eitaa logo
ثامن الائمه(ع)
738 دنبال‌کننده
9.9هزار عکس
8.2هزار ویدیو
552 فایل
ویژه سرشبکه ها,مسئولین و اعضای دسته های سواد سیاسی و فرهنگی
مشاهده در ایتا
دانلود
💢 | اربعین رسانه افشاگر 🔹نشریه معروف آمریکایی «هافینگتون پست» در مقاله‌ای که در سال‌های اخیر منتشر کرد، به زیارت میلیونی اربعین حسینی پرداخت. 🔸در مقاله مذکور، زیارت اربعین را بزرگ‌ترین و باشکوه‌ترین تجمع دینی در جهان توصیف نموده و آورده است: تعداد زائران این تجمع پنج برابر مراسم بزرگ و مهم «کومبه‌ میلای» هندوها که هر سه سال یکبار برگزار می‌شود، است. 🔹نویسنده مقاله مذکور سپس داستان یک مرد استرالیایی را نقل می‌کند که پس از مشاهده زیارت باشکوه اربعین در تلویزیون در سال ۲۰۰۳، زمانی که صدام سقوط می‌کند، به کربلا می‌آید و با شرکت در این مراسم از مسیحیت کاتولیک به اسلام می‌گراید. 🔸نویسنده مقاله سپس به شرح و مقایسه اربعین با دیگر اتفاقات می‌پردازد و می‌نویسد: در زلزله «هائیتی» وزارت دفاع آمریکا فقط چهار میلیون وعده غذایی داد، و در اربعین ۲۰۰ میلیون وعده غذایی تهیه می‌شود و همه از محل خیرین است. نویسنده سپس خواستار گنجاندن زیارت اربعین در کتاب رکوردها به عنوان بزرگ‌ترین تجمع بشری، بزرگ‌ترین سفره غذا در جهان و بزرگ‌ترین تعداد داوطلبان در یک مکان و غیره می‌شود. 🔹نگاهی به وقایع سال ۶۱ قمری و پس از آن، حکایت از شروع یک استراتژی محکم و پرقدرت دارد. ماجرای عاشورا و سپس اربعین، مقطعی را برای همیشه در تاریخ ثبت کرد. نوع مواجهه اولیای الهی و ائمه اطهار بیانگر یک تقابل دائمی با جبهه کفر و نفاق است. عبارت «مثلی لا یبایع مثله» که توسط سیدالشهدا مطرح شد، بنیانگذار حرکتی شد که در طول کل تاریخ هرکسی که مثل اباعبدالله است با هرکسی که مثل یزید است دست بیعت ندهد. سپس، بازگشت زینب کبری به کربلا آن هم در اوج فضای خفقان بنی‌امیه بیانگر شروع یک حرکت روشنگرانه بود. در ادامه نیز، ائمه بزرگوار این مسیر را حفظ کردند. امام باقر به اقامه مجلس عزا و گریه در منازل توصیه کردند، امام صادق مجلس عزا برپا می‌کردند و آن حدیث معروف امام رضا به ریان ابن شبیب همگی بیانگر استمرار حرکت بیدارگر زینب کبری است. 🔸اکنون اربعین به یک رسانه پرقدرت افشاگر تبدیل شده است. جالب آنکه اربعین نه تنها محور اجتماع برای ادیان مختلف بلکه برای هر انسان حق‌گراست. شاید همین ویژگی وجه تمایز آن با سایر مناسک و شعائر باشد. به عنوان مثال در مراسم باشکوه حج که میعادگاه مسلمانان جهان است، شاهد یک حرکت درون دینی هستیم و دیگر ادیان در آن شرکت ندارند، اما اربعین گستره‌ای فراتر را دربر گرفته است. 🔹امکان ندارد که امروزه نبردی بین حق و باطل شکل بگیرد و اربعین نسبت به آن بی‌تفاوت باشد؛ چرا که اساس شکل‌گیری و ماهیت این حرکت، تقابل و صف‌کشی همانندگان اباعبدالله الحسین و همانندگان یزید است. امروز رسانه‌ی افشاگر اربعین به همه کمک می‌کند تا شمر زمانه‌شان را بشناسند. از این روست که پاسخ کوبنده ایران به تجاوز رژیم صهیونی در مسیر مشایه، خود یک پدیده جذاب شده است. آثار ضربه ایران بر هیمنه آمریکا و رژیم صهیونی در رسانه اربعین، به همه دنیای اسلام منعکس می‌شود — بلکه حتی فراتر از دنیای اسلام — لذا این هم‌افزایی می‌تواند بارقه‌های شکل‌گیری امت واحد در میان ملت‌های مسلمان جهان باشد که البته مقدمه‌ای برای حرکات جهانی و ظهور منجی است، ان‌شاءالله. ✍🏻 محمد حکیمی
