🍃🌸🇮🇷🌸🍃 #مسلمانان_صهیونیست #تابوشکنی_مرحله‌ای_در_سینما ◀️ تابوشکنی مرحله‌ای در سینمای ایران 🔹هر فرهنگ و جامعه‌ی زبانی، در بطن خود دارای مجموعه‌ای از تابوها (Taboo) می‌باشد؛ مجموعه‌ای از رفتارها، گفتارها یا امور اجتماعی که برطبق رسم و آیین یا مذهب و… که بنا به فرهنگ آن جامعه و ارزش‌ها و نگرش‌های آن متغیر می‌باشد 🔹به‌عنوان مثال تابوهای زبانی (Linguistic Taboo) و یا خوردنی‌های تابو (Food Taboo) در میان مسلمانان با تابوهای زبانی و یا تابوهای غذایی مردم غیرمسلمان ساکن در آمریکای جنوبی یا اروپا از تفاوتی ویژه برخوردار می‌باشد. 🔹این در حالی‌است که عموم تابوهای اجتماعی (Social Taboo) و بالاخص تابوهای رفتاری (Behavior Taboo) نیز به همین ترتیب بوده و بسته به فرهنگ هر جامعه، تابوهای رفتاری آن جامعه با جوامع دیگر متفاوت بوده و در برخی موارد از اختلافات جدی برخوردار می‌باشد. این همه در حالی‌است که می‌توان تابوهای مشترکی بین جوامع مختلف را نیز یادآور شد. 🔹باید توجه داشت که تابوشکنی (Breaking Taboo) در ذات خود نه امری مثبت و نه منفی است. به‌عبارت دیگر اگر تابوشکنی نسبت به امری خیالی و زاییده‌ی تفکری غیرمنطقی و نتیجه‌ی پذیرش بی چون‌وچرایِ «تعبد بدون تفکر» باشد؛ حتی می‌تواند با در نظر گرفتن باید‌های جامعه‌شناختانه امری مثبت تلقی شود. اما اگر شکستن تابو نسبت به تجربیات عملی و علمی یک جامعه که حاصل «تفکر» یا «تعبدِ ناشی از تفکر» است صورت بگیرد، امری مذموم و مغرضانه تلقی شده. 🔗 ادامه دارد ... قسمت بعد؛ https://eitaa.com/salonemotalee/25474 🇵🇸🔸🌺🔸-------------- 📚@salonemotalee

🍃🌸🇮🇷🌸🍃 #مسلمانان_صهیونیست #تابوشکنی_مرحله‌ای_در_سینما 💥 تابوشکنی مرحله‌ای در سینمای ایران قسمت قبل؛ https://eitaa.com/salonemotalee/25473 ◀️ قسمت دوم: در این موارد است که شکستن تابوهای یک جامعه را می‌بایست در صورت‌های مختلف: تهاجم فرهنگی، شبیخون فرهنگی، ناتوی فرهنگی، جنگ فرهنگی، قتل‌عام فرهنگی و ولنگاری فرهنگی مورد توجه و ارزیابی قرار داد. و در مجموع می‌تواند به‌عنوان کارویژه‌ی اصلی نفوذ فرهنگی (Cultural Influence) تصور شود. 🔹قطعاً روی سخن این نوشتار، شکستن تابو (Breaking Taboo) به همین طریق دوم است؛ یعنی تابوشکنی‌ای که نتیجه‌ی سلیقه‌ی افراد خاص یا سیاست‌های خاص است، نه نتیجه‌ی فرآیندهای علمی و حقوقی صحیح و برگرفته از تفکرات یک جامعه. این‌گونه از تابوشکنی‌ها است که در قاعده‌ی نفوذ فرهنگی، سبک زندگی مردم آن جامعه را به کُل تغییر می‌دهد. و تجربه ثابت کرده است این گذر از تابوهای اخلاقی و مذهبی می‌تواند مضرّات جبران‌ناپذیری را در آن جامعه‌ها پدید آورده و در نهایت به استحاله فرهنگی و هویتی یک جامعه منتج گردد. 🔶🔸گذر از تابوها در جامعه هنری 🔹تاریخ هنری در جای‌جایِ دنیا نشان داده که گذر از تابوها در جامعه هنری خطی بی‌پایان دارد. به محض شکسته‌شدن تابوی کوچکی در مقطعی زمانی، بلافاصله در سال‌های بعد می‌توان انتظار آن را داشت که تابوهای بزرگتری هم‌راستا با تابوی قبلی شکسته شوند. 🔹این اصل خدشه‌ناپذیر وجودی را می‌توان در پدیده‌ی بزرگ قرن بیستم، یعنی صنعت سینما به‌خوبی مشاهده نمود. 