دلی که در دو جهان جز تو هیچ یارش نیست ، گَرَش تو یار نباشی ، جهان به کارش نیست چنان ز لذت دریا پُر است کشتی ما که بیم ورطه و اندیشه‌ی کنارش نیست کسی بسانِ صدف واکند دهان نیاز که نازنین گهری چون تو در کنارش نیست خیال دوست ، گل‌افشانِ اشک من دیده‌ست هزار شکر که این دیده شرمسارش نیست نه من ز حلقه‌ی دیوانگان عشقم و بس کدام سلسله دیدی که بی‌قرارش نیست ؟ سوار من که ازل تا ابد گذرگه اوست سری نمانْد که بر خاک رهگذارش نیست ز تشنه‌کامی خود آب می‌خورد دل من کویر سوخته‌جان منّت بهارش نیست عروسِ طبع من ای سایه ! هرچه دل ببرد ، هنوز دلبری شعر شهریارش نیست ... #هوشنگ ابتهاج @sardarbakery ‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