نفت و توهم اقتصادی: در جستجوی سهم هر ایرانی ✍ علیرضا رنجبر دهه‌هاست که «نفت» واژه پر تکراری در ادبیات اقتصادی و سیاسی ایران است. این طلای سیاه که زمانی منبع ثروت و توسعه پنداشته می‌شد، گاه خود به بستر توهمات اقتصادی بدل گشته است. تصویری ذهنی شکل گرفته که گویا درآمدهای نفتی آنقدر عظیم است که می‌تواند تمامی مشکلات اقتصادی کشور را حل کند و حتی مستقیماً به سفره‌های مردم سرازیر شود. اما آیا این تصور با واقعیت‌های عددی همخوانی دارد؟ بیایید با یک محاسبه ساده، پرده از این توهم احتمالی برداریم. فرض کنیم ایران روزانه ۱.۵ میلیون بشکه نفت به فروش می‌رساند و قیمت هر بشکه نفت خام به طور متوسط ۸۰ دلار باشد. اگر نرخ تبدیل دلار به تومان را ۹۰ هزار تومان در نظر بگیریم، می‌توانیم سهم ماهانه هر ایرانی را از این درآمد نفتی محاسبه کنیم: با فروش روزانه ۱.۵ میلیون بشکه نفت با قیمت ۸۰ دلار برای هر بشکه، درآمد ماهانه کل از فروش نفت به ۳۲۴ تریلیون تومان می‌رسد. اگر این مبلغ را به طور مساوی بین ۸۷ میلیون نفر جمعیت کشور تقسیم کنیم، سهم ماهانه هر ایرانی حدود ۳ میلیون و ۷۲۴ هزار تومان خواهد بود. حال، بیایید این عدد را با بودجه سالیانه کشور مقایسه کنیم. برای روشن شدن موضوع، فرض کنیم کل درآمد نفتی ماهانه (۳۲۴ تریلیون تومان) به تمام ۸۷ میلیون ایرانی داده شود. در این صورت، سهم ماهانه هر نفر حدود ۳,۷۲۴,۱۳۷ تومان خواهد بود. آیا این رقم بیش از نیمی از بودجه سالیانه کشور است؟ برای پاسخ به این سوال، باید بودجه سالیانه کشور را در نظر بگیریم. بودجه سال ۱۴۰۳ کل کشور حدوداً ۳,۳۸۷ تریلیون تومان است. اگر این رقم را به ۱۲ ماه تقسیم کنیم، بودجه ماهانه کشور حدود ۲۸۲ تریلیون تومان می‌شود. با مقایسه درآمد نفتی ماهانه (۳۲۴ تریلیون تومان) با بودجه ماهانه کشور (۲۸۲ تریلیون تومان)، می‌بینیم که حتی در این سناریوی خوش‌بینانه، درآمد نفتی ماهانه *بیشتر* از کل بودجه ماهانه کشور است. ریشه «توهم نفتی» در ذهن عامه نکته کلیدی در «توهم نفتی» اینجاست که درآمدهای عظیم حاصل از فروش نفت، نه به صورت مستقیم و یکجا، بلکه از طریق سازوکارهای پیچیده اقتصادی و صرف هزینه‌های جاری، عمرانی، دفاعی و... در بودجه سالانه کشور توزیع می‌شود. بسیاری از مردم، به دلیل عدم آشنایی با این سازوکارها، تصور می‌کنند که سهم ماهانه هر ایرانی از درآمد نفتی باید بسیار بیشتر از رقم محاسبه‌شده باشد؛ اعدادی گاه تا ۵۰۰ میلیون، ۷۰۰ میلیون و یا حتی بیش از یک میلیارد تومان در ماه! این تصور، خود «توهمی» در ذهن برخی افراد ایجاد می‌کند. این تصور غلط، زمانی که با اخبار مربوط به اختلاس‌ها و دزدی‌های کلان همراه می‌شود، می‌تواند خوراک رسانه‌هایی شود که با هدف تخریب وجهه ایران اسلامی، این اعداد را دستمایه‌ی تبلیغات منفی خود قرار می‌دهند. در چنین فضایی، ساده‌انگارانه است که تصور کنیم تمامی درآمدهای نفتی باید مستقیماً به دست تک‌تک شهروندان برسد، در حالی که این درآمدها شریان حیاتی بودجه عمومی کشور هستند و صرف مصارف عمومی می‌شوند.
