قول میدم اگه ورق برگرده و علی نمیره... جوری لالایی بخونم حرمله م گریه‌اش بگیره #شمر_زمانه‌_ات_را_بشناس @hosein_darabi

🎥 این نوحه به عنوان نوحه سراسری در ایام محرم در دفاع از حجاب وعفاف خوانده خواهد شد. لطفا در تمامی گروه ها پخش شود؛ تا مثل سرود سلام فرمانده بازتاب گسترده داشته باشد. شما هم با پخش در ثواب شریک شوید.

عضویت در شبکه فعالان قرآنی فضای مجازی ( قرارگاه مسک) https://qia.ir/

خون خواهی: قرآن- آیه ۳۳ - سوره اسراء: و كسى را كه خداوند خونش را حرام شمرده، جز به‌حقّ به قتل نرسانيد و آن كس ‌كه مظلوم كشته‌شده، براى وليّش سلطه [و حقّ قصاص] قرار داديم، امّا ‌در قتل زياده‌روى نكند، چرا كه او مورد حمايت است. وَ لاتَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللهُ إِلّا بِالْحَقِّ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ إِنَّهُ كانَ مَنْصُوراً [33] ۳ -۵(اسراء/ ۳۳): حجّال از یکی از یارانش نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) در مورد فَلاَ یُسْرِف فِّی الْقَتْلِ، فرمود: «درباره‌ی امام حسین (علیه السلام) نازل شد که اگر تمام اهل زمین به قصاص قتل حسین (علیه السلام) کشته شوند، اسراف و زیاده‌روی نیست». ( عَنِ الْحَجَّالِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ اللَّهِ (قَال فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ قَالَ نَزَلَتْ فِی الْحُسَیْنِ (لَوْ قُتِلَ أَهْلُ الْأَرْضِ بِهِ مَا کَانَ سَرَفاً. (تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۱۶۶ الکافی، ج۸، ص۲۵۵/ بحارالأنوار، ج۴۴، ص۲۱۹/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۲۷۴/ نورالثقلین/ البرهان) ۳ -۱۲- (اسراء/ ۳۳): امام باقر (علیه السلام)- وَ مَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ یُسْرِف فِّی الْقَتْلِ إِنَّهُ کَانَ مَنْصُورًا، منظور حسین‌بن‌علی (علیه السلام) است که مظلومانه کشته شد و ما ولیّ دم او هستیم و قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وقتی ظهور کند، انتقام خون حسین (علیه السلام) را می‌گیرد و آنقدر می‌کشد تا گفته شود در کشتن زیاده‌روی‌کرد. مقتول؛ حسین (علیه السلام) است و ولیّ او قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و اسراف در قتل یعنی کشتن کسی غیر از قاتل. إِنَّهُ کَانَ مَنْصُورًا. یعنی؛ دنیا به پایان نمی‌رسد تا اینکه مردی از خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله) به پیروزی می‌رسد و زمین را پر از عدل‌وداد می‌کند، همان‌گونه که از ظلم و جور پر شد». (تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۱۶۸  بحارالأنوار، ج۴۴، ص۲۱۸/ العیاشی، ج۲، ص۲۹۰/ نورالثقلین/ البرهان) ۳ -۱۴(اسراء/ ۳۳): عبدالسلام‌بن‌صالح هروی گوید: از امام رضا (علیه السلام) پرسیدم: «ای فرزند رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! حدیثی از امام صادق (علیه السلام) روایت شد؛ وقتی که قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیام‌کند، فرزندان و ذرّیّه قاتلان امام حسین (علیه السلام) را به قصاص جُرم پدرانشان می‌کشد. شما دراین‌باره چه می‌فرمایید»؟ فرمود: «همین‌طور است». پرسیدم: «پس اینکه خداوند می‌فرماید: وَ لاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَی؛ یعنی چه»؟ فرمود: «همه‌ی آنچه خداوند فرمود، راست و حقیقت است، امّا فرزندان قاتلان حسین (علیه السلام) از عمل پدران خود خشنودند و به آن افتخار می‌کنند و هرکس از وقوع فعلی راضی باشد، مانند کسی است که آن را انجام داد. اگر کسی در شرق کشته شود و کسی در غرب از مرگ او خشنود باشد، در نزد خداوند، شریک عمل قاتل محسوب می‌شود. قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تنها به این دلیل آن‌ها را می‌کشد که آن‌ها از کار و فعل پدرانشان راضی و خشنودند». پرسیدم: «اوّلین کاری‌که قائم شما (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بعد از قیام انجام می‌دهد، چیست»؟ فرمود: «از بنی‌شَیبه شروع می‌کند و دستان آن‌ها را قطع می‌کند، زیرا آن‌ها سارقان خانه کعبه هستند». ( عَنْ عَبْدِ السَّلَامِ بْنِ صَالِحٍ الْهَرَوِیِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَی الرِّضَا (یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا تَقُولُ فِی حَدِیثٍ رُوِیَ عَنِ الصَّادِقِ (أَنَّهُ قَالَ إِذَا خَرَجَ الْقَائِمُ قَتَلَ ذَرَارِیَّ قَتَلَهًِْ الْحُسَیْنِ (بِفِعَالِ آبَائِهَا فَقَالَ (هُوَ کَذَلِکَ فَقُلْتُ فَقَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْری مَا مَعْنَاهُ فَقَالَ صَدَقَ اللَّهُ فِی جَمِیعِ أَقْوَالِهِ لَکِنَ ذَرَارِیَ قَتَلَهًِْ الْحُسَیْنِ یَرْضَوْنَ أَفْعَالَ آبَائِهِمْ وَ یَفْتَخِرُونَ بِهَا وَ مَنْ رَضِیَ شَیْئاً کَانَ کَمَنْ أَتَاهُ وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا قُتِلَ فِی الْمَشْرِقِ فَرَضِیَ بِقَتْلِهِ رَجُلٌ فِی الْمَغْرِبِ لَکَانَ الرَّاضِی عِنْدَ اللَّهِ شَرِیکَ الْقَاتِلِ وَ إِنَّمَا یَقْتُلُهُمُ الْقَائِمُ إِذَا خَرَجَ لِرِضَاهُمْ بِفِعْلِ آبَائِهِمْ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ بِأَیِّ شَیْءٍ یَبْدَأُ الْقَائِمُ فِیهِمْ إِذَا قَامَ قَالَ یَبْدَأُ بِبَنِی شَیْبَهًَْ وَ یَقْطَعُ أَیْدِیَهُمْ لِأَنَّهُمْ سُرَّاقُ بَیْتِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل. (تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۱۶۸ علل الشرایع، ج۱، ص۲۲۹/ البرهان)

خون خواهی در زیارت عاشورا: حدیث قدسی از جبرئیل از پیامبر خاتم از امام محمد باقر: *- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خِیَرَةَ اللَّهِ و َابْنَ خِیَرَتِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ و َابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ سلام بر تو ای ابا عبداللّه سلام بر تو ای فرزند رسول خدا سلام بر تو ای برگزیده خدا و فرزند برگزیده اش سلام بر تو ای فرزند امیر مؤمنان و فرزند سید اوصیاء *- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِساَّءِ الْعالَمینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ سلام بر تو ای فرزند فاطمه بانوی زنان جهانیان سلام بر تو ای کسی که از خون پاک تو و پدر بزرگوارت خدا انتقام می ‏کشد و از ظلم و ستم وارد بر تو دادخواهی می‏ کند پانویس ۱- حسینی، زیارة عاشورا تحفة من السماء، ۱۴۳۶ق، ص۱۰۹. ۲- ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۷۵-۱۷۹. ۳- طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۷۲.

