🌹#من_زنده_ام 🌹 #قسمت_بیست_و_یک آنها به کارگرانی که در طول این سالها در چاه های نفت و کوره ها و پالایشگاه های نفت جان داده اند، اشاره کردند و گفتند ما نونمون رو تو خونمون می زنیم. بعد همکار آقا شروع کرد به شرح حادثه وقتی بشکه ی داغ قیر روی پای آقای آباد برگشت، فقط صدای فریاد سوختم سوختم رو می شنیدیم اما خودش رو نمی دیدیم. متوجه شدیم آتش تمام هیکل درشتش رو گرفته. اون فقط می دوید و از ما و مخازن دیگه دور میشد اگه با اون آتیشی که به تنش افتاده بود و دم به دم. شعله ورتر میشد کنار مخازن می ایستاد تمام بخش آتیش میگرفت و یه نفر هم زنده نمیموند همین طور که می دوید لباساش رو می کند تا جایی که خودش افتاد و ما با یه پتو تونستیم آتیش رو خاموش کنیم و سریع به بیمارستان اعزامش کنیم اما دیگه تمام هیکلش سوخته بود. معنی کار بابا را بعدها فهمیدم و این اولین تصویر من از واژه ی فداکاری بود. یک سالی در بیمارستان O.P.D که یکی از پیشرفته ترین بیمارستانهای کشور بود بستری شد و تحت مداوا قرار گرفت دو ماه اول بیهوش بود. یواش یواش به هوش آمد اما چیزی یادش نبود حتی ما را نمی شناخت. زندگی برای ما مخصوصاً برای مادرم خیلی سخت شده بود. دسترنج قیر و نفت خرج دوازده سر عائله میشد همه ی بچه ها محصل بودند. فقط برادر بزرگم کریم بعد از کلاس نهم به هنرستان فنی حرفه ای (کارآموزان) رفته بود تا بعد از تحصیل استخدام شرکت نفت شود و در بخش فنی کار کند. حادثه ای که برای بابا پیش آمد به یکباره همه ی ما را بزرگ کرد. 🌱🌱🌱🌱🌱 ۱_ زمانی که بیمارستان بزرگ شرکت نفت راه اندازی شد بین بخشهای کارمندی و کارگری تفاوت بود. بخش کارمندی و بخش کارگری از نظر کمیت و کیفیت با هم خیلی تفاوت داشت اما هر دو از نظم و مقررات یکسانی برخوردار بودند بیمارستان از دو قسمت تشکیل شده بود یک قسمت مربوط به بیماران سرپایی بود و قسمت دیگر مربوط به بیمارانی بود که باید بستری می شدند. #بانوان_بهشتی