۲۸ مرداد ۱۳۳۲: درسی تلخ از استقلال و خیانت ✍علیرضا رنجبر ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، روزی که نه تنها در تقویم، بلکه در حافظه تاریخی ملت ایران نقش بسته است؛ روزی که صدای گام‌های استقلال‌خواهانه یک ملت، با چکمه‌های دخالت خارجی درهم شکسته شد. دولت ملی‌گرای دکتر محمد مصدق، با پشتوانه مردمی و همیاری بزرگانی چون آیت‌الله کاشانی، پرچم ملی شدن صنعت نفت را برافراشت تا ایران را از چنگال استعمار نفتی بریتانیا رها سازد. این حرکت شجاعانه، خاری بود در چشم ابرقدرت‌هایی که منافع خود را در گرو ضعف و وابستگی دیگران می‌دیدند. مصدق، با تمام وجود برای بازپس‌گیری ثروت ملی ایران کوشید و تنها مبنایش، استقلال اقتصادی کشور بود. اما این آرمان‌گرایی، به مذاق زورگویان خوش نیامد. دولت مصدق، تنها ۲۸ ماه دوام آورد. در این مدت کوتاه، شاه از کشور گریخته بود و تحریم‌ها یکی پس از دیگری بر ایران تحمیل شد. ارزش پول ملی سقوط کرد و دلار از ۳ تومان به ۹ تومان رسید؛ فشارهایی که هدفشان، فلج کردن دولت و مردم بود. در نهایت، آمریکا که ابتدا خود را حامی ملت ایران نشان داده بود، با خنجر خیانت از پشت، کودتایی را رقم زد و شاه فراری را به کشور بازگرداند. مصدق تبعید شد و آرزوهای ملتی برای استقلال، زیر آوار دسیسه‌ها مدفون گشت. ۲۸ مرداد، یادآور این حقیقت تلخ است که مبارزه برای استقلال، هزینه دارد و گاهی بزرگترین ضربه را، از دوست‌نماها می‌خوریم. این روز، درسی فراموش‌نشدنی برای هر ایرانی است تا ذات اصلی سیاست‌های مداخله‌جویانه را بشناسیم و از تاریخ، برای ساختن آینده‌ای مستقل و قدرتمند بیاموزیم.
ناترازی آب و برق: آوردگاه چالش، پیروزی با همت ملی! ✍علیرضا رنجبر ناترازی آب و برق، پدیده‌ای است که این روزها نه تنها گریبان‌گیر ایران است، بلکه بسیاری از کشورهای دیگر مانند ترکیه، انگلستان، و حتی ایالات متحده نیز با توجه به شرایط اقلیمی و تغییرات جوی سالیانه، با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. این یک چالش جهانی است که ریشه در تغییرات آب و هوایی، افزایش جمعیت، و الگوهای مصرف انرژی دارد و اختصاص به یک منطقه جغرافیایی خاص ندارد. متأسفانه، برخی رسانه‌های غربی و عبری با بزرگ‌نمایی و تحریف واقعیت، این پدیده را صرفاً به ناکارآمدی و سوءمدیریت در ایران نسبت می‌دهند. آن‌ها با تکرار و برجسته‌سازی این مسئله در فضای مجازی، تلاش می‌کنند تا حس ناامیدی و بدبختی را به مردم ایران القا کنند و این گونه وانمود کنند که ایران تنها کشوری است که با این مشکلات دست و پنجه نرم می‌کند؛ حال آنکه این یک معضل جهانی است که راه‌حل‌های پایدار و همکاری‌های بین‌المللی را می‌طلبد. البته که شرایط اقلیمی و جغرافیایی بسیاری از کشورها، از جمله ایران، امروز با چالش‌های بزرگی در حوزه آب و برق مواجه است. اما تفاوت اصلی در کشور ما، وجود اپوزیسیون و معاندین قسم‌خورده‌ای است که از کوچکترین مسائل داخلی برای القای ناامیدی به مردم سوءاستفاده می‌کنند. در چنین شرایطی، لازم است مسئولین وزارت نیرو، ریاست جمهوری و سایر نهادهای ذی‌ربط، با شفافیت و از طریق رسانه‌ها، با مردم سخن بگویند و ضمن تلاش مضاعف و برنامه‌ریزی صحیح برای رفع این مسائل، مردم را امین و همراه دولت بدانند. باید از مردم کشورمان که همواره در بحران‌ها و سختی‌ها در کنار نظام و دولت بوده‌اند، برای عبور از این مسیر دشوار کمک خواست. چرا که همدلی و مشارکت مردم، کلید حل بسیاری از مشکلات است.
