاب را بر كافران ثابت كند. چنين مباد كه آرزوى بيجا،شما را از توجّه به حق بركنار دارد و مبادا عمر خويش را دراز بپنداريد،چه،آنان را كه پيش از شما بودند،آرزوى دراز و سرپوش نهادن بر موقع مرگ، به نابودى كشانيد تا آنكه مرگشان در رسيدهمان مرگى كه هنگام آن پوزشى پذيرفته نگردد،و توبه برداشته شود و سختى كوبنده و نقمت در رسد،و هر آينه خداوند عزّ و جل وعدۀ خود را به شما رسانيده و گفتار حق را براى شما شرح داده و سنّت و شيوۀ مسلمان بودن را به شما آموخته و راهها را براى شما روشن ساخته تا عذر را از شما برطرف كند و بر يادآورى تشويقتان كرده،راه نجاتتان بنمايد. همانا هر كه پند خدا را پذيرفت و سخن او را راهنماى خود گرفت خدايش به راست‌ترين راهها رهش نمايد و او را براى راست رفتارى توفيق دهد و به او يارى رساند و براى كارها آماده‌اش سازد.هر آينه،پناهنده بخدا آسوده و محفوظ‍‌ است و دشمنش ترسان و فريب خورده.با ذكر فراوان،خود را از خداوند عزّ و جلّ‌ نگاه داريد و با پرهيزكارى،از او بترسيد و با فرمانبرى،به او تقرّب جوييد كه اوست نزديك و اجابت‌كننده.خداوند عزّ و جلّ‌ فرموده است:« وَ إِذٰا سَأَلَكَ‌ عِبٰادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ‌ أُجِيبُ‌ دَعْوَةَ‌ اَلدّٰاعِ‌ إِذٰا دَعٰانِ‌ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَ لْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ‌ يَرْشُدُونَ‌ » . از خدا جوياى اجابت شويد و به او بگرويد و خدا را بزرگ شماريد كه هر كس خدا را به بزرگى شناخت روا نيست كه خود را بزرگ قلمداد كند،چه،سربلندى كسانى كه به عظمت خدا پى بردند همين است كه در برابر او فروتنى ورزند،و عزّت كسانى كه به جلال خدا پى بردند،همين است كه در برابر او خود را خوار و ناچيز دانند،و سلامت كسانى كه با قدرت خدا آشنايى دارند،اين است كه تسليم درگاهش باشند و آگاهانه خود را ناسپاس درگاه حق نسازند و پس از رهيافتن به حق گمراه نشوند.از حق كناره مگيريد آن گونه كه انسان تندرست از بيمار جرب‌دار كناره مى‌گيرد و سالم از بيمار مى‌گريزد. بدانيد كه شما راه حق را نمى‌شناسيد مگر پس از آنكه رهانيدۀ آن را بازشناسيد،نمى‌توانيد به پيمان كتاب توسّل جوييد مگر آنكه پيمان شكن قرآن را شناسايى كنيد،و نخواهيد توانست بدان تمسّك جوييد مگر آنكه طردكنندۀ قرآن را بشناسيد،و نخواهيد توانست قرآن را آن گونه كه شايسته است بخوانيد مگر آنكه تحريف‌كنندۀ آن را بشناسيد،و گمراهى را نخواهيد شناخت مگر آن گاه كه هدايت را بازشناسيد،و تقوا را نشناسيد مگر هنگامى كه مرز گذر از آن را،بشناسيد. هنگامى كه اينها را شناختيد بدعتها و زورگوييها را خواهيد شناخت و افترا بر خدا رسول و تحريف قرآن را درخواهيد يافت،و خواهيد ديد كه چگونه خداوند،هدايت يافتگان را ره نموده.مبادا كسانى كه[معارف قرآن]را نمى‌دانند شما را به گمراهى و جهل كشانند،زيرا علم قرآن را نداند مگر كسى كه طعم آن را چشيده باشد،در پرتو علم آن، نادانى خود را به دانايى و نابيناييش را به بينايى و ناشنواييش را به شنوايى مبدّل سازد و كارهاى شايستۀ خود را در بارگاه خداوند والانام،ثبت كرده كارهاى بد را،محو و نابود ساخته باشد و به مقام رضوان و خشنودى خداوندى نايل گشته باشد. پس علم قرآن را بويژه از اهلش طلب كنيد كه تنها ايشان هستند همان نورى كه بايد از آن پرتو گرفت،و جلودارانى كه بايد بديشان اقتدا كرد،و آنهايند جانمايۀ زندگى علم و دانش و وسيلۀ نابودى جهل و نادانى.