#یک_آیه کَيْ نُسَبِّحَکَ کَثيراً وَ نَذْکُرَکَ کَثيراً طه.۳۳/۳۴ تا تو را بسیار تسبیح گوییم و تو را بسیار یاد کنیم. موسی به پیامبری انتخاب شد. پیامبری کار سختی بود. موسی از خدا کمک خواست. شرح صدر خواست. بیان رسا خواست. اما در آخر لیست خواسته هایش حرفی میزند که مرا همیشه به فکر فرو میبرد. میگوید همه اینها که خواسته ام را به من بده #تا_تو_را_بسیار_تسبیح_گویم #تا_تو_را_بسیار_یاد_کنم انتهای خواسته هایش،غایت هدفش #یاد_خداست. همه امکانات را برای همین میخواهد آرمان او ذکر معشوق است. موسی دلش میخواست با خدا #زیاد حرف بزند. موسی #کلیم_الله بود. موسی طعم شیرین گفتگو با خدا را چشیده بود. میخواست این لحظه تکرار شود. زیاد تکرار شود. من نچشیدم. من نمیدانم با تو بودن با تو حرف زدن مدام یاد تو بودن مدام در فکر تو بودن چه لذتی دارد. برای همین غایت آرزوهایم این نیست. من خیلی که خوب دعا کنم میگویم خدایا کمکم کن آدم خوبی باشم! اما هیچ وقت به فکرم هم نرسیده بود که از تو بخواهم کمکم کنی تا همیشه در فکر #تو باشم. اما حالا میخواهم: به من لذت حرف زدن با خودت را بچشان! #منو_درگیر_خودت_کن