#مناجات #پنج_تن #سید_الشهدا علیه السلام با یا علی، خدا را با اشک چشم خواندم با فاطمه دعا را با اشک چشم خواندم وقت اذان مغرب، چشمم به سفره تا خورد آیات هل اتی را با اشک چشم خواندم دل مرده بودم اما زنده شدم دوباره تا ختم الانبیا را با اشک چشم خواندم دیدم دلم گرفته، ذکر حسن گرفتم با دوست ربنا را با اشک چشم خواندم وقتی در اوج گرما بی تاب و تشنه بودم سالار کربلا را با اشک چشم خواندم فورا مرا خریدند، هربار پنج تن را پنهان و آشکارا با اشک چشم خواندم وقتی دلم شکست و یاد حسین کردم با خویش روضه ها را با اشک چشم خواندم عالم به گریه افتاد، تا شرح غارت آن مظلوم سر جدا را با اشک چشم خواندم حتی کفن نکردند آن پیکر رها را جریان بوریا را با اشک چشم خواندم از غربتش زبانم وقتی به لکنت افتاد باقی ماجرا را با اشک چشم خواندم ........محمد_جواد_شیرازی.........

#مناجات_با_امام_زمان_ارواحنا_فداه آن قدر هم خوب دیگر ، مثل رویا نیستیم آن قدر هم ساده و پاک و مصفا نیستیم مثل همت ساده مثل حاج احمد بی ریا آن قدر هم لایق یاری آقا نیستیم در تعارف با تو ماندیم و اگر حرفی زدیم ما ( بیا ) گفتیم اما تو بیا ، ما نیستیم سیزده قرن است چون مرداب ، آب راکدیم مثل طوفان مثل موج آب دریا نیستیم گر چه از این کوچه های ما صفا خالی شده گر چه مثل جبهه ، دیگر پاک و زیبا نیستیم از مسلمانان عالم می رسد اینک ندا آن قدر هم مثل آن ایام تنها نیستیم ما بدیم اما شها ، هستی صدایت می کنند یابن الزهرا العجل ما بی تمنا نیستیم ترسم آیی و نباشم تا ببینم روی تو در سحرگاه فرج هستیم ما یا نیستیم ..........محمد_مبشری..........