آنهايند كه حكمتهاى ايشان شما را از علم و دانششان آگاه سازد و خاموشيشان از منطق[درست]آنان حكايت دارد.برونشان بر درونشان دليل است.با دين به مخالفت برنخيزند و در آن اختلافى با هم ندارند.قرآن در ميان ايشان گواهى است صادق و خاموشى است گويا.پس آنان به سبب جايگاه و شأنشان گواهان حقّ‌ هستند و خبر دهندگانى راستگو،نه با حق مخالفت دارند و نه در آن اختلاف كنند.پيشينۀ آنها در نزد خداوند خوب و روشن است،و داورى درست خداوندى در بارۀ آنها

بهشت کافی: ج ۱، ص۴۴۲ محمّد بن حسين از اجداد خود از امير مؤمنان عليه السّلام روايت كند كه اين خطبه را ايراد فرمود،و ديگران به سند ديگرى روايت كرده‌اند كه آن را در ذى قار بيان فرمود.امام پس از حمد و ثناى پروردگار فرمود: امّا بعد، همانا خداى تبارك و تعالى محمّد صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم را بحق مبعوث فرمود، تا بندگان خود را از پرستش بندگان به پرستش خود درآورد و از پيمان بندگانش به پيمان خود برآرد و از فرمانبردارى بندگانش به فرمانبردارى خود كشاند و از تحت سرپرستى بندگانش در تحت سرپرستى خود آورد، و آن پيامبر را مژده رسان و هشداردهنده، دعوت‌كننده به سوى خدا،به اذنش چراغى فروزان قرار داد از آغاز تا انجام، كه به سبب برقرارى عذر و بيم بود. با احكامى كه آنها را خوب بيان كرد و شرح و تفصيل آنها را استوار نمود و با فرقانى كه آن را از سخنان ديگران جدا ساخت و با قرآنى كه آن را عيان و بيان نمود تا بنده‌ها پروردگار ناشناختۀ خويش را بشناسند و به آن خدايى كه منكرش بودند اعتراف كنند و پس از انكار،در صدد اثبات او برآيند. خداوند سبحان در كتاب خود بر آنها تجلّى كرد بى‌آنكه به چشم سر او را ببينند. بردبارى خويش را بدانها نشان داد كه چگونه با شكيب است و گذشت خود را بديشان نمود كه چگونه گذشت دارد، و قدرتش را به آنها نشان داد كه چگونه قدرت دارد و از هيبت خويش هشدارشان داد، و به آنها فهماند كه چگونه آيات و نشانه‌هاى توحيد را هستى بخشيده و چگونه از ميان رفتگان نافرمان را،با شكنجه‌هاى گران از ميان برد، و دورشدگان را به داس كيفرهاى سخت درو كرد، و چسان بندگان را روزى داده و راهنمايى كرده و عطايشان بخشيده، و حكم خود را بديشان نمود كه چگونه حكم كنند و چگونه شكيب ورزند تا بشنوند آنچه شنيدنى است و ببينند. پس خداى عزّ و جل،محمّد صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم را بدين منظور برانگيخت، پس بدانيد كه بزودى پس از من زمانى بر شما بيايد كه در آن روزگار چيزى پوشيده‌تر از حق و آشكارتر از باطل و فزونتر از دروغ بر خداى تعالى و رسولش صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم نيست و در ميان مردم آن روزگار بى‌ارزشترين كالا كتاب خداست اگر آن گونه كه بايد خوانده شود،و هيچ كالايى پر مشترى‌تر از همان كتاب خدا نيست اگر آياتش از جاى خود تحريف و تغيير يابد.در ميان بندگان و هم در ميان شهرها در آن روزگار چيزى از معروف بيشتر مورد انكار نمى‌باشد، و چيزى هم از منكر،بيشتر مطلوب نيست.در آن زمان هيچ كار هرزه‌اى بدتر و هيچ كيفرى جانگيرتر،از راهيابى به وقت گمراهى نيست،زيرا قرآن‌دانان،قرآن را پشت سر اندازند و حافظانش،آن را در طاق نسيان نهند تا آنكه تمنّيات نفسانى ايشان را در پى خود كشاند،و اين شيوه را از پدران خود به ارث برند و به دروغ دست به تفسير و تحريف قرآن زنند و آن را به بهاى كمى بفروشند و بدان تمايلى نداشته باشند.