فراتر از اشک؛ حسین (ع) پس از 1342؛ از مظلومیت تا «نهضت» ✍ علیرضارنجبر پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، گفتمان پیرامون امام حسین (ع) عمدتاً در فضایی از تعبد و مظلومیت‌گرایی متبلور بود. امام حسین (ع) بیشتر به عنوان نمادی از مظلومیت محض و شهادتی غم‌انگیزدرک می‌شد. مجالس عزاداری، با شور و حالی بی‌نظیر، بر محور سوگواری فردی می‌چرخیدند . این تصویر، هرچند ارتباطی عمیق میان شیعیان و اهل بیت(ع) برقرار می‌کرد، اما کمتر به سوی "جریان‌سازی" اجتماعی و سیاسی سوق می‌یافت. اما از سال 1342، با آغاز نهضت امام (ره) افق‌های تازه‌ای به روی فهم از عاشورا گشوده شد. دیگر حسین(ع)صرفاً "شهید مظلوم" نبود؛ او به "معمار راه مقاومت" و "منبع الهام حرکت‌های تحول‌خواه" تبدیل شد. انقلاب،حسین (ع) را از حصار مناسک فردی خارج کرد و به متن حیات اجتماعی و سیاسی آورد. عاشورا"فرهنگی" شد که اندیشه حکومت شیعه و مقاومت در برابر ظلم را تغذیه می‌کرد و همین اندیشه، زمینه را برای پیروزی بر رژیم پهلوی فراهم آورد. این رویکرد جدید، نشان از عمیق‌تر شدن فهم از دین داشت؛ فهمی که از سطح "مناسک محض" به سوی "هدف‌گذاری‌های کلان" حرکت کرده بود. امام حسین (ع) در این دوران، به یک "نیروی محرکه" برای بیداری، مقاومت و تفکر در جهان اسلام تبدیل شد تا در مسیر تحقق عدالت و استقلال گام بردارند. بدین ترتیب، نهضت برخاسته از عاشورا، جریانی حیاتی و تاثیرگذار در شکل‌گیری حاکمیت شیعه و هدایت ملت‌ها به سوی تعقل و آرمان‌خواهی شد.
🔰 | جائی که صهیونیست ها زمینگیر شدند 🔹اگر رسانه نبود، هفتم اکتبر هرگز به ثمر نمی‌نشست. این یک واقعیت است. نگاه کنید: آن روز نه فقط یک عملیات نظامی، بلکه نقطه پایان رژیم صهیونیستی در ذهن ملت‌های جهان بود. امروز حتی دولت‌ها هم به دنبال ملت‌ها افتاده‌اند. سهم رسانه در این معادله، سهمی سرنوشت‌ساز است. 🔹طوفان الاقصی با رسانه تکمیل شد. ظلم چند ده ساله رژیم در حال فراموشی بود، اما حماسه حماس آن را به پیشانی تاریخ کوبید. سنوار و مجاهدان غزه، با خون خود، رژیم را در افکار عمومی دنیا تمام کردند. و حقیقت این است: آنچه در ذهن‌ها تمام شود، در واقعیت نیز به سرعت فرو خواهد ریخت. 🔹به همین دلیل است که رژیم صهیونیستی از آغاز این جنگ، دست‌کم ۲۴۶ خبرنگار را شهید کرده است؛ آماری که در تاریخ رسانه بی‌سابقه است. به همین دلیل است که نتانیاهو فریاد می‌زند: «ما در هفت جبهه می‌جنگیم و رسانه، جبهه هشتم ماست.» 🔹او به فاکس‌نیوز و دیگر رسانه‌ها حمله می‌کند: «شما خبرنگاران باید خجالت بکشید! مجری‌های استودیو دروغ می‌گویند، پروپاگاندای حماس را تکرار می‌کنند، عکس‌های گرسنگی کودکان غزه جعلی است!» و در جنگ دوازده‌روزه نیز از ترس حقیقت، رسانه ملی ما را هدف گرفت. 🔹اما این اولین بار نبود. انتفاضه پنج‌ساله (۲۰۰۰–۲۰۰۵) با خون شهید مظلوم محمد الدوره و تصویر تاریخی‌اش در آغوش پدر، وجدان جهانیان را لرزاند و به رسانه بدل شد. 🔹امروز هم حماس نشان داده که تنها در میدان نبرد پیروز نیست؛ بلکه در جبهه رسانه و ذهن نیز دست برتر را دارد. 🔹اصل سخن این است: رسانه در این جنگ فقط گزارش میدان نیست. حتی جبهه هشتم هم نیست. رسانه، خود همه میدان است. امروز رژیم صهیونیستی در جنگ رسانه‌ای، زبون و درمانده است و همین جنگ رسانه‌ای است که نابودی‌اش را سرعت می‌بخشد. 