تفسیر افتاب الا که مَقدم تو مژده سعادت داشت به خاکبوسی راهت فرشته عادت داشت سلام بر تو که ماه جمادی الاوّل ز جلوه تو به رخ هاله مسرت داشت سلام بر تو که امُّ المصائبت خوانند تویی که غم ز ازل در دلت اقامت داشت سلام بر تو و بر هر زنی که از آغاز به پاس پیروی‌ات، از حجاب زینت داشت تو از همان شجر پاک عصمت آمده‌ای که ریشه در دل قرآن و جان عترت داشت تو دستْ پرور آن مادر گرانقدری که قلب پاک پیمبر به او ارادت داشت تو سر بر آینه سینه‌ای گذاشته‌ای که بوسه‌گاه نبی بود و عطر جنّت داشت تو زیر سایه آن گلبنی بزرگ شدی که هر چه داشت شکوفایی، از نبوّت داشت ندیده دیده تاریخ بانویی چون تو که حق به گردن آزادی و عدالت داشت چه بانویی که پس از دختر رسول الله به هر زنی که تصور کنی شرافت داشت چه بانویی که ز فیض هدایت معصوم مقام و منزلتی هم طراز عصمت داشت چه بانویی که صبوری نمود چون زهرا چه بانویی که به قدر علی شهامت داشت چه بانویی که به بال مجاهدت، پرواز ز دشت ماریه تا اوج بینهایت داشت چه بانویی که به حدّ کمال در همه حال اراده داشت، وفا داشت، عزم و همت داشت چه بانویی که به هنگامه اسارت هم وقار داشت، حیا داشت، شرم و عفت داشت چه بانویی که همه عمر در نیایشِ شب هزار بار ز خود تا خدای، هجرت داشت چه بانویی که به همراه یک مدینه صفا گلاب گریه و یک کربلا مصیبت داشت چه بانویی که به خورشیدِ خون گرفته عشق به قدر وسعت هفت آسمان محبّت داشت دل تو بود پر از شور و اشتیاق حسین که لحظهْ لحظه عمرت ازین حکایت داشت حسین نیز به شایستگی، نثار تو کرد هر آن چه عاطفه و التفات و رأفت داشت نبود حاجت بوسیدنِ گلوی حسین حسین با تو هزاران هزار حجّت داشت حسین از تو جدایی نداشت در هر حال مگر به خاطر انسی که با شهادت داشت چراغ آخرتش باد شاعری که سرود سه بیت ناب که دنیایی از طراوت داشت «نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت نه سیدالشهدا بر جدال، طاقت داشت هوا ز جور مخالف چو نیلگون گردید عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید بلندْ مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد»(1) ستاره سحر تو که روی خاک افتاد هزار و نهصد و پنجاه و یک جراحت داشت من و مکارم اخلاق زینبی؟ هیهات! کجا برابر خورشید، ذرّه جرأت داشت؟ تو آن یگانه اسیری که در چهل منزل به دوش خسته خود کوهی از رسالت داشت تو آفتاب حقیقت شدی به بزم یزید که سعی بیهده در محو واقعیّت داشت تو خطبه خواندی و برهم زدی اساس ستم ستمگر از سخنت جا به خاک ذلّت داشت تو خطبه خواندی و سوزاندی و مجسّم شد علی، که در سخنش گرمی فصاحت داشت پیام خون و شرف را به شام و کوفه رساند صلای روح نوازت که رنگ محنت داشت به هر بهانه به تفسیر انقلاب نشست کلام روح فزایت که رنج غربت داشت هلال یکشبه ‌ات جلوه کرد از سرِ نی که با تو سوخته دل اشتیاق صحبت داشت پس از زیارت خون سر تو از محمل «#شفق» طلوع نمی‌کرد اگر مروّت داشت (1) #مقبل_کاشانی .......محمد_جواد_غفور_زاده_شفق.......

رباعیات میلاد امام مجتبی کریم ال الله ع در ماه خدا ماه دل آرا آمد آن حسن حسن یوسف زهرا آمد صد حاتم طائی است گدای کویش زیرا که کریم آل طاها آمد از لطف خدا جلوه سرمد آمد اندر صدف آن؛ گوهر احمد آمد آن حجت دومین و سوم سالار آئینه پر نور محمد آمد آمد به جهان حسن خدای سرمد آن مظهر جود و کرم ذات احد در نیمه ماه روزه از لطف خدا میلاد حسن سبط پیمبر آمد سرود اول به سبک طلائی کریم ال الله قدم زد بدنیا سبط رسوالله امام مجتبی مبارک مبارک مبارک مبارک 2 کشته پر ستاره آسمان ولا زمین از مقدمش گردیده پرضیا خانه ی علی و فاطمه با صفا شده از لطف حق تعالی مبارک مبارک مبارک مبارک مبارک2 مدینه گرفته جلوه ی دیگری فاطمه به دامن گرفته پسری به دریای محبت آمده گوهری شده شادان رسول خدا مبارک مبارک مبارک مبارک مبارک2 تهنیت آمده کریم الله گل باغ خلقت همدم ثارالله اولین نو گل علی ولی الله میلاد حسن مجتبی مبارک مبارک مبارک مبارک مبارک2 بود خالی جای امام و شهدا به میلادحسن امام کریمان مبارک مبارک برهمه عاشقان بر رهبر فرزانه ی ما مبارک سرود دوم سبک: گل بریزد نقل بپاشید نقل بپا شیدآسمان وگل بریزیددر چمن شد هویدا گل رخ روی دل آرای حسن نیمه ماه صیام و ماه زهرا اومده نور چشمان علی و شاه بطها اومده تهنیت بر مهدیست موسم هم عهدیست جشن و شادی شد بپا و غم بپایان اومده چون حسن فرزند زهرا نور یزدان اومده پرده برداری شد از یوسف دوباره در جهان یوسف زهرا کجا و یوسف کنعانیان تهنیت بر مهدیست موسم هم عهدیست آسمان در هلهله و در زمین شور و شعف چون قدم زد مجتبی در خانه شاه نجف نغمه خوان قمری و بلبل در نوا گردیده است گلشن دین از قدومش با صفا گردیده است تهنیت بر مهدیست موسم هم عهدیست آن کریم آل طاها مقدمش مبارک است معنی آیات حق در سوره تبارک است اولین فرزند زهرا و امیرالمومنین نوه و داده ی ختم النبی المرسلین تهنیت بر مهدیست موسم هم عهدیست مجتبی در مجتبائی ای امام ممتحن توکریم ابن کریمی در دو عالم یا حسن بر گدایان سر کویت نظر کن از کرم من فدای قبر تو گردم امام بی حرم تهنیت بر مهدیست موسم هم عهدیست ما همه یاد شهیدان و امام امتیم حافظ دین خدا و حامی ولایتیم لعن و نفرین تمام خلق و بر آل سعود داعشی وهابی و تکفیری و آل یهود تهنیت بر مهدیست موسم هم عهدیست .....غلامرضامحمودنژاد(ناطق)صلوات.....