در اين زمان است كه قرآن و اهل آن مطرود از جامعه مى‌گردند،و هر دوى آنها همراهان يك راهند،و كسى پناهشان ندهد.وه كه چه همراهان پسنديده‌اى!خوشا به حال آن دو و آنچه كه به خاطرش مى‌كوشند. در آن روزگار قرآن و اهل قرآن در ميان مردمند،ولى در حقيقت همراه با ايشان نيستند.اين مردم بر اساس جدايى گرد هم جمع شوند و از جماعت جدا گردند.سرپرستى كار اين مردم و كار دينشان را كسانى عهده دارند كه به نيرنگ و زشتكارى و رشوه و آدمكشى در ميان آنها رفتار كنند،گويا خود را جلوداران قرآن مى‌انگارند،و حال آنكه قرآن،جلودار آنها نيست.جز نامى از حق در ميان آنها ديده نمى‌شود و از قرآن جز خط‍‌ و نوشته‌اى در ميان ايشان بر جاى نمانده است. كسى است كه آوازۀ حكمتهاى قرآن به گوشش خورده و به پيروى آن درآيد،ولى هنوز از آن مجلس برنخاسته كه از دين بيرون رود و از روش پادشاهى به آيين پادشاهى ديگر درآيد و از تحت سرپرستى پادشاهى به سرپرستى پادشاهى،ديگر برآيد و از پيروى زمامدارى به پيروى زمامدارى،ديگر درآيد و از تعهّدات سلطانى،به زير بار تعهّدات سلطانى ديگر برود،و بتدريج آن گونه كه خود خبر ندارند خداى تعالى آنان را با آرزو و اميد به نابودى كشاندو براستى كه دام خدا بسيار استوار است تا بدان جا كه در گناه و نافرمانى زاده شوند و به ستم،ديندارى كنند،و حال آنكه قرآن كريم از جور و ستم هرگز نگذرد.گمراهانى هستند سرگردان كه به غير دين خداى عزّ و جلّ‌،ديندارى كنند و براى غير خدا سر تعظيم فرود آرند. مساجد ايشان در آن روزگار از گمراهى آباد و از هدايت ويران است،[حق هدايت در آنها دگرگون گشته]قاريان قرآن و آبادكنندگان مساجد در آن زمان نوميدترين خلق خدا و آفريدگان آنند.گمراهى از آنان سرچشمه گيرد و بدانان باز گردد،و لذا حضور در مساجد آنها و رفتن به سوى ايشان،كفر است بخداى بزرگ،مگر كسى كه به مساجد آنان برود در حالى كه از گمراهى آنان آگاه باشد.در نتيجۀ رفتار و كردار آنها بر اين شيوه، مساجدشان از هدايت ويران و از گمراهى آباد است. س

☘ 📢 #صدای_ثامن (۲۲) | بررسی #انتخابات #عراق 🍃🌹🍃 🎙کارشناس برنامه: دکتر فرزان شهیدی #غرب_آسیا #روشنگری #ثامن #جهاد_تبیین

فصل 7 آنچه او صلوات الله علیه (امام علی) چهارصد فصل آموخت در دین و زندگی دنیوی برای مسلمان خوب است بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 89 باب 7 ما علمه صلوات الله عليه من أربعمائة باب مما يصلح للمسلم في دينه و دنياه‏ **[ترجمه]خصال: محمد بن مسلم از امام صادق علیه السّلام، از پدر بزرگوارش، از جدّش نقل می کند که امیر مؤمنان علی علیه السّلام در یک مجلس، چهارصد درس از مواردی که کار دین و دنیای یک مسلمان را اصلاح می کند، به یارانش آموخت. فرمود: 1- ل، [الخصال‏] أَبِي عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْيَقْطِينِيِّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي عَنْ آبَائِهِ ع: أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَّمَ أَصْحَابَهُ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ أَرْبَعَمِائَةِ بَابٍ مِمَّا يَصْلُحُ لِلْمُؤْمِنِ فِي دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ قَالَ ع بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 95 101- پیش از آنکه نعمتی از دست شما برود با آن نیکویی کنید که نعمت از دست می رود و در مورد رفتاری که صاحبش با او کرده، علیه او گواهی می دهد. قَبْلَ فِرَاقِهَا فَإِنَّهَا تَزُولُ وَ تَشْهَدُ عَلَى صَاحِبِهَا بِمَا عَمِلَ فِيهَا

