🟨 #کتاب #عبد_صالح 🟨 #پارت ۱۹ و نیز نفیسه و زینب صغرا و رقیّه صغرا و امّ هانی و امّ کرام و جمانة – مکنّای به امّ جعفر، و امّ سلمه و میمونه و خدیجه و فاطمه، که از مادران گوناگونی به دنیا آمده اند. سپس گوید: برخی از علمای شیعه گویند: حضرت فاطمه زهرا (علیهاالسلام) فرزندی داشته که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) او را قبل از تولد محسن نامیده است، و او در شکم مادر [ در اثر فشار در، توسط عمربن خطّاب] از دنیا رفته و سقط شده است، و با این فرزند، امیرالمؤمنین (علیه السلام) بیست و هشت فرزند داشته است و الله اعلم. [۱] مؤلّف گوید: مرحوم شیخ مفید (رضوان الله علیه) به طور قطع حضرت محسن (علیه السلام) را از فرزندان امیرالمؤمنین (علیه السلام) ندانسته است، و لکن به نظر می‌رسد که روایات درباره ی سقط او در ماجرای احراق باب خانه ی فاطمه (علیهاالسلام) متواتر و قطعی است، و از مثل مرحوم شیخ مفید بعید است که روایات مربوط به سقط حضرت محسن را ندیده باشد و یا اعتبار آن‌ها را نپذیرفته باشد!! والله العالم. امّ البنین مادر حضرت عباس (علیه السلام) مسعودی در کتاب «التبنّی و الاشراف» گوید: مادر عباس بن علی (علیهماالسلام) [فاطمه کلابیه معروف به] اُمّ البنین دختر حزام بن خالد بن ربیعه بوده است. [۲] و در کتاب « مناقب ابن شهر آشوب» از کتاب «قوت القلوب» نقل شده که امیرالمؤمنین (علیه السلام) در حیات فاطمه (علیهماالسلام) با هیچ زنی ازدواج نکرد، و بعد از وفات و شهادت فاطمه (علیهاالسلام) و گذشتن نه روز، با زن‌هایی ازدواج نموده، و آنان ده نفر بوده اند [که به تدریج آن حضرت با آنان ازدواج نموده است] ونام‌های آنان به شرح ذیل است: ۱ اُمامه فرزند زینب دختر رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلّم)، ۲ اسماء بنت عمیس، ۳ لیلا ی تمیمیّة ۴ اُمّ البنین کلابیّه، و این چهار زن بعد از شهادت آن حضرت با کسی ازدواج نکردند. ---------- [۱]: ارشاد مفید، ج۱/۳۵۳. [۲]: التنبیه و الاشراف، ص۲۵۸. #مطالعه_کنیم 🟡 کانال #سرباز_ولایت در ایتا ˙·٠•●♥ ♥●•٠· @sarbaz_velayat_255 @sarbaz_velayat_255 ˙·٠•●♥ ♥●•٠·

🟨 #کتاب #عبد_صالح 🟨 #پارت ۲۰ و از آن حضرت روایت شده که همسران پیامبر و وصیّ او نباید بعد از آنان با کسی ازدواج نمایند. [۳] مرحوم علّامه سیدمحسن امین در کتاب «لواعج الإشجان» گوید: هنگامی که حضرت عباس در روز عاشورا دید که از خاندان نبوّت فراوان کشته شدند، به برادران پدر و مادری خود، عبدالله و جعفر و عثمان که همگی از امّ البنین بودند، فرمود: « شما زودتر به میدان بروید تا من ببینم حق خدا و رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) را رعایت کرده اید، از سویی شما فرزندی ندارید». از این رو نخست عبدالله که بیست و پنج سال داشت به میدان رفت و سپس بقیّه به میدان رفتند تا همگی شهید شدندن، [ و آنان مانند برادرشان، جوانان شجاعی بودند]. [۱] و در کتاب عمدة الطالب روایت شده که امیرالمؤمنین (علیه السلام) [بعدازشهادت حضرت زهرا (علیهاالسلام) به برادر خود عقیل – که از انساب عرب آگاهی داشت – فرمود: «بنگر زنی از فرزندان شجاع عرب را برای من پیدا کن، تا با او ازدواج نمایم، و برای من فرزند شجاعی به دنیا بیاورد» و عقیل به آن حضرت گفت: با فاطمه ی کلابیّه ازدواج کن که فرزند شجاع ترین عرب می‌باشد. [۲] مرحوم