eitaa logo
سلمان رئوفی
5.5هزار دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
329 ویدیو
187 فایل
🔆قال رسول‌الله ص: ان هذا الدين متین 🔆کانال‌سلمان‌رئوفی 🔆مکتب شناسی فقهی، عرفان شیعی ،سیره ائمه ع ،علوم انسانی، فرهنگ و سیاست راه ارتباط @srsr1359 🔆صوت دروس در کانال سروش @salmanraoufi سایت boohoos.ir
مشاهده در ایتا
دانلود
🔅🔅🔅 حدیث: 📚 25/ فی الکافی باسناده عَنْ ضُرَيْسٍ قَالَ: تَمَارَى النَّاسُ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ ع فَقَالَ بَعْضُهُمْ حَرْبُ عَلِيٍّ ع شَرٌّ مِنْ حَرْبِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ قَالَ بَعْضُهُمْ حَرْبُ رَسُولِ اللَّهِ ص شَرٌّ مِنْ حَرْبِ عَلِيٍّ ع قَالَ فَسَمِعَهُمْ أَبُو جَعْفَرٍ ع فَقَالَ مَا تَقُولُونَ فَقَالُوا أَصْلَحَكَ اللَّهُ تَمَارَيْنَا فِي حَرْبِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ فِي حَرْبِ عَلِيٍّ ع فَقَالَ بَعْضُنَا حَرْبُ عَلِيٍّ ع شَرٌّ مِنْ حَرْبِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ قَالَ بَعْضُنَا حَرْبُ رَسُولِ اللَّهِ ص شَرٌّ مِنْ حَرْبِ عَلِيٍّ ع فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع لَا بَلْ حَرْبُ عَلِيٍّ ع شَرٌّ مِنْ حَرْبِ رَسُولِ اللَّهِ ص فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَ حَرْبُ عَلِيٍّ ع شَرٌّ مِنْ حَرْبِ رَسُولِ اللَّهِ ص‏ قَالَ نَعَمْ وَ سَأُخْبِرُكَ عَنْ ذَلِكَ إِنَّ حَرْبَ رَسُولِ اللَّهِ ص لَمْ يُقِرُّوا بِالْإِسْلَامِ وَ إِنَّ حَرْبَ عَلِيٍّ ع أَقَرُّوا بِالْإِسْلَامِ ثُمَّ جَحَدُوهُ‏ 28.» 📝 در کافی با اسنادش از ضريس‏ نقل شده مى‏گويد: « مردم در محضر امام باقر «ع» مجادله مى‏كردند . بعضی از آنها گفتند : جنگ با على «ع» بدتر است از جنگ با پيامبر «ص» ، و بعضی ديگر گفتند : جنگ با پيامبر «ص» بدتر است از جنگ با على «ع». امام باقر «ع» سخن آنها را شنيد و فرمود: چه مى‏گوييد؟ عرض كردند: خداوند امورت را سامان بخشد، پيرامون جنگ‏كنندگان با پيامبر «ص» و جنگ‏كنندگان با على «ع» بحث مى‏كنيم، برخى از ما مى‏گوييم: جنگ با على «ع» بدتر بوده است و برخى مى‏گوييم كه جنگ با پيامبر «ص» بدتر بوده است. امام باقر «ع» فرمود: نه، بلكه جنگ‏كنندگان با على «ع» بدتر از جنگ‏كنندگان با رسول خدا «ص» بوده‏اند. پس گفتم : قربانت گردم آيا براستى جنگ‏كنندگان با على «ع» از جنگ‏كنندگان با رسول خدا «ص» بدتر بوده‏اند ؟ فرمود: آرى، و به تو خواهم گفت چرا. جنگ‏كنندگان با پيامبر «ص» اعتراف به اسلام نداشتند، ولى در جنگ‏ با على «ع» افرادش اقرار به اسلام داشتند و سپس آن را انكار كردند.» 🔅🔅🔅 📚 26/ الْقَاضِي نُعْمَانُ فِي شَرْحِ الْأَخْبَارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ دَاوُدَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ عَلِيٍّ ع : « أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ قَتْلَى الْجَمَلِ أَ مُشْرِكُونَ هُمْ قَالَ لَا بَلْ مِنَ الشِّرْكِ فَرُّوا قِيلَ فَمُنَافِقُونَ قَالَ لَا إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا قِيلَ فَمَا هُمْ قَالَ إِخْوَانُنَا بَغَوْا عَلَيْنَا فَنُصِرْنَا عَلَيْهِمْ‏29 .» ▫ قاضی نعمان در شرح اخبار از محمد بن داود به سند او از علی «ع» آورده : اینکه از کشتگان جمل سوال شد که آیا مشرکند ؟ فرمود: نه بلکه از شرک فرار کردند گفته شد : از منافقانند فرمود : نه منافقین جز کمی خدا را یاد نمی¬کنند گفته شد : پس چه کسانی بودند ؟ فرمود: برادرانمان که بر ما ستم کردند و ما بر آنان پیروز شدیم . ⏪ ادامه دارد.... 📝 پانویس: 28.الكافي ج 8 ص 252. مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج‏11، ص: 68 29.مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج‏11، ص: 69 @salmanraoofi
🔅🔅🔅 حدیث: 📚 27/ فی علل الشرایع باسناده عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سُلَيْمَانَ قَالَ : « قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ النَّاسَ يَرْوُونَ أَنَّ عَلِيّاً ع قَتَلَ أَهْلَ الْبَصْرَةِ وَ تَرَكَ أَمْوَالَهُمْ فَقَالَ إِنَّ دَارَ الشِّرْكِ يَحِلُّ مَا فِيهَا وَ إِنَّ دَارَ الْإِسْلَامِ لَا يَحِلُّ مَا فِيهَا فَقَالَ إِنَّ عَلِيّاً ع إِنَّمَا مَنَّ عَلَيْهِمْ كَمَا مَنَّ رَسُولُ اللَّهِ ص عَلَى أَهْلِ مَكَّةَ- وَ إِنَّمَا تَرَكَ عَلِيٌّ ع لِأَنَّهُ كَانَ يَعْلَمُ أَنَّهُ سَيَكُونُ لَهُ شِيعَةٌ وَ أَنَّ دَوْلَةَ الْبَاطِلِ سَتَظْهَرُ عَلَيْهِمْ فَأَرَادَ أَنْ يُقْتَدَى بِهِ فِي شِيعَتِهِ وَ قَدْ رَأَيْتُمْ آثَارَ ذَلِكَ هُوَ ذَا يُسَارُ فِي النَّاسِ بِسِيرَةِ عَلِيٍّ ع- وَ لَوْ قَتَلَ عَلِيٌّ ع أَهْلَ الْبَصْرَةِ جَمِيعاً وَ اتَّخَذَ أَمْوَالَهُمْ لَكَانَ ذَلِكَ لَهُ حَلَالًا لَكِنَّهُ مَنَّ عَلَيْهِمْ لِيُمَنَّ عَلَى شِيعَتِهِ مِنْ بَعْدِهِ.30 » ▫ در علل الشرایع با اسنادش از عبد اللَّه بن سليمان آمده که گفت : « به امام صادق گفتم ، مردم اين طور نقل مى‏كنند كه على «ع» اهل‏ بصره‏ را كشت‏ ولى اموالشان را غارت نكرد بلكه به جاى خود گذارد (جهت آن چيست؟) حضرت فرمودند: آنچه در بلاد شرك باشد براى مسلمانان حلال است و مى‏توانند به غارت ببرند ولى اموال بلاد اسلامى را نمى‏توان غارت كرد، سپس‏ فرمودند: على «ع» بر اهل بصره منّت گذاردند همان طورى كه رسول خدا «ص» بر اهل مكّه منّت نهادند و امير المؤمنين «ع» چون مى‏دانستند كه به زودى شيعيانش خواهند داشت که دولت باطل بر آنها غالب مى‏شود از اين جهت اموال اهل بصره را به حال خود گذارد و متعرّض آنها نشد پس خواست به آن حضرت در مورد شیعیانش اقتدا شود و اكنون شما آثار اين سيره حضرت را مشاهده مى‏كنيد و مى‏بينيد كه عين همان سيره نسبت به شيعيان عمل مى‏شود و اگر امير المؤمنين عليه السّلام تمام اهل بصره را مى‏كشت و اموالشان را اخذ مى‏كرد البته برايش مباح و حلال بود ولى بر آنها منّت نهاد و چنين نكرد تا بعد از آن حضرت بر شيعيانش نيز منّت گذارده شود .» ⏪ ادامه دارد.... 📝 پانویس: 30.علل الشرائع ؛ ج‏1 ؛ ص154 و وسائل الشيعة ؛ ج‏15 ؛ ص79 . @salmanraoofi
🔅🔅🔅 حدیث: 📚28/ فی تهذیب الاحکام باسناده عن مَرْوَانَ بْنِ الْحَكَمِ لَعَنَهُ اللَّهُ قَالَ : « لَمَّا هَزَمَنَا عَلِيٌّ ع بِالْبَصْرَةِ رَدَّ عَلَى النَّاسِ أَمْوَالَهُمْ مَنْ أَقَامَ بَيِّنَةً أَعْطَاهُ وَ مَنْ لَمْ يُقِمْ بَيِّنَةً أَحْلَفَهُ قَالَ فَقَالَ لَهُ قَائِلٌ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ اقْسِمِ الْفَيْ‏ءَ بَيْنَنَا وَ السَّبْيَ قَالَ فَلَمَّا أَكْثَرُوا عَلَيْهِ قَالَ أَيُّكُمْ يَأْخُذُ أُمَ‏ الْمُؤْمِنِينَ‏ فِي‏ سَهْمِهِ‏ فَكَفُّوا 31.» ▫️در تهذیب الاحکام با اسنادش از مروان بن حکم لعنت خدا بر او باد روايت شده : « هنگامی که علی «ع» ما را در بصره شکست داد اموال مردم را به آنان پس داد هر که بینه اقامه می¬کرد به او می¬داد و هر که بینه اقامه نمی کرد او را قسم می¬داد گفت : پس کسی گفت غنائم و زنان را بین ما تقسیم کن گفت هنگامی که زیاد بر حضرت گفتند : حضرت فرمودند : كدام يك از شما حاضر است عائشه را در زمره سهم خود درآورد پس خود را نگه داشتند .» 🔅🔅🔅 📚29/ فِي تُحَفِ الْعُقُولِ ؛ قَالَ مُوسَى بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الرِّضَا : « لَقِيتُ يَحْيَى‏ بْنَ‏ أَكْثَمَ‏ فِي دَارِ الْعَامَّةِ فَسَأَلَنِي عَنْ مَسَائِلَ فَجِئْتُ إِلَى أَخِي عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ ع فَدَارَ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ مِنَ الْمَوَاعِظِ مَا حَمَلَنِي وَ بَصَّرَنِي طَاعَتَهُ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ ابْنَ أَكْثَمَ كَتَبَ يَسْأَلُنِي عَنْ مَسَائِلَ لِأُفْتِيَهُ فِيهَا فَضَحِكَ ع ثُمَّ قَالَ فَهَلْ أَفْتَيْتَهُ قُلْتُ لَا لَمْ أَعْرِفْهَا قَالَ ع وَ مَا هِيَ قُلْتُ كَتَبَ يَسْأَلُنِي‏ ...... وَ أَخْبِرْنِي عَنْ عَلِيٍّ ع لِمَ قَتَلَ أَهْلَ صِفِّينَ وَ أَمَرَ بِذَلِكَ مُقْبِلِينَ وَ مُدْبِرِينَ وَ أَجَازَ عَلَى الْجَرْحَى‏ وَ كَانَ حُكْمُهُ يَوْمَ الْجَمَلِ أَنَّهُ لَمْ يَقْتُلْ مُوَلِّياً وَ لَمْ يُجِزْ عَلَى جَرِيحٍ وَ لَمْ يَأْمُرْ بِذَلِكَ وَ قَالَ مَنْ دَخَلَ دَارَهُ فَهُوَ آمِنٌ وَ مَنْ أَلْقَى سِلَاحَهُ فَهُوَ آمِنٌ لِمَ فَعَلَ ذَلِكَ فَإِنْ كَانَ الْحُكْم‏ الْأَوَّلُ صَوَاباً فَالثَّانِي خَطَأ...... وَ أَمَّا قَوْلُكَ إِنَّ عَلِيّاً ع قَتَلَ أَهْلَ الصِّفِّينَ مُقْبِلِينَ وَ مُدْبِرِينَ وَ أَجَازَ عَلَى جَرِيحِهِمْ‏ وَ إِنَّهُ يَوْمَ الْجَمَلِ لَمْ يَتْبَعْ مُوَلِّياً وَ لَمْ يُجِزْ عَلَى جَرِيحٍ وَ مَنْ أَلْقَى سِلَاحَهُ آمَنَهُ وَ مَنْ دَخَلَ دَارَهُ آمَنَهُ فَإِنَّ أَهْلَ الْجَمَلِ قُتِلَ إِمَامُهُمْ وَ لَمْ تَكُنْ لَهُمْ فِئَةٌ يَرْجِعُونَ إِلَيْهَا وَ إِنَّمَا رَجَعَ الْقَوْمُ إِلَى مَنَازِلِهِمْ غَيْرَ مُحَارِبِينَ وَ لَا مُخَالِفِينَ وَ لَا مُنَابِذِينَ‏ «6» رَضُوا بِالْكَفِّ عَنْهُمْ فَكَانَ الْحُكْمُ فِيهِمْ رَفْعَ السَّيْفِ عَنْهُمْ وَ الْكَفَّ عَنْ أَذَاهُمْ إِذْ لَمْ يَطْلُبُوا عَلَيْهِ أَعْوَاناً وَ أَهْلُ صِفِّينَ كَانُوا يَرْجِعُونَ إِلَى فِئَةٍ مُسْتَعِدَّةٍ وَ إِمَامٍ‏ يَجْمَعُ لَهُمُ السِّلَاحَ‏ الدُّرُوعَ وَ الرِّمَاحَ وَ السُّيُوفَ وَ يُسْنِي لَهُمُ الْعَطَاءَ يُهَيِّئُ لَهُمُ الْأَنْزَالَ وَ يَعُودُ مَرِيضَهُمْ وَ يَجْبُرُ كَسِيرَهُمْ وَ يُدَاوِي جَرِيحَهُمْ وَ يَحْمِلُ رَاجِلَهُمْ وَ يَكْسُو حَاسِرَهُمْ‏ وَ يَرُدُّهُمْ فَيَرْجِعُونَ إِلَى مُحَارَبَتِهِمْ وَ قِتَالِهِمْ‏ فَلَمْ يُسَاوِ بَيْنَ الْفَرِيقَيْنِ فِي الْحُكْمِ لِمَا عَرَفَ مِنَ الْحُكْمِ فِي قِتَالِ أَهْلِ التَّوْحِيدِ لَكِنَّهُ شَرَحَ ذَلِكَ لَهُمْ فَمَنْ رَغِبَ عُرِضَ عَلَى السَّيْفِ أَوْ يَتُوبَ مِنْ ذَلِكَ32...... .» 📝 پانویس: 31.تهذيب الأحكام (تحقيق خرسان)، ج‏6، ص: 155 32.. تحف العقول- 480 و ص481. وسائل الشيعة، ج‏15، ص: 76 و ص77 @salmanraoofi
