✅ اندر حکایت پتروکراسی! ✅ فردا استاد دانشگاه مملکت، سرکلاس یا جلوی دوربین، ژست می‌گیرد: چرا باید قیمت این آب‌معدنی نیم‌لیتری، بیشتر از یک لیتر بنزین باشد؟ چرا سرمایه‌ی مملکت(بنزین) را حراج می‌کنیم؟ دانشجو می‌پرسد چاره چیست؟ نگاهی به افق کرده و می‌گوید: نرخ ‎#بنزین باید افزایش یابد تا به فوب خلیج‌فارس برسیم! 🔸آیا او نمی‌داند یا کتمان می‌کند که افزایش قیمت آب معدنی بخاطر افزایش قیمت محصولات پتروشیمی، آن هم به دلار روز است نه بخاطر نیم لیتر آب؟! پس چرا از یک طرف افزایش نرخ دلار را تجویز می‌کند، از طرفی خوراک گازی ارزان به پتروشیمی‌ها را با فرمول‌های دِمُده‌ی اقتصاد متعارف کلاسیک، اثبات میکند و از طرفی دیگر هم پیشنهاد افزایش نرخ بنزین را می‌دهد؟ این چرخه کی قرار است متوقف شود؟ 🔹تا کی قرار است پتروشیمی‌ها، پتروپالایشگاه‌ها و فولادی‌ها، مواد اولیه را رایگان یا به ریالِ ارزان دریافت کنند اما محصولات خود را به دلار روز، به تولیدکنندگان داخلی بدهند و از مالیات هم معاف بشوند؟! کدام دولت لیبرال در جهان این کار را می‌کند؟ 🔸نامه برخی افراد بعنوان روزنامه‌نگار اقتصادی به محمد ‎#مخبر معاون اول دولت، در حمایت از کاهش نرخ خوراک اولیه پتروشیمی‌ها و افزایش نرخ محصولات آنها هم در نوع خود جالب بود! 🔹کاش روزی اسناد حمایت مالی پتروشیمی‌ها از برخی روزنامه‌های اقتصادی، در قالب آگهی و رپورتاژ شفاف شود.