#پارت_صد_و_بیست_و_هفتم 🦋 ویژه نامه فتح، سال سوم، شماره۱۱۵،دوشنبه ۴آذر۱۳۷۰شمسی اهل مرخصی نبود، مگر اینکه #عملیات تمام شود و آن هم با موفّقیّت. مرخصی #محمد_حسین در طول مدّتی که بعد از چهار تا شش ماه از عملیّات بر می گشت از یک هفته تجاوز نمی کرد. 👌 بیشترین مرخصی های محمّد حسین در دوران مجروحیّت او بود که ده روز می شد، آن هم با حال مجروحیّت و پانسمان کرده به جبهه بر می گشت. محمّد حسین در اواخر جانشین معاونت #اطلاعات و عملیّات لشکر بود. من هر موقعی که در کنار این عزیز ارزشمند قرار می گرفتم، احساس می کردم که دنیایی آدم فداکار با من است. 😊 مجموعهٔ همهٔ خصائل اخلاقی و انسانی بود. 👌 یک آدم عارف بود. او یک شعر داشت که ورد زبانش بود و آن شعر معنایش نظام دوستی با خدا بود. 🕊 هر زمان که در کنار محمّد حسین قرار می گرفتیم این شعر ورد زبان محمّد حسین بود. و می خواست در این شعر میزان دوستی انسان مؤمن با خدا و میزان وسعت رحمت خدا را بیان کند. شعر را از قول سلطان #بایزید_بسطامی که از عرفای جهان اسلام است با اشک و احساس بیان می کرد: 💠در کنار دجله سلطان بایزید بود روزی فارغ از خیل مرید 💠ناگه آوازی ز عرش کبـــــــــریا خورد بر گوشش که ای شیخ ریا 💠میل آن داری که بنمایم به خلق آنچه پنهان کرده ای در زیر دلق 💠تا خلایق جمله آزارت کننــد سنگ باران بر سر دارت کنند تا اینجا می خواست بگوید که انسان نباید مغرور به اعمال خودش شود و #خدا ستّارالعیوب است و اگر بخواهد از دریچهٔ « فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذرّةٍ خَیْراً یَرَهُ؛ وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرّةٍ شَراً یَرَهُ»، برخورد کند، هیچ کس توان ایستادگی ندارد. تا اینجا خدا می خواد به شیخ بگوید تو که داری با این کبکبه و دبدبه و همهٔ اینها حرکت می کنی، می خواهم آن درونت را آشکار سازم. متن دوم شعر میزان یقین شیخ به خداست.... به دوستی مؤمن به خداست و بعد شیخ در جواب ندای الهی که در شعر آمده، این طور می گوید.......