مصْطَفًی مِنْ إِبْرَاهِیمَ وَ صَفْوَةٌ مِنْ ص: 238 1- 1. النساء: 46. 2- 2. آل عمران: 34. مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله أَلَا وَ مَنْ حَاجَّنِی فِی کِتَابِ اللَّهِ فَأَنَا أَوْلَی النَّاسِ بِکِتَابِ اللَّهِ أَلَا وَ مَنْ حَاجَّنِی فِی سُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله فَأَنَا أَوْلَی النَّاسِ بِسُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ فَأَنْشُدُ اللَّهَ مَنْ سَمِعَ کَلَامِی الْیَوْمَ لَمَّا بَلَّغَ الشَّاهِدُ مِنْکُمُ الْغَائِبَ وَ أَسْأَلُکُمْ بِحَقِّ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ بِحَقِّی فَإِنَّ لِی عَلَیْکُمْ حَقَّ الْقُرْبَی مِنْ رَسُولِ اللَّهِ إِلَّا أَعْنَتُمُونَا وَ مَنَعْتُمُونَا مِمَّنْ یَظْلِمُنَا فَقَدْ أُخِفْنَا وَ ظُلِمْنَا وَ طُرِدْنَا مِنْ دِیَارِنَا وَ أَبْنَائِنَا وَ بُغِیَ عَلَیْنَا وَ دُفِعْنَا عَنْ حَقِّنَا فَأَوْتَرَ(1) أَهْلُ الْبَاطِلِ عَلَیْنَا فَاللَّهَ اللَّهَ فِینَا لَا تَخْذُلُونَا وَ انْصُرُونَا یَنْصُرْکُمُ اللَّهُ قَالَ فَیَجْمَعُ اللَّهُ عَلَیْهِ أَصْحَابُهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا وَ یَجْمَعُهُمُ اللَّهُ عَلَی غَیْرِ مِیعَادٍ قَزَعاً کَقَزَعِ الْخَرِیفِ وَ هِیَ یَا جَابِرُ الْآیَةُ الَّتِی ذَکَرَهَا اللَّهُ فِی کِتَابِهِ أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعاً إِنَّ اللَّهَ عَلی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ(2) فَیُبَایِعُونَهُ بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ وَ مَعَهُ عَهْدٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله قَدْ تَوَارَثَتْهُ الْأَبْنَاءُ عَنِ الْآبَاءِ وَ الْقَائِمُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ یُصْلِحُ اللَّهُ لَهُ أَمْرَهُ فِی لَیْلَةٍ فَمَا أَشْکَلَ عَلَی النَّاسِ مِنْ ذَلِکَ یَا جَابِرُ فَلَا یُشْکِلُ عَلَیْهِمْ وِلَادَتُهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ وَ وِرَاثَتُهُ الْعُلَمَاءُ عَالِماً بَعْدَ عَالِمٍ فَإِنْ أَشْکَلَ هَذَا کُلُّهُ عَلَیْهِمْ فَإِنَّ الصَّوْتَ مِنَ السَّمَاءِ لَا یُشْکِلُ عَلَیْهِمْ إِذَا نُودِیَ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِیهِ وَ أُمِّهِ. ختص، [الإختصاص] عمرو بن أبی المقدام: مثله شی، [تفسیر العیاشی] عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِیِّ قَالَ: قَالَ لِی أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام فِی حَدِیثٍ لَهُ طَوِیلٍ-(3) یَا جَابِرُ أَوَّلُ أَرْضِ الْمَغْرِبِ أَرْضُ الشَّامِ یَخْتَلِفُونَ عِنْدَ ذَلِکَ عَلَی ثَلَاثِ رَایَاتٍ وَ سَاقَ الْحَدِیثَ إِلَی قَوْلِهِ فَنَرُدَّهَا عَلَی أَدْبَارِهَا مِثْلَ الْخَبَرِ سَوَاءً. **[ترجمه]غیبت نعمانی: کلینی و نعمانی از جابر جعفی روایت کرده اند گفت: امام محمد باقر علیه السلام فرمود: «ای جابر! دست و پای خود را جمع کن و در جای خود بنشین، تا آن گاه که این علامات را که هم اکنون برای تو نقل می کنم ببینی. نخستین علامت کشمکش بنی عباس بر سر ملک است که گمان نمی کنم آن را ببینی، ولی بعد از من این ها را نقل کن. علامت دیگر صدایی است که از آسمان شنیده می شود. و صدایی است که از جانب دمشق به شما می رسد و نوید فتح می دهد و قریه ای از شام به نام «جابیه» فرو می رود، قسمت سمت راست مسجد دمشق فرومی ریزد، گروهی از ترکستان خروج می کنند و بعد از آن اوضاع روم آشفته خواهد شد. برادران ترک شما در جزیره پیاده می شوند، جمعی از روم خروج کرده و در «رمله» فرود می آیند. ای جابر! در آن سال در هر نقطه ای از مغرب زمین، کشمکش زیاد روی می دهد. نخستین سرزمین غرب که خراب می شود، شام است. در شام سه پرچم مختلف با هم کشمکش خواهند داشت: یک پرچم رنگش سرخ و سفید، پرچم دوم سیاه و سفید و پرچم سوم، پرچم سفیانی می باشد. سفیانی به پرچم سیاه و سفید می رسد و با هم جنگ می کنند و صاحب آن پرچم و تمام همراهانش را به قتل می رساند. وی بعد از آن پرچم سرخ و سفید را تار و مار می کند، هدفی ندارد جز این که به جلوی عراقی برود. سپس لشکر او از شام گذشته به «قرقیسا» می رسد. در آن جا جنگ درمی گیرد و صد هزار نفر از ستمگران کشته می شوند. بعد از آن سفیانی هفتاد هزار لشکر به کوفه می فرستد. آن ها مردم کوفه را یا می کشند، یا دار می زنند یا اسیر می گیرند. در آن میان چند لشکر از خراسان حرکت کرده و با سرعت برق، منازل میان راه را طی می کنند. چند نفر از یاران قائم نیز در میان آنها هستند. سپس مردی از غلامان اهل کوفه با گروه ضعیفی قیام می کند، ولی سرلشکر سفیانی او را در بین حیره و کوفه به قتل می رساند. آن گاه سفیانی لشکری به مدینه می فرستد. مهدی از مدینه به مکه می رود. چون خبر به سرلشکر سفیانی می رسد که مهدی به مکه رفته است، لشکری را به دنبال او می فرستد، ولی او را نمی بیند. مهدی مانند موسی بن عمران، با ترس و هراس وارد مکه می شود. لشکر سفیانی در بیابان «بیداء» فرود می آید. در آن وقت گوینده ای از آسمان صدا می زند: «ای بیداء! این قوم را نابود گردان!» و با این صدا، زمین آنها را به کام خود فرو می برد.