17 🔅🔅🔅 حدیث: 📚 30/ فی الکافی باسناده عن أَبِي حَمْزَة الثُّمَالِيِّ قَالَ : قُلْتُ لِعَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع : « إِنَّ عَلِيّاً ع سَارَ فِي أَهْلِ الْقِبْلَةِ بِخِلَافِ سِيرَةِ رَسُولِ اللَّهِ ص فِي أَهْلِ الشِّرْكِ قَالَ فَغَضِبَ ثُمَّ جَلَسَ ثُمَّ قَالَ سَارَ وَ اللَّهِ فِيهِمْ بِسِيرَةِ رَسُولِ اللَّهِ ص يَوْمَ الْفَتْحِ - إِنَّ عَلِيّاً ع كَتَبَ إِلَى مَالِكٍ وَ هُوَ عَلَى مُقَدِّمَتِهِ فِي يَوْمِ الْبَصْرَةِ- بِأَنْ لَا يَطْعُنَ فِي غَيْرِ مُقْبِلٍ وَ لَا يَقْتُلَ مُدْبِراً وَ لَا يُجِيزَ عَلَى جَرِيحٍ وَ مَنْ أَغْلَقَ بَابَهُ فَهُوَ آمِنٌ فَأَخَذَ الْكِتَابَ فَوَضَعَهُ بَيْنَ يَدَيْهِ عَلَى الْقَرَبُوسِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَقْرَأَهُ ثُمَّ قَالَ اقْتُلُوا فَقَتَلَهُمْ حَتَّى أَدْخَلَهُمْ سِكَكَ الْبَصْرَةِ ثُمَّ فَتَحَ الْكِتَابَ فَقَرَأَهُ ثُمَّ أَمَرَ مُنَادِياً فَنَادَى بِمَا فِي الْكِتَابِ33 .» ▫️ در کافی با اسنادش از ابی حمزه ثمالی نقل شده که گفت : به امام سجاد گفتم : « همانا روش علی در برابر اهل قبله بر خلاف سیره رسول خدا در برابر اهل شرک بود گفت پس حضرت غضب کردند سپس نشستند پس گفتند : به خدا قسم به سیره رسول الله در روز فتح (مکه) عمل کرد همانا علی «ع» به مالک که در مقدمه سپاهش بود در روز فتح بصره نوشت : به کسی که رو نیاورده نیزه نزنند و کسی را که فرار می¬کند نکشند و به فرد مجروح ( بی اعتنا ) گذر نکنند و هر که در خانه¬اش را ببندد پس در امان است پس نوشته را گرفت و در روبروی خود بر کوهه زین نهاد قبل از آنکه بخواند سپس دستور داد آنها را بکشند پس کشتند تا داخل کوچه¬های بصره شدند سپس کتاب را باز کرد و خواند و به منادی دستور داد به آنچه در نامه بود جار بزند .» ⏪ ادامه دارد.... 📝 پانویس: 33. کافی ج5 ص133 @salmanraoofi
18 🔅🔅🔅 حدیث: 📚 31/ فی هدایة الکبری باسناده عن أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) قَالَ : « قَالَ ( علی علیه السلام ) : أَخْبِرُوني مَا الَّذِي أَرَدْتُمْ لِلْقِتَالِ بِغَيْرِ سُؤَالٍ وَ لَا جَوَابٍ ، فَقَالُوا : أَنْكَرْنَا أَشْيَاءَ يَحِلُ‏ لَنَا قَتْلُكَ‏ بِوَاحِدَةٍ مِنْهَا. ..... قَالُوا: وَ الثَّانِيَةُ أَنَّكَ حَكَمْتَ يَوْمَ الْجَمَلِ فِيهِمْ بِحُكْمٍ خَالَفْتَهُ بِصِفِّينَ، قُلْتَ لَنَا يَوْمَ الْجَمَلِ: لَا تُقَاتِلُوهُمْ مُوَلِّينَ وَ لَا مُدْبِرِينَ، وَ لَا نِيَاماً وَ لَا أَيْقَاظاً، وَ لَا تُجْهِزُوا عَلَى جَرِيحٍ، وَ مَنْ أَلْقَى سِلَاحَهُ فَهُوَ كَمَنْ أَغْلَقَ بَابَهُ فَلَا سَبِيلَ عَلَيْهِ، وَ أَحْلَلْتَ لَنَا فِي مُحَارَبَتِكَ لِمُعَاوِيَةَ سَبْيَ الْكُرَاعِ وَ أَخْذَ السِّلَاحَ وَ سَبْيَ الذَّرَارِيِّ فَمَا الْعِلَّةُ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ إِلَى أَنَّ هَذَا حَلَالٌ وَ هَذَا حَرَامٌ؟ وَ أَمَّا فِي يَوْمِ الْجَمَلِ بِمَا خَالَفْتُهُ فِي صِفِّينَ فَإِنَّ أَهْلَ الْجَمَلِ أَخَذُوا عَلَيْهِمْ بَيْعَتِي فَنَكَثُوا وَ خَرَجُوا عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) إِلَى الْبَصْرَةِ وَ لَا إِمَامَ لَهُمْ وَ لَا دَارُ حَرْبٍ تَجْمَعُهُمْ، وَ إِنَّمَا خَرَجُوا مَعَ عَائِشَةَ زَوْجَةُ رَسُولِ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) مَعَهُمْ لِإِكْرَاهِهَا لِبَيْعَتِي وَ قَدْ أَخْبَرَهَا رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) بِأَنَّ خُرُوجَهَا خُرُوجُ بَغْيٍ وَ عُدْوَانٍ مِنْ أَجْلِ قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ: يا نِساءَ النَّبِيِّ مَنْ يَأْتِ مِنْكُنَّ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ يُضاعَفْ لَهَا الْعَذابُ ضِعْفَيْنِ‏ وَ مَا مِنْ أَزْوَاجِ النَّبِيِّ وَاحِدَةٌ أَتَتْ بِفَاحِشَةٍ غَيْرُهَا فَإِنَّ فَاحِشَتَهَا كَانَتْ عَظِيمَةً، أَوَّلُهَا خِلَافٌ لِلَّهِ فِيمَا أَمَرَهَا فِي قَوْلِهِ : « وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى‏ » فَأَيُّ تَبَرُّجٍ أَعْظَمُ مِنْ خُرُوجِهَا وَ طَلْحَةَ وَ الزُّبَيْرِ وَ خَمْسَةٍ وَ عِشْرِينَ أَلْفاً مِنَ الْمُسْلِمِينَ إِلَى الْحَجِّ، وَ اللَّهِ مَا أَرَادُوا حَجّاً وَ لَا عُمْرَةً، وَ مَسِيرُهَا مِنْ مَكَّةَ إِلَى الْبَصْرَةِ وَ إِشْعَالِهَا حَرْباً قُتِلَ فِيهِ طَلْحَةُ وَ الزُّبَيْرُ وَ خَمْسَةٌ وَ عِشْرُونَ أَلْفاً مِنَ الْمُسْلِمِينَ، وَ قَدْ عَلِمْتُمْ أَنَّ اللَّهَ جَلَّ ذِكْرُهُ يَقُولُ: « وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فِيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظِيماً » فَقُلْتُ لَكُمْ عِنْدَ مَا أَظْهَرَنَا اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَا قُلْتُهُ لَكُمْ لِأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ دَارُ حَرْبٍ تَجْمَعُهُمْ وَ لَا إِمَامٌ يُدَاوِي جِرَاحَهُمْ، وَ لَا يُعِيدُهُمْ إِلَى قِتَالِكُمْ مَرَّةً أُخْرَى، وَ لَوْ كُنْتُ أَحْلَلْتُ لَكُمْ سَبْيَ الذَّرَارِيِّ أَيُّكُمْ كَانَ يَأْخُذُ عَائِشَةَ زَوْجَةَ رَسُولِ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) فِي سَهْمِهِ؟ فَقَالُوا: صَدَقْتَ وَ اللَّهِ فِي جَوَابِكَ وَ أَصَبْتَ وَ أَخْطَأْنَا، وَ الْحَقُّ وَ الْحُجَّةُ لَكَ 34. » ترجمه در پست بعدی👇 📝 پانویس: 34. الهداية الكبرى ؛ ؛ ص138 و ص141 @salmanraoofi
19 🔅🔅🔅 حدیث: 📚 32/ فی الغارات «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ إِلَى قُثَمَ بْنِ الْعَبَّاسِ : سَلَامٌ عَلَيْكَ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ عَيْنِي‏ بِالْمَغْرِبِ‏ كَتَبَ إِلَيَّ يُخْبِرُنِي أَنَّهُ قَدْ وُجِّهَ إِلَى الْمَوْسِمِ‏ نَاسٌ مِنَ الْعَرَبِ مِنَ الْعُمْيِ الْقُلُوبِ الصُّمِّ الْأَسْمَاعِ الْكُمْهِ الْأَبْصَارِ الَّذِينَ يَلْبِسُونَ‏ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَ يُطِيعُونَ الْمَخْلُوقِينَ فِي مَعْصِيَةِ الْخَالِقِ وَ يَجْلِبُونَ الدُّنْيَا بِالدِّينِ وَ يَتَمَنَّوْنَ عَلَى اللَّهِ جِوَارَ الْأَبْرَارِ وَ إِنَّهُ لَا يَفُوزُ بِالْخَيْرِ إِلَّا عَامِلُهُ وَ لَا يُجْزَى بِالسَّيِّئِ إِلَّا فَاعِلُهُ وَ قَدْ وَجَّهْتُ إِلَيْكُمْ جَمْعاً مِنَ الْمُسْلِمِينَ ذَوِي بَسَالَةٍ وَ نَجْدَةٍ مَعَ الْحَسِيبِ الصَّلِيبِ الْوَرِعِ التَّقِيِّ مَعْقِلِ بْنِ قَيْسٍ الرِّيَاحِيِّ وَ قَدْ أَمَرْتُهُ بِاتِّبَاعِهِمْ وَ قَصِّ آثَارِهِمْ حَتَّى يَنْفِيَهُمْ مِنْ أَرْضِ الْحِجَازِ فَقُمْ عَلَى مَا فِي يَدَيْكَ مِمَّا إِلَيْكَ مَقَامَ الصَّلِيبِ الْحَازِمِ الْمَانِعِ سُلْطَانَهُ النَّاصِحِ‏ لِلْأُمَّةِ وَ لَا يَبْلُغْنِي عَنْكَ وَهْنٌ وَ لَا خَوَرٌ وَ وَطِّنْ نَفْسَكَ عَلَى الصَّبْرِ فِي الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ لَا تَكُونَنَّ فَشِلًا وَ لَا طَائِشاً وَ لَا رِعْدِيداً وَ السَّلَامُ .35» ▫️ در کتاب غارات 36آمده : « بسم اللّه الرحمن الرحيم‏ «از بنده خدا على امير المؤمنين به قثم بن عباس. سلام بر تو باد. اما بعد، جاسوس من در نواحى غربى به من نوشته و خبر داده كه جماعتى از مردم را در موسم حج به مكه فرستاده‏اند . اينان مردمى هستند كوردل كه نه گوش شنوايشان هست و نه چشم بينا . حق به باطل مى‏آميزند و آفريننده را معصيت مى‏كنند تا مخلوق را فرمان برند و دين را مى‏دهند تا دنيا را طلب كنند آن وقت آرزو دارند كه خدايشان در جوار نيكان در آورد و حال آنكه كسى به خير دست مى‏يابد كه كار خير كرده باشد و بدكار را جز به بدى كيفر ندهند. من جمعى از دلير مردان مسلمان را همراه مردى با گوهرى والا و ورع و تقوايى پسنديده يعنى با معقل بن قيس رياحى به سوى شما فرستادم . و معقل را فرمان دادم كه مهاجمان را تعقيب كند و آثارشان براندازد تا آنان را از سراسر سرزمين حجاز بیرون كند . تو با هر كه در نزديك توست برخيز و در مقابل دشمن پايدارى كن و از فرمانرواى خود كه نيكخواه امت است دفاع نماى . مبادا به من خبر رسد كه در كار خود سستى كرده‏اى يا اظهار ناتوانى نموده‏اى يا عذر و بهانه‏اى تراشيده‏اى. صبر و پايدارى در همه سختيها شيوه تو باشد سستى مكن و بى‏خويشتن مباش و در برابر حوادث ترس و لرز از خود دور ساز. و السلام.» ⏪ ادامه دارد.... 📝 پانویس: 35. الغارات ؛ ج‏2 ؛ ص348 و ص349 . 36 . ابن ميثم «عليه الرّحمة» در اينجا مى‏نويسد: سبب فرستادن اين نامه آنست كه معاويه هنگام حجّ جمعى را به مكّه فرستاد تا مردم را به اطاعت او دعوت نموده و از يارى علىّ عليه السّلام‏ باز دارند، و ايشان را بياموزند كه امام عليه السّلام يا كشنده عثمان و شريك و همدست بوده، يا يارى او را ترك نموده است، و بهر جهت براى امامت صلاحيّت ندارد، و محاسن و نيكى‏هاى معاويه را به گمان خود با خوش خوئيها و بخشندگى او نقل كنند، پس امام عليه السّلام نامه را فرستاد تا قثم ابن عبّاس را بر اين كار آگاه سازد، و او به سياست و تدبير و انديشه رفتار كند، و گفته‏اند: فرستادگان معاويه لشگرى بودند كه فرستاده بود تا در موسم حجّ بر مكّه دست يابند . @salmanraoofi