علاّمه ی مجلسی در کتاب شریف بحارالأنوار از امالی صدوق نقل نموده که روزی حضرت زین العابدین (علیه السلام) به عبیدالله بن عباس نظر نمود و اشک او جاری شد، و فرمود: هیچ روزی برای رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) از روز جنگ احد سخت تر نبود که در آن جنگ عموی او حضرت حمزة بن عبدالمطلب اسدالله و اسد رسوله به شهادت رسید، و پس از آن، روز جنگ موته بود، که در آن نیز عموی رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلّم) جعفربن ابی طالب شهید شد. ---------- [۳]: ح بحارالأنوار، ج۴۲/۹۲ مناقب آل ابی طالب، ج۳/۹۰. [۱]: لوعج الأشجان، ص۱۷۸. [۲]: عمدةالطالب، ص۳۵۷. #مطالعه_کنیم 🟡 کانال #سرباز_ولایت در ایتا ˙·٠•●♥ ♥●•٠· @sarbaz_velayat_255 @sarbaz_velayat_255 ˙·٠•●♥ ♥●•٠·

🟨 #کتاب #عبد_صالح 🟨 #پارت ۲۱ سپس فرمود: و هیچ روزی سخت تر از روز عاشورا ی امام حسین (علیه السلام) در کربلا نبود که سی هزار نفر برای کشتن آن حضرت جمع شده بودند، و خود را از این امّت می‌دانستند و همگی با کشتن فرزند پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) به خداوند تقرّب می‌جستند و هر چه آن حضرت آنان را نصیحت می‌نمود و بیاد خدا می‌آورد، نمی پذیرفتند، تا این که او را مظلومانه از روی دشمنی به شهادت رساندند. سپس فرمود: «رحم الله العبّاس» خدا رحمت کند عمویم عباس را که جان خود را فدای برادر خویش نمود و دست‌های او قطع شد، و خداوند به جای آن‌ها در بهشت دو بال به او عطا می‌کند، تا با ملائکه پرواز نماید، همان گونه که به جعفربن ابی طالب (علیه السلام) دو بال عطا نمود. سپس فرمود: عمویم عبّاس نزد خداوند تبارک و تعالی منزلتی دارد که همه ی شهدا در قیامت غبطه ی او را می‌خورند. [۳] ودر کتاب «الأنوارالعلویّه» شیخ جعفر نقدی از امام باقر (علیه السلام) نقل شده که فرمود: زیدبن رُقاد و حکیم بن طفیل طائی، عباس بن علی (علیهماالسلام) را کشتند، و همواره امّ البنین که چهار فرزند او در کربلا کشته شده بودند به بقیع می‌آمد، و آن چنان گریان می‌شد که مردم گرد او جمع می‌شدند، و مروان حکم نیز که دشمن خاندان نبوّت بود می‌آمد و به خاطر امّ البنین گریه می‌کرد. ---------- [۳]: بحارالأنوار، ج۲۲/۲۷۴، امالی صدوق، ص۲۷۷، خصال، ج۱/۳۷. #مطالعه_کنیم 🟡 کانال #سرباز_ولایت در ایتا ˙·٠•●♥ ♥●•٠· @sarbaz_velayat_255 @sarbaz_velayat_255 ˙·٠•●♥ ♥●•٠·

🟨 #کتاب #عبد_صالح 🟨 #پارت ۲۲ سپس مرحوم شیخ جعفر نقدی گوید: تردیدی نیست که حضرت عباس کشته نشد تا شجاعت عجیبی از خود نشان داد و شجاعان بزرگ را به خاک و خون نشاند، و بارها برای اهل بیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) سقّایی نمود. [۴] تذکّرینی بلیوث العرین کانت بنون لی أدعی بهم والیوم أصبحت ولا من بنین أربعة مثل نُسور الربی قد واصلوا الموت بقطع الوتین تنازع الخرصانُ أشلاءهم فکّلهم أمسی صریعا طعین یا لیت شعری أکما أخبروا بأنّ عباساً قطیع الوتین سپس گوید: جماعتی از قسم بن اصبغ بن نباته نقل کرده اند که گوید: من مردی از قبیله ی بنی ابان بن دارم را دیدم که صورت او سیاه شده بود، در حالی که قبلاً او را دیده بودم که بسیار زیبا و سفیدچهره بود، پس از او سؤال کردم و گفتم: برای چه صورت تو سیاه شده است؟ و او به من گفت: من در کربلا مرد زیبا و شجاعی را که آثار سجده در صورت او نمایان بود کشتم، و از آن زمان تاکنون هر شب در خواب نزد من می‌آید، و گریبان مرا می‌گیرد، و مرا به جهنم می‌افکند و من صیحه و فریادی می‌زنم و هر کس در اطراف من هست می‌شنود. ---------- [۴]: ابصار العین للشیخ محمد السماوی، ص۵۷ – الأنوار العلویه، ص۴۴۲. #مطالعه_کنیم 🟡 کانال #سرباز_ولایت در ایتا ˙·٠•●♥ ♥●•٠· @sarbaz_velayat_255 @sarbaz_velayat_255 ˙·٠•●♥ ♥●•٠·

