🔆قصیده عرفانی و زیبای امام خمینی قدس سره الشریف در وصف حضرت معصومه سلام الله علیها 🔆در آستانه میلاد حضرت فاطمه المعصومه سلام الله علیها 🔹ای‌‌ ازلیّت، به تربت تو مُخمّر! وی‌‌ ابدیّت، به طلعت تو مُقرّر! 🔸آیت رحمت ز جلوه‌ی‌ تو هویدا رایَتِ قدرت در آستینِ تو مُضْمَر 🔹جودت، همبسترا به فیض مقدّس لطفت همبالشا به صدرِ مُصَدّر 🔸عصمتِ تو تا کشید پرده به اجسام عالَم اجسام گردد عالَم دیگر 🔹جلوه‌ی‌ تو، نور ایزدی‌ را مَجْلی‌ٰ عِصمت تو، سِرّ مُختفی‌ را مَظهر 🔸گویم واجب تو را، نه آنَتْ رُتبت خوانم ممکن تو را، ز مُمکِن برتر 🔹ممکن اندر لباس واجب پیدا واجبی‌ اندر ردای‌ امکان مُظْهر 🔸ممکن، امّا چه ممکن، علّت امکان واجب، امّا شعاعِ خالقِ اکبر 🔹ممکن، امّا یگانه واسطه‌ی‌ فیض فیض به مِهْتر رسد، وزان پس کهتر 🔸ممکن، امّا نمودِ هستی‌‌ از وی‌ ممکن، امّا ز مُمکِناتْ فزونتر 🔹وین نه عجب، زانکه نور اوست ز #زهرا نور وی‌ از #حیدر است و او ز پیمبر 🔸نور خُدا در #رسول_اکرم پیدا کرد تجلّی‌ ز وی‌ به حیدر صفدر 🔹و ز وی‌، تابان شده به حضرت زهرا اینک ظاهر ز دُختِ موسی‌ جعفر 🔸این است آن نور، کز مشیّت «کُنْ» کرد عالم، آن‌کو به عال است مُنوّر 🔹این است آن نور، کز تجلّی‌ قدرت داد به دوشیزگان هستی‌ زیور 🔸شیطانْ عالِم شدی‌ اگر که بدین نور ناگفتی‌ آدم است خاک و من آذر 🔹آبِروی‌ مُمْکِناتْ جمله، از این نور گر نَبُدی‌، باطل آمدند سراسر 🔸جلوه‌ی‌ این، خود عَرَض نمود عَرَض را ظِلّش بخشود جوهریّتِ جوهر 🔹عیسی‌ِ مریم به پیشگاهش دربان موسی‌ِ عمران به بارگاهش چاکر 🔸آن یک چون دیده‌بان، فرا شده بر دار وین یک چون قاپقان، معطّی‌ بر در 🔹یا که دو طفل‌اند در حریم جلالش از پی‌ تکمیل نفس آمده مُضطَر 🔸آن یک، «انجیل» را نماید از حفظ وین یک «تورات» را بخواند از بر 🔹گر که نگفتی‌: امام هستم بر خلق موسی‌ِ جعفر ولّیِ‌ حضرتِ داور 🔸فاش بگفتم که این رسول خدای‌ است معجزه‌اش می‌ بُوَد همانا دختر 🔹دختر، جُ‍ز فاطمه نیاید چون این صُلْبِ پِدر را و هم مَشیمه‌ی‌ مادر 🔸دختر، چون این دو، از مَشیمه‌ی‌ قدرت نامد و ناید، دگر هُماره مُقدّر 🔹آن یک، امواج اعلم را شده مبدأ وین یک، افواج حلم را شده مَصْدر 🔸آن یک، موجود از خطابش مَجْلی‌ٰ وین یک، معدوم از عقابش مُسْتَر 🔹آن یک، بر فرق انبیا شده تارک وین یک، اندر سرْ اولیا را مِغفر 🔸آن یک، در عالم جلالت کعبه وین یک، در مُلک کبریایی‌ مَشْعَر 🔹لمْ یَلِد م بسته لب و گر نه بگفتم دختِ خُدایند این دو نور مُطهّر 🔸آن یک، کوْن و مکانْش بسته به مَقْنَع وین یک، مُلکِ جهانْش بسته به مِعْجَر 🔹چادر آن یک، حِجابِ عصمت ایزد مِعْجَرِ این یک، نقابِ عفّتِ داور 🔸آن یک، بر مُلک لایَزالی‌، تارُک وین یک، بر عرش کبریایی‌ افسر 🔹تابشی‌ از لطفِ آن، بهشتِ مُخَلّد سایه‌ای‌ از قهر این، جحیم مُقَعّر 🔸قطره‌ای‌ از جودِ آن، بِحارِ سماوی‌ رَشْحه‌ای‌ از فیض این، ذخایر اغیر 🔹آن یک، خاکِ مدینه کرده مُزّین صفحه‌‌ی‌ قم را نموده، این یک انور 🔸خاک قم، این کرده از شرافتْ جنّت آب مدینه، نموده آن یک، کوثر 🔹عرصه‌ی‌ قم غیرت بهشت برین است بلکه بهشتش، یَساولی‌ است برابر 🔸زیبد اگر خاک قم به «عرش» کند فخر شاید، گر «لوح» را بیابد همسر 🔹خاکی‌، عجب خاک! آبروی‌ خلایق ملجأ بر مُسلم و پناه به کافر 🔸گر که شنیدندی‌ این قصیده‌ی‌ هندی‌ شاعر شیراز و آن ادیب سخنور 🔹آن یک طوطی صفت همی نسرودی ای‌ به جلالت ز آفرینش برتر 🔸وین یک قمری‌ نمط هماره نگفتی‌ ای‌ که جهان از رُخ تو گشته منوّر 🔆اجتهاد روشمند 🔅 @salmanraoofi