20 🔅🔅🔅 حدیث: 📚 33/ فی المغازی فی باب غزوة مر یسیع ؛ « قالوا: إنّ بلمصطلق من خزاعة كانوا ينزلون ناحية الفرع، و هم حلفاء فى بنى مدلج، و كان رأسهم و سيّدهم الحارث بن أبى ضرار، و كان قد سار فى قومه و من قدر عليه من العرب، فدعاهم إلى حرب رسول الله صلّى الله عليه و سلّم ، فابتاعوا خيلا و سلاحا و تهيئوا للمسير إلى رسول الله صلّى الله عليه و سلّم. و جعلت الركبان تقدم من ناحيتهم فيخبرون بمسيرهم، فبلغ ذلك رسول الله صلّى الله عليه و سلّم فبعث بريدة بن الحصيب الأسلمىّ يعلم علم ذلك، و استأذن النبىّ صلّى الله عليه و سلّم أن يقول فأذن له، فخرج حتى ورد عليهم ماءهم، فوجد قوما مغرورين قد تألّبوا و جمعوا الجموع، فقالوا: من الرجل؟ قال: رجل منكم، قدمت لما بلغني عن جمعكم لهذا الرجل، فأسير فى قومي و من أطاعنى فتكون يدنا واحدة حتى نستأصله . قال الحارث بن أبى ضرار: فنحن على ذلك، فعجّل علينا. قال بريدة: أركب الآن فآتيكم بجمع كثيف من قومي و من أطاعنى. فسرّوا بذلك منه ، و رجع إلى رسول الله صلّى الله عليه و سلّم فأخبره خبر القوم ، فندب رسول الله صلّى الله عليه و سلّم الناس، و أخبرهم خبر عدوّهم فأسرع الناس للخروج، و قادوا الخيول و هي ثلاثون فرسا، فى المهاجرين منها عشرة و فى الأنصار عشرون، و لرسول الله صلّى الله عليه و سلّم فرسان، و كان علىّ عليه السلام فارسا، و أبو بكر، و عمر، و عثمان، و الزّبير، و عبد الرحمن بن عوف، و طلحة بن عبيد الله، و المقداد بن عمرو. و فى الأنصار سعد بن معاذ، و أسيد بن حضير، و أبو عبس بن جبر، و قتادة بن النّعمان، و عويم بن ساعدة، و معن بن عدىّ، و سعد بن زيد الأشهلىّ، و الحارث بن حزمة ، و معاذ بن جبل ، و أبو قتادة ، و أبىّ بن كعب ، و الحباب بن المنذر ، و زياد بن لبيد ، و فروة بن عمرو ، و معاذ بن رفاعة بن رافع. قالوا: و خرج مع رسول الله صلّى الله عليه و سلّم بشر كثير من المنافقين لم يخرجوا فى غزاة قطّ مثلها، ليس بهم رغبة فى الجهاد إلّا أن يصيبوا من عرض الدنيا، و قرب عليهم السفر. فخرج رسول الله صلّى الله عليه و سلّم حتى سلك على الحلائق فنزل بها. فأتى يومئذ برجل من عبد القيس، فسلّم على رسول الله صلّى الله عليه و سلّم فقال له رسول الله صلّى الله عليه و سلّم‏ أين أهلك؟ قال: بالرّوحاء. قال: أين تريد؟ قال: إيّاك جئت لأومن بك و أشهد أن ما جئت به الحقّ، و أقاتل معك عدوّك قال له رسول الله صلّى الله عليه و سلّم : الحمد للّه الذي هداك للإسلام. قال: يا رسول الله، أى الأعمال أحبّ إلى الله؟ قال: الصلاة فى أوّل وقتها. قال: فكان الرجل بعد ذلك يصلّى حين تزيغ الشمس، و حين يدخل وقت العصر، و حين تغرب الشمس، لا يؤخر الصلاة إلى الوقت الآخر. قال: فلمّا نزل ببقعاء أصاب عينا للمشركين فقالوا له: ما وراءك؟ أين الناس؟ قال: لا علم لى بهم. فحدّثنى هشام بن سعد، عن يعقوب، عن زيد بن طلحة، قال: قال عمر بن الخطّاب رضى الله عنه: لتصدقنّ أو لأضربنّ عنقك. قال: فأنا رجل من بلمصطلق، تركت الحارث بن أبى ضرار قد جمع لكم الجموع، و تجلّب إليه ناس كثير، و بعثني إليكم لآتيه بخبركم و هل تحرّكتم من المدينة. فأتى عمر بذلك رسول الله صلّى الله عليه و سلّم فأخبره الخبر، فدعاه رسول الله صلّى الله عليه و سلّم إلى الإسلام و عرضه عليه، فأبى و قال: لست بمتّبع دينكم حتى أنظر ما يصنع قومي، إن دخلوا فى دينكم كنت كأحدهم، و إن ثبتوا على دينهم فأنا رجل منهم. فقال عمر: يا رسول الله، أضرب عنقه! فقدّمه رسول الله صلّى الله عليه و سلّم فضرب عنقه، فذهب الخبر إلى بلمصطلق . فكانت جويرية بنت الحارث تقول بعد أن أسلمت : جاءنا خبره و مقتله و مسير رسول الله صلّى الله عليه و سلّم قبل أن يقدم علينا النبىّ صلّى الله عليه و سلّم فسئ أبى و من معه و خافوا خوفا شديدا ، و تفرّق عنهم من كان قد اجتمع إليهم من أفناء العرب، فما بقي منهم أحد سواهم .» ⏪ ادامه دارد.... 📝 پانویس: 37.المغازى ، ج‏ 1، ص 405 و ص : 406 @salmanraoofi
هدایت شده از طلبگی حرفه ای
کشف الغمة في معرفة الأئمة ج ۲، ص ۳۰۷ قَالَ اَلْفَقِيرُ إِلَى اَللَّهِ تَعَالَى جَامِعُ هَذَا اَلْكِتَابِ أَثَابَهُ اَللَّهُ تَعَالَى نَقَلْتُ مِنْ كِتَابٍ لَمْ يَحْضُرْنِي اِسْمُهُ اَلْآنَ مَا صُورَتُهُ حَدَّثَ اَلْمَوْلَى اَلسَّعِيدُ إِمَامُ اَلدُّنْيَا عِمَادُ اَلدِّينِ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اَلْكَرِيمِ اَلْوَزَّانُ فِي مُحَرَّمِ سَنَةِ سِتٍّ وَ تِسْعِينَ وَ خَمْسِمِائَةٍ قَالَ أَوْرَدَ صَاحِبُ كِتَابِ تَارِيخِ نَيْسَابُورَ فِي كِتَابِهِ: أَنَّ عَلِيَّ بْنَ مُوسَى اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ لَمَّا دَخَلَ إِلَى نَيْسَابُورَ فِي اَلسَفْرَةِ اَلَّتِي فَازَ فِيهَا بِفَضِيلَةِ اَلشَّهَادَةِ كَانَ فِي مَهْدٍ عَلَى بَغْلَةٍ شَهْبَاءَ عَلَيْهَا مَرْكَبٌ مِنْ فِضَّةٍ خَالِصَةٍ فَعَرَضَ لَهُ فِي اَلسُّوقِ اَلْإِمَامَانِ اَلْحَافِظَانِ لِلْأَحَادِيثِ اَلنَّبَوِيَّةِ- أَبُو زُرْعَةَ وَ مُحَمَّدُ بْنُ أَسْلَمَ اَلطُّوسِيُّ رَحِمَهُمَا اَللَّهُ فَقَالاَ أَيُّهَا اَلسَّيِّدُ بْنُ اَلسَّادَةِ أَيُّهَا اَلْإِمَامُ وَ اِبْنُ اَلْأَئِمَّةِ أَيُّهَا اَلسُّلاَلَةُ اَلطَّاهِرَةُ اَلرَّضِيَّةُ أَيُّهَا اَلْخُلاَصَةُ اَلزَّاكِيَةُ اَلنَّبَوِيَّةُ بِحَقِّ آبَائِكَ اَلْأَطْهَرِينَ وَ أَسْلاَفِكِ اَلْأَكْرَمِينَ إِلاَّ مَا أَرَيْتَنَا وَجْهَكَ اَلْمُبَارَكَ اَلْمَيْمُونَ وَ رَوَيْتَ لَنَا حَدِيثاً عَنْ آبَائِكَ عَنْ جَدِّكَ نَذْكُرَكَ بِهِ فَاسْتَوْقَفَ اَلْبَغْلَةَ وَ رَفَعَ اَلْمَظَلَّةَ وَ أَقَرَّ عُيُونَ اَلْمُسْلِمِينَ بِطَلْعَتِهِ اَلْمُبَارَكَةِ اَلْمَيْمُونَةِ فَكَانَتْ ذَؤَابَتَاهُ كَذَؤَابَتَيْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ اَلنَّاسُ عَلَى طَبَقَاتِهِمْ قِيَامٌ كُلُّهُمْ وَ كَانُوا بَيْنَ صَارِخٍ وَ بَاكٍ وَ مُمَزِّقٍ ثَوْبَهُ وَ مُتَمَرِّغٍ فِي اَلتُّرَابِ وَ مُقْبِلٍ حِزَامَ بَغْلَتِهِ وَ مُطَوِّلٍ عُنُقَهُ إِلَى مَظَلَّةِ اَلْمَهْدِ إِلَى أَنِ اِنْتَصَفَ اَلنَّهَارُ وَ جَرَتِ اَلدُّمُوعُ كَالْأَنْهَارِ وَ سَكَنَتِ اَلْأَصْوَاتُ وَ صَاحَتِ اَلْأَئِمَّةُ وَ اَلْقُضَاةُ مَعَاشِرَ اَلنَّاسِ اِسْمَعُوا وَ عُوا وَ لاَ تُؤْذُوا رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي عِتْرَتِهِ وَ أَنْصِتُوا فَأَمْلَى صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ هَذَا اَلْحَدِيثَ وَ عَدَّ مِنَ اَلْمَحَابِرِ أَرْبَعٌ وَ عِشْرُونَ أَلْفاً سِوَى اَلدَّوِيِّ وَ اَلْمُسْتَمْلِي أَبُو زُرْعَةَ اَلرَّازِيُّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ أَسْلَمَ اَلطُّوسِيُّ رَحِمَهُمَا اَللَّهُ.. فَقَالَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ حَدَّثَنِي أَبِي مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ اَلْكَاظِمُ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ اَلصَّادِقُ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ اَلْبَاقِرُ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ زَيْنُ اَلْعَابِدِينَ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ شَهِيدُ أَرْضِ كَرْبَلاَءَ قَالَ حَدَّثَنِي أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ شَهِيدُ أَرْضِ اَلْكُوفَةِ قَالَ حَدَّثَنِي أَخِي وَ اِبْنُ عَمِّي مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ حَدَّثَنِي جَبْرَئِيلُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ سَمِعْتُ رَبَّ اَلْعِزَّةِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى يَقُولُ كَلِمَةُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ حِصْنِي فَمَنْ قَالَهَا دَخَلَ حِصْنِي وَ مَنْ دَخَلَ حِصْنِي أَمِنَ مِنْ عَذَابِي . ✍طلبگی حرفه ای @ t_herfei
1 🔅🔅🔅 🗓1-فی الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد فی فصل انتزاعه ع الكتاب الذي أرسله حاطب‏ بن‏ أبي‏ بلتعة من المرأة : وَ مِنْ ذَلِكَ‏ أَنَّ النَّبِيَّ ص لَمَّا أَرَادَ فَتْحَ مَكَّةَ سَأَلَ اللَّهَ جَلَّ اسْمُهُ أَنْ يُعَمِّيَ أَخْبَارَهُ عَلَى قُرَيْشٍ لِيَدْخُلَهَا بَغْتَةً وَ كَانَ ع قَدْ بَنَى الْأَمْرَ فِي مَسِيرِهِ إِلَيْهَا عَلَى الِاسْتِسْرَارِ بِذَلِكَ فَكَتَبَ حَاطِبُ بْنُ أَبِي بَلْتَعَةَ إِلَى أَهْلِ مَكَّةَ يُخْبِرُهُمْ بِعَزِيمَةِ رَسُولِ اللَّهِ ص عَلَى فَتْحِهَا وَ أَعْطَى الْكِتَابَ امْرَأَةً سَوْدَاءَ كَانَتْ وَرَدَتِ الْمَدِينَةَ تَسْتَمِيحُ بِهَا النَّاسَ وَ تَسْتَبِرُّهُمْ‏ وَ جَعَلَ لَهَا جُعْلًا عَلَى أَنْ تُوصِلَهُ إِلَى قَوْمٍ سَمَّاهُمْ لَهَا مِنْ أَهْلِ مَكَّةَ وَ أَمَرَهَا أَنْ تَأْخُذَ عَلَى غَيْرِ الطَّرِيقِ فَنَزَلَ الْوَحْيُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص بِذَلِكَ فَاسْتَدْعَى أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ قَالَ لَهُ إِنَّ بَعْضَ أَصْحَابِي قَدْ كَتَبَ إِلَى أَهْلِ مَكَّةَ يُخْبِرُهُمْ بِخَبَرِنَا وَ قَدْ كُنْتُ سَأَلْتُ اللَّهَ أَنْ يُعَمِّيَ أَخْبَارَنَا عَلَيْهِمْ وَ الْكِتَابُ مَعَ امْرَأَةٍ سَوْدَاءَ قَدْ أَخَذَتْ عَلَى غَيْرِ الطَّرِيقِ فَخُذْ سَيْفَكَ وَ الْحَقْهَا وَ انْتَزِعِ الْكِتَابَ مِنْهَا وَ خَلِّهَا وَ صِرْ بِهِ إِلَيَّ ثُمَّ اسْتَدْعَى الزُّبَيْرَ بْنَ الْعَوَّامِ وَ قَالَ لَهُ امْضِ مَعَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فِي هَذِهِ الْوَجْهِ فَمَضَيَا وَ أَخَذَا عَلَى غَيْرِ الطَّرِيقِ فَأَدْرَكَا الْمَرْأَةَ فَسَبَقَ إِلَيْهَا الزُّبَيْرُ فَسَأَلَهَا عَنِ الْكِتَابِ الَّذِي مَعَهَا فَأَنْكَرَتْ وَ حَلَفَتْ أَنَّهُ لَا شَيْ‏ءَ مَعَهَا وَ بَكَتْ فَقَالَ الزُّبَيْرُ مَا أَرَى يَا أَبَا الْحَسَنِ مَعَهَا كِتَاباً فَارْجِعْ بِنَا إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص لِنُخْبِرَهُ بِبَرَاءَةِ سَاحَتِهَا فَقَالَ لَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع يُخْبِرُنِي رَسُولُ اللَّهِ ص أَنَّ مَعَهَا كِتَاباً وَ يَأْمُرُنِي بِأَخْذِهِ مِنْهَا وَ تَقُولُ أَنْتَ أَنَّهُ لَا كِتَابَ مَعَهَا ثُمَّ اخْتَرَطَ السَّيْفَ وَ تَقَدَّمَ إِلَيْهَا فَقَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لَئِنْ لَمْ تُخْرِجِي الْكِتَابَ لَأَكْشِفَنَّكِ ثُمَّ لَأَضْرِبَنَّ عُنُقَكِ فَقَالَتْ لَهُ إِذَا كَانَ لَا بُدَّ مِنْ ذَلِكَ فَأَعْرِضْ يَا ابْنَ أَبِي طَالِبٍ بِوَجْهِكَ عَنِّي فَأَعْرَضَ ع بِوَجْهِهِ عَنْهَا فَكَشَفَتْ قِنَاعَهَا وَ أَخْرَجَتِ الْكِتَابَ مِنْ عَقِيصَتِهَا فَأَخَذَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ صَارَ بِهِ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص‏ .»* *الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد ؛ ج‏1 ؛ ص56 و ص 57 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
1 🔅🔅🔅 ترجمه: 📝در کتاب الارشاد در شناخت حجتهای خداوند بر بندگان در فصل داستان فتح مكه و گرفتن على ع نامه حاطب‏ بن‏ ابى‏ بلتعة را از آن زنى که مأمور رساندن نامه به قريش مكه بود آمده : و از جمله فضائل آن حضرت اين بود : چون پيغمبر (ص) آهنگ فتح مكه فرمود، از خداى تعالى خواست كه جريان كار او را (از حركت و تجهيز لشكر و ديگر كارها را) از قريش (آنان كه در مكه بودند و با آن وجود مقدس دشمنى ميكردند) پوشيده دارد، تا بطور ناگهانى بر آن شهر درآيد، و روى اين منظور همه كارهاى مربوط باين حركت و حمله و يورش را پنهانى انجام ميداد، ولى (با همه اين احوال) حاطب بن أبى بلتعة { كه قبلا در مكه مي¬زيست و پس از آن اسلام اختيار كرد و بمدينه هجرت كرده بود، و چون آب و ملكى در مكه نداشت و برخى از خاندان او نيز هنوز در مكه بودند، ناچار بود كه با بزرگان مكه در تماس باشد، و راه دوستى خود را با آنها نبندد، و البته از آن مسلمانهاى محكم و پابرجائى نيز نبود كه بخاطر اسلام از همه چيز در اين راه بگذرد، و باصطلاح از مسلمانانى بود كه نان را بنرخ روز ميخورد، و در عين حال كه مسلمان بود روابط خود را با مشركين مكه و سران قريش نگهداشته بود، از اين رو} نامه‏اى بأهل مكه نوشت، و آنها را از تصميمى كه رسول خدا (ص) براى فتح مكه گرفته بود بوسيله آن نامه آگاه ساخت، و آن نامه را بزنى سياه پوست كه در مدينه از راه گدائى روزگار ميگذرانيد و امرار معاش ميكرد سپرد، كه آن را بسران قريش كه نامبر كرده بود برساند، و براى اين كار دستمزد خوبى باو داد، و باو دستور داد كه از بيراهه برود (مبادا گرفتار شود و نامه بدست مسلمان بيفتد) از آن سو بر رسول خدا (ص) وحى رسيد، و جبرئيل جريان نامه‏نگارى او را بأهل مكه بآن حضرت خبر داد، پس رسول خدا (ص) أمير المؤمنين عليه السّلام را طلبيد، و باو فرمود: همانا برخى از پيروان من نامه بمردم مكه نگاشته، در آن نامه از جريان كار و تصميم ما آنان را آگاه ساخته در صورتى كه من از خدا خواسته بودم كه جريان كار ما را بر آنها پوشيده دارد و آن نامه همراه زن سياه پوستى است كه از بيراهه بسوى مكه روان شده، پس شمشيرت را بردار و باو برس، و نامه را از او گرفته نزد من آر، سپس زبير را خواست و باو فرمود: در اين راه همراه على برو و با او باش، پس على عليه السّلام با زبير براه افتاد و از بيراهه بسوى مكه رهسپار شدند تا بآن زن رسيدند، ابتداء زبير پيش آن زن رفت، و از او راجع بنامه‏اى كه نزدش بود پرسيد، آن زن وجود چنين نامه‏اى را نزد خود انكار كرد و سوگند ياد نمود كه چنين چيزى نزد او نيست و گريه كرد، پس زبير بعلى عليه السّلام عرض كرد، من گمان ندارم نامه همراه اين زن باشد بيا تا نزد رسول خدا (ص) بازگرديم و از بى‏گناهى اين زن آن حضرت را آگاه كنيم، امير المؤمنين عليه السّلام (خشمناك شد و) فرمود: رسول خدا (ص) بمن خبر داده كه نامه همراه اين زن است و بمن دستور فرموده كه از او بگيرم و تو ميگوئى: كه نامه همراه او نيست؟ (يعنى رسول خدا (ص) نعوذ باللَّه دروغ گفته و اين زن راست ميگويد؟ اين سخن را فرمود) و شمشير را از نيام كشيد و پيش آن زن رفته فرمود: آگاه باش بخدا سوگند اگر نامه را بيرون نياورى ترا بازرسى ميكنم سپس گردنت را (با اين شمشير) ميزنم؟ زن (كه آثار خشم را در چهره على ديد و ميدانست كه آنچه گفته است انجام ميدهد) گفت: حال كه چنين است اى پسر ابو طالب رو از من باز گردان (تا نامه را بيرون آورم و بتو بدهم) حضرت روى خويش از آن زن برگردانيد و آن زن مقنعه و روسرى خود را باز كرد و نامه را كه در گيسوى خود پنهان كرده بود بيرون آورد و بآن حضرت داد، على عليه السّلام نامه را گرفت و نزد پيغمبر (ص) آورد . 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
2 🔅🔅🔅 🗓2-فی نهج البلاغة ؛ من كتاب له (علیه السلام) إلى زياد ابن أبيه و قد بلغه أن معاوية كتب إليه يريد خديعته باستلحاقه‏ « وَ قَدْ عَرَفْتُ أَنَّ مُعَاوِيَةَ كَتَبَ إِلَيْكَ يَسْتَزِلُ‏ لُبَّكَ‏ وَ يَسْتَفِلُ‏ غَرْبَكَ‏ فَاحْذَرْهُ فَإِنَّمَا هُوَ الشَّيْطَانُ يَأْتِي الْمَرْءَ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ لِيَقْتَحِمَ غَفْلَتَهُ وَ يَسْتَلِبَ غِرَّتَهُ . ▫️وَ قَدْ كَانَ مِنْ أَبِي سُفْيَانَ فِي زَمَنِ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ فَلْتَةٌ مِنْ حَدِيثِ النَّفْسِ وَ نَزْغَةٌ مِنْ نَزَغَاتِ الشَّيْطَانِ لَا يَثْبُتُ بِهَا نَسَبٌ وَ لَا يُسْتَحَقُّ بِهَا إِرْثٌ وَ الْمُتَعَلِّقُ بِهَا كَالْوَاغِلِ الْمُدَفَّعِ وَ النَّوْطِ الْمُذَبْذَب .»* 📝در نهج البلاغه آمده : از نامه‏هاى آن حضرت عليه السّلام است به زياد ابن ابيه هنگاميكه بآن بزرگوار خبر رسيد كه معاويه‏ نامه‏ نامه به او نوشته مى‏خواهد او را با ملحق ساختن بخود (كه برادر مى‏باشند) بفريبد ▫️و آگاه شدم كه معاويه نامه‏اى به تو نوشته مى‏خواهد عقلت را (از راه نيكبختى) بلغزاند ، و در تيزى و تندى (زيركى) تو رخنه كند ، پس از او بر حذر بوده چه او شيطانى است كه از پيش و پس و راست و چپ شخص مى‏آيد تا ناگهان در هنگام غفلت و بيخبرى او درآيد ، و عقلش را بربايد . ▫️و در عهد عمر ابن خطّاب از ابو سفيان سخن نسنجيده‏اى از خواهش نفس و وسوسه‏اى از وسوسه‏هاى شيطان رخ داد (به عمرو ابن عاص گفت: اين نتيجه زناى من با مادر او است) به گفتن اين سخن نسبى ثابت نشده و بر اثر آن كسى سزاوار بردن ارث نمى‏گردد و كسي كه به چنين سخن نادرستی دل بندد به شخصى ماند كه ناخوانده خود را در بين شراب خواران درآورد و پيوسته او را دفع نموده دور سازند ، و به كاسه چوبينى ماند كه (بر باركش مى‏آويزند و) قرار نگرفته مى‏جنبد . *نهج البلاغة ؛ نامه 44 ؛ ص415 ص: 416 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
