#آورده_جشن_غدیر درباره جشن غدیر بیش از این‌ها اهل اندیشه و اساتید باید سخن بگویند. اما جشن دیروز همان بستر سازی امر اجتماعی و ساخت امر ملی برای دست یابی به آرزوی و آینده واحد است. امر اجتماعی توسط نهاد عمومی و حاکمیتی بستر سازی شد و مردم صحنه گردان و بازیگر اصلی در میدان بودند. این جشن فارغ از هیاهوی سخیف رسانه‌ای جناح‌ها و گروه های منفعت طلب سیاسی برساخت شد. سلائق مختلف ذیل جشنی مذهبی و ذیل حاکمیت واحد علی رغم نقدها و مشکلات و بعد از دوره مسموم ز.ز.آ جمع شدند و توانستند باهم شادی کنند و امید بیآفرینند. امیدی که شکل گرفت نیازمند گره و پیوند بود. اما چه پیوندی بهتر از مهربانی؟ زخم در ابتدا نیازمند مرهم است و مهربانی موثرترین مرهم بر زخمها و خشونت‌هایی است که جامعه به خود دیده یا دائما برایش روایت شده. بنظر می‌رسد مهمترین کارکردی که جشن غدیر برای جامعه ما داشت تولید مهربانی و رواج آن است. مردم بسیار مهربان‌تر شده بودند و در ضمن بخشش، مهربان‌تر و اهل تحمل بیشتری شده بودند. چه آنکه می‌خواست با طلبه‌ها حرفی بزند مهربان شده بود و چه رواداری و تحمل برای تربیت در قشر مذهبی رنگ و روی مهربانی به خود گرفته بود. خلاصه آنکه ماده موثره جشن غدیر که امروزه نیاز فوری و حیاتی جامعه ماست همان مرهم زخم، همان امید و همان مسیر تولد آرزو و آینده واحد ماست. همان مهربانی و محبت مردم بنده مهربانی و محبت‌اند.