🔹این جنگ، جنگ اطلاع‌رسانی صرف نیست؛ جنگی است در ساحت انسانی. ذهن‌ها در حال دریافت حقیقت‌اند، دل‌ها در حال بیدار شدن‌اند. به همین دلیل است که صدای مقاومت از غزه تا سانتیاگو و از لندن تا جاکارتا پیچیده است؛ میلیون‌ها نفر در خیابان‌ها فریاد می‌زنند: «فلسطین آزاد باید گردد». 🔹در الهیات ما، ثمره جنگ بر دل‌ها و ذهن‌هاست. سیدالشهدا در کربلا، طفل شش‌ماهه‌اش را بر دست گرفت تا در تاریخ رسانه‌ای شود؛ رسانه‌ای که دنیا را میخکوب مظلومیت کرد و خونش تا امروز در رگ‌های آزادگان جاری است. همان خون است که در رگ‌های مجاهدان غزه و جوانان جبهه مقاومت می‌جوشد. 🔹امروز رسانه، تمام‌کننده حماسه حماس است. طبیعی است اگر رژیم برای کشتن حقیقت، تقلا کند و خبرنگاران را هدف بگیرد. هرچند جائی که خون های پاک روایت می کنند، رسانه مثل رود خروشان جاری است. ✍🏼
🔰 | اتحاد مقدس 🔹بر اساس بیانات حکیم فرزانه انقلاب اسلامی، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای(مدظله العالی)، کلید واژه ای بنیادین در ادبیات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی این روزهای ایران اسلامی جا باز کرده است: اتحاد مقدس. 🔹نخست چرا این اتحاد در زمانه فعلی مقدس خوانده شده است؟ وحدت مسلمانان بنا به آموزه های دینی امری الهی است: واعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا. نص صریح قرآن است و بر گرفته از دستور الهی، پس چنین امری مقدس است. در فرهنگ دینی ما هر آنچه با نظام ارزشهای دینی ما همراستا باشد، امری مقدس خوانده می شود. ارض مقدس، دفاع مقدس و اینک اتحاد مقدس. امامین انقلاب همواره بر این اصل مهم تاکید داشته اند. امام خمینی(ره) بر وحدت کلمه تاکید فرمودند و اینک امام امت از اتحاد مقدس و ضرورت پاسداری از آن سخن گفته اند. 🔹اتحاد مقدس از طریق هم‌افزایی و همبستگی همه نیروهای معتقد و علاقمند به ایران و انقلاب اسلامی اعم از نیروهای انقلابی، مؤمن و متعهد به آرمان‌های انقلاب اسلامی، گروهها و جریانهای سیاسی، سران قوا، احاد مردم ایران با هر سلیقه و گرایشی حول ایستادگی و مقاومت در برابر دشمن خارجی و جریانهای معاند شکل می‌گیرد. این اتحاد به‌صورت عملی و در بسترهای‌ زیر تحقق می‌یابد: 🔹۱. اشتراک در آرمان‌ها و ارزش‌ها: اتحاد مقدس بر پایه اصول مشترک مانند ایمان به خدا، تعهد به استقلال و عزت ملی، پایبندی به ولایت فقیه، سربلندی ایران اسلامی و مقاومت در برابر زورگویی، یاوه گویی و فزون خواهی استکبار جهانی شکل می‌گیرد. این ارزش‌ها به‌عنوان محور وحدت، گروه‌های مختلف را در جامعه ایرانی به هم پیوند می‌دهد. 🔹۲. همگرایی در برابر دشمن مشترک: در شرایطی که انقلاب اسلامی ایران با تهدیدات خارجی (مانند تحریم‌ها، فشارهای سیاسی و نظامی) یا توطئه‌های داخلی مواجه است، اتحاد مقدس از طریق هم‌افزایی همه نیروهای انقلابی و وطن دوست برای مقابله با این تهدیدات شکل می‌گیرد. این همگرایی معمولاً در بحران‌ها یا مقاطع حساس تاریخی برجسته می‌شود که در طول انقلاب اسلامی خصوصا دفاع مقدس ۱۲ روزه بروز و نمود پیدا کرد. 🔹۳. فعالیت‌های جمعی و سازمان‌یافته: اتحاد مقدس از طریق همکاری نهادها، گروه‌های سیاسی، افراد انقلابی و احاد مردم در قالب فعالیت‌های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی (مانند بسیج) تقویت می‌شود. این همکاری‌ها می‌تواند شامل حرکت‌های مردمی، راهپیمایی‌ها یا حمایت از سیاست‌های نظام باشد. 🔹۴. رهبری و هدایت ولایت فقیه: ولایت فقیه به‌عنوان محور وحدت، نقش کلیدی در شکل‌گیری اتحاد مقدس دارد. تبعیت از رهنمودهای حکیم انقلاب، همه نیروهای اجتماعی، سیاسی، نظامی و امنیتی و حتی سران قوای سه گانه را در یک مسیر واحد قرار می‌دهد. 