خون خواهی در دعای ندبه: امام صادق: أَنَا مَدِینَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِیٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْمَدِینَةَ وَ الْحِکْمَةَ فَلْیَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا ثُمَّ قَالَ أَنْتَ أَخِی وَ وَصِیِّی وَ وَارِثِی لَحْمُکَ مِنْ لَحْمِی وَ دَمُکَ مِنْ دَمِی وَ سِلْمُکَ سِلْمِی وَ حَرْبُکَ حَرْبِی وَ الْإِیمَانُ مُخَالِطٌ لَحْمَکَ وَ دَمَکَ کَمَا خَالَطَ لَحْمِی وَ دَمِی وَ أَنْتَ غَدا عَلَی الْحَوْضِ خَلِیفَتِی وَ أَنْتَ تَقْضِی دَیْنِی وَ تُنْجِزُ عِدَاتِی وَ شِیعَتُکَ عَلَی مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ مُبْیَضَّةً وُجُوهُهُمْ حَوْلِی فِی الْجَنَّةِ وَ هُمْ جِیرَانِی وَ لَوْ لا أَنْتَ یَا عَلِیُّ لَمْ یُعْرَفِ الْمُؤْمِنُونَ بَعْدِی وَ کَانَ بَعْدَهُ هُدًی مِنَ الضَّلالِ وَ نُورا مِنَ الْعَمَی وَ حَبْلَ اللَّهِ الْمَتِینَ وَ صِرَاطَهُ الْمُسْتَقِیمَ، من شهر علمم و علی در آن شهر است، پس هر که اراده شهر علم و حکمت کند، باید از در آن وارد شود، سپس فرمود: تو برادر و جانشین و وارث منی، گوشتت از گوشت من، و خونت از خون من، و آشتی با تو، آشتی با من، و جنگ با تو، جنگ با من است، و ایمان با گوشت و خونت آمیخته شده، چنان که با گوشت و خون من درآمیخته و تو فردای قیامت کنار حوض کوثر جانشین منی، و تو قرضم را می‌پردازی، و به وعده‌های من وفا می‌کنی، و شیعیان تو بر منبرهایی از نورند، درحالی که رویشان سپید، و در بهشت پیرامون من، و همسایگان منند، و اگر توای علی نبودی، اهل ایمان پس از من شناخته نمی‌شدند، و آن حضرت پس از پیامبر، مایه هدایت از گمراهی، و نور از نابینایی و ریسمان استوار خدا و راه راست او بود، لا یُسْبَقُ بِقَرَابَةٍ فِی رَحِمٍ وَ لا بِسَابِقَةٍ فِی دِینٍ وَ لا یُلْحَقُ فِی مَنْقَبَةٍ مِنْ مَنَاقِبِهِ یَحْذُو حَذْوَ الرَّسُولِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا وَ یُقَاتِلُ عَلَی التَّأْوِیلِ وَ لا تَأْخُذُهُ فِی اللَّهِ لَوْمَةُ لائِمٍ قَدْ وَتَرَ فِیهِ صَنَادِیدَ الْعَرَبِ وَ قَتَلَ أَبْطَالَهُمْ وَ نَاوَشَ [نَاهَشَ] ذُؤْبَانَهُمْ فَأَوْدَعَ قُلُوبَهُمْ أَحْقَادا بَدْرِیَّةً وَ خَیْبَرِیَّةً وَ حُنَیْنِیَّةً وَ غَیْرَهُنَّ فَأَضَبَّتْ [فَأَصَنَّتْ] [فَأَصَنَ] عَلَی عَدَاوَتِهِ وَ أَکَبَّتْ عَلَی مُنَابَذَتِهِ حَتَّی قَتَلَ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ وَ لَمَّا قَضَی نَحْبَهُ وَ قَتَلَهُ أَشْقَی [الْأَشْقِیَاءِ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ] الْآخِرِینَ یَتْبَعُ أَشْقَی الْأَوَّلِینَ لَمْ یُمْتَثَلْ أَمْرُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی الْهَادِینَ بَعْدَ الْهَادِینَ وَ الْأُمَّةُ مُصِرَّةٌ عَلَی مَقْتِهِ مُجْتَمِعَةٌ عَلَی قَطِیعَةِ رَحِمِهِ وَ إِقْصَاءِ وَلَدِهِ إِلا الْقَلِیلَ مِمَّنْ وَفَی لِرِعَایَةِ الْحَقِّ فِیهِمْ، با نزدیکی اش در خویشاوندی به رسول خدا، کسی بر او پیشی نگرفت، و همچنین با سابقه اش در دین، کسی بر او مقدم نبود، و در فضیلتی از فضائل هیچکس به او نرسید، کار پیامبر (درود خدا بر او و خاندانش) را پی گرفت، و براساس تأویل قرآن جنگ می‌کرد، و درباره خدا سرزنش هیچ سرزنش کننده‌ای را به خود نمی‌گرفت، خون شجاعان عرب را، در راه خدا به زمین ریخت، و دلاورانشان را از دم تیغ گذراند و با گرگانشان در افتاد، پس به دل‌هایشان کینه سپرد، کینه جنگ بدر و خیبر و حنین و غیر آنها را، پس دشمنی او را در نهاد خود جا دادند و به جنگ با او رو آوردند، تا پیمان شکنان و جفا پیشگان و خارج شدگان از دایره دین را کشت، و هنگامی که درگذشت و او را بدبخت‌ترین پسینیان، که از بدبخت‌ترین پیشینیان تبعیت کرد، به قتل رساند، دستور رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش) در باره هدایت کنندگان، از پس هدایت کنندگان [امامان بعد از پیامبر] اطاعت نشد، و امّت بر دشمنی نسبت به آن حضرت پافشاری کردند، و برای قطع رحم او، و تبعید فرزندانش گرد آمدند، مگر اندکی از کسانی که برای رعایت حق درباره ایشان به پیمان پیامبر وفا کردند.

فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ وَ سُبِیَ مَنْ سُبِیَ وَ أُقْصِیَ مَنْ أُقْصِیَ وَ جَرَی الْقَضَاءُ لَهُمْ بِمَا یُرْجَی لَهُ حُسْنُ الْمَثُوبَةِ إِذْ کَانَتِ الْأَرْضُ لِلَّهِ یُورِثُهَا مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ وَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ کَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولا وَ لَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ فَعَلَی الْأَطَائِبِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا فَلْیَبْکِ الْبَاکُونَ وَ إِیَّاهُمْ فَلْیَنْدُبِ النَّادِبُونَ وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتُذْرَفِ [فَلْتَدُرَّ] الدُّمُوعُ وَ لْیَصْرُخِ الصَّارِخُونَ وَ یَضِجُّ [یَضِجَ] الضَّاجُّونَ وَ یَعِجُّ [یَعِجَ] الْعَاجُّونَ أَیْنَ الْحَسَنُ أَیْنَ الْحُسَیْنُ أَیْنَ أَبْنَاءُ الْحُسَیْنِ صَالِحٌ بَعْدَ صَالِحٍ وَ صَادِقٌ بَعْدَ صَادِقٍ أَیْنَ السَّبِیلُ بَعْدَ السَّبِیلِ، پس کشته شد آنکه کشته شد، و اسیر گشت آنکه اسیر گشت، و تبعید شد آنکه تبعید شد، و قضا بر آنان جاری شد به آنچه که بر آن امید پاداش نیک می‌رود، زیرا زمین از خداست، آن را به هرکه از بندگانش بخواهد به ارث می‌دهد، و سرانجام از آنِ پرهیزگاران است و منزّه است پروردگار ما که به یقین وعده پروردگارمان انجام شدنی است، و خدا هرگز از وعده خویش تخلّف نمی‌کند و او نیرومند حکیم است، پس بر پاکیزگان از اهل بیت محمّد و علی (درود خدا بر ایشان و خاندانشان)، باید گریه کنندگان بگریند، و زاری کنندگان بر ایشان زاری کنند، و برای مانند آنان باید اشک‌ها روان شود، و فریادکنندگان فریاد زنند، و شیون کنندگان شیون کنند، و خروشندگان بخروشند، حسن کجاست؟ حسین کجاست؟ فرزندان حسین کجایند؟ شایسته ای پس از شایسته دیگر، راستگویی پس از راستگویی دیگر، راه از پس راه کجاست؟ أَیْنَ الطَّالِبُ بِذُحُولِ الْأَنْبِیَاءِ وَ أَبْنَاءِ الْأَنْبِیَاءِ أَیْنَ الطَّالِبُ [الْمُطَالِبُ] بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلاءَ أَیْنَ الْمَنْصُورُ عَلَی مَنِ اعْتَدَی عَلَیْهِ وَ افْتَرَی أَیْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِی یُجَابُ إِذَا دَعَا أَیْنَ صَدْرُ الْخَلائِقِ [الْخَلائِفِ] ذُو الْبِرِّ وَ التَّقْوَی أَیْنَ ابْنُ النَّبِیِّ الْمُصْطَفَی وَ ابْنُ عَلِیٍّ الْمُرْتَضَی وَ ابْنُ خَدِیجَةَ الْغَرَّاءِ وَ ابْنُ فَاطِمَةَ الْکُبْرَی بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی وَ نَفْسِی لَکَ الْوِقَاءُ وَ الْحِمَی یَا ابْنَ السَّادَةِ الْمُقَرَّبِینَ یَا ابْنَ النُّجَبَاءِ الْأَکْرَمِینَ یَا ابْنَ الْهُدَاةِ الْمَهْدِیِّینَ [الْمُهْتَدِینَ] یَا ابْنَ الْخِیَرَةِ الْمُهَذَّبِینَ یَا ابْنَ الْغَطَارِفَةِ الْأَنْجَبِینَ یَا ابْنَ الْأَطَائبِ الْمُطَهَّرِینَ [الْمُسْتَظْهَرِینَ] یَا ابْنَ الْخَضَارِمَةِ الْمُنْتَجَبِینَ یَا ابْنَ الْقَمَاقِمَةِ الْأَکْرَمِینَ [الْأَکْبَرِینَ] یَا ابْنَ الْبُدُورِ الْمُنِیرَةِ یَا ابْنَ السُّرُجِ الْمُضِیئَةِ یَا ابْنَ الشُّهُبِ الثَّاقِبَةِ یَا ابْنَ الْأَنْجُمِ الزَّاهِرَةِ، کجاست خواهنده خون پیامبران و فرزندان پیامبران، کجاست خواهنده خون کشته در کربلا، کجاست آن پیروز شده بر هر که به او ستم کرد و بهتان زد، کجاست آن مضطّری که اجابت شود هنگامی که دعا کند، کجاست سرسلسله مخلوقات، دارای نیکی و تقوا، کجاست فرزند پیامبر برگزیده، و فرزند علی مرتضی، و فرزند خدیجه روشن جبین، و فرزند فاطمه کبری؟، پدر و مادر و جانم فدایت شود، برائت سپر و حصار باشم، ای فرزند سروران مقرّب، ای فرزند نجیبان گرامی، ای فرزند راهنمایان راه یافته، ای فرزند برگزیدگان پاکیزه، ای فرزند بزرگواران نجیب، ای فرزند پاکان پاکیزه، ای فرزند بزرگواران برگزیده، ای فرزند دریاهای بی کران بخشش گرامی‌تر، ای فرزند ماههای نورافشان، ای فرزند چراغ‌های تابان، ای فرزند ستارگان فروزان، ای فرزند اختران درخشان، ..... اللَّهُمَّ أَنْتَ کَشَّافُ الْکُرَبِ وَ الْبَلْوَی وَ إِلَیْکَ أَسْتَعْدِی فَعِنْدَکَ الْعَدْوَی وَ أَنْتَ رَبُّ الْآخِرَةِ وَ الدُّنْیَا [الْأُولَی] فَأَغِثْ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ عُبَیْدَکَ الْمُبْتَلَی وَ أَرِهِ سَیِّدَهُ یَا شَدِیدَ الْقُوَی وَ أَزِلْ عَنْهُ بِهِ الْأَسَی وَ الْجَوَی وَ بَرِّدْ غَلِیلَهُ خدایا تو برطرف کننده سختی‌ها و حوادث ناگواری، از تو یاری می‌طلبم، که یاری و کمک تنها نزد توست، و تو پروردگار آخرت و دنیایی، پس ای فریادرس درماندگان، به فریاد بنده کوچک گرفتارت برس، و سرورش را به او نشان بده، ای صاحب نیروهای شگرف، و به دیدار سرورش، اندوه و سوز دل را از او بزدای، و آتش تشنگی اش را خاموش کن، پانویس: ۱- ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۵۸۴-۵۷۳. ۲- سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۳۷۶ش، ص۵۱۴ـ۵۰۴.