فصل 7 آنچه او صلوات الله علیه (امام علی) چهارصد فصل آموخت در دین و زندگی دنیوی برای مسلمان خوب است بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 89 باب 7 ما علمه صلوات الله عليه من أربعمائة باب مما يصلح للمسلم في دينه و دنياه‏ **[ترجمه]خصال: محمد بن مسلم از امام صادق علیه السّلام، از پدر بزرگوارش، از جدّش نقل می کند که امیر مؤمنان علی علیه السّلام در یک مجلس، چهارصد درس از مواردی که کار دین و دنیای یک مسلمان را اصلاح می کند، به یارانش آموخت. فرمود: 1- ل، [الخصال‏] أَبِي عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْيَقْطِينِيِّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي عَنْ آبَائِهِ ع: أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَّمَ أَصْحَابَهُ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ أَرْبَعَمِائَةِ بَابٍ مِمَّا يَصْلُحُ لِلْمُؤْمِنِ فِي دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ قَالَ ع بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 95 102- کسی که از خداوند متعال به روزی اندک راضی و خشنود باشد، خداوند نیز از او به عمل اندک راضی می گردد. مَنْ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ «3» ______________________________________________ (3) في نسخة و في التحف: رضى من اللّه. عَزَّ وَ جَلَّ بِالْيَسِيرِ مِنَ الرِّزْقِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ «4» ______________________________________________ (4) في نسخة و في التحف: رضى اللّه منه.

فصل 7 آنچه او صلوات الله علیه (امام علی) چهارصد فصل آموخت در دین و زندگی دنیوی برای مسلمان خوب است بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 89 باب 7 ما علمه صلوات الله عليه من أربعمائة باب مما يصلح للمسلم في دينه و دنياه‏ **[ترجمه]خصال: محمد بن مسلم از امام صادق علیه السّلام، از پدر بزرگوارش، از جدّش نقل می کند که امیر مؤمنان علی علیه السّلام در یک مجلس، چهارصد درس از مواردی که کار دین و دنیای یک مسلمان را اصلاح می کند، به یارانش آموخت. فرمود: 1- ل، [الخصال‏] أَبِي عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْيَقْطِينِيِّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي عَنْ آبَائِهِ ع: أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَّمَ أَصْحَابَهُ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ أَرْبَعَمِائَةِ بَابٍ مِمَّا يَصْلُحُ لِلْمُؤْمِنِ فِي دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ قَالَ ع بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 95 103- بپرهیزید از این که (در اعمالتان) کوتاهی نمایید که حسرت خواهید برد، آن گاه که حسرت سودی نداشته باشد. بِالْقَلِيلِ مِنَ الْعَمَلِ إِيَّاكُمْ وَ التَّفْرِيطَ فَتَقَعُ الْحَسْرَةُ حِينَ لَا تَنْفَعُ الْحَسْرَةُ «5» __________________________________________________ (5) في التحف: إيّاكم و التفريط فانه يورث الحسرة حين لا تنفع الحسرة.

