• برایم شعر میخوانی و بیخود میشوم از خود تو راه مخفیِ این قلبِ تنها را بلد هستی ...")! •

باران و باد و برف و زمستان بهانه‌اند؛ این خانه را نبودنِ تو سرد می‌کند... #مریم_صفری -

یک دکمه ی پیراهنِ تو باز که شد گفتند در اخبار که: برف آمده است... #احسان_پرسا

حبيبي سلام🤍 :))

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‌‎‎‌‌‎◍⃟‌🧡࿐ ‌📿#نمازِاول‌وقت :)☞ ‏━━━‏━━━━━━━ فَوَیْلُُ لِّلْمُصَلِّینَ﴿۴﴾ ألَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ!﴿۵﴾ پس وای بر نمازگزارانی که ... در نماز خود سهل انگاری می‌کنند! | سوره ماعون | آیه ۴و۵

و اما مناجات امشب😍: ⊰وَ لا تَحجُبنی عَن رَافَتِک محروم نکن مرا از مهربانیت🕊💕 ⊱ #مناجات_شعبانیه

#𝙿𝙰𝚁𝚃_11 🧡 #رمـٰان‌ع‌ـشق‌پـٰاڪ🎻 فاطمه با ناراحتی رفت روی صندلی های کنار راهرو نشست. _حالا چرا نشستی؟ بیا بریم پیشش دیگه! فاطمه: بریم پیشش که سنگ روی یخمون کنه؟ اگه قبولمون نکنه چی؟ _غلط می‌کنه، مگه دست اونه؟ ما نامه داریم، پاشو دیگه! با اصرار من فاطمه از جاش بلند شد کنار در اتاق نجفی ایستاد. نفس عمیقی کشیدم و تقّی به در اتاقش زدم. نجفی: بفرمایید. در اتاقش رو باز کردم و همراه فاطمه وارد اتاق شدم. نجفی سرش رو بالا آورد و نگاهی به ما کرد. تعجب رو توی صورتش حس کردم، اما خیلی سریع چهره‌اش جدی شد و گفت: -بفرمایید بنشینید. در رو بستم و کنار فاطمه روی صندلی نشستم. نجفی همون‌طور که سرش توی برگه ها بود گفت: -امرتون؟ لحظه ای مکث کردم و گفتم: _ما دانشجو های پرستاری‌ایم، این شد که اومدیم اینجا! نجفی نگاهی به من کرد و گفت: -پس رزیدنت اینجایید. _بله همون! نجفی برگه های توی دستش رو جمع کرد و داخل کشو گذاشت. نجفی: می‌تونم مدارکتون رو ببینم؟ مدارک خودم و فاطمه رو روی میزش گذاشتم و دوباره نشستم. نجفی نگاهی به مدارک کرد و گفت: -خانم هدایت و خانم مقدم، از همین امروز شروع کنید، من اسمتون رو وارد سایت می‌کنم شما برید کارت و لباس فرمتون رو تحویل بگیرید، بفرمایید! از جامون بلند شدیم. نگاهی به نجفی کردم و گفتم: _بابت اتفاق داخل راهرو معذرت می‌خوام. نجفی: لازم به معذرت خواهی نیست، بفرمایید. از اتاق بیرون رفتیم، نفسم رو بیرون دادم و گفتم: _اوه، به خیر گذشت. فاطمه: شانس آوردی، اگه قبولمون نمی‌کرد همینجا می‌کشتمت! به سمت ایستگاه پرستاری رفتیم و کارت و لباسمون رو تحویل گرفتیم. لباسمون رو عوض کردیم. به چادرم بوسه‌ای زدم و داخل کمد خودم گذاشتم. کارتم رو از گردنم آویزون کردم و صفحه کارتم رو داخل جیبم گذاشتم. همراه سرپرستار وارد بخش شدیم. فاطمه: یه حس عجیبی دارم. _منم همینطور، حس می‌کنم رییس جمهورم! فاطمه ریزخنده‌ای کرد که سرپرستارمون خانم مقدسی گفت: -برید داخل اتاق صدوچهارده ببینید چیزی لازم ندارند! _چشم!

#𝙿𝙰𝚁𝚃_12 🧡 #رمـٰان‌ع‌ـشق‌پـٰاڪ🎻 _چشم! بعد از سر زدن به اتاق صدوچهارده به سمت اتاق های دیگه رفتیم. چند تا شاخه گل از گل‌فروشی سر کوچه خریدم و به سمت خونه قدم برداشتم. کلید انداختم و در رو باز کردم. _مهدیار؟ مهدیار از خونه بیرون اومد و با تعجب به شاخه گل های توی دستم نگاه کرد. مهدیار: عه سلام خانم دکتر، شاخه گلا چی‌میگن؟ _میگن که مهدیار خان خیلی پرروئه، بهش گل نده! مهدیار: اذیت نکن دیگه، روز اول دکتری چطور بود؟ _تو که میری آلمان درس میخونی، انقدری سواد نداری که بفهمی پرستاری با دکتری فرقی نداره؟ مهدیار: هنوز نفهمیدی دارم مسخره‌ات می‌کنم؟ کفش هام رو در آوردم و وارد پذیرایی شدم. _مامان جون بیا، دختر گلت اومده! مهدیار: الکی صدا نزن، مامان اینا رفتن خونه عمو! وارد آشپزخونه شدم و نگاهم رو بین وسایل چرخوندم که مهدیار گفت: -راز داری بلدی؟ _اصلا، به من میگن دهن لق! مهدیار: چیز بدی هم نمیگن، راسته! _حالا چه رازی رو میخوای بگی؟ مهدیار: ولش کن، لباسام رو انداختم توی لباسشویی، بعدا بیارشون بیرون ببر روی طناب آویزونشون کن. _مگه من نوکرتم؟ نگاهی به خانم مقدسی کردم و گفتم: _خانم مقدسی؟ این بیمار اتاق نود و هشت حال خوبی نداشت ها! خانم مقدسی: دکتر بالا سرشه، خوب میشه! لحظه ای سرم رو چرخوندم که محمدرضا رو با دسته گل جلوی در بیمارستان دیدم. انگار داشت دنبال کسی می‌گشت. _خانم مقدسی؟ من الان میام. به سمت محمد رضا رفتم، از پشت صداش کردم و گفتم: _آقا محمد؟ محمدرضا برگشت و لبخند روی لبش رو نمایان کرد. محمدرضا: سلام هدیه خانم. _سلام، اینجا چیکار می‌کنید؟ دنبال کسی می‌گردید؟ محمدرضا: بله یکی از دوستام رو مثل اینکه آوردن اینجا، اومدم بهش سر بزنم، شما پرستار این بیمارستانید؟ _بله! محمدرضا: مبارکه، بابام همیشه میگه یکم از دختر عموت یاد بگیر. _نگید خجالت میکشم، خب دیگه کاری داشتید خبرم کنید، من همینجام! محمدرضا: چشم حتما! از محمدرضا دور شدم و به سمت اورژانس رفتم. به بیمار روی تخت نگاهی کردم و گفتم: _سرگیجه دارید؟ آقاهه: نه خانم پرستار! _سردرد گنگی یا هرچیز دیگه ای که به سرتون مربوط باشه؟ آقاهه: نه خانم، فقط یکم پام درد می‌کنه! _آهان، پاتون فقط ضرب دیده، من فقط نگران ناحیه ضربه سرتون بودم، سِرُمتون هم داره تموم میشه! آقاهه: خدا خیرت بده خانم دکتر! لبخندی زدم و به سمت فاطمه که اونطرف تر ایستاده بود قدم برداشتم.