فلک‌چودیدسرم‌را اسیرچنبرعشق ببست‌گردن‌صبرم‌به‌ریسمان‌فـراق

همه‌جـــــــــانی‌از‌لطافت،همه‌عمروزندگانی به‌که‌نسبتت‌کنم‌من،که‌به‌هیچکس‌نمانی

حُکم آنچه تو‌ گویی مـن لالِ تـــو هستم

به‌من‌که‌‌ازدوجهان‌ فارغم‌به‌دولت‌عشق رهی‌ملامت‌اهل‌جهان‌چه خواهد کرد؟

مستجاب‌الدعوۀ‌مادرسحرهافاطمه‌است جـــــان زهـــــــــــرا آمدم رفع گرفتاری کنی

هیچ اهل خودستایی نیستم، اما بدان مثل من دیگر نمی‌آید کسی مجنون تو

از بـچگی من غلام دربـار رقیه‌ام هر سال روز سوم گرفتار رقیه‌ام

وقتى از جنگ صفّين برگشت و به قبرستان پشت دروازه كوفه رسيد رو به مردگان كرد و فرمود: اى ساكنان خانه هاى وحشت زا، و محلّه هاى خالى و گروهاى تاريك، اى خفتگان در خاك، اى غريبان، اى تنها شدگان، اى وحشت زدگان، شما پيش از ما رفتيد و ما در پى شما روانيم، و به شما خواهيم رسيد. امّا خانه هايتان ديگران در آن سكونت گزيدند و امّا زنانتان با ديگران ازدواج كردند، و امّا اموال شما در ميان ديگران تقسيم شد اين خبرى است كه ما داريم، حال شما چه خبر داريد؟ سپس به اصحاب خود رو كرد و فرمود: بدانيد كه اگر اجازه سخن گفتن داشتند، شما را خبر مى دادند كه بهترين توشه، تقوا است. |حکمت ۱۳۰ نهج‌البلاغه| -علی-

اندر دل‌من‌درون‌و‌بیرون‌همه او است اندر تن‌من‌جان‌و‌رگ‌و‌خون‌همه‌اوست

ازفراقت‌ای‌دوست جان‌به‌لب‌رسیده تا به کی فشانم خونِ دل زِ دیـــده؟

مارا بخر،ضرر بده اصلا،چه‌میشود خوبیم یا بدیم، همینیم در همیم گریــــه بده وگرنه از اینجا نمیرویم ما سائل غمیم، به دنـــبال ماتمیم |السلام علی العطشان| -پناهی جز زهرا نداریم-

زندگی زیباست؛ اما شهادت از آن زیباتر است. سلامت تن زیباست؛ اما پرنده‌ی عشق، تن را قفسی می‌بیند که در باغ نهاده باشند. و مگر نه آنکه گردن ها را باریک آفریده‌اند تا در مقتل کربلای عشق آسان‌تر بریده شوند؟ و مگر نه آنکه از پسر آدم عهدی ازلی ستانده‌اند که حسین را از سر خویش بیش‌تر دوست داشته باشد؟ و مگر نه آنکه خانه‌ی تن راه فرسودگی می‌پیماید تا خانه‌ی روح آباد شود؟ و مگر این عاشق بی‌قرار را بر این سفینه‌ی سرگردان آسمانی، که کره‌ی زمین باشد، برای ماندن در اصطبل خواب و خور آفریده‌اند؟ و مگر از درون این خاک اگر نردبانی به آسمان نباشد، جز کرم‌هایی فربه و تن‌پرور بر می‌آید؟ پس اگر مقصد را نه اینجا، در زیر این سقف های دلتنگ و در پس این پنجره‌های کوچک که به کوچه‌هایی بن‌بست باز می شوند نمی توان جست، بهتر آنکه پرنده‌ی روح دل در قفس نبندد. پس اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر. پرستویی که مقصد را در کوچ می بیند، از ویرانی لانه اش نمی هراسد. |باور کنید ما اهل اینجا نیستیم| -سید مرتضیٰ آوینی-