🟨 #کتاب #عبد_صالح 🟨 #پارت ۲۳ قسم بن اصبغ بن نباته گوید: این خبر بین مردم پخش شد، و مردی از همسایگان او گفت: « ما همواره در شب‌ها فریادهای او را می‌شنویم، و او نمی گذارد ما به خواب برویم. » پس من از همسر او نیز سؤال کردم و او گفت: آنچه او درباره ی خود خبر می‌دهد حقیقت دارد و راست می‌گوید:. سپس گفت: مقصود او از آن مقتول عبّاس بن علیّ (علیهماالسلام) است. همان گونه که گذشت شخصیّت حضرت ابا الفضل علیه السلام از زیارتنامه ی او که امام صادق علیه السلام انشاء نموده آشکار می‌گرد د و اصل آن زیارتنامه در کامل الزیارات چنین است: زیارتنا مه ی حضرت اباالفضل (علیه السلام) مرحوم ابن قولویه در کتاب کامل الزیارات ص۴۴۰ زیارتی را با سند خود از امام صادق (علیه السلام) برای حضرت اباالفضل (علیه السلام) نقل نموده و ما ضمن استفاده از متن آن از فرازهایی از این زیارت به مقام والای قمر بنی هاشم حضرت عباس بن علی (علیهما السلام) پی می‌بریم، چرا که فضائل آن حضرت بیشتر در این زیارت بیان شده است و متن زیارت و وداع آن حضرت چنین است: حَدَّثَنِی أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَیْنِ الْعَسْکَرِیُّ بِالْعَسْکَرِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَبِیهِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ (ع): #مطالعه_کنیم 🟡 کانال #سرباز_ولایت در ایتا ˙·٠•●♥ ♥●•٠· @sarbaz_velayat_255 @sarbaz_velayat_255 ˙·٠•●♥ ♥●•٠·

🟨 #کتاب #عبد_صالح 🟨 #پارت ۲۴ إِذَا أَرَدْتَ زِیَارَةَ قَبْرِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَلِیٍّ (ع) وَ هُوَ عَلَی شَطِّ الْفُرَاتِ بِحِذَاءِ الْحَائِرِ [الْحَیْرِ] فَقِفْ عَلَی بَابِ السَّقِیفَةِ وَ قُلْ: «سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِکَتِهِ الْمُقَرَّبِینَ وَ أَنْبِیَائِهِ الْمُرْسَلِینَ وَ عِبَادِهِ الصَّالِحِینَ وَ جَمِیعِ الشُّهَدَاءِ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الزَّاکِیَاتِ الطَّیِّبَاتِ فِیمَا تَغْتَدِی وَ تَرُوحُعَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ أَشْهَدُ لَکَ بِالتَّسْلِیمِ وَ التَّصْدِیقِ وَ الْوَفَاءِ وَ النَّصِیحَةِ لِخَلَفِ النَّبِیِّ الْمُرْسَلِ وَ السِّبْطِ الْمُنْتَجَبِ وَ الدَّلِیلِ الْعَالِمِ وَ الْوَصِیِّ الْمُبَلِّغِ وَ الْمَظْلُومِ الْمُهْتَضَمِفَجَزَاکَ اللَّهُ عَنْ رَسُولِهِ وَ عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ عَنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ ص أَفْضَلَ الْجَزَاءِ بِمَا صَبَرْتَ وَ احْتَسَبْتَ وَ أَعَنْتَ (فَنِعْمَ عُقْبَی الدَّارِ) لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ جَهِلَ حَقَّکَ وَ اسْتَخَفَّ بِحُرْمَتِکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ حَالَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ مَاءِ الْفُرَاتِ أَشْهَدُ أَنَّکَ قُتِلْتَ مَظْلُوماً وَ أَنَّ اللَّهَ مُنْجِزٌ لَکُمْ مَا وَعَدَکُمْ جِئْتُکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَافِداً إِلَیْکُمْ وَ قَلْبِی مُسَلِّمٌ لَکُمْ وَ أَنَا لَکُمْ تَابِعٌ وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ (حَتَّی یَحْکُمَ اللَّهُ وَ هُوَ خَیْرُ الْحاکِمِینَ) فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لَا مَعَ عَدُوِّکُمْ إِنِّی بِکُمْ وَ بِإِیَابِکُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ بِمَنْ خَالَفَکُمْ وَ قَتَلَکُمْ مِنَ الْکَافِرِینَ قَتَلَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْکُمْ بِالْأَیْدِی وَ الْأَلْسُنِ» ثُمَّ ادْخُلْ وَ انْکَبَّ عَلَی الْقَبْرِ وَ قُلِ: «السَّلَامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطِیعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ (ع) السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ وَ رِضْوَانُهُ وَ عَلَی رُوحِکَ وَ بَدَنِکِ أَشْهَدُ وَ أُشْهِدُ اللَّهَ أَنَّکَ مَضَیْتَ عَلَی مَا مَضَی عَلَیْهِ الْبَدْرِیُّونَ الْمُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ الْمُنَاصِحُونَ لَهُ فِی جِهَادِ أَعْدَائِهِ الْمُبَالِغُونَ فِی نُصْرَةِ أَوْلِیَائِهِ الذَّابُّونَ عَنْ أَحِبَّائِهِ فَجَزَاکَ اللَّهُ أَفْضَلَ الْجَزَاءِ وَ أَکْثَرَ الْجَزَاءِ وَ أَوْفَرَ الْجَزَاءِ وَ أَوْفَی جَزَاءِ أَحَدٍ مِمَّنْ وَفَی بِبَیْعَتِهِ وَ اسْتَجَابَ لَهُ دَعْوَتَهُ وَ أَطَاعَ وُلَاةَ أَمْرِهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ بَالَغْتَ فِی النَّصِیحَةِ وَ أَعْطَیْتَ غَایَةَ الْمَجْهُودِ فَبَعَثَکَ اللَّهُ فِی الشُّهَدَاءِ وَ جَعَلَ رُوحَکَ مَعَ أَرْوَاحِ الشُّهَدَاءِ وَ أَعْطَاکَ مِنْ جِنَانِهِ أَفْسَحَهَا مَنْزِلًا وَ أَفْضَلَهَا غُرَفاً وَ رَفَعَ ذِکْرَکَ فِی عِلِّیِّینَ وَ حَشَرَکَ مَعَ (النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِینَ وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفِیقاً) أَشْهَدُ أَنَّکَ لَمْ تَهِنْ وَ لَمْ تَنْکُلْ وَ أَنَّکَ مَضَیْتَ عَلَی بَصِیرَةٍ مِنْ أَمْرِکَ مُقْتَدِیاً بِالصَّالِحِینَ وَ مُتَّبِعاً لِلنَّبِیِّینَ فَجَمَعَ اللَّهُ بَیْنَنَا وَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ رَسُولِهِ وَ أَوْلِیَائِهِ فِی مَنَازِلِ الْمُخْبِتِینَ فَإِنَّهُ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ». ودروداع او گوید: حَدَّثَنِی أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَیْنِ الْعَسْکَرِیُّ بِالْعَسْکَرِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَبِیهِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: ذَا وَدَّعْتَ الْعَبَّاسَ فَأْتِهِ وَ قُلْ: #مطالعه_کنیم 🟡 کانال #سرباز_ولایت در ایتا ˙·٠•●♥ ♥●•٠· @sarbaz_velayat_255 @sarbaz_velayat_255 ˙·٠•●♥ ♥●•٠·