🔹سینمای اوایل قرن بیستم، سینمای محترمی شمرده می‌شد و این احترام تا به آن سطح بود که نسل اولیه تهیه‌کنندگان و کارگردان‌های مطرح صنعت سینمای جهان همچون آلیس گی-بلاش (Alice Guy-Blaché)، دی دبلیو گریفیث (D. W. Griffith)، سیسیل بی دمیل (Cecil B. DeMille) و… محل اقتباس‌ آثار سینمایی خود را کتاب مقدس می‌شمردند. و سعی می‌کردند سبک زندگی مردم و توده‌های مختلف اجتماعی را همراه با توصیه‌های اخلاقی به سمت انسانیت بیشتر رهنمون باشند. 🔹این همه در حالی بود که پس از گذشت چندی، تابوشکنی‌های پی‌درپی فیلم‌ها که متناسب با نیازهای جامعه‌ی برآمده از نظامات انسان‌محور و مادی‌گرای چپِ سوسیال و راستِ لیبرال موجب شد تا اعتراضاتی هرچند محدود را در سطح کلیسا ایجاد و برخی از روحانیون ارشد مسیحی را به موضع‌گیری در باب برخی آثار سینمایی کشاند. 🔹فیلم سینمایی اکستازی (Ecstasy) محصول ۱۹۳۳ میلادی، که در ایران با عنوان خلسه معرفی گردید، نخستین اثر سینمایی شاخص در صنعت سینمای جهان بود که صراحتاً اعمال جنسی را بر روی پرده نقره‌ای سینما به تصویر درآورد و به نمایش عمومی گذاشت. 🔗 ادامه دارد ... قسمت بعد؛ https://eitaa.com/salonemotalee/25508 🇵🇸🔸🌺🔸 -------------- "سالن مطالعه" با کلی رمان، داستان، مقاله و ... مفید و خواندنی 📚 @salonemotalee

🍃🌸🇮🇷🌸🍃 #مسلمانان_صهیونیست #تابوشکنی_مرحله‌ای_در_سینما 📕تابوشکنی مرحله‌ای در سینمای ایران قسمت قبل؛ https://eitaa.com/salonemotalee/25474 ◀️ قسمت دوم: 🔹فیلم سینمایی اکستازی (Ecstasy) در روزگار خود اقدام تابوشکنانه‌ی ویژه‌ای بود که به نویسندگی و کارگردانی گوستاف ماخاتی (Gustav Machatý) صورت پذیرفت. 🔹یک فیلم درام رمانتیک که به سه زبان آلمانی، چکی و فرانسوی، در کشور چکسلواکی تولید گردیده بود و طی آن بازیگر زن یهودی این اثر سینمایی، یعنی هدی لامار (Hedy Lamarr)، در نقش همسر یک پیرمرد ایفای نقش می‌نمود. 🔹لامار برای نخستین بار به‌عنوان یک بازیگر زن سینما در مقابل دوربین به صورتی کاملاً برهنه تصویر گردید. سکانس‌های مختلفی از برهنگی او در حال دویدن در جنگل همچنین تصویر نمای نزدیک وی در حالت اُرگاسم و… در مجموع سبب شد تا این اثر سینمایی به‌عنوان شاخصه‌ای از برای تابوشکنی‌های گسترده بعدی در صنعت سینمای جهان مبدل گردد. 🔹فیلم سینمایی اکستازی با توجه به ساختار تابوشکنانه خود در ترسیم صحنه‌های شنیع و مستهجن جنسی، که تا آن زمان در سینمای جهان بی‌سابقه بود؛ اگرچه در ابتدای اکران عمومی خود به‌سرعت از پرده‌ی سینماهای ایالات متحده و برخی سینماهای دیگر در سراسر جهان به پایین کشیده شد؛ اما کمتر از هفت سال طول کشید تا تغییر رویکرد نظارت و ارزشیابی آثار سینمایی در آمریکا سبب شود تا این اثر شاخص سینمایی، بار دیگر بر سَردَر سینماهای آمریکا قرار گرفته و به جذب مخاطب گسترده در گیشه‌های فروش سینما در ایالت‌های مختلف بپردازد. 🔗 ادامه دارد ... قسمت بعد؛ 👇👇👇 🇵🇸🔸🌺🔸 -------------- 📚 @salonemotalee

🍃🌸🇮🇷🌸🍃 #مسلمانان_صهیونیست #تابوشکنی_مرحله‌ای_در_سینما 📕تابوشکنی مرحله‌ای در سینمای ایران ◀️ ادامه قسمت دوم: 🔹بر این اساس، برهنگی یکی از نخستین تابوهایی بود که به‌صورت آهسته و بدون این‌که نهادهای فرهنگی و اجتماعی متوجه حضور تدریجی آن در عالم فیلم و در صنعت سینما باشند، شکسته شد. 🔹این همه در حالی‌است که بدون شک شکست قُبح و تابوی ترسیم اعمال جنسی در رسانه-صنعت و هنر سینمای همه‌گیر آن روزها، برای سردمداران صنعت پورن بهترین راهکار تبلیغات ایدئولوژی‌های بازاری‌شان به حساب می‌آمد. و مخاطبان این فیلم‌ها را هرچه بیشتر به سمت سبک زندگی‌ای که آن‌ها در سر می‌پروراندند، رهنمون می‌ساخت. 