تنها سه نفر از آنها باقی می ماند که خدا صورت های آن ها را به عقب برمی گرداند. آن سه نفر از قبیله کلب هستند که این آیه درباره آنها آمد: {ای کسانی که به شما کتاب داده شد، به آن چه فروفرستادیم و تصدیق کننده همان چیزی است که با شماست ایمان بیاورید، پیش از آن که چهره هایی را محو کنیم و در نتیجه آن ها را به قهقرا بازگردانیم.} - . نساء / 47 - در آن روز قائم در مکه است. او در آن جا به خانه خدا تکیه می دهد و در حالی که به آن پناه برد، می گوید: «ای مردم! ما از خدا و هر کس که دعوت ما را بپذیرد، استمداد می کنیم. من از خانواده محمد پیغمبرتان صلی الله علیه و آله هستم. ما از هر کس به خداوند و محمد نزدیک تریم. هر کس که می خواهد در باره آدم با من گفتگو کند، بداند که من از هر کس به آدم نزدیک ترم؛ هر کس که می خواهد در خصوص نوح با من سخن بگوید، بداند که من از هر کس به نوح نزدیک ترم؛ هر کس که می خواهد درباره ابراهیم با من گفتگو کند، بداند که من نزدیک ترین مردم به ابراهیم هستم؛ هر کس که می خواهد درباره محمد صلی الله علیه و آله با من گفتگو کند، بداند که من از هر کس به محمد نزدیک ترم؛ و هر کس که می خواهد با من درباره پیغمبران گفتگو کند، بداند که من از هر کس به پیغمبران نزدیک ترم. مگر خدا در کتاب محکم خود نفرمود: {به یقین، خداوند، آدم و نوح وخاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر مردم جهان برتری داد. فرزندانی که بعضی از آنان از بعضی دیگرند، و خدا شنوای داناست.} - . آل عمران / 33 - 34 - بدانید من بازمانده آدم و ذخیره نوح و برگزیده ابراهیم و منتخب محمد صلوات الله علیهم هستم. آگاه باشید هر کس بخواهد درباره کتاب خدا با من سخن بگوید، بداند که من از هر کس به کتاب خدا آشناترم. آگاه باشید هر کس بخواهد درباره سنت پیغمبر صلی الله علیه و آله با من گفتگو کند، من از هر کس به سنت پیغمبر آشناترم. شما را به خدا سوگند می دهم که هر کس سخن مرا شنید، حاضران به غایبان برسانند. من شما را به حق خدا و رسول و خودم که از دودمان رسول خدا هستم قسم می دهم که ما را یاری کرده و ستمگران را از ما دور کنید، زیرا ما (آل محمد صلی الله علیه و آله) را ترسانده، بر ما ستم کرده و ما و فرزندانمان را از خانه هامان آواره کردند. به ما تعدی کردند و از رسیدن به حق خود بازداشتند. اهل باطل ما را به وحشت انداختند، پس خدا را به نظر بیاورید و به ما آزار نرسانید، بلکه یاری کنید تا خدا هم شما را یاری کند.» امام محمد باقر علیه السلام فرمود: «آن گاه خدا سیصد و سیزده نفر از یاران او را نزد وی گرد آورد و در غیر موسم حج، مانند پاره های ابر پاییزی، آنها را در مکه جمع کند. ای جابر! این است معنی آیه ای که خدا فرمود: {هر جا باشید، خدا همگی شما را می آورد. درحقیقت، خدا برهمه چیز تواناست.} سپس در بین رکن و مقام، مردم با مهدی بیعت می کنند. عهدنامه پیغمبر که از پدران خود به ارث برده با او است. قائم مردی از دودمان حسین علیه السلام است. خدا کار او را در یک شب اصلاح می کند. ای جابر! اگر شنیدن و دیدن آن چه گفتم بر مردم دشوار باشد، در اینکه او از نسل پیغمبر و امامان داناست، نمی توانند تردید کنند! اگر این هم برای آن ها دشوار باشد، صدایی که از آسمان شنیده می شود و نام او و پدر و مادرش را می برد، برای آنها اشکالی وارد نمی سازد.» - . غیبت نعمانی: 279 - کتاب اختصاص شیخ مفید- 255 - و در تفسیر عیاشی از جابر جعفی روایت کرد گفت: امام محمد باقر علیه السلام در یک حدیث طولانی به من فرمود: «ای جابر! اول زمینی که از مغرب خراب می شود، سرزمین شام است. سه گروه با سه پرچم مختلف در آنجا کشمکش خواهند داشت.» این روایت مثل مفصل، به «فنردها علی ادبارها» منتهی شد. -. تفسیر عیاشی 1: 271-

«189» نص، [کفایة الأثر] بِالْأَسَانِیدِ الْکَثِیرَةِ الَّتِی مَضَتْ فِی الْبَابِ الْمَذْکُورِ عَنْ عَلِیٍ ص: 379 1- 1. راجع کمال الدین ج 1 ص 36، عیون أخبار الرضا ج 1 ص 58. 2- 2. أخرجه فی باب النصوص- ج 36 ص 281 راجع المصدر ص 44. 