3 🔅🔅🔅 🗓3- فی الغارات «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ إِلَى قُثَمَ بْنِ الْعَبَّاسِ : سَلَامٌ عَلَيْكَ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ عَيْنِي‏ بِالْمَغْرِبِ‏ كَتَبَ إِلَيَّ يُخْبِرُنِي أَنَّهُ قَدْ وُجِّهَ إِلَى الْمَوْسِمِ‏ نَاسٌ مِنَ الْعَرَبِ مِنَ الْعُمْيِ الْقُلُوبِ الصُّمِّ الْأَسْمَاعِ الْكُمْهِ الْأَبْصَارِ الَّذِينَ يَلْبِسُونَ‏ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَ يُطِيعُونَ الْمَخْلُوقِينَ فِي مَعْصِيَةِ الْخَالِقِ وَ يَجْلِبُونَ الدُّنْيَا بِالدِّينِ وَ يَتَمَنَّوْنَ عَلَى اللَّهِ جِوَارَ الْأَبْرَارِ وَ إِنَّهُ لَا يَفُوزُ بِالْخَيْرِ إِلَّا عَامِلُهُ وَ لَا يُجْزَى بِالسَّيِّئِ إِلَّا فَاعِلُهُ وَ قَدْ وَجَّهْتُ إِلَيْكُمْ جَمْعاً مِنَ الْمُسْلِمِينَ ذَوِي بَسَالَةٍ وَ نَجْدَةٍ مَعَ الْحَسِيبِ الصَّلِيبِ الْوَرِعِ التَّقِيِّ مَعْقِلِ بْنِ قَيْسٍ الرِّيَاحِيِّ وَ قَدْ أَمَرْتُهُ بِاتِّبَاعِهِمْ وَ قَصِّ آثَارِهِمْ حَتَّى يَنْفِيَهُمْ مِنْ أَرْضِ الْحِجَازِ فَقُمْ عَلَى مَا فِي يَدَيْكَ مِمَّا إِلَيْكَ مَقَامَ الصَّلِيبِ الْحَازِمِ الْمَانِعِ سُلْطَانَهُ النَّاصِحِ‏ لِلْأُمَّةِ وَ لَا يَبْلُغْنِي عَنْكَ وَهْنٌ وَ لَا خَوَرٌ وَ وَطِّنْ نَفْسَكَ عَلَى الصَّبْرِ فِي الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ لَا تَكُونَنَّ فَشِلًا وَ لَا طَائِشاً وَ لَا رِعْدِيداً وَ السَّلَامُ .» * 📝در کتاب غارات** آمده : بسم اللّه الرحمن الرحيم‏ «از بنده خدا على امير المؤمنين به قثم بن عباس. سلام بر تو باد. اما بعد، جاسوس من در نواحى غربى به من نوشته و خبر داده كه جماعتى از مردم را در موسم حج به مكه فرستاده‏اند . اينان مردمى هستند كوردل كه نه گوش شنوايشان هست و نه چشم بينا . حق به باطل مى‏آميزند و آفريننده را معصيت مى‏كنند تا مخلوق را فرمان برند و دين را مى‏دهند تا دنيا را طلب كنند آن وقت آرزو دارند كه خدايشان در جوار نيكان در آورد و حال آنكه كسى به خير دست مى‏يابد كه كار خير كرده باشد و بدكار را جز به بدى كيفر ندهند. من جمعى از دلير مردان مسلمان را همراه مردى با گوهرى والا و ورع و تقوايى پسنديده يعنى با معقل بن قيس رياحى به سوى شما فرستادم . و معقل را فرمان دادم كه مهاجمان را تعقيب كند و آثارشان براندازد تا آنان را از سراسر سرزمين حجاز بیرون كند . تو با هر كه در نزديك توست برخيز و در مقابل دشمن پايدارى كن و از فرمانرواى خود كه نيكخواه امت است دفاع نماى . مبادا به من خبر رسد كه در كار خود سستى كرده‏اى يا اظهار ناتوانى نموده‏اى يا عذر و بهانه‏اى تراشيده‏اى. صبر و پايدارى در همه سختيها شيوه تو باشد سستى مكن و بى‏خويشتن مباش و در برابر حوادث ترس و لرز از خود دور ساز. و السلام.» *الغارات ؛ ج‏2 ؛ ص348 و ص349 . ** ابن ميثم «عليه الرّحمة» در اينجا مى‏نويسد: سبب فرستادن اين نامه آنست كه معاويه هنگام حجّ جمعى را به مكّه فرستاد تا مردم را به اطاعت او دعوت نموده و از يارى علىّ عليه السّلام‏ باز دارند، و ايشان را بياموزند كه امام عليه السّلام يا كشنده عثمان و شريك و همدست بوده، يا يارى او را ترك نموده است، و بهر جهت براى امامت صلاحيّت ندارد، و محاسن و نيكى‏هاى معاويه را به گمان خود با خوش خوئيها و بخشندگى او نقل كنند، پس امام عليه السّلام نامه را فرستاد تا قثم ابن عبّاس را بر اين كار آگاه سازد، و او به سياست و تدبير و انديشه رفتار كند، و گفته‏اند: فرستادگان معاويه لشگرى بودند كه فرستاده بود تا در موسم حجّ بر مكّه دست يابند 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
4 🔅🔅🔅 🗓4-فی المغازی ؛« و بعث النبىّ صلّى الله عليه و سلّم عينين له، أنسا و مؤنسا ابني فضالة ليلة الخميس، فاعترضا لقريش بالعقيق ، فسارا معهم حتى نزلوا بالوطاء. فأتيا رسول الله صلّى الله عليه و سلّم فأخبراه .»* 📝در مغازی آمده ؛ پيامبر (ص) شب پنجشنبه دو جاسوس را ، كه انيس و مونس، پسران فضاله بودند به سوى قريش روانه فرمود. آن دو در عقيق به قريش بر خوردند و همراه ايشان حركت كردند و چون قريش در وطاء فرود آمدند، آن دو خود را به پيامبر (ص) رسانده و به ایشان خبر دادند. 🗓5-فی المغازی ؛ « قال خوّات بن جبير: دعاني رسول الله صلّى الله عليه و سلّم و نحن محاصرو الخندق، فقال: انطلق إلى بنى قريظة فانظر هل ترى لهم غرّة أو خللا من موضع فتخبرني .»** 📝در مغازی آمده ؛ خوات بن جبیر گفت : پیامبر مرا خواست در حالیکه ما در خندق ( در جنگ احزاب ) محاصره شده بودیم پس فرمود : به سمت قبیله بنی قریظه برو و دقت کن ببین موضع فریب یا را نفوذی دارند و مرا با خبر کن . *المغازى ، ج‏1 ، ص:207 **المغازی ج2 ص 460 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
5 🔅🔅🔅 🗓6-فی المغازی فی باب غزوة مر یسیع ؛ « قالوا: إنّ بلمصطلق من خزاعة كانوا ينزلون ناحية الفرع، و هم حلفاء فى بنى مدلج، و كان رأسهم و سيّدهم الحارث بن أبى ضرار، و كان قد سار فى قومه و من قدر عليه من العرب، فدعاهم إلى حرب رسول الله صلّى الله عليه و سلّم ، فابتاعوا خيلا و سلاحا و تهيئوا للمسير إلى رسول الله صلّى الله عليه و سلّم. و جعلت الركبان تقدم من ناحيتهم فيخبرون بمسيرهم، فبلغ ذلك رسول الله صلّى الله عليه و سلّم فبعث بريدة بن الحصيب الأسلمىّ يعلم علم ذلك، و استأذن النبىّ صلّى الله عليه و سلّم أن يقول فأذن له، فخرج حتى ورد عليهم ماءهم، فوجد قوما مغرورين قد تألّبوا و جمعوا الجموع، فقالوا: من الرجل؟ قال: رجل منكم، قدمت لما بلغني عن جمعكم لهذا الرجل، فأسير فى قومي و من أطاعنى فتكون يدنا واحدة حتى نستأصله . قال الحارث بن أبى ضرار: فنحن على ذلك، فعجّل علينا. قال بريدة: أركب الآن فآتيكم بجمع كثيف من قومي و من أطاعنى. فسرّوا بذلك منه ، و رجع إلى رسول الله صلّى الله عليه و سلّم فأخبره خبر القوم ، فندب رسول الله صلّى الله عليه و سلّم الناس، و أخبرهم خبر عدوّهم فأسرع الناس للخروج، و قادوا الخيول و هي ثلاثون فرسا، فى المهاجرين منها عشرة و فى الأنصار عشرون، و لرسول الله صلّى الله عليه و سلّم فرسان، و كان علىّ عليه السلام فارسا، و أبو بكر، و عمر، و عثمان، و الزّبير، و عبد الرحمن بن عوف، و طلحة بن عبيد الله، و المقداد بن عمرو. و فى الأنصار سعد بن معاذ، و أسيد بن حضير، و أبو عبس بن جبر، و قتادة بن النّعمان، و عويم بن ساعدة، و معن بن عدىّ، و سعد بن زيد الأشهلىّ، و الحارث بن حزمة ، و معاذ بن جبل ، و أبو قتادة ، و أبىّ بن كعب ، و الحباب بن المنذر ، و زياد بن لبيد ، و فروة بن عمرو ، و معاذ بن رفاعة بن رافع. ▫️قالوا: و خرج مع رسول الله صلّى الله عليه و سلّم بشر كثير من المنافقين لم يخرجوا فى غزاة قطّ مثلها، ليس بهم رغبة فى الجهاد إلّا أن يصيبوا من عرض الدنيا، و قرب عليهم السفر. فخرج رسول الله صلّى الله عليه و سلّم حتى سلك على الحلائق فنزل بها. فأتى يومئذ برجل من عبد القيس، فسلّم على رسول الله صلّى الله عليه و سلّم فقال له رسول الله صلّى الله عليه و سلّم‏ أين أهلك؟ قال: بالرّوحاء. قال: أين تريد؟ قال: إيّاك جئت لأومن بك و أشهد أن ما جئت به الحقّ، و أقاتل معك عدوّك قال له رسول الله صلّى الله عليه و سلّم : الحمد للّه الذي هداك للإسلام. قال: يا رسول الله، أى الأعمال أحبّ إلى الله؟ قال: الصلاة فى أوّل وقتها. قال: فكان الرجل بعد ذلك يصلّى حين تزيغ الشمس، و حين يدخل وقت العصر، و حين تغرب الشمس، لا يؤخر الصلاة إلى الوقت الآخر. ▫️قال: فلمّا نزل ببقعاء أصاب عينا للمشركين فقالوا له: ما وراءك؟ أين الناس؟ قال: لا علم لى بهم. فحدّثنى هشام بن سعد، عن يعقوب، عن زيد بن طلحة، قال: قال عمر بن الخطّاب رضى الله عنه: لتصدقنّ أو لأضربنّ عنقك. قال: فأنا رجل من بلمصطلق، تركت الحارث بن أبى ضرار قد جمع لكم الجموع، و تجلّب إليه ناس كثير، و بعثني إليكم لآتيه بخبركم و هل تحرّكتم من المدينة. فأتى عمر بذلك رسول الله صلّى الله عليه و سلّم فأخبره الخبر، فدعاه رسول الله صلّى الله عليه و سلّم إلى الإسلام و عرضه عليه، فأبى و قال: لست بمتّبع دينكم حتى أنظر ما يصنع قومي، إن دخلوا فى دينكم كنت كأحدهم، و إن ثبتوا على دينهم فأنا رجل منهم. فقال عمر: يا رسول الله، أضرب عنقه! فقدّمه رسول الله صلّى الله عليه و سلّم فضرب عنقه، فذهب الخبر إلى بلمصطلق . فكانت جويرية بنت الحارث تقول بعد أن أسلمت : جاءنا خبره و مقتله و مسير رسول الله صلّى الله عليه و سلّم قبل أن يقدم علينا النبىّ صلّى الله عليه و سلّم فسئ أبى و من معه و خافوا خوفا شديدا ، و تفرّق عنهم من كان قد اجتمع إليهم من أفناء العرب، فما بقي منهم أحد سواهم .» * *المغازى ، ج‏ 1، ص 405 و ص : 406 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
5 🔅🔅🔅 📝در مغازی در باب غزوه مر یسیع آمده « گفتند: بلمصطلق، كه گروهى از قبيله خزاعه هستند و با بنى مدلج همپيمان‏اند، در ناحيه فرع فرود آمده بودند. رئيس و سالار ايشان مردى به نام حارث بن ابى ضرار بود، او اقوام خود و گروههاى ديگرى از اعراب را كه توانسته بود، گرد آورده و براى جنگ با پيامبر (ص) آماده شده بود. آنها تعدادى اسب و اسلحه خريده و قصد حركت به سوى مدينه داشتند. مسافرانى كه از آنجا مى‏آمدند خبر آمادگى آنها را مى‏آوردند. چون اين اخبار به پيامبر (ص) رسيد، بريدة بن حصيب اسلمى را براى كسب خبر روانه فرمود. بريده از پيامبر (ص) اجازه گرفت كه هر چه لازم باشد بگويد و به او اجازه داده شد. بريده از مدينه بيرون آمد تا اينكه به كنار آبى كه ايشان در آنجا جمع بودند رسيد. او مردمى مغرور را ديد كه گروههايى را جمع كرده‏اند، آنها از او پرسيدند: تو كيستى؟ گفت: مردى از شمايم، چون به من خبر رسيد كه براى جنگ با اين مرد جمع شده‏ايد، ميان قوم خود و كسانى كه از من اطاعت مى‏كنند راه افتاده‏ام تا همه دست بدست هم دهيم و او را درمانده سازيم. حارث بن ابى ضرار گفت: من هم به همين عقيده‏ام، پس، عجله كن. بريده گفت: هم اكنون سوار مى‏شوم و با گروه زيادى از قوم خود پيش شما بر مى‏گردم. و آنها از اين موضوع سخت خوشحال شدند. بريده، پيش رسول خدا آمد و اخبار آنها را گزارش داد. پيامبر (ص) مسلمانان را فرا خواند و خبر دشمنشان را به ايشان داد و مردم با شتاب آماده خروج شدند. در اين جنگ سى اسب داشتند كه ده رأس آن در اختيار مهاجران و بيست رأس ديگر در اختيار انصار بود. دو اسب در اختيار پيامبر (ص) بود و على (ع) هم اسب داشت، ديگر مهاجرانى كه اسب داشتند، ابو بكر، عمر، عثمان، زبير، عبد الرحمن بن عوف، طلحة بن عبيد الله و مقداد بن عمرو بودند. از انصار، سعد بن معاذ، اسيد بن حضير، ابو عبس بن جبر، قتادة بن نعمان، عويم بن ساعده، معن بن عدى، سعد بن زيد اشهلى، حارث بن حزمه، معاذ بن جبل، ابو قتاده، ابىّ بن كعب، حباب بن منذر، زياد بن لبيد، فروة بن عمرو، و معاذ بن رفاعة بن رافع را نام برده‏اند كه اسب داشتند. ▫️گويند: در اين جنگ گروه زيادى از منافقان، كه هرگز در جنگهاى ديگر همراهى نكرده بودند و رغبتى به جهاد نداشتند فقط به دليل نزديكى محل جنگ و براى رسيدن‏ به مال دنيا با آن حضرت بيرون آمدند. پيامبر (ص) از مدينه كه بيرون آمدند، چون به منطقه حلائق رسيدند ، فرود آمدند. ▫️در آنجا مردى از قبيله عبد القيس را به حضور پيامبر (ص) آوردند، او به رسول خدا سلام كرد، پيامبر (ص) از او پرسيدند: اهل كجايى؟ گفت: روحاء. فرمود: كجا مى‏روى؟ گفت: پيش شما آمدم كه ايمان آورم و گواهى مى‏دهم كه آنچه را آورده‏اى بر حق است و مى‏خواهم همراه شما با دشمنتان جنگ كنم. پيامبر (ص) گفت: سپاس خدايى را كه تو را به اسلام هدايت فرمود. آن مرد گفت: اى رسول خدا، كداميك از اعمال نزد خداوند محبوبتر است؟ فرمود: نمازگزاردن در اوّل وقت. گويد: پس از آن، همينكه ظهر مى‏شد و به محضى كه وقت نماز عصر مى‏رسيد و هنگام غروب خورشيد، آن مرد نمازش را مى‏گزارد و هيچگاه نماز را به تأخير نمى‏انداخت. گويد: چون به محل بقعاءرسيدند، به جاسوسى از دشمن برخوردند و از او پرسيدند: پشت سرت چه خبر بود؟ و مردم كجايند؟ گفت: من از آنها اطلاعى ندارم. ▫️هشام بن سعد از زيد بن طلحه روايت مى‏كند: عمر بن خطاب به او گفت: راست مى‏گويى يا گردنت را بزنم. گفت: من مردى از بلمصطلق هستم و از نزد حارث بن ابى ضرار، كه جمعيت زيادى براى جنگ با شما جمع كرده است، آمده‏ام، مردم بسيارى گرد او جمع شده‏اند و مرا فرستاده است تا خبر شما را برايش ببرم كه آيا از مدينه حركت كرده‏ايد يا نه. عمر او را پيش رسول خدا آورد و خبر مربوط به او را گزارش داد، پيامبر (ص) او را به اسلام فرا خواند و آن را بر او عرضه داشت كه نپذيرفت و گفت: من به دين شما در نمى‏آيم تا ببينم قومم چه مى‏كنند، اگر ايشان به آيين شما در آمدند، من هم يكى از ايشان خواهم بود و اگر به دين خود ثابت ماندند، من هم مردى از ايشانم. عمر گفت: اى رسول خدا، گردن او را بزن! و پيامبر (ص) دستور داد كه گردنش را بزنند. اين خبر به بلمصطلق رسيد، جويريه دختر حارث بن ابى ضرار، پس از آنكه مسلمان شد، مى‏گفت: چون خبر كشته شدن او و حركت پيامبر (ص) به ما رسيد، و اين پيش از ورود پيامبر (ص) به سرزمين ما بود، پدرم و همراهانش افسرده شده و سخت ترسيدند، افرادى هم كه از قبايل ديگر عرب بر او گرد آمده بودند، پراكنده شدند و كسى جز خودشان باقى نماند. 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
6 🔅🔅🔅 🗓7-فی امالی الطوسی قَالَ: حَدَّثَنَا الْحَلَبِيُّ، قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ (عَزَّ وَ جَلَّ) : « وَ الْعادِياتِ ضَبْحاً ». قَالَ: وَجَّهَ رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) عُمَرَ بْنَ‏ الْخَطَّابِ‏ فِي‏ سَرِيَّةٍ، فَرَجَعَ مُنْهَزِماً يُجَبِّنُ أَصْحَابَهُ وَ يُجَبِّنُونَهُ أَصْحَابُهُ، فَلَمَّا انْتَهَى إِلَى النَّبِيِّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) قَالَ لِعَلِيٍّ (عَلَيْهِ السَّلَامُ): أَنْتَ صَاحِبُ الْقَوْمِ، فَتَهَيَّأْ أَنْتَ وَ مَنْ تُرِيدُهُ مِنْ فُرْسَانِ الْمُهَاجِرِينَ وَ الْأَنْصَارِ، فَوَجَّهَهُ رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) فَقَالَ لَهُ: اكْمُنِ النَّهَارَ وَ سِرِ اللَّيْلَ وَ لَا تُفَارِقُكَ الْعَيْنُ. قَالَ: فَانْتَهَى عَلِيٌّ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) إِلَى مَا أَمَرَهُ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) فَسَارَ إِلَيْهِمْ، فَلَمَّا كَانَ عِنْدَ وَجْهِ الصُّبْحِ أَغَارَ عَلَيْهِمْ، فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَى نَبِيِّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) «وَ الْعادِياتِ ضَبْحاً» إِلَى آخِرِهَا .»* 📝در امالی طوسی آمده ؛ حلبی این حدیث را به ما گفت : « از اباعبد الله علیه السلام از گفتار خداوند مقتدر و بلند مرتبه «والعادیات ضبحا » سوال کردم فرمود : رسول خدا در جنگی عمر بن خطاب را فرستاد پس او شکست خورده برگشت او اصحابش را ترسو می¬خواند و اصحابش او را ترسو می¬خواندند هنگامی که خبر به پیامبر رسید به علی فرمودند : تو فرمانده قومی پس تو و هر که می¬خواهی از جنگجویان مهاجرین و انصار آماده شو ، پس رسول خدا او را فرستاد و به او گفت در روز پنهان شو و در شب حرکت کن و جاسوس تو را رها نکند . گفت : علی دنبال آنچه رسول خدا به آن فرمان داده بود رفت و به سوی آنها رفت ، هنگامی که روشنای صبح شد به آنها حمله کرد که خداوند بر پیامبرش « و العادیات ضبحا » تا آخر سوره را نازل کرد . *الأمالي (للطوسي) ؛ النص ؛ ص407 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
7 🔅🔅🔅 🗓8-فی المغازی فی باب غزوة أسامة بن زيد مؤتة ؛ « قالوا: لم يزل رسول الله صلّى الله عليه و سلّم يذكر مقتل زيد بن حارثة و جعفر و أصحابه، و وجد عليهم وجدا شديدا، فلما كان يوم الاثنين لأربع ليال بقين من صفر سنة إحدى عشرة أمر رسول الله صلّى الله عليه و سلّم الناس بالتّهيّؤ لغزو الروم، و أمرهم بالانكماش فى غزوهم. فتفرّق المسلمون من عند رسول الله صلّى الله عليه و سلّم و هم مجدّون فى الجهاد ، فلما أصبح رسول الله صلّى الله عليه و سلّم من الغد، يوم الثلاثاء لثلاث بقين من صفر، دعا أسامة بن زيد فقال: يا أسامة، سر على اسم الله و بركته حتى تنتهي إلى مقتل أبيك ، فأوطئهم الخيل ، فقد ولّيتك على هذا الجيش ، فأغر صباحا على أهل أبنى و حرّق عليهم، و أسرع السّير تسبق الخبر، فإن أظفرك الله فأقلل اللبث فيهم، و خذ معك الأدلّاء، و قدّم العيون أمامك و الطّلائع .» * 📝در مغازی در باب جنگ اسامة بن زيد در مؤته‏ آمده : گويند، رسول خدا همواره از كشته شدن زيد بن حارثه و جعفر و اصحاب او ياد مى‏كرد و نسبت‏ به آنها اندوه شديدى ابراز مى‏فرمود. چون روز دوشنبه چهار شب باقى مانده از صفر سال يازدهم هجرى فرا رسيد پيامبر (ص) فرمان آماده شدن مردم را براى جنگ با روم صادر فرمود، و دستور داد كه با سرعت براى اين كار آماده شوند. مردم از حضور رسول خدا پراكنده شدند در حالى كه براى جهاد تلاش مى‏كردند. فرداى آن روز، سه شنبه، سه روز باقى مانده از صفر، اسامة بن زيد را احضار فرمود و به او گفت: اى اسامه، در پناه نام خدا و بركت خدا حركت كن تا به محل كشته شدن پدرت برسى، و آنها را زير سم اسبها پايكوب كنى. من ترا مأمور اين كار ساختم، و امير اين لشكر قرار دادم.صبحگاهى بر مردم ابنى حمله كن و اماكن ايشان را به آتش بكش و شتابان برو كه بر اخبار پيشى بگيرى. اگر خداوند پيروزت فرمود ميان ايشان كمى درنگ كن و همراه خود راهنمايانى بردار و جاسوسان و طليعه را پيشاپيش گسيل دار. *المغازى،ج‏3،ص:1117 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
8 🔅🔅🔅 🗓9-عن الریان بن الصلت سمعت الرِّضا عليه السلام یقول : «كانَ رسولُ اللّه ِ صلي الله عليه وآله إذا بَعثَ جيشا فاتَّهَم أميرا ، بَعثَ مَعهُ مِن ثِقاتِهِ مَن يتَجَسَّسُ لَه خَبرَهُ .»* 📝از ریان پسر صلت روایت شده شنیدم امام رضا عليه السلام میگوید : هرگاه پيامبر خدا صلي الله عليه وآله سپاهي را گسيل مي داشت و به فرماندهي بدگمان بود يكي از افراد مورد اعتماد خود را به عنوان جاسوس همراه او مي فرستاد. *وسائل الشيعة : باب آداب امراء السرایا و آدابهم ، ج15 ، ص60 . 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
9 🔅🔅🔅 10-فی الطبقات الکبری فی باب اسم نعيم بن مسعود بن عامر ؛ قال: « أخبرنا محمد بن عمر قال: حدثنا عبد الله بن عاصم الأشجعي عن أبيه قال: قال نعيم بن مسعود: كنت أقدم على كعب بن أسد ببني قريظة فأقيم عندهم الأيام أشرب من شرابهم و آكل من طعامهم ثم يحملونني تمرا على ركابي ما كانت. فأرجع به إلى أهلي. فلما سارت الأحزاب إلى رسول الله. ص. سرت مع قومي و أنا على ديني ذلك. و كان رسول الله. ص. بي عارفا فقذف الله في قلبي الإسلام فكتمت ذلك قومي و أخرج حتى آتي رسول الله. ص. بين المغرب و العشاء فأجده يصلي. فلما رآني جلس ثم قال: ما جاء بك يا نعيم؟ قلت: إني جئت أصدقك و أشهد أن ما جئت به حق. فمرني بما شئت يا رسول الله. قال: ما استطعت أن تخذل عنا الناس فخذل. قال قلت: و لكن يا رسول الله إني أقول؟ قال: قل ما بدا لك فأنت في حل. قال فذهبت إلى بني قريظة فقلت: اكتموا عني اكتموا عني. قالوا: نفعل. فقلت: إن قريشا و غطفان على الانصراف عن محمد. ع. إن أصابوا فرصة انتهزوها و إلا استمروا إلى بلادهم. فلا تقاتلوا معهم حتى تأخذوا منهم رهنا. قالوا: أشرت بالرأي علينا و النصح لنا. ثم خرج إلى أبي سفيان بن حرب فقال: قد جئتك بنصيحة فاكتم عني. قال: أفعل. قال: تعلم أن قريظة قد ندموا على ما صنعوا فيما بينهم و بين محمد. ع. و أرادوا إصلاحه و مراجعته. أرسلوا إليه و أنا عندهم أنا سنأخذ من قريش و غطفان سبعين رجلا من أشرافهم نسلمهم إليك تضرب أعناقهم و نكون معك على قريش و غطفان حتى نردهم عنك و ترد جناحنا الذي كسرت إلى ديارهم. يعني بني النضير. فإن بعثوا إليكم يسألونكم رهنا فلا تدفعوا إليهم أحدا و احذروهم. ثم أتى غطفان فقال لهم مثل ما قال لقريش. و كان رجلا منهم. فصدقوه. و أرسلت قريظة إلى قريش: أنا و الله ما نخرج فنقاتل معكم محمدا. ص. حتى تعطونا رهنا منكم يكونون عندنا فإنا نتخوف أن تنكشفوا و تدعونا و محمدا. فقال أبو سفيان: هذا ما قال نعيم. و أرسلوا إلى غطفان بمثل ما أرسلوا إلى قريش. فقالوا لهم مثل ذلك. و قالوا جميعا: أنا و الله ما نعطيكم رهنا و لكن اخرجوا فقاتلوا معنا. فقالت يهود: نحلف بالتوراة أن الخبر الذي قال نعيم لحق. و جعلت قريش و غطفان يقولون: الخبر ما قال نعيم. و يئس هؤلاء من نصر هؤلاء. و هؤلاء من نصر هؤلاء. و اختلف أمرهم و تفرقوا. فكان نعيم يقول: أنا خذلت بين الأحزاب حتى تفرقوا في كل وجه و أنا أمين رسول الله. ص. على سره. و كان صحيح الإسلام بعد ذلك .»* *الطبقات الکبری ج4 ص 209 و 210 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