اشعار میلاد امام حسن مجتبی

💠 اشعار میلاد 💠 امام حسن مجتبی علیه السلام افتخارم همه این است گدای #حسنم شکرُلِلَّه که من زیر لوای #حسنم آنچه دارم همه از یاریِ #زهرا و#علی است آبرویی است که دارای ولای #حسنم بانیِ نهضت والای #حسین است #حسن من هم از لطف حسین است که پای حسنم سَرور و سید و سالار #شهیدان بهشت گفت: من پیرو بی چون و چرای #حسنم نام زیبای #حسن ذکر #رسول الله است حرف جانم #حسن افتاد فدای #حسنم گفت #پیغمبر اکرم به خداوند قسم همة عالم عقباست برای #حسنم بی سپاه است ولی لشگر او هست #حسین پدرش گفت که #عباس فدای #حسنم می توان از دو لب #حیدر کرار شنید انبیایند مسلمان عطای #حسنم عهد او گرچه شکستند ، خدا فرموده: من خودم ضامن هر عهد و وفای #حسنم مادرش #فاطمه فرمود غریب است #حسن پس بگریید و بگیرید عزای #حسنم به غریبیِ#حسن هرکه بگرید ، به یقین به شفاعت برسد روز جزای #حسنم این همه خیمه و تکیه که #حسینم دارد یک #حسینیه بسازید برای #حسنم