📽 #خونخواهی_هنیه_عزیز ✏️ رهبر انقلاب: رژیم صهیونی جنایتکار و تروریست، میهمان عزیز ما شهید هنیه را در خانه‌ی ما به شهادت رسانید و ما را داغدار کرد، ولی زمینه‌ی مجازاتی سخت برای خود را نیز فراهم ساخت... ما در این حادثه‌ی تلخ و سخت که در حریم جمهوری اسلامی اتفاق افتاده است، خونخواهی او را وظیفه‌ی خود می‌دانیم. 📥 نسخه قابل چاپ 💻 Farsi.Khamenei.ir

دعای مُجیر فرشته جبرییل از پیام بر خاتم برای آمرزش گناهان در ایام البیض روزهای ۱۳ تا ۱۵ ماه رمضان: بِسْمِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداى بخشنده مهربان 1-سُبْحَانَكَ يَا اللَّهُ تَعَالَيْتَ يَا رَحْمَانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى خدا! بلند مرتبه‌ اى اى بخشاينده! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 2-سُبْحَانَكَ يَا رَحِيمُ تَعَالَيْتَ يَا كَرِيمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى مهربان بلند مرتبه ‌اى كريم! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 3-سُبْحَانَكَ يَا مَلِكُ تَعَالَيْتَ يَا مَالِكُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى پادشاه وجود! بلند مرتبه‌ اى اى مالك عالم! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 4-سُبْحَانَكَ يَا قُدُّوسُ تَعَالَيْتَ يَا سَلاَمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى ذات كامل مبرا از نقص! بلند مرتبه‌ اى اى سلامت بخش! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 5-سُبْحَانَكَ يَا مُؤْمِنُ تَعَالَيْتَ يَا مُهَيْمِنُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى ايمن كن ترسناكان! بلند مرتبه‌ اى اى شاهد عالميان! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 6-سُبْحَانَكَ يَا عَزِيزُ تَعَالَيْتَ يَا جَبَّارُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى با عزت و اقتدار! بلند مرتبه‌ اى اى با جبروت و جلال! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 7-سُبْحَانَكَ يَا مُتَكَبِّرُ تَعَالَيْتَ يَا مُتَجَبِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى با كبيريا! بلند مرتبه‌ اى اى صاحب بزرگى و جلالت! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 8-سُبْحَانَكَ يَا خَالِقُ تَعَالَيْتَ يَا بَارِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى آفريننده عالم! بلند مرتبه‌ اى اى پديد آرنده خلق! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 9-سُبْحَانَكَ يَا مُصَوِّرُ تَعَالَيْتَ يَا مُقَدِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى صورت آفرين! بلند مرتبه‌ اى اى تقدير كننده امور! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 10-سُبْحَانَكَ يَا هَادِي تَعَالَيْتَ يَا بَاقِي أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى رهنماى خلق! بلند مرتبه‌ اى اى باقى ابدى! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 11-سُبْحَانَكَ يَا وَهَّابُ تَعَالَيْتَ يَا تَوَّابُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى بخشنده بى ‌عوض! بلند مرتبه‌ اى اى توبه پذير! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 12-سُبْحَانَكَ يَا فَتَّاحُ تَعَالَيْتَ يَا مُرْتَاحُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى گشاينده درهاى رحمت! بلند مرتبه‌ اى اى وسعت بخش ما را از آتش درپناه خود آر اى پناه بخش 13-سُبْحَانَكَ يَا سَيِّدِي تَعَالَيْتَ يَا مَوْلاَيَ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى سيد من! بلند مرتبه‌ اى اى مولاى من! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 14-سُبْحَانَكَ يَا قَرِيبُ تَعَالَيْتَ يَا رَقِيبُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى نزديك به خلق! بلند مرتبه‌ اى اى نگهبان عالم! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 15-سُبْحَانَكَ يَا مُبْدِئُ تَعَالَيْتَ يَا مُعِيدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى پديد آرنده! بلند مرتبه‌ اى اى باز گرداننده! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 16-سُبْحَانَكَ يَا حَمِيدُ تَعَالَيْتَ يَا مَجِيدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى ستوده صفات! بلند مرتبه‌ اى اى صاحب مجد! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 17-سُبْحَانَكَ يَا قَدِيمُ تَعَالَيْتَ يَا عَظِيمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى ذات قديم! بلند مرتبه‌ اى اى حقيقت بزرگ! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 18-سُبْحَانَكَ يَا غَفُورُ تَعَالَيْتَ يَا شَكُورُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى آمرزنده گناهان! بلند مرتبه‌ اى اى نعمت بخش شاكران! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 19-سُبْحَانَكَ يَا شَاهِدُ تَعَالَيْتَ يَا شَهِيدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى گواه خلق! بلند مرتبه‌ اى اى مشاهده كننده عالم! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 20-سُبْحَانَكَ يَا حَنَّانُ تَعَالَيْتَ يَا مَنَّانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى مهربان! بلند مرتبه‌ اى اى نعمت بخش! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 21-سُبْحَانَكَ يَا بَاعِثُ تَعَالَيْتَ يَا وَارِثُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى برانگيزاننده خلقان! بلند مرتبه‌ اى اى ارث بر عالميان! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده!