🟨 #کتاب #عبد_صالح 🟨 #پارت ۲۵ «أَسْتَوْدِعُکَ اللَّهَ وَ أَسْتَرْعِیکَ وَ أَقْرَأُ عَلَیْکَ السَّلَامَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ بِکِتَابِهِ وَ بِمَا جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ اللَّهُمَّ اکْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِینَ اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِیَارَةِ قَبْرِ ابْنِ أَخِی نَبِیِّکَ وَ ارْزُقْنِی زِیَارَتَهُ أَبَداً مَا أَبْقَیْتَنِی وَ احْشُرْنِی مَعَهُ وَ مَعَ آبَائِهِ فِی الْجِنَانِ اللَّهُمَّ وَ عَرِّفْ بَیْنِی وَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ رَسُولِکَ وَ أَوْلِیَائِکَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَوَفَّنِی عَلَی الْإِیمَانِ بِکَ وَ التَّصْدِیقِ بِرَسُولِکَ وَ الْوَلَایَةِ لِعَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ عَدُوِّهِمْ فَإِنِّی قَدْ رَضِیتُ بِذَلِکَ یَا رَبِّ. » العبد الصالح راغب در کتاب مفردات گوید: عبودیّت، اظهار تذلّل بنده است، و عبادت ابلغ از آن است، چرا که عبادت نهایت تذلّل است، و کسی مستحق عبادت است که از خود افضال و انعام داشته باشد، و او جز خداوند متعال نیست. [۱] و اما عبادت در شرع مقدس اسلام، اخلاص در سجود و دعا و تسبیح و تکبیر و ثنا و تمجید است و نیاز به امر ندارد، چرا که عقل بالاستقلال آن را نیکو و سبب تقرّب به خداوند می‌داند، و غیر این‌ها از عبادات دیگر مانند نماز و روزه و حج و... نیاز به امر دارد، و بدون امر و قصد اطاعت، عبادت نامیده نمی شود، بلکه نمی توان آن‌ها را به مولا نسبت داد. [۲] صاحب تفسیر کنزالفوائد گوید: عبودیّت به معنایی که گفته شد، عزّت و رفعت است، و هرگز ذلّت و خفّت نیست، چرا که عابد حقیقی خوب می‌داند که در مقابل عظمت خالق و رازق و مدبّر خود، چیزی به حساب نمی آید، و هر چه در مقابل خدای خود تواضع و اظهار ذلّت نماید، سبب عزّت و عظمت او خواهند شد، از این رو اولیای خداوند افتخار داشتند که عبد و بنده ی خداوند باشند، چنان که از امیرالمؤمنین (علیه السلام) نقل شده که فرمود: «کفی بی عزّاً أن أکون لک عبداً و کفی بی فخراً أن تکون لی ربّاً» [۳] یعنی همین برای عزّت و فخر من بس که من بنده تو، وتو پروردگار منی. ---------- [۱]: مفردات راغب، ص۲۰۳. [۲]: تفسیر مناهج البیان، ج۲۰/۶۲۱. [۳]: کنزالفوائد، ج۱/۳۸۶. #مطالعه_کنیم 🟡 کانال #سرباز_ولایت در ایتا ˙·٠•●♥ ♥●•٠· @sarbaz_velayat_255 @sarbaz_velayat_255 ˙·٠•●♥ ♥●•٠·

🟨 #کتاب #عبد_صالح 🟨 #پارت ۲۶ از سویی عبودیّت بندگان، سبب قوّت و عزّت و هیبت آنان در قلوب دشمنان خواهد شد، چرا که آنان متصّل به منبع عزّت و عظمت و قدرت شده اند، از این رو خداوند می‌فرماید: «وَ لِله العزّة و لِرَسُولِهِ وَ لِلمُؤمِنِین» [۱] امیرالمؤمنین (علیه السلام) نیز می‌فرماید: «... فأولیاؤه بعزّه یعتزّون» [۲] و به همین علت خداوند، پیامبران و صدّیقین و صالحین را با تعبیر «عبدی» و «عبدنا» و «عبادالله» و «عباد الرحمان» یاد نموده و آن‌ها با خطاب خداوند به آنان، احساس لذّت و قرب و عنایت و عزّت می‌نمودند، چرا که می‌دانستند، فقیر إلی الله و محتاج و مضطرّ به او می‌باشند. و یقول المؤلف: مستعیناً به: « و لا حول و لا قوّة إلّا بالله العلیّ العظیم اللّهمّ ما بنا من نعمة فمنک «لا إله إلّا أنت سبحانک إنّی کنت من الظالمین فاستجبنا له و نجیّناه من الغمّ و کذلک ننج المؤمنین»، فأنا عبدک الذلیل الحقیر المسکین المستکین الذی لا یملک لنفسه نفعاً و لا ضرّاً و لا موتاً و لا حیاةً و لا نشوراً. و عجیب این است که نصارا کلمه «عبدالله» را برای حضرت عیسی (علیه السلام) خفّت می‌دانستند و می‌گفتند: او خدا و یا فرزند خدا می‌باشد، و روایت شده که گروهی از نصارای نجران نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) آمدند و گفتند: برای چه شما عیسای ما را عزیز ندانسته ای؟ رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: مگر من چه گفته ام؟ آنان گفتند: شما می‌گویی: «إنّه عبدالله و رسوله» یعنی او بنده ی خدا و رسول اوست. پس خداوند در پاسخ آنان فرمود: « لن یستنکف المسیح ان یکون عبدا لله ولا الملائکة المقرّبون ومن یستنکف عن عبادته ویستکبر فسیحشرهم الیه جمیعا» (نساء/ ۱۷۲، مجمع البیان ج۳/ ۱۴۶) ---------- [۱]: سوره منافقین/آیه ۸. [۲]: البلد الأمین، ص۲۵۴. #مطالعه_کنیم 🟡 کانال #سرباز_ولایت در ایتا ˙·٠•●♥ ♥●•٠· @sarbaz_velayat_255 @sarbaz_velayat_255 ˙·٠•●♥ ♥●•٠·

🟨 #کتاب #عبد_صالح 🟨 #پارت ۲۷ یعنی، از این رو رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) برای خود نشانِ عبودیّت را انتخاب نمود، نه نشان ملوکیّت را، که حضرت مسیح وملائکه افتخار بندگی خداوند را داشتند. و در روایت صحیحی آمده که امام باقر (علیه السلام) می‌فرماید: ملکی نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) آمد و گفت: خداوند شما را مخیّر نموده که عبد و رسول و متواضع باشی، و یا پادشاه و رسول باشی؟ و رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) به جبرئیل نگاه کرد، و جبرئیل به او اشاره نمود، که تواضع کن، و آن حضرت در پاسخ آن ملک فرمود: «عبداً متواضعاً رسولاً» و آن ملک باز گفت: « اگر پادشاهی را نیز انتخاب کنی، مقام تو نزد خداوند پایین نمی آید، و کلید خزائن زمین به دست تو خواهد یود» و رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) نپذیرفت و فرمود: می‌خواهم روزی گرسنه باشم و از خداوند روزی طلب کنم و روزی سیر باشم و شاکر او باشم. [۳] عبودیّت مقام پیامبران و صالحین است خداوند از پیش و در سابق علم خود افراد نیک و متواضع و مطیع وبهترین را برای نبوّت و امامت انتخاب نمود و خود، آنان را ادب کرد و به مدارج عالی کمال و فضائل رسانید و فرمود: «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفی آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهِیمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَی الْعالَمِینَ ذُرِّیَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیم» [۱] یعنی، خداوند، آدم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را بر جهانیان برتری داد و فرزندان و (دودمان) آنان (از نظر پاکی و تقوا و فضیلت، ) بعضی از بعض دیگر گرفته شده بودند و خداوند، شنوا و داناست (و از کوشش‌های آنها در مسیر رسالت خود، آگاه می‌باشد). و نخستین درجات این اصطفا مقام «عبودیّت» است، و خداوند بندگانی را برمی گزیند، که به مقام عبودیّت و بندگی رسیده باشند، و سپس آنان را تأدیب می‌نماید، و با مکارم اخلاق بالا می‌برد و به مدارج کمال و اخلاص و معرفت و علم و تقوا می‌رساند، و مورد عنایت خداوند قرار می‌گیرند و توفیقاتی نصیب آنان می‌شود که در روایات به آن‌ها اشاره شده است. ---------- [۳]: کافی، ج۲/۱۲۲ح۵. [۱]: آل عمران/۳۴ ۳۳. #مطالعه_کنیم 🟡 کانال #سرباز_ولایت در ایتا ˙·٠•●♥ ♥●•٠· @sarbaz_velayat_255 @sarbaz_velayat_255 ˙·٠•●♥ ♥●•٠·