🔹البته شکستن تابو (Breaking Taboo) و از بین بردن قُبح و شکست خط قرمزهای عرفی و شرعی توسط فیلم‌هایی در ژانرهای متنوع سبب شد تا به مرور زمان، نهادهای روان‌شناسانه و جامعه‌شناسانه هم به مقابله با برخی آثار و تولیدات سینمایی وادار شده و نهایتاً مطالبه‌ی این نهادها جهت تصفیه‌ی فیلم‌ها و آثار سینمایی کار را به جایی رساند که نظام ریتینگ (Rating system) به‌عنوان راهکاری ابتدایی و البته کارآمد برای جوامع مختلف فرهنگی، جهت کنترل این دست تابوشکنی‌ها، به کار گرفته شود. 🔹یکی از فراگیرترین نظامات ریتینگ، سیستمی است که توسط انجمن تصاویر متحرک آمریکا (Motion Picture Association of America (MPAA)) مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ سیستمی که به درجه‌بندی فیلم‌ها و مجموع تولیدات سینمایی در ایالات متحده اختصاص داشته؛ و تمامی خروجی صنعت سینمای آمریکا را در پنج سطح و گروه اصلی G ؛ PG ؛ PG-13 ؛ R و در نهایت NC-17 تفکیک و دسته‌بندی می‌نماید: ▫️درجه G عنوان اختصاری برای سطح General Audiences بوده و در سال ۱۹۶۸م مورد قرارداد نظام ریتینگ سینمای آمریکا واقع گردید. برای آثاری مورد استفاده قرار می‌گیرد که از قابلیت تماشای عمومی برخوردار بوده و همه‌ی سنین، بدون هیچ‌گونه محدودیتی قادر به تماشای این فیلم‌ها می‌باشند. ▫️درجه PG عنوان اختصاری برای سطح Parental Guidance Suggested بوده و از سال ۱۹۷۲م برای آثاری مورد قرارداد نظام ریتینگ سینمای آمریکا واقع گردید که از قابلیت تماشای عمومی برخوردار نبوده و تصمیم‌گیری در مورد تماشا و یا عدم تماشای این آثار بر عهده‌ی والدین می‌باشد. ▫️درجه PG-13 عنوان اختصاری برای سطح Parents Strongly Cautioned بوده و تولیدات سینمایی را با هشدار جدی به والدین در مورد تماشای آن مواجه می‌سازد؛ عنوانی که از سال ۱۹۸۴م به فیلم‌هایی اطلاق می‌شود که با وجود آن‌که حاوی خشونت، سکس و برهنگی نمی‌باشند. و به‌سبب وجود صحنه‌های عاشقانه و همچنین سکس پنهان و یا مصرف مواد مخدر و… تماشای آن برای جوانان کمتر از ۱۳ سال نامناسب ارزیابی می‌شود. ▫️درجه R عنوان اختصاری برای سطح Restricted بوده و سطح هشدار جدی‌تری را برای تذکر به خانواده‌ها مطرح می‌سازد؛ عنوانی که از سال ۱۹۶۸م به آثاری اطلاق می‌شود که تماشای آن برای جوانان و نوجوانان از محدودیت ویژه برخوردار است. و جوانان زیر سن ۱۷سال موظف هستند تا به‌همراه والدین و یا سرپرست خود، به تماشای آن بنشینند. و فیلم‌هایی را شامل می‌شود که حاوی کلمات رکیک، خشونت، سکس و نمایش استعمال مواد مخدر و… می‌باشند. ▫️درجه NC-17 عنوان اختصاری برای سطح Adults Only بوده و از سال ۱۹۹۰م در نظام ریتینگ سینمای آمریکا؛ برای آثاری مورد استفاده قرار می‌گیرد که به هیچ عنوان قابلیت تماشای عمومی برای افراد زیر سن ۱۷سال را ندارند. و به‌سبب مناظر واضح سکس یا کلمات ناخوشایند و یا خشونت زیاد و… دارای ممنوعیت مطلق برای جوانان می‌باشند. 🔹اما در این میان صنعت سینما در ایران نیز تا حدودی مسیری مشابه با آن‌چه گذشت را پیمود. 🔹به این ترتیب سینما از نخستین سال‌های ورود خود به ایران، اساس کار خود را برای جذب مخاطب، بر اصل تابوشکنی قرار داد. تابوشکنی‌ای که مرحله به مرحله گسترده می‌شود ... و می‌توان از آن با عنوان اصل «تابوشکنی مرحله‌ای» یاد کرد. 