22-سُبْحَانَكَ يَا مُحْيِي تَعَالَيْتَ يَا مُمِيتُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى زنده كننده اى زنده كننده مردگان! بلند مرتبه‌ اى اى ميراننده زندگان! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! اى زنده كننده مردگان! بلند مرتبه‌ اى اى ميراننده زندگان! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 23-سُبْحَانَكَ يَا شَفِيقُ تَعَالَيْتَ يَا رَفِيقُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى مهربان با شفقت! بلند مرتبه‌ اى اى رفيق با عنايت! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 24-سُبْحَانَكَ يَا أَنِيسُ تَعَالَيْتَ يَا مُونِسُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى انيس خلق! بلند مرتبه‌ اى اى مونس بندگان! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 25-سُبْحَانَكَ يَا جَلِيلُ تَعَالَيْتَ يَا جَمِيلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى با جلالت و بزرگى! بلند مرتبه‌ اى اى با حسن و جمال! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 26-سُبْحَانَكَ يَا خَبِيرُ تَعَالَيْتَ يَا بَصِيرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى آگاه از امور خلق! بلند مرتبه‌ اى اى بيناى به احوال بندگان! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 27-سُبْحَانَكَ يَا حَفِيُّ تَعَالَيْتَ يَا مَلِيُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى حقيقت پنهانى! بلند مرتبه‌ اى اى غنى الذات! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 28-سُبْحَانَكَ يَا مَعْبُودُ تَعَالَيْتَ يَا مَوْجُودُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى معبود حقيقى! بلند مرتبه‌ اى اى موجود بالذات‌ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش 29-سُبْحَانَكَ يَا غَفَّارُ تَعَالَيْتَ يَا قَهَّارُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى بخشنده گناه،! بلند مرتبه‌ اى اى با قهر و سطوت! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 30-سُبْحَانَكَ يَا مَذْكُورُ تَعَالَيْتَ يَا مَشْكُورُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى يادآورنده! بلند مرتبه‌ اى اى پاداش بخشنده! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 31-سُبْحَانَكَ يَا جَوَادُ تَعَالَيْتَ يَا مَعَاذُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى بخشنده بى عوض! بلند مرتبه‌ اى اى پناه بى‌ پناهان! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 32-سُبْحَانَكَ يَا جَمَالُ تَعَالَيْتَ يَا جَلاَلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى نيكو! بلند مرتبه‌ اى اى بزرگ! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 33-سُبْحَانَكَ يَا سَابِقُ تَعَالَيْتَ يَا رَازِقُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى پيش از همه! بلند مرتبه‌ اى اى روزى دهنده خلق! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 34-سُبْحَانَكَ يَا صَادِقُ تَعَالَيْتَ يَا فَالِقُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى صادق الوعد! بلند مرتبه‌ اى اى شكافنده روشنى! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 35-سُبْحَانَكَ يَا سَمِيعُ تَعَالَيْتَ يَا سَرِيعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى شنواى دعاى خلق! بلند مرتبه‌ اى اى زود اجابت كننده! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 36-سُبْحَانَكَ يَا رَفِيعُ تَعَالَيْتَ يَا بَدِيعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى رفيع منزلت! بلند مرتبه‌ اى اى نو به نو پديد آرنده! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 37-سُبْحَانَكَ يَا فَعَّالُ تَعَالَيْتَ يَا مُتَعَالُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى كار كن نظام عالم بلند مرتبه‌اى اى بزرگوار! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 38-سُبْحَانَكَ يَا قَاضِي تَعَالَيْتَ يَا رَاضِي أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى داور خلق! بلند مرتبه‌ اى اى خوشنود! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 39-سُبْحَانَكَ يَا قَاهِرُ تَعَالَيْتَ يَا طَاهِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى غالب قاهر! بلند مرتبه‌ اى اى پاك و منزه! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 40-سُبْحَانَكَ يَا عَالِمُ تَعَالَيْتَ يَا حَاكِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى داناى به خلق! بلند مرتبه‌ اى اى حكمفرماى به حق! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 41-سُبْحَانَكَ يَا دَائِمُ تَعَالَيْتَ يَا قَائِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى هستى هميشگى! بلند مرتبه‌ اى اى قائم بالذات! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 42-سُبْحَانَكَ يَا عَاصِمُ تَعَالَيْتَ يَا قَاسِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى حفظ كننده! بلند مرتبه‌ اى اى قسمت كننده! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده!

