💦امام سجاد(علیه السلام) درباره #حق_گوش می‌فرماید: وَ أَمّا حَقُّ السَّمعِ  فَتَنزِيهُهُ عَن أَن تَجعَلَهُ طَرِيقًا إِلى قَلبِكَ إِلا لِفُوَّهَةٍ كَرِيمَةٍ تُحدِثُ فِى قَلبِكَ خَیرا أَو تَكسِبُ خُلقا كَريم، فَإِنَّهُ بابُ الكَلامِ إِلَى القَلبِ يُؤَدّى إلیه ضُرُوبُ المَعانِى عَلى ما فِیها مِن خَیرٍ اَو شَرٍّ؛ 👈و اما #حق_گوش این است که مراقب باشی آن را نگشایی، مگر برای شنیدن سخن خوبی که در دلت خیری پدید آورد یا اخلاق والایی بدان کسب کنی؛ زیرا گوش، دروازه سخن به سوی قلب است که معانی گوناگونی را که متضمن خیر یا شر است، به آن می‌رساند. از نظر امام(علیه السلام) سخنانی مفیدند که دو اثر مهم بر قلب داشته باشند، اول آنکه خیری را در قلب ایجاد کنند و دوم آنکه موجب کسب اخلاق نیکو شوند. مطابق فرمایش امام(علیه السلام)، #گوش_و_قوه_شنوایی انسان، یکی از ابزارهای مهم شکل‌گیری شخصیت است. شخصیت هر فردی، برآیند خلق و خوی و اعتقادات اوست. آدمی با گوش سپردن به نوای دلنشین قرآن و روایات صحیحه و سخنان حکمت‌آمیز و مواعظ علمای معزز، می‌تواند به قلب خود منفعتی برساند و روح را در کسب اخلاق فضیلت‌مند کمک کند؛ از همین روست که قرآن می‌فرماید: «وَ إِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ؛ ‌هنگامی که قرآن خوانده شود، گوش فرا دهید و خاموش باشید؛ شاید مشمول رحمت خدا شوید». امام سجاد(علیه السلام) در حدیث دیگری می‌فرماید: «لِكُلِّ شَئ فاكِهَةٌ، وَفاكهةُ السَّمعِ الكلامُ الحَسَن؛ هر چیزی میوه‌ای دارد و میوه گوش، (شنیدن) کلام نیکوست».  امام سجاد(علیه السلام) در ادامۀ سخنان خود دربارۀ حق گوش، گوش را #دروازه ورود سخن به قلب معرفی می‌کند. در فرهنگ قرآن، قلب همان عقل است که قدرت فهم حقایق را دارد. اگر شنیدنی‌های انسان مطالب مفیدی باشد، قلب با آنها زنده، #وگرنه دچار مرض و یا مرگ می‌شود؛ چنان‌که خداوند درباره عده‌ای می‌فرماید: «لَهُمْ قُلُوبٌ لاَ يَفْقَهُونَ بِهَا؛ آنها دل‌ها [ عقل‌ها] یی دارند که با آن (اندیشه نمی‌کنند و) نمی‌فهمند». بنابراین  انسان تنها باید به چیزهایی گوش دهد که در کسب اخلاق و ملکات نیک تأثیر داشته باشند