🔹این همه در حالی است که گذر از تابوهای اخلاقی و دینی که نشان از برنامه‌های پنهان و آشکار قدرت‌های سلطه‌گر در دوران قبل از انقلاب داشته، با سوء مدیریت نهادهای متولی سینمایی در دوران پس از انقلاب، شرایط فرهنگی و بالاخص سینمایی کشور را امروزه به وادی ولنگاری فرهنگی کشانده است. 🔗 ادامه دارد ... قسمت بعد؛ https://eitaa.com/salonemotalee/25597 🇵🇸🔸🌺🔸 -------------- 📚 @salonemotalee

🍃🌸🇮🇷🌸🍃 #مسلمانان_صهیونیست #تابوشکنی_مرحله‌ای_در_سینما 📕تابوشکنی به سبک سینمای رضا قزاق ۱. قسمت قبل؛ https://eitaa.com/salonemotalee/25509 ◀️ قسمت اول: 🔹با نگاهی به تاریخ اجتماعی اوایل قرن چهاردهمِ ایران، می‌توان به‌صورت جدی بر این مسئله تاکید داشت که؛ حتی جامعه‌ی آن‌ روزهای ایران با نمایش‌های بی‌پروا که با سبک زندگی اسلامی و ایرانی او سازگار نبود و در بسیاری از موارد همراه با تابوشکنی بود؛ مشکل جدی داشته است. 🔹بر این اساس مخالفت جامعه و زیست ایرانی و اسلامی ‌با پدیده‌ی سینما و موضوعات تابوشکنانه آن در چنان حدی بود که؛ به‌عنوان مثال در آغاز دوران دوبله فارسی فیلم‌ها که برای نخستین بار توسط اسماعیل کوشان (Esmail Koushan) و برای فیلم سینمایی «دختر فراری» که محصول سینمای فرانسه بود و مراحل فنّی آن تحت امتیاز استودیوی تازه تأسیس او با عنوان «میترا فیلم»، در استودیویی موسوم به «سس فیلم» در استانبول ترکیه انجام شد، حتی برای گویندگی نقش‌های زنان که به هیچ‌وجه چهره و هویت شخص گوینده و دوبلور مشخص نمی‌شد هم دختران و بانوان ایرانی حاضر به همکاری نشدند. تا آنجا که اسماعیل کوشان ناگزیر از زنان ترک که کمی فارسی می‌دانستند، استفاده کرد که نتیجه‌ی کار مضحک و مسخره از آب درآمد. 🔹اسماعیل حریرفروش، که بعدها به تبعیت از عمویش فامیل خود را به اسماعیل کوشان تغییر داد؛ در اسفند سال ۱۲۹۳ش، در تهران متولد شد و در ۱۴ تیر ۱۳۶۲، در همین شهر درگذشت. وی که بعد از پایان تحصیلات متوسطه به آلمان رفته بود، هم‌زمان با تحصیل در رشته ... 🔗 ادامه دارد ... قسمت بعد؛ 👇👇👇 🇵🇸🔸🌺🔸 -------------- 📚 @salonemotalee

🍃🌸🇮🇷🌸🍃 #مسلمانان_صهیونیست #تابوشکنی_مرحله‌ای_در_سینما 📕تابوشکنی به سبک سینمای رضاقزاق ۱. ◀️ ادامه قسمت اول: ... اقتصاد به تحصیل در رشته روابط عمومی تلویزیون و سینما نیز مشغول شد. 🔹همین امر موجب شد تا وی در سال ۱۳۲۴، به وین رفته و با خرید دو فیلم‌ سینمایی فرانسوی‌ و اسپانیایی، با عنوان «دختر فراری» و «زن سنگدل» به ترکیه رفته و فعالیت رسمی هنری خود را با حضور در استودیو «سس فیلم» کشور ترکیه و دوبله فیلم سینمایی دختر فراری، به زبان فارسی آغاز نماید. 🔹دکتر اسماعیل کوشان در سال ۱۳۲۵، بنابر توصیه دوست نزدیک خود، یعنی اسدالله رشیدیان که یکی از اصلی‌ترین عوامل اطلاعاتی اینتلیجنس سرویس – اس‌آی‌اس (SIS) و سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا – سی‌آی‌اِی (CIA) در ایران بود و در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، نقش بسیار اساسی داشت و بعداً هم از عناصر مهم دوره دوم تاریخ سینمای ایران خصوصاً با تأسیس مؤسسه سینما تئاتر رکس به‌شمار آمد، به کار تولید سینما روی آورد. 