امام حسن مجتبی(ع)-ولادت نیمۀ ماه خدا دل به دلِ ما گره خورد لب ما با لبۀ جام طهورا گره خورد چه بجا بود از اول که پس از نامِ حسن این کرم با لقب حضرت مولا گره خورد خورد پیوند میان دل ما با کرمش یک گره  ده گره کم بود که صدها گره خورد از زمانی که شدم عاشقشان حس کردم که دگر زندگی قطره به دریا گره خورد از سرِ شُکر ، دو رکعت به خدا جا دارد که به عشق علوی طالعِ ماها گره خورد آسمان محو زمین شد چو نگاهِ حسنش به نگاه علی و حضرت زهرا گره خورد پسر حضرت زهراست که آقای من است بنگریدش که ز هر بُعد ، حسن در حسن است آمد و کرد دعا بال و پرم شکل گرفت با همین آمدنش بود کرم شکل گرفت تپش قلب گرفتم به تمنای رخش اشک شوق است که در چشم ترم شکل گرفت چند بیتی ز جمالش به لبم نازل شد اینچنین بود که ذوق و هنرم شکل گرفت هر زمانی که به لب نام حسن آوردم صد بهشت است که در دور و برم شکل گرفت پسر ارشد زهرا که به دنیا آمد بر لب فاطمه لفظ پسرم شکل گرفت حرمش گر چه که خاکیست صفایی دارد هست از حرمت او هرچه حرم شکل گرفت ما دلی عاشق و شیدای بقیعش داریم قصد آبادی و احیای بقیعش داریم قد و بالای تو تأثیر ز طوبی دارد آسمان گر به تو تعظیم کند جا دارد بیخودی نیست که مشهور به صاحب کرمی طول و عرضِ کرمت وسعت دریا دارد ماه دارد به بغل ، ماه در این ماهِ خدا یا در آغوش تو را حضرت زهرا دارد وجنات و سکناتت همه از روز نخست اثری از علیِ عالیِ اعلا دارد پسر فاطمه ضرب المثلِ حجب و حیاست سر به زیر است ولی پرچمِ بالا دارد باب حاجاتِ ابالفضل ، حسن بوده و هست بس که در دادنِ حاجت یدِ طولا دارد نه که ماه رمضان دل به رخِ ماهش بست که خدا دل به نگاهِ رخِ دلخواهش بست یوسف اهل کسا ماه شب تار علیست تا قیامت همه جا گرمیِ بازار علیست مثل پروانه علی دورِ حسن می گردید به گمانم که حسن نقطۀ پرگار علیست همه در قائلۀ جنگ جمل فهمیدند برق شمشیر حسن قدرت پیکار علیست هم علی تا به ابد حیدر کرارِ خداست هم حسن تا به ابد حیدر کرارِ علیست مثل عباس که گردیده علمدار حسین این حسن بود که در جنگ علمدار علیست بوسه از لعلِ لبش وقت غروبِ رمضان سرِ سفره ، رطبِ لحظۀ افطار علیست باید از خوبیِ او رفت و ز حیدر پرسید رفت و آوازه اش از مالکِ اشتر پرسید این دو خط شعر به مدح تو که تصنیف نشد شأنِ یک مویِ تو سوگند که تألیف نشد واژه در شأن تو در دست ندارم هرگز ورنه این یک دو سه خط از تو ، که تعریف نشد همگان در صفِ اوصاف تو الکن بودند این دوجمله ز جمال تو که توصیف نشد ! به خداوند قسم اوج لطافت هستی که فضا بی تو و بی نامِ تو تلطیف نشد دشمنت خواست که تحریف کند اما نه ... هر چه کردند کراماتِ تو تحریف نشد جای دارد که به آقاییِ تو سجده کنیم گرچه این حرفِ دلم بوده و تکلیف نشد با وضو نام تو بردن زِ اصول ادب است نام زیبای تو بردن به خدا مستحب است غزل و قطعه مکرر به تو کردند سلام قلم و جوهر و دفتر به تو کردند سلام تا خدا کرده سلامت به خدا نیست عجیب عرشیان مثل خدا گر به تو کردند سلام مطمئنم گل زهرا که به قصد قربت یک به یک هر چه پیمبر به تو کردند سلام بی نظیری به خدا چیست از این بالاتر زهرهء اطهر و حیدر به تو کردند سلام علمایی چو صدوق و قُمی و شیخِ مفید وسطِ خطبه و منبر به تو کردند سلام تو ولی نعمت عباس و حسینی ، حسنی بارها این دو برادر به تو کردند سلام جلوهء عرش خدا چهرهء تابندهء توست نام تو حق والانصاف برازندهء توست  ...........مهدی مقیمی.............

امام حسن مجتبی(ع)-ولادت خورشید نجابت و صفا را عشق است سلطان کرامت و سخا را عشق است در بین تمام خوبرویان جهان رخسار امام مجتبی را عشق است در نیمه ماه ماه کامل حسن است در سیر و سلوک راه کامل حسن است یک گوشه ای از فضائلش این بس که... در جنگ جمل سپاه کامل حسن است .........مجتبی شکریان...........

امام حسن مجتبی(ع)-ولادت امشب که ز شادی شده سرشار علی در آینه دیده روی دادار علی چیده ست گلِ بوسه ز لب های حسن یعنی به رُطب نموده افطار علی ........سید محمد رستگار..........

امام حسن مجتبی(ع)-ولادت برخیز که ماه انجمن پیدا شد سیمای امام مُمتَحَن پیدا شد در ماه خدا تجلی حُسن خُدا در صورت و سیرت حَسَن پیدا شد .........قاسم رسا...........

امام حسن مجتبی(ع)-ولادت امروز که میلاد سعید حسن است دلشاد بتول و احمد و بوالحسن است گر دست به دست می برندش چه عجب کاول گلِ نوشکفته ی این چمن است .........سید رضا موید...........