3- 3. راجع ج 36 ص 283 من الطبعة الحدیثة. صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله بَعْدَ عَدِّ الْأَئِمَّةِ علیهم السلام ثُمَّ یَغِیبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ مَا شَاءَ اللَّهُ وَ یَکُونُ لَهُ غَیْبَتَانِ إِحْدَاهُمَا أَطْوَلُ مِنَ الْأُخْرَی ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَیْنَا رَسُولُ اللَّهِ فَقَالَ رَافِعاً صَوْتَهُ الْحَذَرَ الْحَذَرَ إِذَا فُقِدَ الْخَامِسُ مِنْ وُلْدِ السَّابِعِ مِنْ وُلْدِی قَالَ عَلِیٌّ فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَمَا یَکُونُ حَالُهُ عِنْدَ غَیْبَتِهِ قَالَ یَصْبِرُ حَتَّی یَأْذَنَ اللَّهُ لَهُ بِالْخُرُوجِ فَیَخْرُجُ مِنَ الْیَمَنِ مِنْ قَرْیَةٍ یُقَالُ لَهَا کَرْعَةُ عَلَی رَأْسِهِ عِمَامَتِی مُتَدَرِّعٌ بِدِرْعِی مُتَقَلِّدٌ بِسَیْفِی ذِی الْفَقَارِ وَ مُنَادٍ یُنَادِی هَذَا الْمَهْدِیُّ خَلِیفَةُ اللَّهِ فَاتَّبِعُوهُ یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ ذَلِکَ عِنْدَ مَا تَصِیرُ الدُّنْیَا هَرْجاً وَ مَرْجاً وَ یَغَارُ بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ فَلَا الْکَبِیرُ یَرْحَمُ الصَّغِیرَ وَ لَا الْقَوِیُّ یَرْحَمُ الضَّعِیفَ فَحِینَئِذٍ یَأْذَنُ اللَّهُ لَهُ بِالْخُرُوجِ (1). **[ترجمه]کفایة الاثر: حضرت علی علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله بعد از شمردن امامان علیهم السلام فرمود: «سپس امامشان تا وقتی خدا بخواهد غایب شده و دو غیبت دارد که یکی طولانی تر از دیگری است.» سپس رسول خدا متوجه ما شده و با صدای بلند فرمود: «بترسید! بترسید! وقتی که پنجمین از فرزندان هفتمین از فرزندانم غایب شد!» حضرت علی علیه السلام فرمود: عرض کردم: «یا رسول الله! حال او هنگام غیبتش چگونه است؟» فرمود: «صبر می کند تا خدا به او اذن خروج دهد. پس از یمن، از روستایی که به آن «کرعه» گویند قیام می کند. عمامه من بر سر اوست، زره مرا پوشیده و شمشیر من ذوالفقار را به خود آویخته و منادی ندا می دهد: «این مهدی خلیفه خداست! پس او را تبعیت کنید که زمین را از قسط و عدل پر می کند، همان طور که از ظلم و جور پر شده باشد.» و این بعد از هرج و مرج در دنیاست و بعد از این است که بعضی، بعضی دیگر را غارت می کنند. پس کبیر به صغیر و قوی به ضعیف رحم نمی کند؛ پس در این هنگام خدا به او اذن خروج می دهد.» - . کفایة الاثر: 150 - بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار المجلد 52 : تاریخ حضرت حجت علیه السلام - 2

«103» نی، [الغیبة] للنعمانی بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ قَالَ: دَخَلَ رَجُلٌ عَلَی أَبِی جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ علیهما السلام فَقَالَ لَهُ عَافَاکَ اللَّهُ اقْبِضْ مِنِّی هَذِهِ الْخَمْسَمِائَةِ دِرْهَمٍ فَإِنَّهَا زَکَاةُ مَالِی فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام خُذْهَا أَنْتَ فَضَعْهَا فِی جِیرَانِکَ مِنْ أَهْلِ الْإِسْلَامِ وَ الْمَسَاکِینِ مِنْ إِخْوَانِکَ الْمُسْلِمِینَ ثُمَ ص: 350 1- 1. تراه فی المصدر ص 123 و 124. و هکذا الأحادیث الآتیة متوالیة و فی معنی هذا الحدیث أحادیث أخر کما فی الکافی ج 4 ص 242 و علل الشرائع ج 2 ص 95. قَالَ إِذَا قَامَ قَائِمُ أَهْلِ الْبَیْتِ قَسَّمَ بِالسَّوِیَّةِ وَ عَدَلَ فِی الرَّعِیَّةِ فَمَنْ أَطَاعَهُ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ مَنْ عَصَاهُ فَقَدْ عَصَی اللَّهَ وَ إِنَّمَا سُمِّیَ الْمَهْدِیَّ لِأَنَّهُ یُهْدَی إِلَی أَمْرٍ خَفِیٍّ وَ یَسْتَخْرِجُ التَّوْرَاةَ وَ سَائِرَ کُتُبِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ غَارٍ بِأَنْطَاکِیَةَ وَ یَحْکُمُ بَیْنَ أَهْلِ التَّوْرَاةِ بِالتَّوْرَاةِ وَ أَهْلِ الْإِنْجِیلِ بِالْإِنْجِیلِ وَ بَیْنَ أَهْلِ الزَّبُورِ بِالزَّبُورِ وَ بَیْنِ أَهْلِ الْقُرْآنِ بِالْقُرْآنِ وَ یُجْمَعُ إِلَیْهِ أَمْوَالُ الدُّنْیَا مِنْ بَطْنِ الْأَرْضِ وَ ظَهْرِهَا فَیَقُولُ لِلنَّاسِ تَعَالَوْا إِلَی مَا قَطَعْتُمْ فِیهِ الْأَرْحَامَ وَ سَفَکْتُمْ فِیهِ الدِّمَاءَ الْحَرَامَ وَ رَکِبْتُمْ فِیهِ مَا حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَیُعْطِی شَیْئاً لَمْ یُعْطِهِ أَحَدٌ کَانَ قَبْلَهُ وَ یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً وَ نُوراً کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً وَ شَرّاً(1). **[ترجمه]غیبت نعمانی: جابر می گوید: مردی بر امام باقر علیه السلام وارد شد و به حضرت عرض کرد: «خدا به شما سلامتی دهد! این پانصد درهم را از من بگیر که زکات مالم است.» امام باقر علیه السلام به او فرمود: «آن پول را خودت بردار و در همسایگان مسلمان و برادران مسلمان فقیرت قرار ده.» سپس فرمود: «وقتی قائم اهل بیت علیه السلام خروج کند، اموال را مساوی تقسیم و در مورد مردم به عدالت رفتار می کند؛ هر کس مطیع او باشد، مطیع خدا و هر کس او را نافرمانی کند، نافرمانی از خدا کرد و حضرت را مهدی نامیده اند، چون به امری پنهان هدایت می کند. و تورات و سایر کتب، خداوند عزوجل را از غاری در انطاکیه خارج می کند و بین اهل تورات به تورات و بین اهل انجیل به انجیل و بین اهل زبور به زبور و بین اهل قرآن به قرآن حکم می کند و اموال دنیا را از دل زمین و روی آن جمع می کند. پس به مردم می گوید: «بیایید به سمت آن چه که به خاطر آن قطع رحم می کردید و در دستیابی به آن، خون هایحرام می ریختید و حرام های خدای عزوجل را مرتکب می شدید!» پس آن قدر اموال اعطا می کند که احدی قبل از او اعطا نکرده و زمین را پر از عدل و قسط و نور می کند، همان طور که از ظلم و جور و بدی پر شده باشد.» - . غیبت نعمانی: 237 - بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار المجلد 52 : تاریخ حضرت حجت علیه السلام - 2