🔹او با همکاری عده‌ای از سرمایه‌داران شاخص عصر پهلوی، از جمله اسفندیار یگانگی و طاهر ضیایی، که هر دو نفر از رؤسای کلوپ‌های روتاری وابسته به تشکیلات فراماسونری در ایران بودند، اقدام به تأسیس استودیویی با عنوان میترا فیلم در ایران نمود. 🔹در این رابطه و در پاسخ به نقدی که درباره فیلم سینمایی دختر فراری چاپ شد، میترا فیلم جوابیه‌ای انتشار داد که از فحوای این جوابیه، نوع برخورد زنان مسلمان و جامعه ایران با مقوله سینما در آن زمان روشن‌تر می‌شود: "… چون متاسفانه هنوز دوشیزگان و بانوان ایرانی به اهمیت هنرپیشگی واقف نبوده و هنرپیشگی را کاری رکیک و برخلاف شرافت و حیثیت می‌دانند، مجبوراً از چند نفر غیر ایرانی که حتی یک کلمه هم فارسی نمی‌دانستند استفاده کرده و با یاد دادن کلمه به کلمه به آنها موفق شدند این فیلم را به طوری که ملاحظه شد، تهیه نمایند…" 🔹به این ترتیب می‌بایست دختر فراری را به‌عنوان نخستین اثر سینمایی دوبله شده به زبان فارسی در تاریخ صنعت سینمای ایران معرفی نمود؛ اثری سینمایی به کارگردانی هنری دکوئن (Henri Decoin) که محصول سال ۱۹۴۱م/۱۳۲۰ش صنعت سینمای فرانسه بود و حتی عنوان اصلی آن، یعنی نخستین وعده دیدار (Premier rendez-vous)، توسط دکتر اسماعیل کوشان تغییر پیدا نموده و تحت عنوان فیلم سینمایی دختر فراری برای نخستین بار در سینما کریستال تهران بر روی پرده سینما رفت. و در طی ۶ هفته نمایش، توانست به موفقیت فروشی بیش از ۲ میلیون ریال با بلیط‌هایی به قیمت‌های ۸ ریال، ۱۰ ریال و ۱۲ ریال، دست پیدا نماید. 🔹اما این تابوشکنی‌ها پی‌درپی ادامه پیدا می‌کند و در مرحله‌ی بعد باید شاهد این تابوشکنی‌ها در فیلم‌های خارجی‌ای باشیم که روی پرده سالن‌های ابتدایی سینمای آن روزها نمایش داده می‌شدند. 🔹به‌عنوان مثال یکی از آثار مشهور سینمایی آن دوران، به نام فایرفلای (The Firefly) بود که در ایران تحت عنوان جاسوسه کاستیل منتشر گردید. این فیلم زندگی و فعالیت‌های جاسوسی یک زن، را برای مخاطبان سینمای ایران به نمایش می‌گذاشت. 🔗 ادامه دارد ... قسمت بعد؛ https://eitaa.com/salonemotalee/25663 🇵🇸🔸🌺🔸 -------------- "سالن مطالعه" با کلی رمان، داستان، مقاله و ... مفید و خواندنی 📚 @salonemotalee

🍃🌸🇮🇷🌸🍃 #مسلمانان_صهیونیست #تابوشکنی_مرحله‌ای_در_سینما 📕تابوشکنی به سبک سینمای رضا قزاق ۲. قسمت قبل؛ https://eitaa.com/salonemotalee/25597 ◀️ قسمت دوم: 🔹فایرفلای (The Firefly) اثر سینمایی شاخصی به کارگردانی رابرت زی. لنرد (Robert Z. Leonard) بود که در سال ۱۹۳۷ میلادی در صنعت سینمای آمریکا تولید گردید. 🔹این فیلم تنها به‌سبب حضور آوازه‌خوان و رقاصه‌ی مشهور آن دوران سینمای جهان، یعنی جانت مک‌دانلد (Jeanette Anna MacDonald)، به‌عنوان یکی از تولیدات برجسته کمپانی مترو گلدوین مایر (Metro-Goldwyn-Mayer) شناخته می‌شد. 🔹برای مشخص شدن محتوای این فیلم کافی است به آگهی تبلیغاتی این فیلم توجه شود: "… ژانت ماکدونالد در فیلم جاسوسه کاستیل می‌رقصد، با تبسم شیرین و آواز نمکین خود قلب همگان را جلب می‌کند. ناطق به زبان فرانسه، شیرین‌ترین فیلم، سراپا موزیک و محصول کارخانه مشهور مترو گلدوین مایر…." 🔹ایجاد جاذبه برای دفع تقابل با تابوشکنی آثار دوبله شده سینمایی، به‌نحوی است که به‌عنوان نمونه یک خبرنگار سینمایی‌نویس در روزنامه اطلاعات ۱۲ اسفند ۱۳۱۸، این‌چنین در مدح حرکات مبتذل و تابوشکنانه رقاصه‌ی خارجی فیلم سینمایی برای مخاطب مسلمان ایرانی قلم‌فرسایی می‌کند: "… ژانت مک دونالد که با ایفای رل نینا ماریا، منتهای زبردستی خود را به خرج داده و با آوازهای روح‌پرور و حرکات دل‌فریب خود، عموم بینندگان را مات و مبهوت می‌سازد. به قسمی‌که هنگام آواز خواندن، دل از تمام شنوندگان می‌رباید و آنان را به عالم دیگری سوق می‌دهد که در آنجا جز ... 🔗 ادامه دارد ... قسمت بعد؛ 👇👇👇 🇵🇸🔸🌺🔸 -------------- 📚 @salonemotalee

