eitaa logo
صالحین تهران بزرگ
2.5هزار دنبال‌کننده
3.1هزار عکس
1.6هزار ویدیو
477 فایل
📚محتوای تربیتی معرفتی و مهارتی ویژه مربیان تربیتی
مشاهده در ایتا
دانلود
آسیب شناسی فعالیتهای گروهی 1⃣ عدم وجود مجالس وعظ و اخلاق: یکی از علل به وجود آمدن حالت غفلت این است که شرایط موعظه و تذکر برای فرد فراهم نباشد بخصوص کسانی که مقام ارشاد و موعظه دیگرانند بیشتر در معرض خطرند. سرگروهی را در نظر بگیرید که در هفته حداقل سه نوبت برای اعضای گروهش از فضایل و کمالات انسانی سخن می گوید، برای او این خطر وجود دارد که خیال کند خودش دارای این صفات خوب هست؛ در واقع تکرار این گفته ها باعث می شود سرگروه خود را بی نیاز از شنیدن این مباحث بداند. عارف برجسته ملااحمد نراقی (ره) در کتاب شریف معراج السعاده می نویسد: «بعضی از اینها (واعظان) از احوال نفس و صفات آن، و از خوف و رجا و توکل و رضا و صبر و شکر و غیره سخن می گویند و چنان می پندارند که با گفتن اینها و خواندن خلق به اینها، خود نیز به آنها متصف می گردند و حال آنکه در آن صفات از پائین ترین مراتب اخلاقی ترقی ننموده اند» البته همه انسانها نیاز به تذکر و موعظه دارند نه فقط سرگروه و کسانی که مقام ارشاد دیگرانند. اما هر چه مسئولیت انسان بیشتر شود، بیشتر در معرض خطر غفلت قرار دارد. 2⃣ توجه افراطی به اعضای گروه: سرگروه وقتی بیش از اندازه با اعضای گروه خود ارتباط داشته باشد، فکر و ذهنش درگیر مسائل فعالیت های گروه و اعضای آن خواهد شد، بنابراین وقتی می خواهد درس بخواند، بیشتر به فکر درس آنهاست تا درس خودش؛ وقتی می خواهد دعا کند بیشتر برای هدایت آنها دعا می کند تا برای عاقبت به خیری خودش؛ وقتی می خواهد برنامه ریزی کند، یاد مشکل خانوادگی یکی از اعضا می افتد و مسأله خود را فراموش می کند. این شرایط باعث می شود سرگروه کمتر در مسائل خودش متمرکز باشد و دچار غفلت می گردد. 3⃣ افزایش حجم فعالیت ها: گاهی اوقات سرگروه به بهانه اینکه برنامه های گروه، روی زمین می ماند، از توجه به امور تحصیلی و معنوی و اجتماعی خویش باز می ماند. بهترین و بیشترین وقت خود را صرف برنامه های گروه می کند. حتی برخی از سرگروه ها پای خود را از حدود کار گروهی فراتر گذاشته اند و به سایر بخش ها و واحدهای مسجد و پایگاه و مجموعه نیز کمک می کنند. البته لازم به ذکر است اصل این که کسی بخواهد به سایر بخش ها و واحدها کمک کند، بسیار خوب و پسندیده است؛ اما این در صورتی است که وی از سایر برنامه های تربیتی گروهی و فردی خود باز نماند. به تعبیر دیگری محدوده ی فعالیت و وقت گذاری خود را با در نظر گرفتن همه ی شرایط مدیریت و برنامه ریزی کرده و خود را شریک هر کاری نکند. @salehintehran