دورت بگردم، از روزی که رفتی، نفَس زمین در سینه‌ی زمان حبس شد و روزهای بی‌‌توبودن، ضربان تقویم را به شماره انداخت. امشب دوباره کرنومتر تاریخ بر روی آن شب تلخ، صفر می‌شود تا بی‌سروسامانی ما، نو به نو شود. هجرت تو، مبدأ تاریخ انتقام است. آن شام آخر که از شام برگشتی، فرق تاریخ مقاومت در جغرافیای عراق شکاف خورد. ما فرق کرده‌ایم و دیگر آن آدم‌های پارسال نیستیم. در آن شب یلدای تاریخ که صددانه یاقوت را بی‌نظم و ترتیب بر پوشش سخت سنگفرش فرودگاه بغداد پاشیدی، تسبیح دلمان پاره شد. از آن روز، ترَک‌های چینی نازک تنهایی خود را با هجوم یاد تو بند می‌زنیم. گرمی عشق تو در خون ما غلیان می‌کند و آتش محبتت از ما شقایق‌های سینه‌سوخته ساخته. قلب‌های مرده‌ی ما با شهادتت، قاسم‌آباد شد تا سرزمین وجودمان، یکپارچه ملک سلیمان شود. در آخرت تکیه‌ی ما به همان دست خاتم‌نشانی است که آخرین بار به لنز دوربین‌ دنیا سپردی. به زیبایی چشم‌های مهربانت قسم، ما هرگز اجازه نمی‌دهیم که نگاه آسمانی تو در درون ما گم شود. #مرد_میدان ✍#محسنی فر