«148» جع، [جامع الأخبار] رَوَی جَابِرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِیُّ قَالَ: حَجَجْتُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ حَجَّةَ الْوَدَاعِ فَلَمَّا قَضَی النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله مَا افْتُرِضَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَجِّ أَتَی مُوَدِّعَ الْکَعْبَةِ فَلَزِمَ حَلْقَةَ الْبَابِ وَ نَادَی بِرَفْعِ صَوْتِهِ أَیُّهَا النَّاسُ فَاجْتَمَعَ أَهْلُ الْمَسْجِدِ وَ أَهْلُ السُّوقِ فَقَالَ اسْمَعُوا إِنِّی قَائِلٌ مَا هُوَ بَعْدِی کَائِنٌ فَلْیُبَلِّغْ شَاهِدُکُمْ غَائِبَکُمْ ثُمَّ بَکَی رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله حَتَّی بَکَی لِبُکَائِهِ النَّاسُ أَجْمَعِینَ فَلَمَّا سَکَتَ مِنْ بُکَائِهِ قَالَ ص: 262 اعْلَمُوا رَحِمَکُمُ اللَّهُ أَنَّ مَثَلَکُمْ فِی هَذَا الْیَوْمِ کَمَثَلِ وَرَقٍ لَا شَوْکَ فِیهِ إِلَی أَرْبَعِینَ وَ مِائَةِ سَنَةٍ ثُمَّ یَأْتِی مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ شَوْکٌ وَ وَرَقٌ إِلَی مِائَتَیْ سَنَةٍ ثُمَّ یَأْتِی مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ شَوْکٌ لَا وَرَقَ فِیهِ حَتَّی لَا یُرَی فِیهِ إِلَّا سُلْطَانٌ جَائِرٌ أَوْ غَنِیٌّ بَخِیلٌ أَوْ عَالِمٌ مُرَاغِبٌ فِی الْمَالِ أَوْ فَقِیرٌ کَذَّابٌ أَوْ شَیْخٌ فَاجِرٌ أَوْ صَبِیٌّ وَقِحٌ أَوِ امْرَأَةٌ رَعْنَاءُ ثُمَّ بَکَی رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله. فَقَامَ إِلَیْهِ سَلْمَانُ الْفَارِسِیُّ وَ قَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَخْبِرْنَا مَتَی یَکُونُ ذَلِکَ فَقَالَ صلی الله علیه و آله یَا سَلْمَانُ إِذَا قَلَّتْ عُلَمَاؤُکُمْ وَ ذَهَبَتْ قُرَّاؤُکُمْ وَ قَطَعْتُمْ زَکَاتَکُمْ وَ أَظْهَرْتُمْ مُنْکَرَاتِکُمْ وَ عَلَتْ أَصْوَاتُکُمْ فِی مَسَاجِدِکُمْ وَ جَعَلْتُمُ الدُّنْیَا فَوْقَ رُءُوسِکُمْ وَ الْعِلْمَ تَحْتَ أَقْدَامِکُمْ وَ الْکَذِبَ حَدِیثَکُمْ وَ الْغِیبَةَ فَاکِهَتَکُمْ وَ الْحَرَامَ غَنِیمَتَکُمْ وَ لَا یَرْحَمُ کَبِیرُکُمْ صَغِیرَکُمْ وَ لَا یُوَقِّرُ صَغِیرُکُمْ کَبِیرَکُمْ فَعِنْدَ ذَلِکَ تَنْزِلُ اللَّعْنَةُ عَلَیْکُمْ وَ یُجْعَلُ بَأْسُکُمْ بَیْنَکُمْ وَ بَقِیَ الدِّینُ بَیْنَکُمْ لَفْظاً بِأَلْسِنَتِکُمْ فَإِذَا أُوتِیتُمْ هَذِهِ الْخِصَالَ تَوَقَّعُوا الرِّیحَ الْحَمْرَاءَ أَوْ مَسْخاً أَوْ قَذْفاً بِالْحِجَارَةِ وَ تَصْدِیقُ ذَلِکَ فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلی أَنْ یَبْعَثَ عَلَیْکُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِکُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِکُمْ أَوْ یَلْبِسَکُمْ شِیَعاً وَ یُذِیقَ بَعْضَکُمْ بَأْسَ بَعْضٍ انْظُرْ کَیْفَ نُصَرِّفُ الْآیاتِ لَعَلَّهُمْ یَفْقَهُونَ-(1) فَقَامَ إِلَیْهِ جَمَاعَةٌ مِنَ الصَّحَابَةِ فَقَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ أَخْبِرْنَا مَتَی یَکُونُ ذَلِکَ فَقَالَ صلی الله علیه و آله عِنْدَ تَأْخِیرِ الصَّلَوَاتِ وَ اتِّبَاعِ الشَّهَوَاتِ وَ شُرْبِ الْقَهَوَاتِ وَ شَتْمِ الْآبَاءِ وَ الْأُمَّهَاتِ حَتَّی تَرَوْنَ الْحَرَامَ مَغْنَماً وَ الزَّکَاةَ مَغْرَماً وَ أَطَاعَ الرَّجُلُ زَوْجَتَهُ وَ جَفَا جَارَهُ وَ قَطَعَ رَحِمَهُ وَ ذَهَبَ رَحْمَةُ الْأَکَابِرِ وَ قَلَّ حَیَاءُ الْأَصَاغِرِ وَ شَیَّدُوا الْبُنْیَانَ وَ ظَلَمُوا الْعَبِیدَ وَ الْإِمَاءَ وَ شَهِدُوا بِالْهَوَی وَ حَکَمُوا بِالْجَوْرِ وَ یَسُبُّ الرَّجُلُ أَبَاهُ وَ یَحْسُدُ الرَّجُلُ أَخَاهُ وَ یُعَامِلُ الشُّرَکَاءُ بِالْخِیَانَةِ وَ قَلَّ الْوَفَاءُ وَ شَاعَ الزِّنَا وَ تَزَیَّنَ ص: 263 1- 1. الأنعام: 65. الرِّجَالُ بِثِیَابِ النِّسَاءِ وَ سُلِبَ عَنْهُنَّ قِنَاعُ الْحَیَاءِ وَ دَبَّ الْکِبْرُ فِی الْقُلُوبِ کَدَبِیبِ السَّمِّ فِی الْأَبْدَانِ وَ قَلَّ الْمَعْرُوفُ وَ ظَهَرَتِ الْجَرَائِمُ وَ هُوِّنَتِ الْعَظَائِمُ وَ طَلَبُوا الْمَدْحَ بِالْمَالِ وَ أَنْفَقُوا الْمَالَ لِلْغِنَاءِ وَ شُغِلُوا بِالدُّنْیَا عَنِ الْآخِرَةِ وَ قَلَّ الْوَرَعُ وَ کَثُرَ الطَّمَعُ وَ الْهَرْجُ وَ الْمَرْجُ وَ أَصْبَحَ الْمُؤْمِنُ ذَلِیلًا وَ الْمُنَافِقُ عَزِیزاً مَسَاجِدُهُمْ مَعْمُورَةٌ بِالْأَذَانِ وَ قُلُوبُهُمْ خَالِیَةٌ مِنَ الْإِیمَانِ وَ اسْتَخَفُّوا بِالْقُرْآنِ وَ بَلَغَ الْمُؤْمِنُ عَنْهُمْ کُلَّ هَوَانٍ فَعِنْدَ ذَلِکَ تَرَی وُجُوهَهُمْ وُجُوهَ الْآدَمِیِّینَ وَ قُلُوبَهُمْ قُلُوبَ الشَّیَاطِینِ کَلَامُهُمْ أَحْلَی مِنَ الْعَسَلِ وَ قُلُوبُهُمْ أَمَرُّ مِنَ الْحَنْظَلِ فَهُمْ ذِئَابٌ وَ عَلَیْهِمْ ثِیَابٌ مَا مِنْ یَوْمٍ إِلَّا یَقُولُ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَ فَبِی تَغْتَرُّونَ أَمْ عَلَیَّ تَجْتَرِءُونَ أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناکُمْ عَبَثاً وَ أَنَّکُمْ إِلَیْنا لا تُرْجَعُونَ فَوَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَوْ لَا مَنْ یَعْبُدُنِی مُخْلِصاً مَا أَمْهَلْتُ مَنْ یَعْصِینِی طَرْفَةَ عَیْنٍ وَ لَوْ لَا وَرَعُ الْوَرِعِینَ مِنْ

عِبَادِی لَمَا أَنْزَلْتُ مِنَ السَّمَاءِ قَطْرَةً وَ لَا أَنْبَتُّ وَرَقَةً خَضْرَاءَ فَوَا عَجَبَاهْ لِقَوْمٍ آلِهَتُهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَ طَالَتْ آمَالُهُمْ وَ قَصُرَتْ آجَالُهُمْ وَ هُمْ یَطْمَعُونَ فِی مُجَاوَرَةِ مَوْلَاهُمْ وَ لَا یَصِلُونَ إِلَی ذَلِکَ إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ لَا یَتِمُّ الْعَمَلُ إِلَّا بِالْعَقْلِ. **[ترجمه]جامع الاخبار: جابر بن عبداللَّه انصاری می گوید:در سال حجة الوداع با پیغمبر صلی الله علیه و آله به حج رفتم. پیغمبر بعد از انجام اعمال حج آمد تا با خانه خدا تودیع کند. آنگاه حلقه در را گرفت و با صدای رسا فرمود: «ای مردم!» با این صدا تمام مردمی که در مسجدالحرام و بازار بودند، جمع شدند. آنگاه پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: «ای مردم! آنچه را که بعد از من روی می دهد و هم اکنون به شما می گویم، از من بشنوید و حاضران شما به غایبین خود برسانند!» سپس پیغمبر گریست، به طوری که از گریه حضرت همه مردم گریستند. چون حضرت از گریستن آرام گرفت، فرمود: «ای مردم! خدا شما را بیامرزد! بدانید که شما از این روز تا صد و چهل سال بعد، مانند برگی هستید که خار نداشته باشد. آنگاه تا دویست سال برگ و خار خواهد داشت و بعد از آن خار بدون برگ است، به طوری که در آن زمان جز سلطان ظالم یا ثروتمند بخیل یا عالم دنیاپرست یا فقیر دروغگو یا پیرمردزناکار یا بچه بی آبرو و یا زن احمق دیده نمی شود!» آنگاه پیغمبر صلی الله علیه و آله باز گریست. سلمان فارسی برخاست و عرض کرد: «یا رسول اللَّه! بفرمایید بدانیم آنچه فرمودید کی واقع می شود؟» فرمود: «ای سلمان! در زمانی که علمای شما کم شوند،قاریان قرآن شما از میان بروند، زکات خود را ندهند، کارهای زشت خود را آشکار سازند، صدای شما در مساجد بلند شود،امور دنیا را روی سر بگذارید و دانش را زیر پا بنهید، سخنان شما دروغ و شیرینی گفتارتان غیبت گردد، آنچه به دست می آورید حرام باشد! نه بزرگان شما به کوچک تر رحم کنند و نه کوچک تران احترام بزرگان را نگاه بدارند. در آن اوقات آثار غضب خدا بر شما فرود می آید، و سختی شما را به همان وضع درمیان شما قرار می دهد، و در میان شما از دین جز لفظ آنکه به زبان می آورید، باقی نمی ماند . هنگامی که این خصلت ها را پیدا کردید،منتظر باد سرخ یا مسخ شدن یا سنگباران باشید. آنچه این را تصدیق می کند در کتاب خدا هست و آن این آیه است: {بگو: «او تواناست که از بالای سرتان یا از زیر پاهایتان عذابی بر شما بفرستد یا شما را گروه گروه به هم اندازد [و دچار تفرقه سازد] و عذاب بعضی از شما را به بعضی بچشاند.» بنگر، چگونه آیات [خود] را گوناگون بیان می کنیم باشد که آنان بفهمند.