در بهترین حالتش شبیه گیاهان و گل ها شده ایم آنهم از نوع آپارتمانی! و کاکتوسی و سخت جانش! نشسته ایم به نظاره طلوع! و احتمالا پای در گل مانده ایم که پای رفتن نداریم فرقمان را با نبات می دانی؟ نه چرخشی و نه دَوَرانی نه رقصی بر این طلوع روحانی شده ایم شبیه ابرهای بارانی که می گذرند و باز، تو، بدون بارانی! مانده است خورشید با دلنگرانی کاین جماعت منتظر سخت جانی که تنشان از بیداد روزگار شده است غرق خار می توانند باشند همان یاران خراسانی؟! پس چرا چشم انتظار مانده اند بدون نگار؟! نه اقدامی و نه گامی؟! شعر دارند و شعار گاه دسته جمعی و گاه تنهایی اما خورشید یار می خواهد و یار و باز سرکی می کشد و بازمی گردد به زیر ابرهای روزگار و به خود می گوید: "باز نیستند مرد عمل انگار ...!" #عید_طلوع سحرگاه نیمه شعبان 1402 خورشیدی