فصل 7 آنچه او صلوات الله علیه (امام علی) چهارصد فصل آموخت در دین و زندگی دنیوی برای مسلمان خوب است بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 89 باب 7 ما علمه صلوات الله عليه من أربعمائة باب مما يصلح للمسلم في دينه و دنياه‏ **[ترجمه]خصال: محمد بن مسلم از امام صادق علیه السّلام، از پدر بزرگوارش، از جدّش نقل می کند که امیر مؤمنان علی علیه السّلام در یک مجلس، چهارصد درس از مواردی که کار دین و دنیای یک مسلمان را اصلاح می کند، به یارانش آموخت. فرمود: 1- ل، [الخصال‏] أَبِي عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْيَقْطِينِيِّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي عَنْ آبَائِهِ ع: أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَّمَ أَصْحَابَهُ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ أَرْبَعَمِائَةِ بَابٍ مِمَّا يَصْلُحُ لِلْمُؤْمِنِ فِي دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ قَالَ ع بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 95 104- آن گاه که در میدان کارزار با دشمن رو به رو شدید، کمتر سخن گفته و بسیار به یاد خدا باشید، و پشت به دشمن نکنید که پروردگارتان را به خشم آورده و سزاوار غضب او خواهید بود. إِذَا لَقِيتُمْ عَدُوَّكُمْ فِي الْحَرْبِ فَأَقِلُّوا الْكَلَامَ وَ أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَارَ فَتُسْخِطُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ وَ تَسْتَوْجِبُوا غَضَبَهُ

فصل 7 آنچه او صلوات الله علیه (امام علی) چهارصد فصل آموخت در دین و زندگی دنیوی برای مسلمان خوب است بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 89 باب 7 ما علمه صلوات الله عليه من أربعمائة باب مما يصلح للمسلم في دينه و دنياه‏ **[ترجمه]خصال: محمد بن مسلم از امام صادق علیه السّلام، از پدر بزرگوارش، از جدّش نقل می کند که امیر مؤمنان علی علیه السّلام در یک مجلس، چهارصد درس از مواردی که کار دین و دنیای یک مسلمان را اصلاح می کند، به یارانش آموخت. فرمود: 1- ل، [الخصال‏] أَبِي عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْيَقْطِينِيِّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي عَنْ آبَائِهِ ع: أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَّمَ أَصْحَابَهُ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ أَرْبَعَمِائَةِ بَابٍ مِمَّا يَصْلُحُ لِلْمُؤْمِنِ فِي دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ قَالَ ع بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 95 105- و آن گاه که دیدید کسی از برادران شما در جنگ زخمی شده یا وامانده گشته یا کسی را دیدید که دشمن شما به او طمع کرده، با جانفشانی به او نیرو ببخشید. وَ إِذَا رَأَيْتُمْ مِنْ إِخْوَانِكُمْ فِي الْحَرْبِ الرَّجُلَ الْمَجْرُوحَ أَوْ مَنْ قَدْ نُكِلَ أَوْ مَنْ قَدْ طَمِعَ عَدُوُّكُمْ فِيهِ

فصل 7 آنچه او صلوات الله علیه (امام علی) چهارصد فصل آموخت در دین و زندگی دنیوی برای مسلمان خوب است بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 89 باب 7 ما علمه صلوات الله عليه من أربعمائة باب مما يصلح للمسلم في دينه و دنياه‏ **[ترجمه]خصال: محمد بن مسلم از امام صادق علیه السّلام، از پدر بزرگوارش، از جدّش نقل می کند که امیر مؤمنان علی علیه السّلام در یک مجلس، چهارصد درس از مواردی که کار دین و دنیای یک مسلمان را اصلاح می کند، به یارانش آموخت. فرمود: 1- ل، [الخصال‏] أَبِي عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْيَقْطِينِيِّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي عَنْ آبَائِهِ ع: أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَّمَ أَصْحَابَهُ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ أَرْبَعَمِائَةِ بَابٍ مِمَّا يَصْلُحُ لِلْمُؤْمِنِ فِي دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ قَالَ ع بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 95 106- هر چه می توانید کار نیک انجام دهید که از مرگ های بد حفظ می کند. فَأَقْنُوهُ «6» __________________________________________________ (6) أي احفظوه و في نسخة: فقوه. بِأَنْفُسِكُمْ اصْطَنِعُوا الْمَعْرُوفَ بِمَا قَدَرْتُمْ عَلَى اصْطِنَاعِهِ

