#رمان_دو_روی_سکه #قسمت_صد_و_سی_و_هفت - شما... اینجا... شـروع کــرد بــه خندیــدن لحظـه لحظـه خنــدهایش شـدت بیشـتري پیــدا مــی کــرد و در آخــر تقربیـاقهقهه می زد. حرصم گرفت و گفتم: - چه خبره؟! در حــالی کــه همچنــان تــه ما یــه هــا یی از خنــده در صــدا یش مشــخص بــود و اشــک را از گوشــه چشمش پاك می کرد، گفت: - ببخشید آخه خیلی خنده دار بود. با عصبانیت گفتم: - کجاش؟ - همین که داشتین با خودتون حرف می زدین دیگه. خودم هم خنده ام گرفته بود. نمی دانم چرا از فال گوش دادنش ناراحت نبودم. - حرف دل من رو زدي، منم یـه همچـین خـانمی مـی خـوام دیگـه، یـه خـانم بـا کمـالات و مهربـون کـه دلش مثل یه آیینه صافه! با ناباوري گفتم: - مونا؟ - نخیر سهیلا خانم! بعد هم با گلایه گفت: - بـراي خــودتون مــی بـرين و مــی دوزين دیگــه! امـروزم کــه چنــان نگـاه هــا ي وحشــتناکی بـه مــن مــیکردين که جرأت نداشتم طرفتون بیام. پشت تلفن مهربونتر بودين؟ -انگشتتون خوبه؟ از ذوق، زمــان و مکــان را فرامــوش کــرده بــودم و محــو حــرف هــا یش شــده بـودم. هنــوز هضــم ایــن صحنه و این حرفها برایم سخت بود. نگاهی به انگشت باند پیچی شده ام کردم و آرام گفتم: - خوبه. با مهربانی گفت: - خدا رو شکر. نگــاهش کــردم در کمــال تعجــب دیگــر نگــاهش را جــا ي دیگــري معطــوف نکــرده بــود و فقــط بــه صورتم دوخته بود. با شیطنت گفتم: - آقاي دکتر رفتین اردو اخلاقیاتتون عوض شده؟! انگار متوجه منظورم شد. سرش را پایین انداخت و گفت: #ادامه_دارد @seshanbehaymahdavi313 💞✨