🟨 #کتاب #عبد_صالح 🟨 #پارت ۲۸ امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: «إنّ الله اتّخذ محمّداً عبداً قبل أن یتّخذه رسولاً، و أنّ علیّاً کان عبدالله، ناصَحَ الله فنصحه و أحبّ الله فأحبّه و حبّنا بیّن فی کتاب الله.... [۲] یعنی خداوند حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم) را عبد خود برگزید قبل از آن که او را رسول خود قرار بدهد، و علی (علیه السلام) همواره بنده و ناصح خدا بود تا خداوند ناصح او شد و خدا را دوست داشت، تا خداوند دوست دار او شد... و در قرآن خداوند پیامبران خود را با وصف عبودیّت تکریم و تعظیم نموده و می‌فرماید: «سُبْحانَ الَّذِی أَسْری بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی الَّذِی بارَکْنا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیاتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ» [۳] یعنی، پاک و منزّه است خدایی که بنده اش را در یک شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصی که گرداگردش را پربرکت ساخته بود برد، تا برخی از آیات خود را به او نشان دهد چرا که او شنوا و بیناست. و می‌فرماید: «تَبارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلی عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعالَمِینَ نَذِیراً» [۴] یعنی، زوال ناپذیر و پر برکت است خدایی که قرآن را بر بنده اش نازل کرد تا بیم دهنده جهانیان باشد. و می‌فرماید: « وَ إِنْ کُنْتُمْ فِی رَیْبٍ مِمَّا نَزَّلْنا عَلی عَبْدِنا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَ ادْعُوا شُهَداءَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِین» [۵] یعنی، و اگر در باره آنچه بر بنده خود [پیامبر] نازل کرده ایم شک و تردید دارید، (دست کم) یک سوره همانند آن را بیاورید و گواهان خود را غیر خدا برای این کار، فرا خوانید اگر راست می‌گویید! و می‌فرماید: «وَ اذْکُرْ عَبْدَنا أَیُّوبَ» [۶] یعنی، و به خاطر بیاور بنده ما ایّوب را، و می‌فرماید: « ذِکْرُ رَحْمَتِ رَبِّکَ عَبْدَهُ زَکَرِیَّا» [۱] یعنی، (این) یادی است از رحمت پروردگار تو نسبت به بنده اش زکریا... و می‌فرماید: «قالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتانِیَ الْکِتابَ وَ جَعَلَنِی نَبِیًّا» [۲] یعنی، عیسی (در طفولیت زبان به سخن گشود و) گفت: «من بنده ی خدایم او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است! ---------- [۲]: مستدرک الوسائل، ج۷/۲۹۸. [۳]: اسراء/۱. [۴]: فرقان/۱. [۵]: بقره/۲۳. [۶]: ص/۴۱. [۱]: مریم/۲ [۲]: مریم/۳۰. #مطالعه_کنیم 🟡 کانال #سرباز_ولایت در ایتا ˙·٠•●♥ ♥●•٠· @sarbaz_velayat_255 @sarbaz_velayat_255 ˙·٠•●♥ ♥●•٠·

🟨 #کتاب #عبد_صالح 🟨 #پارت ۲۹ از آیات فوق و آیات دیگر ظاهر می‌شود که خداوند از ابتدای خلقت آنان را برای مقام نبوّت و رسالت برگزیده است، گرچه در اختیار و انتخاب خود مجبور نبوده، و با اختیار خود به بندگی و نیکی‌ها روی آورده اند و خداوند می‌دانسته که آنان اهل صلاح و اصلاح و انتخاب نیک خواهند شد، و لذا در دعای ندبه می‌خوانیم که خداوند آنان را انتخاب نمود، بعد از آن که بر آنان شرط نمود، در دنیا زاهد باشند و به زر و زیور دنیا روی نیاورند، واو میدانست که آنان به شرائط بندگی عمل خواهند نمود. و متن