43-سُبْحَانَكَ يَا غَنِيُّ تَعَالَيْتَ يَا مُغْنِي أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى ذات بى ‌نياز بلند مرتبه ‌اى بى ‌نياز كننده! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 44-سُبْحَانَكَ يَا وَفِيُّ تَعَالَيْتَ يَا قَوِيُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى وفا كننده به عهد! بلند مرتبه‌ اى اى تواناى مطلق ما رااز آتش در پناه خود آر اى پناه بخش 45-سُبْحَانَكَ يَا كَافِي تَعَالَيْتَ يَا شَافِي أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى كفايت كننده امور بلند مرتبه‌اى اى شفا بخش بيماران! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 46-سُبْحَانَكَ يَا مُقَدِّمُ تَعَالَيْتَ يَا مُؤَخِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى مقدم دارنده! بلند مرتبه‌ اى اى مؤخر كننده! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 47-سُبْحَانَكَ يَا أَوَّلُ تَعَالَيْتَ يَا آخِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى اول موجود! بلند مرتبه‌ اى اى آخر هستى! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 48-سُبْحَانَكَ يَا ظَاهِرُ تَعَالَيْتَ يَا بَاطِنُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى ذات پيدا! بلند مرتبه‌ اى اى حقيقت پنهان! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 49-سُبْحَانَكَ يَا رَجَاءُ تَعَالَيْتَ يَا مُرْتَجَى أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى اميد اميدواران! بلند مرتبه‌ اى اى مرجع آرزوها! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 50-سُبْحَانَكَ يَا ذَا الْمَنِّ تَعَالَيْتَ يَا ذَا الطَّوْلِ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى خداوند نعمت! بلند مرتبه‌ اى اى خداوند احسان! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 51-سُبْحَانَكَ يَا حَيُّ تَعَالَيْتَ يَا قَيُّومُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى زنده ابدى! بلند مرتبه‌ اى اى نگهدار عالم! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 52-سُبْحَانَكَ يَا وَاحِدُ تَعَالَيْتَ يَا أَحَدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى خداى يگانه! بلند مرتبه‌ اى اى خداى يكتا! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 53-سُبْحَانَكَ يَا سَيِّدُ تَعَالَيْتَ يَا صَمَدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى سيد خلق! بلند مرتبه‌ اى اى غنى مطلق! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 54-سُبْحَانَكَ يَا قَدِيرُ تَعَالَيْتَ يَا كَبِيرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى توانا! بلند مرتبه‌ اى اى بزرگ! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 55-سُبْحَانَكَ يَا وَالِي تَعَالَيْتَ يَا مُتَعَالِي (يَا عَالِي) أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى سلطان عالم! بلند مرتبه‌ اى اى برتر از همه عالم! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 56-سُبْحَانَكَ يَا عَلِيُّ تَعَالَيْتَ يَا أَعْلَى أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى با علو با شأن! بلند مرتبه‌ اى اى بالاتر! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 57-سُبْحَانَكَ يَا وَلِيُّ تَعَالَيْتَ يَا مَوْلَى أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى صاحب اختيار عالم! بلند مرتبه‌ اى اى سلطان عالم! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 58-سُبْحَانَكَ يَا ذَارِئُ تَعَالَيْتَ يَا بَارِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى آفريننده بلند مرتبه‌ اى پديد آرنده! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 59-سُبْحَانَكَ يَا خَافِضُ تَعَالَيْتَ يَا رَافِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى ذليل و پست كننده! بلند مرتبه‌ اى اى رفعت بخشنده! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 60-سُبْحَانَكَ يَا مُقْسِطُ تَعَالَيْتَ يَا جَامِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى عدل و داد كننده! بلند مرتبه‌ اى اى جمع آورنده متفرقها! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 61-سُبْحَانَكَ يَا مُعِزُّ تَعَالَيْتَ يَا مُذِلُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى عزيز كننده! بلند مرتبه‌ اى اى خوار كننده! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 62-سُبْحَانَكَ يَا حَافِظُ تَعَالَيْتَ يَا حَفِيظُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى نگهبان! بلند مرتبه‌ اى اى نگهدار! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 63-سُبْحَانَكَ يَا قَادِرُ تَعَالَيْتَ يَا مُقْتَدِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى ذات قادر! بلند مرتبه‌ اى اى سلطان مقتدر! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده! 64-سُبْحَانَكَ يَا عَلِيمُ تَعَالَيْتَ يَا حَلِيمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ منزهى اى دانا! بلند مرتبه‌ اى اى بردبار! ما را از آتش پناه بده ای پناه دهنده!