} - . انعام / 65 - در این وقت جمعی از اصحاب برخاستند و عرض کردند: «یا رسول اللَّه! بفرمایید تا بدانیم اینها که فرمودید کی پدید می آید؟» فرمود: «هنگامی که نمازها را از اوقات خود به تأخیر بیندازند،شهوترانی و شرابخواری پیشه گیرند و به پدران و مادران ناسزا بگویند. به طوری که مال حرام را غنیمت و پرداخت زکات را زیان ببینند؛ مرد از زن خود اطاعت کند، به همسایه اش آزار رساند و پیوند خویشی خود را قطع کند؛ رحم بزرگان از میان برود؛ حیای کوچک تران کم شود؛ ساختمان ها را محکم سازند؛ به نوکر و کلفت ستم کنند؛ از روی هوای نفس شهادت دهند؛ به ظلم حکم کنند؛ مرد پدرش را لعنت کند و به برادرش حسد ورزد؛ شرکا در معاملات خود خیانت کنند؛ وفا کم شود و زنا شیوع یابد؛ مردان خود را با لباس زنان بیارایند و روسری حیا از سر زنان برداشته شود! خودفروشی در دل ها راه یابد، مانند زهر که در بدن ها رخنه می کند؛ کارهای خوب کم شود و گناهان آشکار گردد؛ واجبات الهی از نظر بیافتد و با گرفتن مال، صاحبان مال را ستایش کنند؛ ثروت را در راه خوانندگی صرف نمایند؛ سرگرم دنیا گردند و از توجه به آخرت بازمانند؛ تقوا کم و طمع زیاد شود؛ هرج و مرج پدید آید؛ مؤمنین خوار و اهل نفاق عزیز گردند؛ مساجد آنها با اذان گفتن آباد و دل های آنها از ایمان خالی باشد؛ قرآن را سبک شمارند و شخص با ایمان، هر گونه خواری از آنها ببیند. در آن اوقات می بینی که صورت آنها صورت آدمی، ولی دل هاشان دل های شیاطین است؛ سخنان آنها از عسل شیرین تر و دل هاشان از حنظل تلخ تر است. آنها گرگانی هستند که لباس آدمی پوشیده اند. در آن موقع روزی نیست که خدا به آنها نفرماید: آیا از رحمت من مغرور شده اید؟ یا بر من جرأت پیدا کرده اید؟ {آیا پنداشتید که شما را بیهوده آفریده ایم و اینکه شما به سوی ما بازگردانیده نمی شوید؟} - . مؤمنون / 115 - به عزت و جلال خودم سوگند اگر به خاطر آنها که از روی اخلاص مرا عبادت می کنند نبود، به اندازه یک چشم به همزدن به کسانی که نافرمانی من می کنند مهلت نمی دادم. اگر به واسطه تقوای بندگان پرهیزکارم نبود، یک قطره باران از آسمان فرود نمی فرستادم و یک برگ سبز از زمین نمی رویانیدم.

شگفتا از مردمی که اموالشان را خدا می دانند و آرزوهاشان طولانی و عمرشان کوتاه است! در عین حال چشم دارند که در جوار رحمت حق منزل کنند، در صورتی که جز با عمل به آن نمی رسند، و عمل هم بدون عقل کامل نمی شود.» - . جامع الاخبار: 395-

«24» ک، [إکمال الدین] ابْنُ عِصَامٍ عَنِ الْکُلَیْنِیِّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ الْعَلَاءِ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ عَلِیٍّ الْقَزْوِینِیِ (4) عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَیْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ علیه السلام یَقُولُ: الْقَائِمُ مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ مُؤَیَّدٌ بِالنَّصْرِ تُطْوَی لَهُ الْأَرْضُ وَ تَظْهَرُ لَهُ الْکُنُوزُ وَ یَبْلُغُ سُلْطَانُهُ الْمَشْرِقَ وَ الْمَغْرِبَ وَ یُظْهِرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ دِینَهُ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ فَلَا یَبْقَی فِی الْأَرْضِ خَرَابٌ إِلَّا عُمِرَ وَ یَنْزِلُ رُوحُ اللَّهِ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ علیهما السلام ص: 191 1- 1. المصدر ج 1 ص 308. 2- 2. المصدر ص 174. 3- 3. المصدر ج 1 ص 308. 4- 4. فی المصدر ج 1 ص 447: إسماعیل بن علی الفزاری. فتحرر. فَیُصَلِّی خَلْفَهُ فَقُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَتَی یَخْرُجُ قَائِمُکُمْ قَالَ إِذَا تَشَبَّهَ الرِّجَالُ بِالنِّسَاءِ وَ النِّسَاءُ بِالرِّجَالِ وَ اکْتَفَی الرِّجَالُ بِالرِّجَالِ وَ النِّسَاءُ بِالنِّسَاءِ وَ رَکِبَ ذَوَاتُ الْفُرُوجِ السُّرُوجَ وَ قُبِلَتْ شَهَادَاتُ الزُّورِ وَ رُدَّتْ شَهَادَاتُ الْعَدْلِ وَ اسْتَخَفَّ النَّاسُ بِالدِّمَاءِ وَ ارْتِکَابِ الزِّنَاءِ وَ أَکْلِ الرِّبَا وَ اتُّقِیَ الْأَشْرَارُ مَخَافَةَ أَلْسِنَتِهِمْ وَ خَرَجَ السُّفْیَانِیُّ مِنَ الشَّامِ وَ الْیَمَانِیُّ مِنَ الْیَمَنِ وَ خُسِفَ بِالْبَیْدَاءِ وَ قُتِلَ غُلَامٌ مِنَ آلِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ اسْمُهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ النَّفْسُ الزَّکِیَّةُ وَ جَاءَتْ صَیْحَةٌ مِنَ السَّمَاءِ بِأَنَّ الْحَقَّ فِیهِ وَ فِی شِیعَتِهِ فَعِنْدَ ذَلِکَ خُرُوجُ قَائِمِنَا فَإِذَا خَرَجَ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ إِلَی الْکَعْبَةِ وَ اجْتَمَعَ إِلَیْهِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا وَ أَوَّلُ مَا یَنْطِقُ بِهِ هَذِهِ الْآیَةُ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ثُمَّ یَقُولُ أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ فَإِذَا اجْتَمَعَ إِلَیْهِ الْعِقْدُ وَ هُوَ عَشَرَةُ آلَافِ رَجُلٍ خَرَجَ فَلَا یَبْقَی فِی الْأَرْضِ مَعْبُودٌ دُونَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ صَنَمٍ وَ غَیْرِهِ إِلَّا وَقَعَتْ فِیهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَ وَ ذَلِکَ بَعْدَ غَیْبَةٍ طَوِیلَةٍ لِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یُطِیعُهُ بِالْغَیْبِ وَ یُؤْمِنُ بِهِ. **[ترجمه]کمال الدین: محمد بن مسلم می گوید:از حضرت باقر علیه السلام شنیدم که می فرمود: «خدا قائم را با رعب نصرت داده و با نصرت مؤید داشت؛ زمین در زیر پای او درنوردیده می شود و گنج ها، خود را برای او آشکار می سازند؛ سلطنتش شرق و غرب عالم را فرا می گیرد؛ خدا به وسیله او، دین خود را بر همه مسلک ها و ادیان باطله غالب گرداند، هر چند مشرکان نخواهند؛ ویرانه ای در روی زمین نمی ماند، مگر این که آن را آباد می سازد؛ و عیسی روح اللَّه نازل می شود و پشت سر او نماز می گزارد.» من عرض کردم: «یا ابن رسول اللَّه! قائم شما کی خواهد آمد؟» فرمود: «هنگامی که مردان مانند زنان و زنان شبیه مردان گردند، مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا کنند و زن ها بر زین ها سوار شوند؛ هنگامی که شهادت های ناحق قبول و گواهی عادلان رد شود؛ هنگامی که مردم ریختن خون یکدیگر و عمل زنا و خوردن ربا را آسان شمارند و از اشرار، به واسطه ترس از زبانشان ملاحظه شود. هنگامی که سفیانی از شام و شخص یمنی از یمن خروج کنند و فرورفتگی در «بیداء» پدید آید و جوانی پاک سیرت از آل محمد صلی الله علیه و آله به نام محمد بن حسن نفس زکیة، در بین رکن و مقام به قتل رسد، و صدایی از آسمان بیاید که «حق در پیروی از قائم آل محمد صلی الله علیه و آله و شیعیان اوست.» در آن وقت قائم ما قیام خواهد کرد. زمانی که وی آشکار می شود، به کعبه تکیه می دهد و سیصد و سیزده مرد دوروی جمع می شوند. اول سخنی که می گوید این آیه شریفه است: {اگر مؤمن باشید، باقیمانده خدا برای شما بهتر است.} - . هود / 86 - سپس می فرماید: «منم آن بقیه سفرای الهی در روی زمین!» چون ده هزار نفر مرد نزد وی گرد آمدند، قیام می کند. در آن وقت در تمام روی زمین، معبودی جز خدای یگانه نخواهد بود و هر بتی یا امثال بت، آتشی در آن ها می افتد و می سوزند، و این ظهور بعد از غیبت طولانی او خواهد بود. خدا خواست معلوم کند چه کسانی در زمان غیبت او از وی پیروی می کنند و چه کسانی به وی ایمان می آورند.» - . کمال الدین: 310 - بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار المجلد 52 : تاریخ حضرت حجت علیه السلام - 2

«8» یر، [بصائر الدرجات] ابْنُ مَعْرُوفٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَی عَنْ أَبِی الْجَارُودِ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله ذَاتَ یَوْمٍ وَ عِنْدَهُ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِهِ ص: 123 1- 1. الرعد: 31. و الحدیث فی المعانی ص 112، کمال الدین ج 2 ص 27. اللَّهُمَّ لَقِّنِی إِخْوَانِی مَرَّتَیْنِ فَقَالَ مَنْ حَوْلَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ أَ مَا نَحْنُ إِخْوَانَکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ لَا إِنَّکُمْ أَصْحَابِی وَ إِخْوَانِی قَوْمٌ فِی آخِرِ الزَّمَانِ آمَنُوا وَ لَمْ یَرَوْنِی لَقَدْ عَرَّفَنِیهِمُ اللَّهُ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یُخْرِجَهُمْ مِنْ أَصْلَابِ آبَائِهِمْ وَ أَرْحَامِ أُمَّهَاتِهِمْ لَأَحَدُهُمْ أَشَدُّ بَقِیَّةً عَلَی دِینِهِ مِنْ خَرْطِ الْقَتَادِ فِی اللَّیْلَةِ الظَّلْمَاءِ أَوْ کَالْقَابِضِ عَلَی جَمْرِ الْغَضَا أُولَئِکَ مَصَابِیحُ الدُّجَی یُنْجِیهِمُ اللَّهُ مِنْ کُلِّ فِتْنَةٍ غَبْرَاءَ مُظْلِمَةٍ. **[ترجمه]بصائر الدرجات: امام محمد باقر علیه السلام روایت کرد پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله روزی در مجمعی از اصحاب دو بار فرمود: «خداوندا! برادران مرا به من بنمایان.» اصحاب عرض کردند: «یا رسول اللَّه! مگر ما برادران شما نیستیم؟» فرمود: «نه! شما اصحاب من هستید. برادران من مردمی در آخرالزمان هستند که به من ایمان می آورند، با این که مرا ندیده اند. خداوند آنها را با نام و نام پدرانشان، پیش از آنکه از صلب پدران و رحم مادرانشان بیرون بیایند، به من شناساند. ثابت ماندن یکی از آن ها بر دین خود، از صاف کردن درخت خاردار (قتاد) با دست در شب ظلمانی، دشوارتر است. و یا مانند کسی است که پاره ای از آتش چوب درخت «غضا» را در دست نگهدارد. آن ها چراغ های شب تار می باشند؛ پروردگار آنان را از هر فتنه تیره و تاری نجات می دهد.» - . بصائر الدرجات 2: 93-