🔹۵. دوری از تفرقه و اختلافات داخلی: اتحاد مقدس با پرهیز از اختلافات سیاسی و جناحی و تمرکز بر اهداف کلان انقلاب تقویت می‌شود. امامین انقلاب بارها بر لزوم حفظ وحدت و پرهیز از حاشیه‌سازی تأکید کرده‌اند. 🔹اتحاد مقدس یعنی همه ایرانیان و حتی جهان اسلام با همه سلایق سیاسی، مذهبی، قومی، زبانی، فرهنگی و ... در این برهه حساس که دشمن با تمام توان و قوا قصد نابودی ایران و جهان اسلام و جبهه مقاومت را کرده است، به حبل الله چنگ زدن و در مسیر اهداف و آرمان های مشترک حرکت کردن و پرهیز از تفرقه که در طول تاریخ آفت مسلمین در برابر استکبار و استعمار بوده است. انسجام ملی، اتحاد مسلمین، تقویت جبهه مقاومت و هوشیاری در برابر توطئه دشمنان همگی اضلاع این اتحاد مقدسند. ✍🏼
🔰 | نقدهای غیر سازنده! 🔹طی چند سال اخیر و بویژه با شروع تحولات منطقه با افرادی در فضای رسانه مواجه ایم که درحال نقد شرایط موجود هستند که اتفاقا بیشترشان هم در طیف انقلابی تعریف می شوند جماعتی که خارج از گود نشسته و می گویند "لنگش کن" و اغلب جز غر زدن و عیب و ایراد گرفتن حرفی ندارند یعنی پیشنهاد واضح عملیاتی در حوزه ای که ورود می کنند ندارند! تعدادشان نیز روز به روز زیاد می شود انگار درحال تبدیل شدن به یک سبک کنش گری کم خاصیت هستند ! چرا کم خاصیت؟ ۱- در انواع و اقسام تولید محتوایی که دارند تمرکز اصلی آنها بر بازگویی ضعف هاست و کمتر بر نقاط قوت می پردازند ۲- از تولیدات آنها حس امید و امیدواری مشاهده نمی شود و القای ناامیدی در روح کلامشان جاری است ۳- در حوزه های پیچیده کلان و راهبردی ورود می کنند در حالیکه نه از تخصص کافی و نه از داده های میدانی لازم برخوردار هستند ۴- معمولا از ده وجه ماجرا یک وجه آن را می دانند و یا توجه دارند و بر همان اساس می گویند و می نویسند و گاهی حتی فهم کلان حکمرانی هم ندارند ۵- نوع کنش گری آنها نه تنها کمکی به ماجراها نمی کند بلکه با تشویش اذهان تولید حاشیه نیز می کند و موجب هدر رفت انرژی متولیان در درگیری با حواشی می شود ۶- از موانع، کمبودها، محدودیت ها، ملاحظات و ضرورت ها آگاهی ندارند و یا در نظر نمی گیرند 🔹نتیجه این دست نقد و نظرها می شود همانی که حکیم انقلاب فرمودند: " آن تحلیلگر نادان بی خبر از معنای مقاومت ..." انتقاد و کنشگری فعال لازمه رشد و تعالی یک جامعه است اما زمانی که از قاعده و چارچوب خود خارج شد سبب سرگردانی و انحراف افکار خواهد شد و بجای آنکه یار باشد بار می شود، نقد اگر سازنده و کارگشا بود نامش نقد است در غیر این صورت شاید برای ناقد نان شود اما برای جامعه آب نمی شود. ✍🏼
🔰 | نشست دوحه؛ معمای امنیت و بقا 🔹نشست سران کشورهای اسلامی و عربی با موضوع حمله رژیم صهیونیستی به قطر نقطه عطفی در یک بزنگاه تاریخی به حساب می‌آید. اگر خروجی این نشست، برای رژیم جعلی و آمریکا قاطع و دردآور باشد می‌توان به نتایج این اجلاس و مهم‌تر امنیت و بقای کشورهای عربی و اسلامی امیدوار بود. اما اگر درک آمریکا و رژیم صهیونیستی از این نشست، نمایشی و تبلیغاتی شد تیر خلاص بر کارکرد سازمان همکاری‌های اسلامی و اتحادیه عرب وارد خواهد شد. اما این در برابر خطر بزرگتر چیزی نیست؛ نمایشی بودن این نشست، سبب خواهد شد از این تاریخ به بعد امنیت به گمشده کشورهای اسلامی و عربی تبدیل شود. وقت، وقتِ اتخاذ تصمیمات سخت و معتبر برای حل معمای بقا و امنیت در منطقه پر آشوبِ غرب آسیا است. ✍🏼
«ایران؛ مسیر دشوار اما صعودی در نردبان توسعه انسانی» ✍علیرضارنجبر شاخص توسعه انسانی (HDI) ایران در سال ۱۹۷۵، کمی پیش از انقلاب، حدود ۰٫۵۴ برآورد می‌شد؛ سطحی معادل «توسعه متوسط» که نشان از چالش‌های جدی در آموزش، بهداشت و درآمد داشت. با وقوع انقلاب، جنگ هشت‌ساله و تعطیلی نسبی ارتباطات اقتصادی، بسیاری انتظار داشتند که این شاخص روندی نزولی بگیرد. اما برخلاف این تصور، ایران توانست با تکیه بر گسترش خدمات آموزشی و بهداشتی و سرمایه‌گذاری وسیع در زیرساخت‌ها، پایه‌های توسعه انسانی خود را تثبیت کرده و حتی در دو دهه نخست انقلاب، مسیر رشد را آغاز کند. از سال ۱۹۹۰ که داده رسمی HDI توسط سازمان ملل ثبت شد (حدود ۰٫۵۷)، ایران توانست طی سه دهه، این شاخص را به ۰٫۷۸ برساند؛ جهشی که کشور را به گروه «توسعه بالا» وارد کرد. این پیشرفت در شرایطی حاصل شد که تحریم‌های بین‌المللی، محدودیت‌های سرمایه‌گذاری خارجی، و فشارهای اقتصادی داخلی تقریباً همواره همراه ایران بوده‌اند. افزایش امید به زندگی از حدود ۵۵ سال به بیش از ۷۷ سال، رشد باسوادی به بالای ۹۰٪ و ارتقای قابل توجه درآمد سرانه واقعی، از مهم‌ترین محرک‌های این پیشرفت بوده‌اند. در مقایسه منطقه‌ای، ایران امروز از نظر HDI بالاتر از بسیاری از کشورهای آسیای مرکزی، برخی کشورهای عربی و حتی چند کشور عضو سازمان همکاری اسلامی قرار دارد. این جایگاه نه‌تنها بیانگر توانایی عبور از موانع داخلی و خارجی است، بلکه نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری در سرمایه انسانی (آموزش، بهداشت و رفاه اجتماعی) حتی در شرایط فشار اقتصادی می‌تواند نتیجه‌بخش باشد. مسیر ایران در شاخص توسعه انسانی، هرچند با نوسان و چالش همراه بوده، اما تصویری روشن از امکان پیشرفت در شرایط غیرایده‌آل را به نمایش می‌گذارد.
"آینه تاریخ: پژواک‌های جنگ ۸ ساله در نبرد ۱۲ روزه" جنگ ۸ ساله ایران و عراق، که با تهاجم عراق به ایران آغاز شد. نه تنها بر جغرافیای منطقه، بلکه بر هویت و اراده ملی ایرانیان تأثیری عمیق گذاشت. ایران در مقابل ائتلافی از قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی ایستادگی کرد و با اتکا به نیروهای مردمی و اراده الهی، توانست در برابر فشارهای همه‌جانبه مقاومت کند. این مقاومت، درس‌های بزرگی از خود به یادگار گذاشت. حال، وقتی به درگیری ۱۲ روزه اخیر نگاه می اندازیم،ناخودآگاه شباهت‌های قابل تأملی با دوران دفاع مقدس به ذهن متبادر می‌شود. روحیه مقاومت، ایستادگی در برابر تهدیدات و نمایش اقتدار، مفاهیم کلیدی هستند که در هر دو دوره به چشم می‌خورند. یکی از تشابهات برجسته، نمایش هوشمندی در استفاده از قابلیت‌های بومی است. در جنگ ۸ ساله، ایران با وجود تحریم‌های تسلیحاتی، توانست با خلاقیت و اتکا به توان داخلی، نیازهای خود را تأمین و در برابر ارتش عراق بایستد. درجنگ ۱۲ روزه نیز، شاهد بودیم که چگونه توانمندی‌های دفاعی و موشکی ایران، با دقت و اقتدار، اهداف مورد نظر را مورد اصابت قرار داد و قابلیت‌های دفاعی کشور را به نمایش گذاشت. نکته دیگر، جنبه بازدارندگی و پیام‌دهی در هر دو رویداد است. جنگ ۸ ساله، بیش از هر چیز، آزمونی برای اراده ملی و قدرت بازدارندگی ایران بود. در نهایت، این مقاومت و توانایی در وارد کردن تلفات و هزینه‌های سنگین به مهاجم بود که منجر به پایان جنگ شد. در اتفاق اخیر نیز، عملیات نظامی ایران، پاسخی دقیق و هدفمند به اقدام تجاوزکارانه بود که توانست قدرت بازدارندگی ایران را به نمایش