دعا چنین است: «بعد ان شرطت علیهم الزهد فی درجات هذه الدنیا الدنیّة و زخرفها و زبرجها فشر طوا لک ذلک و علمت منهم الوفاء به فقبلتهم و قرّبتهم و قدّمت لهم الذکر العلّی و الثناء الجلیّ و اهبطت علیهم ملائکتک و اکرمتهم بوحیک و رفدتهم بعلمک... » و ظاهر این است که این شرائط را خداوند در میثاق بر آنان شرط نموده، و آنان پذیرفته اند، و چون رسول خدا نخستین کسی بوده که در میثاق اقرار به ربوبیِّت خداوند نموده، اشرف پیامبران قرار گرفته، گرچه در آخر آنان به نبوّت رسیده است، از این رو مرحوم کلینی در کتاب کافی با سند خود از امام صادق (علیه السلام) نقل نموده که فرمود: «إنّ بعض قریش قال لرسول اللّه صلی الله علیه و آله: بأیّ شیء سبقت الأنبیاء و فضّلت علیهم و أنت بعثت آخرهم و خاتمهم؟ قال (صلّی الله علیه و آله و سلّم): إنّی کنت أوّل من آمن بربّی و أوّل من أجاب حیث أخذ اللّه میثاق النبییّن و أشهدهم علی أنفسهم «ألست بربّکم؟ » فکنت أنا أوّل نبیّ قال: بلی. فسبقتهم إلی الإقرار باللّه عزّوجلّ». و در روایت دیگری آمده که «وأجاب بعده أهل بیته من الأئمّة المعصومین، ثمّ الأنبیاء ثمّ الشیعة». یعنی، سپس اهل بیت او ائمّه ی معصومین (علیهم السلام) اقرار به ربوبیّت خداوند نمودند، و پس از آنان پیامبران و پس از پیامبران شیعیان اقرار نمود ند. #مطالعه_کنیم 🟡 کانال #سرباز_ولایت در ایتا ˙·٠•●♥ ♥●•٠· @sarbaz_velayat_255 @sarbaz_velayat_255 ˙·٠•●♥ ♥●•٠·

🟨 #کتاب #عبد_صالح 🟨 #پارت ۳۰ معنای صالح و صلاح صلاح در لغت، ضدّ فساد است، و در تفسیر «کنزالدقائق» راجع به اهل صلاح آمده: «الذین صَلُحَت حالتهم و استقامت طریقتهم» [۳] ودر معنای خاصّ، مراد از صالحین، ائمّه (علیهم السلام) و شیعیان مخلص آنان هستند، و در معنای عام، «صالحین» کسانی هستند که مرتکب گناه کبیره نمی شوند، و یا اصرار بر آن‌ها و اصرار بر صغائر ندارند. [۱] و از آیات و روایات ظاهر می‌شود که «صالحین» مورد عنایت و لطف الهی هستند چنان که خداوند دربارۀ ابراهیم (علیه السلام) می‌فرماید: «وَ تِلْکَ حُجَّتُنا آتَیْناها إِبْراهِیمَ عَلی قَوْمِهِ نَرْفَعُ دَرَجاتٍ مَنْ نَشاءُ إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلِیم وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ کُلاًّ هَدَیْنا وَ نُوحاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسی وَ هارُونَ وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ وَ زَکَرِیَّا وَ یَحْیی وَ عِیسی وَ إِلْیاسَ کُلٌّ مِنَ الصَّالِحِینَ» [۲] یعنی، این‌ها دلایل ما بود که به ابراهیم در برابر قومش دادیم! وما درجات هر کس را بخواهیم (و شایسته بدانیم، ) بالا می‌بریم پروردگار تو، حکیم و داناست. و اسحاق و یعقوب را به او [ابراهیم] بخشیدیم و هر دو را هدایت کردیم و نوح را (نیز) پیش از آن هدایت نمودیم و از فرزندان او، داوود و سلیمان و ایّوب و یوسف و موسی و هارون را (هدایت کردیم) وما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم! و (همچنین) زکریّا و یحیی و عیسی و الیاس را هدایت کردیم و همه ی آنان از صالحان بودند. ---------- [۳]: تفسیر کنزالدقائق، ج۲/۵۲۰. [۱]: تفسیر کنزالدقائق، ج۵/۵۲۱. [۲]: انعام/ ۸۵ ۸۳. #مطالعه_کنیم 🟡 کانال #سرباز_ولایت در ایتا ˙·٠•●♥ ♥●•٠· @sarbaz_velayat_255 @sarbaz_velayat_255 ˙·٠•●♥ ♥●•٠·