9 🔅🔅🔅 📝در طبقات الکبری در باب اسم نعیم بن مسعود آمده : واقدى از عبد الله بن عاصم اشجعى، از پدرش نقل مى‏كند كه نعيم بن مسعود مى‏گفته است من مكرر پيش كعب بن اسد در بنى قريظه مى‏رفتم و پيش آنان مى‏ماندم و از شراب‏ و خوراك آنان مى‏نوشيدم و مى‏خوردم و سپس هم به ميزان گنجايش جوالهايم به من خرما مى‏دادند و با آن خرماها پيش خانواده خود برمى‏گشتم. چون احزاب براى جنگ با رسول خدا حركت كردند، من كه همچنان بر آيين خويش بودم همراه قوم خود حركت كردم. ▫️پيامبر (ص) مرا مى‏شناختند. خداوند محبت اسلام را در دلم افكند و اين موضوع را از قوم خود پوشيده داشتم و بيرون آمدم و ميان نماز مغرب و عشاء خود را به پيامبر رساندم. ايشان كه نماز مى‏گزاردند چون مرا ديدند نشستند و پرسيدند نعيم چه چيز سبب آمدن تو به اين جاست؟ گفتم: آمده‏ام شما را تصديق كنم و گواهى مى‏دهم آنچه آن را آورده‏اى حق است، و اكنون به هر چه مى‏خواهى مرا فرمان ده. فرمود: هر چه مى‏توانى اين مردم را از جنگ ما بازدارى بازدار. گفتم: اى رسول خدا ولى بايد مطالبى درست و نادرست بگويم. ▫️فرمودند: آنچه مى‏خواهى بگويى بگو، آزادى . گويد، من پيش يهوديان بنى قريظه برگشتم و گفتم: اين سخن را از من پوشيده داريد ، پوشيده داريد. گفتند: چنين خواهيم كرد.گفتم: قريش و غطفان تصميم دارند از جنگ با محمد (ص) منصرف شوند و بازگرداند، اگر فرصتى بيابند ممكن است حمله‏اى بكنند و گر نه به سرزمينهاى خود بر خواهند گشت و اينك شما همراه آنان در جنگ شركت مكنيد مگر اينكه گروهى از آنان را گروگان بگيريد. گفتند: رأى درست را بر ما عرضه كردى و خيرانديشى كردى. نعيم پس از آن پيش ابو سفيان بن حرب رفت و گفت: نصيحتى براى تو مى‏كنم و آن را پوشيده دار و از قول من نقل مكن. ▫️گفت: چنين مى‏كنم بگو. گفتم: بدان كه بنى قريظه از آنچه ميان ايشان و محمد پيش آمده است پشيمان شده‏اند و مى‏خواهند با او صلح و مذاكره كنند من پيش ايشان بودم كه به محمد (ص) پيام دادند كه ما به زودى هفتاد تن از اشراف قريش و غطفان را گروگان مى‏گيريم و به تو تسليم مى‏كنيم تا گردن آنان را بزنى و ما همراه تو بر ضد قريش و غطفان جنگ مى‏كنيم تا آنها را از اين جا برانيم و در قبال آن تو شاخ و بال ديگر ما يعنى بنى نضير را كه تبعيد كرده و در هم شكسته‏اى به سرزمينهاى خودشان بازگردان . بنابر اين اگر به شما پيام فرستادند و از شما گروگان خواستند حتى يك نفر هم به آنان گروگان مدهيد و از ايشان بر حذر باشيد. سپس پيش غطفانيها رفت و با آنان هم همين گونه سخن گفت و چون خودش هم غطفانى بود سخن او را تصديق كردند. ▫️در اين هنگام بنى قريظه به قريش پيام دادند و گفتند: به خدا سوگند تا گروگانانى به ما ندهيد ما همراه شما با محمد جنگ نمى‏كنيم و گروگانهاى شما بايد در دست ما باشند، زيرا بيم آن داريم كه ناگاه عقب‏ نشينى كنيد و ما را با محمد تنها بگذاريد. ابو سفيان گفت: اين همان چيزى است كه نعيم گفت. بنى قريظه همين پيام را به غطفانيها دادند و آنان همگى گفتند: ما هيچ گروگانى به شما نمى‏دهيم و بايد بيرون آييد و همراه ما جنگ كنيد . يهوديان هم گفتند: سوگند به تورات معلوم مى‏شود آنچه نعيم گفت راست و درست است و هر يك از گروهها از ديگرى نااميد شد و ميان ايشان اختلاف و پراكندگى پيش آمد. ▫️نعيم مى‏گفته است: من بودم كه توانستم ميان احزاب چنان تفرقه‏اى بيندازم كه هر يك به راهى برود و پراكنده شوند و من امين رسول خدا (ص) بر سرّ آن حضرتم. نعيم پس از آن هم داراى اسلامى پسنديده بود. 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
10 🔅🔅🔅 🗓10-فی الهدایه الکبری ؛ « ثُمَّ وَجَّهَ قَائِداً فِي أَرْبَعَةِ آلَافِ رَجُلٍ وَ كَانَ مِنْ كِنْدَةَ أَمَرَهُ أَنْ يُعَسْكِرَ بِالْأَنْبَارِ وَ نَزَلَ بِهَا وَ عَلِمَ بِذَلِكَ مُعَاوِيَةُ بُعِثَ إِلَيْهِ رَسُولٌ وَ كَتَبَ إِلَيْهِ مُعَاوِيَةُ أَنَّكَ إِنْ أَقْبَلْتَ إِلَيَّ وَلَّيْتُكَ بَعْضَ كُوَرِ الشَّامِ وَ الْجَزِيرَةِ غَيْرَ مَا أُفِيضُهُ مِنَ الْإِنْعَامِ عَلَيْكَ، وَ حَمَلَ إِلَيْهِ خَمْسَمِائَةِ أَلْفِ دِرْهَمٍ وَ قَبَضَهَا الْكِنْدِيُّ لَعَنَهُ اللَّهُ مِنَ الرَّسُولِ وَ انْقَلَبَ عَنِ الْحَسَنِ وَ مَضَى إِلَى مُعَاوِيَةَ لَعَنَهُ اللَّهُ. ▫️فَقَامَ الْحَسَنُ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) خَطِيباً فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ ثُمَّ قَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ صَاحِبِي بَعَثَ إِلَيْهِ مُعَاوِيَةُ خَمْسَمِائَةِ أَلْفِ دِرْهَمٍ وَ وَعَدَهُ وَ مَنَّاهُ وَ وَلَّاهُ بَعْضَ كُوَرِ الشَّامِ وَ الْجَزِيرَةِ وَ قَدْ تَوَجَّهَ إِلَيْهِ وَ غَدَرَ بِي وَ بِكُمْ وَ قَدْ أَخْبَرْتُكُمْ مَرَّةً بَعْدَ مَرَّةٍ أَنَّهُ لَا وَفَاءَ لَكُمْ وَ لَا خَيْرَ عِنْدَكُمْ أَنْتُمْ عَبِيدُ الدُّنْيَا، وَ إِنِّي مُوَجِّهٌ مَكَانَهُ رَجُلًا إِنْ هُوَ عَلِمَ بِهِ سَيَفْعَلُ بِي وَ بِكُمْ مَا فَعَلَ صَاحِبُهُ وَ لَا يُرَاقِبُ فِيَّ وَ لَا فِيكُمْ فَبَعَثَ رَجُلًا مِنْ مُرَادٍ فِي أَرْبَعَةِ آلَافِ رَجُلٍ وَ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ فَحَلَفَ بِالْأَيْمَانِ لَا تَقُومُ لَهَا الْجِبَالُ بِأَنَّهُ لَا يَفْعَلُ كَمَا فَعَلَ صَاحِبُهُ، وَ حَلَفَ الْحَسَنُ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) مِثْلَهَا أَنَّهُ يَفْعَلُ وَ يَغْدِرُ بِهِ، فَلَمَّا تَوَجَّهَ وَ صَارَ إِلَى‏ الْأَنْبَارِ وَ نَزَلَ بِهَا وَ عَلِمَ ذَلِكَ مُعَاوِيَةُ بَعَثَ إِلَيْهِ رَسُولًا وَ كَتَبَ إِلَيْهِ كَمَا كَتَبَ إِلَى صَاحِبِهِ وَ بَعَثَ إِلَيْهِ خَمْسَمِائَةِ أَلْفِ دِرْهَمٍ وَ مَنَّاهُ أَنْ يُوَلِّيَهُ خَيْراً مِنْ كُوَرِ الشَّامِ وَ الْجَزِيرَةِ فَنَكَثَ عَلَى الْحَسَنِ مَا فَعَلَ وَ أَخَذَ طَرِيقَهُ إِلَى مُعَاوِيَةَ وَ لَمْ يُرَاقِبْ وَ لَمْ يَخَفْ مَا أُخِذَ عَلَيْهِ مِنَ الْعَهْدِ وَ الْمِيثَاقِ. ▫️وَ بَلَغَ الْحَسَنَ فِعْلُ الْمُرَادِيِّ لَعَنَهُ اللَّهُ فَقَامَ خَطِيباً فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ وَ قَالَ: يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ أَخْبَرْتُكُمْ مَرَّةً بَعْدَ مَرَّةٍ أَنَّكُمْ لَا تُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ أَنَّكُمْ قَدْ غُرِرْتُمْ، هَذَا صَاحِبُكُمُ الْمُرَادِيُّ وَ قَدْ غَدَرَ بِي وَ صَارَ إِلَى مُعَاوِيَةَ وَ كَتَبَ مُعَاوِيَةُ إِلَى الْحَسَنِ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) يَا ابْنَ الْعَمِّ: اللَّهَ اللَّهَ فِيمَا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ أَنْ تَقْطَعَ الرَّحِمَ وَ أَنْ قَدْ غَدَرُوا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ بِاللَّهِ أَسْتَعِينُ . ◽️فَقَرَأَ عَلَيْهِمُ الْحَسَنُ كِتَابَ مُعَاوِيَةَ فَقَالُوا: يَا ابْنَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) إِنْ كَانَ الرَّجُلَانِ غَدَرَا بِكَ وَ غَرَّاكَ مِنْ أَنْفُسِهِمَا فَإِنَّا لَكَ نَاصِحُونَ مُتَّبِعُونَ غَيْرُ غَادِرِينَ، فَقَالَ الْحَسَنُ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) وَ اللَّهِ لَأُعْذِرَنَّ هَذِهِ الْمَرَّةَ فِيمَا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ أَنْ يُعَسْكَرَ بِالنُّخَيْلَةِ فَوَافُونِي هُنَاكَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى فَوَ اللَّهِ لَا تُوفُونَ مَا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ .»* *الهداية الكبرى ؛ ؛ ص190 و ص191 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