بگذارد و از تبدیل شدن یک حادثه امنیتی به جنگی تمام‌عیار جلوگیری کند. در نهایت، هر دو تجربه، چه دفاع مقدس ۸ ساله و چه جنگ۱۲ روزه درس‌هایی ارزشمند در مورد اهمیت وحدت ملی، اتکا به توان داخلی، و استقامت در برابر تهدیدات به همراه دارند و به ما یادآوری می‌کنند که هرچند جغرافیا و زمان تغییر کند، اما روحیه ایستادگی و اراده مقاومت، همواره یکی از ستون‌های اصلی اقتدار و امنیت ایران بوده و خواهد بود. این آینه تاریخ، به ما کمک می‌کند تا با درک بهتر گذشته، آینده‌ای روشن‌تر و امن‌تر را بسازیم. ✍مجتبی_زارع
وحدت ملی؛ سپر پولادین ایران در برابر فتنه‌های دشمن ❇️ در اولین روز از مهرماه ۱۴۰۴، رهبر معظم انقلاب اسلامی، با تأکید بر محور وحدت ملی، آن را عامل اصلی سرخوردگی دشمن در جنگ ۱۲ روزه دانستند. ایشان تشریح کردند که تلاش دشمن برای ایجاد آشوب و اغتشاش در کشور، به‌ویژه در تهران، از طریق هدف قرار دادن فرماندهان و شخصیت‌های مؤثر، و با کمک عوامل داخلی، با هدف کشاندن مردم به خیابان‌ها علیه نظام جمهوری اسلامی و در نهایت ریشه‌کن کردن اسلام صورت گرفت. ❇️ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، استحکام نیروهای مسلح، تعیین سریع جانشینان فرماندهان شهید، و نظم و انضباط در اداره کشور را از عوامل مهم در شکست دشمن برشمردند، اما تأکید کردند که مؤثرترین عنصر در ناکامی دشمن، ملت ایران بود که با وحدت و انسجام خود، مطلقاً تحت تأثیر خواسته‌های دشمن قرار نگرفت و خیابان‌ها را مملو از جمعیت حامی جمهوری اسلامی و مخالف متجاوزان کرد. ❇️ رهبر انقلاب، ضمن اشاره به ناکامی عوامل وابسته به صهیونیسم و آمریکا در ایران، اتحاد و یکپارچگی ملت را عامل عقیم ماندن نقشه‌های مهاجمان دانستند و خاطرنشان کردند که این وحدت تعیین‌کننده همچنان باقی و بسیار مؤثر است. ایشان همچنین خط گرفتن برخی از خارج و تلاش برای القای این تفکر که وحدت ملی مختص دوران جنگ بوده را نادرست خواندند و تأکید نمودند که در برابر زورگویان، ملت ایران همچون مشتی پولادین بر فرق دشمن فرود می‌آیند و افتخار به ایرانی بودن، همه اختلافات را در برابر دشمن مشترک بی‌اثر می‌سازد. ❇️ بیانات رهبر معظم انقلاب در اول مهرماه ۱۴۰۴، چشم‌انداز راهبردی عمیقی را نمایان می‌سازد که در آن، قدرت واقعی یک نظام نه تنها در توانایی‌های نظامی یا امنیتی، بلکه در انسجام داخلی و وحدت ملی آن نهفته است. دشمن، اعم از صهیونیستی یا آمریکایی، به خوبی این حقیقت را درک کرده و استراتژی‌های خود را بر بهره‌برداری از هرگونه شکاف یا اختلاف در جامعه برای تضعیف کشور از درون متمرکز ساخته است. ❇️ پیوند میان "جنگ ۱۲ روزه" و تلاش‌ها برای ایجاد فتنه‌های داخلی، تاکتیک‌های مستمر دشمن برای تجزیه بافت اجتماعی را آشکار می‌سازد. این سخنرانی روشن می‌سازد که ناکامی این توطئه‌ها، تصادفی نبوده، بلکه نتیجه مستقیم آگاهی مردمی و توانایی رهبری در جلب حمایت عمومی، و مهم‌تر از همه، حفظ روح وحدت ملی است که فراتر از اختلافات سیاسی و جناحی عمل می‌کند. مفهوم "وحدت" صرفاً یک شعار نیست، بلکه یک استراتژی عملی برای حفظ نظام و تمامیت ارضی آن است. این اعتراف به آن است که چالش‌های خارجی نیازمند یک جبهه داخلی یکپارچه است و هرگونه تلاش برای تضعیف این وحدت، در خدمت مستقیم اهداف دشمنان قرار دارد. بنابراین، حفظ و تقویت این وحدت، مسئولیتی همگانی و ملی محسوب می‌شود و کلید تضمین استمرار نظام جمهوری اسلامی و موفقیت آن در مواجهه با تهدیدات آینده است. ✍