🍃🌸🇮🇷🌸🍃 #مسلمانان_صهیونیست #تابوشکنی_مرحله‌ای_در_سینما 📕تابوشکنی به سبک سینمای رضاقزاق ۲. ◀️ ادامه قسمت دوم: ... از زیبایی و عشق از چیز دیگری خبری نیست…" 🔹البته به مرور زمان و با حمایت‌های گسترده‌ی حاکمیت پهلوی، جریان پویای تابوشکنی در جامعه اسلامی ایران، از گویندگی فیلم‌های خارجی به دنیای تصاویر در یک فیلم غیرایرانی و با یک بازیگر خارجی کشیده می‌شود تا شرایط را برای گام‌های بعدی خود مهیا کند. 🔹این‌گونه است که فیلم سینمایی حاجی آقا آکتور سینما (Haji Agha, the Cinema Actor) محصول سال ۱۳۱۰، به کارگردانی اوانس اوهانیانس (Ovanes Ohanian)، که عنوان‌دار دومین فیلم صامت تولید شده در صنعت سینمای ایران است را می‌توان به‌عنوان اثری پیشرو در این زمینه معرفی نمود؛ اثری شاخص که مستقیماً باورها و اعتقادات دینی و ملی ایرانیان را نشانه رفته است و نمایش عمومی آن در ایران با انتقادات بسیاری مواجه گردید. 🔹در این میان یکی از مهم‌ترین نوشته‌های انتقادی نسبت به این اثر سینمایی در این دوره متعلق به نویسنده‌ای با عنوان مستعار غ-مقدم بود که در شماره ۱۴۴۴ روزنامه اطلاعات مورخ ۲۶ مهر ۱۳۱۰ به چاپ رسید. طی آن نویسنده به‌صراحت در نقد این اثر سینمایی نوشته است: "سینما، هرچند که نواقص آزادی آن نسبت به سایرین (کافه و تئاتر) کمتر است ولی یقیناً آن نیز از نقطه نظر اخلاقی با این وضعیت فعلی خوب نبوده و محتاج به اصلاحاتی است… ورود انواع و اقسام فیلم‌ها که جز تخریب افکار مردم نتیجه دیگری ندارد، چه فائده دارد؟ معمولاً جوانان ما هنگام خروج از سینماها، جز یک درس عشقی، حکایات و روایات مهمل چیز دیگری نمی‌آموزند…" 🔹تأکیدهای مدام منتقدان فرهنگی و سینمایی کشور در آن مقطع زمانی، بر این مهم که محتوای فیلم‌های آن دوره با وضعیت کشور و هنجارهای جامعه اسلامی ایران در تضاد است را می‌بایست به‌عنوان دلیلی روشن بر عزم جدی متولیان صنعت سینمای ایران در عصر پهلوی و یا بهتر است بگوییم شاغلین و فعالین عرصه‌ی سینمای ایران، در دوران پهلوی اول و دوم از برای تغییر سبک زندگی مردم مسلمان ایران قلمداد نمود. 🔹به این ترتیب این روند ادامه پیدا می‌کند تا آن‌که نخستین فیلم ناطق صنعت سینمای ایران با عنوان دختر لر (Lor Girl) که به‌وسیله اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا، از مجموعه پارسیان مقیم هند ساخته شده بود در ۳۰ آبان ۱۳۱۲، به روی پرده سینماهای ایران می‌رود و صنعت سینمای ایران را به مرحله‌ی جدیدی وارد می‌سازد. 🔹فیلم دختر لر (Lor Girl) با نام اصلی ایران دیروز، ایران امروز (The Iran of Yesterday and the Iran of Today) هرچند فیلمی پروپاگاندا برای نشان دادن پیشرفت کاذب ایران در دوره رضاخانی است، اما در آن می‌توان تابوشکنی‌های بسیاری چون رقص یک زن ایرانی در کاباره‌ای در شهر خوزستان را شاهد باشیم. 🔹این‌گونه بود که پروژه تابوشکنی از جامعه اسلامی ایران در قالب ترسیم روابط زن و مرد و همچنین رقاصی و مطربی و… به‌واسطه این دست فیلم‌ها کم‌کم وارد جامعه ایران می‌شود. این در حالی‌است که روابط خارج از عرف زن و مرد و هم‌چنین رقصیدن در جامعه آن روزهای ایران در ملاء عام امری پسندیده به‌شمار نمی‌آمد، حال چه برسد که بخواهد به‌صورت عمومی نمایش داده شود. 🔗 ادامه دارد ... قسمت بعد؛ https://eitaa.com/salonemotalee/25712 🇵🇸🔸🌺🔸 -------------- "سالن مطالعه" با کلی رمان، داستان، مقاله و ... مفید و خواندنی 📚 @salonemotalee

🍃🌸🇮🇷🌸🍃 #مسلمانان_صهیونیست #تابوشکنی_مرحله‌ای_در_سینما 📕تابوشکنی به سبک سینمای رضا قزاق ۳. قسمت قبل؛ https://eitaa.com/salonemotalee/25663 ◀️ قسمت سوم: 🔹در همین ایام است که نیروهای متفقین و بالاخص مستشاران فرهنگی فرانسه و انگلستان و آمریکا برنامه دیگری برای سبک زندگی ایرانی پی‌ریزی نمودند. 🔹این‌گونه است که نیلا کرم کوک (Nilla Cram Cook) به‌عنوان کاردار فرهنگی سفارت ایالات متحده مأمور می‌شود تا اقدامات تابوشکنانه فرهنگی را به‌نحو ویژه‌ای در جامعه اسلامی ایران پیگیری کند. و ترسیم عمومی رقص و اختلاط روابط میان زن و مرد و… را به‌عنوان نیاز جامعه ایران سامان داده و از طریق تولیدات فرهنگی و بالاخص سینمایی به برطرف کردن این نیاز مبادرت ورزد. 🔹نیلا کرم کوک (Nilla Cram Cook) زنی آمریکایی بود که در حوزه فرهنگ و هنر ایران، فعالیت‌های متنوعی را عهده‌دار گردید. 🔹از آن‌جمله می‌توان به نقش ویژه‌ی او در صنعت سینمای ایران و عهده‌داری ریاست ممیزی تئاتر و سینما اشاره نمود. مسئولیتی ویژه که پس از ورود متفقین به ایران در سال ۱۳۲۰، بر عهده وزارت داخله (کشور) گذاشته شد و دایره‌ای با عنوان اداره نمایش‌ها در این وزارتخانه ایجاد گردید 🔹البته در آن زمان موارد ممیزی بیشتر حول منافع متفقین به‌ویژه ایالات متحده آمریکا و انگلستان بود و موارد اخلاقی و… نادیده گرفته می‌شد، به‌طوری که مطبوعات با انعکاس خواست عمومی جامعه اسلامی، خواستار اعمال سانسور اخلاقی بر روی فیلم‌ها بودند و به‌علت کثرت موارد غیرقابل قبول و پیگیری و فشار مطبوعات ... 🔗 ادامه دارد ... قسمت بعد؛ 👇👇👇 🇵🇸🔸🌺🔸 -------------- 📚 @salonemotalee

🍃🌸🇮🇷🌸🍃 #مسلمانان_صهیونیست #تابوشکنی_مرحله‌ای_در_سینما 📕تابوشکنی به سبک سینمای رضاقزاق ۳. ◀️ ادامه قسمت سوم: ... در نهایت نیلا کرم کوک از سمتش برکنار می‌شود. نیلا کوک را اولین مسئول اداره سانسور وزارت کشور پس از شهریور ۱۳۲۰ و تسلط متفقین در ایران می‌دانند. این مامور اداره اطلاعات جنگی آمریکا کارمند رسمی دولت ایران بود تا بتواند بر امور تبلیغاتی ایران نظاره‌گر باشد و نیازهای رسانه‌ای متفقین را در ایران محقق کند. کوک بعد از اداره سانسور، استودیوی احیای هنرهای ایران باستان (Revival of Ancient Iranian Arts) را تأسیس و در آنجا آموزشگاه‌های رقص و هنرپیشگی به راه انداخت. نیلا کرم کوک در مقطعی مدیرکل هنرهای وزارت فرهنگ در دولت پهلوی بود و بخش سرویس‌های خارجی رادیو تهران را اداره و ترجمه خود از اشعار فارسی، عربی و ترکی را پخش می‌نمود؛ وی هم‌چنین فعالیت مستمر و ویژه‌ی خود را با سازمان پرورش افکار عمومی ادامه داد؛ سازمانی که در سال ۱۳۱۷ و به دستور رضاشاه و به‌منظور دست یافتن به یکسان‌سازی ملی در ایران تأسیس شد و نیلا کرم کوک