«212» وَ بِإِسْنَادِهِ رَفَعَهُ إِلَی جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: أَوَّلُ مَا یَبْدَأُ الْقَائِمُ علیه السلام بِأَنْطَاکِیَةَ فَیَسْتَخْرِجُ مِنْهَا التَّوْرَاةَ مِنْ غَارٍ فِیهِ عَصَا مُوسَی وَ خَاتَمُ سُلَیْمَانَ قَالَ وَ أَسْعَدُ النَّاسِ بِهِ أَهْلُ الْکُوفَةِ وَ قَالَ إِنَّمَا سُمِّیَ الْمَهْدِیَّ لِأَنَّهُ یُهْدَی إِلَی أَمْرٍ خَفِیٍّ حَتَّی إِنَّهُ یُبْعَثُ إِلَی رَجُلٍ لَا یَعْلَمُ النَّاسُ لَهُ ذَنْباً فَیَقْتُلُهُ حَتَّی إِنَّ أَحَدَهُمْ یَتَکَلَّمُ فِی بَیْتِهِ فَیَخَافُ أَنْ یَشْهَدَ عَلَیْهِ الْجِدَارُ. وَ عَنْهُ علیه السلام قَالَ: یَمْلِکُ الْقَائِمُ ثَلَاثَمِائَةِ سَنَةٍ وَ یَزْدَادُ تِسْعاً کَمَا لَبِثَ أَهْلُ الْکَهْفِ فِی کَهْفِهِمْ یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً فَیَفْتَحُ اللَّهُ لَهُ شَرْقَ الْأَرْضِ وَ غَرْبَهَا وَ یَقْتُلُ النَّاسَ حَتَّی لَا یَبْقَی إِلَّا دِینُ مُحَمَّدٍ وَ یَسِیرُ بِسِیرَةِ سُلَیْمَانَ بْنِ دَاوُدَ وَ یَدْعُو الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ فَیُجِیبَانِهِ وَ تُطْوَی لَهُ الْأَرْضُ وَ یُوحَی إِلَیْهِ فَیَعْمَلُ بِالْوَحْیِ بِأَمْرِ اللَّهِ. وَ عَنْهُ علیه السلام: إِذَا ظَهَرَ الْقَائِمُ وَ دَخَلَ الْکُوفَةَ بَعَثَ اللَّهُ تَعَالَی مِنْ ظَهْرِ الْکُوفَةِ سَبْعِینَ أَلْفَ صِدِّیقٍ فَیَکُونُونَ فِی أَصْحَابِهِ وَ أَنْصَارِهِ وَ یَرُدُّ السَّوَادَ إِلَی أَهْلِهِ هُمْ أَهْلُهُ وَ یُعْطِی النَّاسَ عَطَایَا مَرَّتَیْنِ فِی السَّنَةِ وَ یَرْزُقُهُمْ فِی الشَّهْرِ رِزْقَیْنِ وَ یُسَوِّی بَیْنَ النَّاسِ حَتَّی لَا تَرَی مُحْتَاجاً إِلَی الزَّکَاةِ وَ یَجِی ءُ أَصْحَابُ الزَّکَاةِ بِزَکَاتِهِمْ إِلَی الْمَحَاوِیجِ مِنْ شِیعَتِهِ فَلَا یَقْبَلُونَهَا فَیَصُرُّونَهَا(1) وَ یَدُورُونَ فِی دُورِهِمْ فَیَخْرُجُونَ إِلَیْهِمْ فَیَقُولُونَ لَا حَاجَةَ لَنَا فِی دَرَاهِمِکُمْ وَ سَاقَ الْحَدِیثَ إِلَی أَنْ قَالَ وَ یَجْتَمِعُ إِلَیْهِ أَمْوَالُ أَهْلِ الدُّنْیَا کُلُّهَا مِنْ بَطْنِ الْأَرْضِ وَ ظَهْرِهَا فَیُقَالُ لِلنَّاسِ تَعَالَوْا إِلَی مَا قَطَعْتُمْ فِیهِ الْأَرْحَامَ وَ سَفَکْتُمْ فِیهِ الدَّمَ ص: 390 1- 1. یقال: صر الدراهم فی الصرة: وضعها. الْحَرَامَ وَ رَکِبْتُمْ فِیهِ الْمَحَارِمَ فَیُعْطِی عَطَاءً لَمْ یُعْطِهِ أَحَدٌ قَبْلَهُ. **[ترجمه] از امام باقر علیه السلام نقل شد فرمود: «اول جایی که قائم علیه السلام نسبت به آن اقدام می کند،«انطاکیه» است و از غاری در آنجا که عصای موسی و انگشتر سلیمان در آن است، تورات را خارج می کند.» و فرمود: «خوشبخت ترین مردم نسبت به حضرت، اهل کوفه هستند.» و فرمود: «مهدی را مهدی نامیدند، زیرا که به امر پنهانی روشنگری می کند، تا جایی که به دنبال مردی که مردم او را بی گناه می دانند می فرستد و او را می کشد، تا جایی که برخی از آنان در خانه شان سخن می گویند، ولی می ترسند که دیوار علیه آنها شهادت بدهد.» - . سرور اهل ایمان: 109 - از حضرت امام محمد باقر علیه السلام روایت شد فرمود: «قائم ما سیصد و نه سال سلطنت می کند، به مدتی که اصحاب کهف در غار خود توقف کردند. او زمین را پر از عدل و داد می کند، چنان که پر از ظلم و ستم شد. خداوند شرق و غرب زمین را برای ما می گشاید. او هم چندان مردم بی دین را به قتل رساند که جز دین محمد صلی الله علیه و آله نماند و به روش سلیمان بن داود رفتار نماید. اگر آفتاب و ماه را به سوی خود بخواند، اجابت می کنند و زمین در زیر پایش پیچیده می شود و از جانب خدا به وی وحی می شود و او هم طبق دستور خدا عمل می کند.» و حضرت می فرماید: «وقتی قائم علیه السلام ظهور کند و داخل کوفه شود، خدا از پشت کوفه هفتاد هزار صدّیق را برمی انگیزد که از اصحاب و یارانش می باشند و عراق را به اهلش برمی گرداند و یاران حضرت، صاحبان عراق اند و سالی دو بار به مردم هدیه می دهد؛ در ماه دو بار به مردم ارزاق می دهد؛ بین مردم برابری ایجاد می کند تا محتاج به زکاتی پیدا نشود و صاحبان زکات، خود زکات مالشان را به محتاجان از شیعیان حضرت می دهند و آنان نمی پذیرند و زکات دهندگان اصرار می کنند و گرد خانه هایشان دور می زنند و آن ها خارج شده و می گویند: «ما احتیاجی به درهم هایشما نداریم!» - . سرور اهل ایمان: 109 - و حدیث را ادامه داد تا آن جا که فرمود: «اموال اهل دنیا، همه از درون و برون زمین نزد او جمع می شوند. پس به مردم گفته می شود: «بیایید به سمت آن چه به خاطر آن قطع رحم کردید و خون حرام برای آن ریختید و برای آن سوار بر محرمات الهی شدید!» پس عطایی می کند که قبل از او کسی چنین عطایی نکرد. بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار المجلد 52 : تاریخ حضرت حجت علیه السلام - 2

🔴ظریف چرا هروقت میرسه پیش غربی ها نیشش تا بنا گوش بازه ولی وقتی میاد پیش خودی ها انگار رفته مراسم ختم؟ 🧐 🔵به کمپين #صدای_مردم بپيونديد👇 http://eitaa.com/joinchat/2427125773C9e377925d3