10 🔅🔅🔅 📝در هدایت کبری آمده : « سپس آن بزرگوار يك سرلشكر را با چهار هزار نفر بسوى معاويه اعزام نمود، آن سرلشكر از قبيله كنده بود. امام به وى دستور داد: لشكر خود را در مكانى كه انبار نام داشت مستقر نمايد و عملى انجام ندهد تا دستور ثانوى آن بزرگوار باو برسد. هنگامى كه آن سرلشكر متوجه انبار گرديد و در آنجا پياده شد و معاويه از اين جريان آگاه گرديد چند نفر را نزد او فرستاد و براى او نوشت:اگر نزد من بيائى قسمتى از نواحى شام و جزيره را در اختيار تو ميگذارم، بدون اينكه نسبت بتو بى‏رغبت شوم. مبلغ پنجاه هزار (000، 50) درهم نيز براى او فرستاد. آن مرد از خدا بى‏خبر آن مبلغ رشوه را گرفت و لشكر امام را بسوى آن حضرت باز گردانيد ، آنگاه با دويست نفر مرد كه از خواص و اهل بيت او بودند متوجه معاويه گرديد. ◽️هنگامى كه اين بيوفائى بگوش امام حسن عليه السّلام رسيد برخاست و فرمود:اين مرد كندى‏ متوجه معاويه‏ شد و نسبت بمن و شما پيمان‏شكنى كرد. من مكررا بشما خبر ميدادم كه وفادار نيستيد، شما بندگان دنيائيد! اكنون من مرد ديگرى را بجاى وى اعزام مينمايم، در صورتى كه ميدانم او نيز همان عملى را با ما انجام ميدهد كه رفيقش انجام داد و خدا را در باره من و شما در نظر نخواهد گرفت. ◽️سپس مردى را كه از قبيله مراد بود با چهار هزار نفر بجانب معاويه فرستاد، امام عليه السّلام در حضور مردم متوجه وى شد و سفارش كرد و باو فرمود: تو نيز نظير آن مرد كندى عهدشكنى خواهى كرد. ولى او يكنوع قسمهائى براى آن حضرت ياد كرد كه كوه‏ها طاقت آنها را نداشتند و گفت: من پيمان‏شكنى نخواهم نمود. ◽️باز هم امام حسن عليه السّلام فرمود: عهدشكنى خواهد كرد. موقعى كه آن مرد متوجه انبار گرديد معاويه افرادى را نزد او فرستاد و نظير همان نامه‏اى را براى وى نوشت كه براى شخص قبلى نوشته بود، مبلغ پنجاه هزار (000، 50) درهم رشوه از براى او فرستاد، او را به اينكه والى هر قسمتى از نواحى شام و جزيره كه مايل باشد مغرور نمود. آن مرد بيوفا هم لشكر را بجانب امام حسن باز گردانيد و خودش بسوى معاويه ره سپار شد و نسبت به آن تعهدى كه كرده بود اهميتى نداد. موقعى كه اين پيمان‏شكنى بگوش امام حسن رسيد برخاست و فرمود: آيا مكررا بشما خبر ندادم كه شما بعهد و پيمان خدا وفا نخواهيد كرد!؟ اين رفيق مرادى شما بود كه نسبت بمن و شما نقض عهد نمود و متوجه معاويه شد. ◽️سپس معاويه براى امام حسن عليه السّلام نوشت:يا بن عم! در باره من قطع رحم منماى! زيرا مردم با تو بيوفائى كردند همان طور كه قبل از تو با پدرت نمودند. آنگاه گروهى از ياران امام حسن به آن حضرت گفتند: اگر چه آن دو نفر نسبت بتو عهدشكنى كردند ولى ما بتو اخلاص داريم و نقض عهد نخواهيم نمود. ◽️امام عليه السّلام فرمود: من اين مرتبه هم سخن شما را قبول ميكنم، در صورتى كه ميدانم شما هم نسبت بعهد و پيمان خويشتن وفا نخواهيد كرد. لشكرگاه من در نخيله است، در آنجا مرا ملاقات نمائيد، ولى بخدا قسم كه شما بعهد من وفا نخواهيد كرد، حتما نسبت بمن نقض پيمان خواهيد نمود. 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
11 🔅🔅🔅 🗓11-فی الارشاد : « وَ لَمَّا بَلَغَ مُعَاوِيَةَ بْنَ أَبِي سُفْيَانَ وَفَاةُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ بِيعَةُ النَّاسِ الْحَسَنَ ع دَسَّ رَجُلًا مِنْ حِمْيَرٍ إِلَى الْكُوفَةِ وَ رَجُلًا مِنْ بَلْقَيْنِ‏ إِلَى الْبَصْرَةِ لِيَكْتُبَا إِلَيْهِ بِالْأَخْبَارِ وَ يُفْسِدَا عَلَى الْحَسَنِ ع الْأُمُورَ فَعَرَفَ ذَلِكَ الْحَسَنُ ع فَأَمَرَ بِاسْتِخْرَاجِ الْحِمْيَرِيِّ مِنْ عِنْدِ حَجَّامٍ بِالْكُوفَةِ فَأُخْرِجَ فَأَمَرَ بِضَرْبِ عُنُقِهِ وَ كَتَبَ إِلَى الْبَصْرَةِ فَاسْتُخْرِجَ الْقَيْنِيُّ مِنْ بَنِي سُلَيْمٍ وَ ضُرِبَتْ عُنُقُهُ‏ . »* 📝در ارشاد آمده : هنگامیکه به معاویه وفات امیرالمومنین و بیعت مردم با امام حسن رسید مردی از حمیر را پنهانی به کوفه و مردی از قبیله بنی القین را پنهانی به بصره فرستاد تا اخبار آنجا را به او بنویسند و کارها را بر امام حسن علیه الاسلام فاسد کنند پس امام حسن این را فهمید و دستور داد مرد حمیری را از نزد حجامتگری در کوفه پیدا کنند پس او را آوردند و دستور داد گردنش را بزنند و به بصره نوشت پس مرد اهل قین را از نزد بنی سلیم پیدا کردند و گردنش را زدند . *. الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد ؛ ج‏2 ؛ ص9 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
12 🔅🔅🔅 🗓12-فی الارشاد فی باب دسائس معاوية للإمام الحسن ع؛ « وَ لَمَّا بَلَغَ مُعَاوِيَةَ بْنَ أَبِي سُفْيَانَ وَفَاةُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ بِيعَةُ النَّاسِ الْحَسَنَ ع دَسَّ رَجُلًا مِنْ حِمْيَرٍ إِلَى الْكُوفَةِ وَ رَجُلًا مِنْ بَلْقَيْنِ‏ إِلَى الْبَصْرَةِ لِيَكْتُبَا إِلَيْهِ بِالْأَخْبَارِ وَ يُفْسِدَا عَلَى الْحَسَنِ ع الْأُمُورَ فَعَرَفَ ذَلِكَ الْحَسَنُ ع فَأَمَرَ بِاسْتِخْرَاجِ الْحِمْيَرِيِّ مِنْ عِنْدِ حَجَّامٍ بِالْكُوفَةِ فَأُخْرِجَ فَأَمَرَ بِضَرْبِ عُنُقِهِ وَ كَتَبَ إِلَى الْبَصْرَةِ فَاسْتُخْرِجَ الْقَيْنِيُّ مِنْ بَنِي سُلَيْمٍ وَ ضُرِبَتْ عُنُقُه‏ وَ كَتَبَ الْحَسَنُ ع إِلَى مُعَاوِيَةَ أَمَّا بَعْدُ: فَإِنَّكَ دَسَسْتَ الرِّجَالَ لِلِاحْتِيَالِ وَ الِاغْتِيَالِ وَ أَرْصَدْتَ الْعُيُونَ كَأَنَّكَ تُحِبُّ اللِّقَاءَ وَ مَا أَوْشَكَ [أَشُكُّ فِي‏] ذَلِكَ‏ فَتَوَقَّعْهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ بَلَغَنِي أَنَّكَ شَمِتَّ بِمَا لَا يَشْمَتُ بِهِ ذَوُو الْحِجَى وَ إِنَّمَا مَثَلُكَ فِي ذَلِكَ كَمَا قَالَ الْأَوَّلُ‏ . » فَقُلْ لِلَّذِي يَبْغِي خِلَافَ الَّذِي مَضَى‏ تَجَهَّزْ لِأُخْرَى مِثْلِهَا فَكَأَنْ قَدِ فَإِنَّا وَ مَنْ قَدْ مَاتَ مِنَّا لَكَالَّذِي‏ يَرُوحُ فَيُمْسِي فِي الْمَبِيتِ لِيَغْتَدِي‏ * 📝در ارشاد آمده : چون خبر درگذشت امير المؤمنين عليه السلام و بيعت مردم با فرزندش حسن عليه السلام بگوش معاويه رسيد مردى از قبيله حمير را در پنهانى بكوفه فرستاد، و مردى از قبيله بنى القين ببصره روانه كرد كه آن دو اخبار (كوفه و بصره) را بنويسند، و كارها را بر امام حسن عليه السلام تباه سازند، آن حضرت از جريان آگاه شده دستور داد آن مرد حميرى را كه در نزد حجامت‏كننده (يا قصابى) پنهان شده بود بيرون آورده گردن بزنند، و ببصره نيز نوشت آن مرد ديگر كه از قبيله بنى القين بود از ميان قبيله بنى سليم بيرون آورده گردن بزنند، و آنگاه نامه (بدين مضمون) بمعاويه نوشت: پس از حمد و ثناى پروردگار همانا تو مردان را پنهانى براى نيرنگ زدن و غافلگير كردن ميفرستى، و جاسوسان‏ ميگمارى، گويا خواهان جنگ هستى، بزودى آن را ديدار خواهى كرد پس چشم براه آن باش ان شاء اللَّه تعالى، و بمن رسيده كه تو خوشنود خوشنودشده‏اى‏ بمرگ كسى كه هيچ خردمندى بدان خوشنود نيست (يعنى بمرگ امير المؤمنين عليه السّلام) و جز اين نيست كه تو در اين باره همانند كسى هستى كه پيشينيان گفته‏اند: بگو بآن كس كه ميجويد خلاف آنچه ديگران بر آن رفته‏اند: مهيا باش براى رفتن همانند رفتن ديگران كه گويا بتو هم رسيده است (يعنى مرگ كه سراغ گذشتگان آمده سراغ تو نيز خواهد آمد). زيرا ما و آن كس كه از ما مرده است همانند كسى هستيم كه شبانه بجائى رود و شب را در آنجا بسر برد تا بامداد كوچ كند. *الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج‏2، ص: 10 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi
13 🔅🔅🔅 🗓13-فی بحار الانوار ؛ « و قال‏ في قوله تعالى‏ « لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِياءَ » نزلت في حاطب بن أبي بلتعة و ذلك أن سارة مولاة أبي عمرو بن صيفي بن هشام أتت رسول الله ص من مكة إلى المدينة بعد بدر بسنتين فقال لها رسول الله ص أ مسلمة جئت قالت لا قال أ مهاجرة جئت قالت لا قال فما جاء بك قالت كنتم الأصل و العشيرة و الموالي و قد ذهبت موالي و احتجت حاجة شديدة فقدمت عليكم لتعطوني و تكسوني و تحملوني قال فأين أنت من شبان‏ مكة و كانت مغنية نائحة قالت ما طلب مني بعد وقعة بدر فحث رسول الله ص عليها بني عبد المطلب فكسوها و حملوها و أعطوها نفقة و كان رسول الله ص يتجهز لفتح مكة فأتاها حاطب بن أبي بلتعة فكتب معها كتابا إلى أهل مكة و أعطاها عشرة دنانير عن ابن عباس و عشرة دراهم عن مقاتل و كساها بردا على أن توصل الكتاب إلى أهل مكة و كتب في الكتاب من حاطب بن أبي بلتعة إلى أهل مكة أن رسول الله يريدكم فخذوا حذركم. فخرجت سارة و نزل جبرئيل ع فأخبر النبي ص بما فعل فبعث‏ رسول الله ص عليا و عمارا و عمر و الزبير و طلحة و المقداد بن الأسود و أبا مرثد و كانوا كلهم فرسانا و قال لهم انطلقوا حتى تأتوا روضة خاخ‏ فإن بها ظعينة معها كتاب من حاطب إلى المشركين فخذوه منها فخرجوا حتى أدركوها في ذلك المكان الذي ذكره رسول الله ص فقالوا لها أين الكتاب فحلفت بالله ما معها من كتاب فنحوها و فتشوا متاعها فلم يجدوا معها كتابا فهموا بالرجوع فقال علي ع و الله ما كذبنا و لا كذبنا و سل سيفه و قال‏ أخرجي الكتاب و إلا و الله لأضربن عنقك فلما رأت الجد أخرجته من ذؤابتها قد خبأتها في شعرها فرجعوا بالكتاب إلى رسول الله ص فأرسل إلى حاطب فأتاه فقال له هل تعرف الكتاب قال نعم قال فما حملك على ما صنعت فقال يا رسول الله و الله ما كفرت منذ أسلمت‏ و لا غششتك منذ صحبتك‏ و لا أجبتهم منذ فارقتهم و لكن لم يكن أحد من المهاجرين إلا و له بمكة من يمنع عشيرته و كنت عزيزا فيهم أي غريبا و كان أهلي بين ظهرانيهم‏ فخشيت على أهلي فأردت أن أتخذ عندهم يدا و قد علمت أن الله ينزل بهم بأسه و أن كتابي لا يغني عنهم شيئا فصدقه رسول الله ص و عذره فقام عمر بن الخطاب و قال دعني يا رسول الله أضرب عنق هذا المنافق فقال رسول الله و ما يدريك يا عمر لعل الله اطلع على أهل‏ بدر فغفر لهم فقال لهم اعملوا ما شئتم فقد غفرت لكم. .» * *بحار الأنوار : ج21 ص 93 تا 95 🔆اجتهاد روشمند 🔆 @salmanraoofi