در دوران ماموریت خود در ایران همکاری‌های ویژه‌ای را در حوزه تئاتر و نمایش با این سازمان داشت و ضمن ایجاد سازمان حرفه‌ای رقص با عنوان استودیوی احیای هنرهای ایران باستان، به پیگیری برنامه‌های رقص در مدارس و مراکز آموزشی مبادرت ورزیده و در تأسیس نخستین مدرسه مُدرن اُپرا در ایران نقش موثر و فعالی را ایفا نمود. این آموزشگاه شرایط را برای ورود رقص به سینما، هنر و جامعه ایرانی مهیا کرد. تابوشکنی‌ای که بعدها تبدیل به عادت هر فیلمی در سینمای ایران گردید و به‌عنوان مشخصه فیلم‌فارسی موجب شد تا اصولاً فیلمی که در آن صحنه‌هایی از رقصیدن زنی وجود نداشته باشد در سینمای قبل از انقلاب به‌ندرت دیده ‌شود و همین عادت، به محفل و جشن‌های ایرانی هم نفوذ نموده و سبک مهمانی‌های ایرانی را در قشر خاصی از ایرانیان به نحو ویژه‌ای کاملا دگرگون ساخت. در این میان فیلم سینمایی طوفان زندگی به کارگردانی علی دریابیگی، محصول سال ۱۳۲۷ را می‌بایست نخستین اثر سینمایی به‌اصطلاح فیلم‌فارسی قلمداد نمود که ماجرای عشق و عاشقی دختر و پسری جوان در یک مجلس موسیقی و آوازخوانی را حکایت می‌کرد؛ اثر تولیدی شاخصی در صنعت سینمای ایران که به‌کلی با باورهای مذهبی و سنتی ایران مغایر بود و تولید و ساخت آن توسط فارغ‌التحصیلی از مدرسه آمریکاییان و مدرسی از سازمان پرورش افکارِ تاسیس شده توسط پهلوی اول، به صورتی کاملاً دیکته شده به نظر می‌رسید. بر این اساس پهلوی اول و دوم به‌وضوح می‌خواستند در سازمان پرورش افکار، رویکرد و باورهای مردم را به سمتی که خودشان به آن مایل بودند، بکشانند. اگرچه این فیلم به‌دلیل هنجارشکنی‌هایی که داشت توسط مردم آن روزگار پذیرفته نشد و حتی موجبات ورشکستگی کمپانی تولید کننده‌اش، یعنی میترا فیلم را نیز فراهم آورد. این تابوشکنی‌ها تا جایی ادامه پیدا کرد که در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰، نمایش صحنه‌های غیراخلاقی و مفسده‌آمیز و یا قصه‌هایی که رکن اساسی آن‌ها فحشا و روابط نامشروع بود، پرده تمام سینماها را اشغال کرده بود و این روند تابوشکنی از صحبت درباره رقصیدن دختری در کاباره‌ها در فیلم‌هایی همچون دختر لر شروع و تا برهنه شدن و نزدیکی در فیلم کلبه‌ای آن سوی رودخانه پیش رفته و جامعه اسلامی ایران را متاثر از خود ساخته بود. کلبه‌ای آن‌سوی رودخانه، اثری سینمایی به نویسندگی و کارگردانی احمد شیرازی و بر اساس داستانی از منوچهر مطیعی بود که در سال ۱۳۵۰ در سینمای ایران تولید گردید و برای نخستین بار، بازیگر زن این اثر سینمایی، یعنی خانم زری خوشکام، به‌عنوان نخستین زن ایرانی در مقابل دوربین کارگردان برهنه و عهده‌دار ایفای نقش و بازی صحنه‌های سکسی اثر گردید! شایان ذکر است که تا پیش از این عموماً بازیگران زن خارجی به ایفای نقش‌های سکسی و برهنگی در آثار فیلم‌فارسی مبادرت می‌ورزیدند. البته باید توجه داشت که ساز و کار تابوشکنی جز این را برنمی‌تابد. سودجویی عده‌ای که با ترفند گذر از خطوط قرمز سیاسی و اخلاقی سعی می‌کنند علاوه بر به انحراف کشیدن جامعه به سمت سبک زندگی مورد پسند خود، شرایط را جهت پیش بردن اهداف سیاسی مطبوع خود فراهم آورند. 🔗 ادامه دارد ... قسمت بعد؛ https://eitaa.com/salonemotalee/25761 🇵🇸🔸🌺🔸 -------------- "سالن مطالعه" با کلی رمان، داستان، مقاله و ... مفید و خواندنی 📚 @salonemotalee