فصل 7 آنچه او صلوات الله علیه (امام علی) چهارصد فصل آموخت در دین و زندگی دنیوی برای مسلمان خوب است بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 89 باب 7 ما علمه صلوات الله عليه من أربعمائة باب مما يصلح للمسلم في دينه و دنياه‏ **[ترجمه]خصال: محمد بن مسلم از امام صادق علیه السّلام، از پدر بزرگوارش، از جدّش نقل می کند که امیر مؤمنان علی علیه السّلام در یک مجلس، چهارصد درس از مواردی که کار دین و دنیای یک مسلمان را اصلاح می کند، به یارانش آموخت. فرمود: 1- ل، [الخصال‏] أَبِي عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْيَقْطِينِيِّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي عَنْ آبَائِهِ ع: أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَّمَ أَصْحَابَهُ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ أَرْبَعَمِائَةِ بَابٍ مِمَّا يَصْلُحُ لِلْمُؤْمِنِ فِي دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ قَالَ ع بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 95 107- هر کس از شما بخواهد که بداند مقام و منزلت او در پیشگاه خداوند چگونه است، بایستی ببیند که مقام خداوند در نزد او به هنگام گناه چقدر است که مقام او نیز در ص: 95 پیشگاه خدا چنین خواهد بود. فَإِنَّهُ يَقِي مَصَارِعَ السَّوْءِ وَ مَنْ أَرَادَ مِنْكُمْ أَنْ يَعْلَمَ كَيْفَ مَنْزِلَتُهُ عِنْدَ اللَّهِ فَلْيَنْظُرْ كَيْفَ مَنْزِلَةُ اللَّهِ مِنْهُ عِنْدَ الذُّنُوبِ كَذَلِكَ مَنْزِلَتُهُ‏ بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 96 عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى

فصل 7 آنچه او صلوات الله علیه (امام علی) چهارصد فصل آموخت در دین و زندگی دنیوی برای مسلمان خوب است بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 89 باب 7 ما علمه صلوات الله عليه من أربعمائة باب مما يصلح للمسلم في دينه و دنياه‏ **[ترجمه]خصال: محمد بن مسلم از امام صادق علیه السّلام، از پدر بزرگوارش، از جدّش نقل می کند که امیر مؤمنان علی علیه السّلام در یک مجلس، چهارصد درس از مواردی که کار دین و دنیای یک مسلمان را اصلاح می کند، به یارانش آموخت. فرمود: 1- ل، [الخصال‏] أَبِي عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْيَقْطِينِيِّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي عَنْ آبَائِهِ ع: أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَّمَ أَصْحَابَهُ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ أَرْبَعَمِائَةِ بَابٍ مِمَّا يَصْلُحُ لِلْمُؤْمِنِ فِي دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ قَالَ ع بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (عليهم السلام)، ج‏10، ص: 96 108- بهترین چیزی که مرد در خانه خود برای خانواده اش می گیرد، گوسفند است. پس هر کس یک گوسفند در خانه اش باشد، فرشتگان هر روز یک مرتبه او را تقدیس می کنند. و هر که در خانه اش دو گوسفند داشته باشد فرشتگان هر روز دو مرتبه او را تقدیس می کنند و همین گونه در سه گوسفند، می گویند: به شما برکت داده شود.» أَفْضَلُ مَا يَتَّخِذُهُ الرَّجُلُ فِي مَنْزِلِهِ لِعِيَالِهِ الشَّاةُ فَمَنْ كَانَتْ فِي مَنْزِلِهِ شَاةٌ قَدَّسَتْ عَلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ فِي كُلِّ يَوْمٍ مَرَّةً وَ مَنْ كَانَتْ عِنْدَهُ شَاتَانِ قَدَّسَتْ عَلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ مَرَّتَيْنِ فِي كُلِّ يَوْمٍ كَذَلِكَ فِي الثَّلَاثِ تَقُولُ بُورِكَ فِيكُمْ