#همرزمان_حسین_علیه‌السلام #گفتار_پنجم #ادوار_امامت #دوره_دوم (دوره تشکیل حکومت اسلامی) #مخالفین 💠 این دوره، پس از تمایل و هجوم و اصرار بی سابقه مردم به حکومت امیرالمومنین (علیه السلام) آغاز شد؛ ولی علی رغم این هجمه بی سابقه، پس از دیدن حکومت انقلابی علوی، مخالفین فراوانی پیدا کرد. 🔆 رهبر معظم انقلاب (مدّ ظلّه العالی) درباره این مخالفت ها می فرمایند: 🖋 حکومت علی (علیه السلام)، یک حکومت انقلابی است. یک حکومتی که جامعه قبل از خود را از بنیان تغییر می دهد. جامعه عثمانی را با جامعه علوی قیاس نمی شود کرد؛ نمی شود گفت همان جامعه است منتها اصلاح شده؛ نه، تغییر بنیادی پیدا کرده، لذا مخالف دارد. مخالفین چه کسانی هستند؟ همه کسانی که از انقلاب رنج می برند و صدمه می خورند؛ یعنی ضد انقلاب؛ این ها مخالفین حکومت انقلابی علی هستند؛ قدرتمندانی که سعی می کردند قدرت را در دست بگیرند و در راس قرار بگیرند، اشراف و ثروتمندانی که از بغل حکومت ها می خواستند بخورند، لاشه خوارانی که عادت کرده بودند در سایه قدرت و حکومت خلفای پیشین، تبعیض ها را به نفع خود مستحکم باقی نگه دارند، مقدس مآب هایی که در نظام قبلی برایشان ارزش وجود داشت، اگر چه کار نمی کردند، اما در این نظام هیچ ارزشی برایشان ملحوظ نیست. 📚 همرزمان حسین (علیه السلام)، گفتار پنجم، صفحه ۱۲۴

#همرزمان_حسین_علیه‌السلام #گفتار_پنجم #ادوار_امامت #دوره_سوم (دوره ایجاد تشکیلات پنهانی برای قیام) #ابتکار_ایجاد_تشکیلات 💠 در این دوره، ایجاد تشکیلات شیعی آغاز می شود و منشا آثار و برکات فراوانی می گردد. در نگاه اول، به ذهن می رسد که با توجه به این که این دوره، با صلح امام مجتبی علیه السلام آغاز می شود، بنابراین ایجاد تشکیلات شیعی نیز، از ابتکارات ایشان است. رهبر معظم انقلاب (مدّ ظلّه العالی) نیز در ابتدا همین نظر را داشتند، ولی پس از تحقیقات و مطالعات فراوان، به نتیجه ای دیگر می رسند. 🔆 رهبر معظم انقلاب (مدّ ظلّه العالی) درباره مبتکر این دوره می فرمایند: 🖋 بنده سابقا تصورم این بود که ابتکار حزبی کردن و تشکیلاتی کردن تشیع، مال امام حسن (علیه السلام) است، و از طه حسین، نویسنده مصری هم مویدی برایش داشتم؛ [اما] همین اواخر در این چند روز محرم که می آمدم اینجا، ناگهان دیدم که این دستور امیرالمومنین است. علی (علیه السلام) به یاران نزدیکش، به خوبانی که اطرافش را گرفته بودند، دستور داد و در یک جمله کوتاه و موجز و معنا داری گفت بعد از آن که من بروم، وقتی که وضع چنین بشود و آن طاغوت بر شما تسلط بیابد، شما بایستی این جوری عمل کنید: باید کتمان و در خفا، و با تعبیر ائمه بعد و همان امام بزرگوار، با تقیه [عمل کنید]، که یک روز بحث ما درباره تقیه است و توضیح خواهم داد که تقیه اصلا چگونه چیزی است؛ که بزرگترین تحریف ها هم درباره تقیه و واژه تقیه است. امام حسن علیه السلام این کار را کرد، صحنه مبارزه را عوض کرد، شمشیر ها را تیز تر کرد، دل ها را مالامال از خصومت و کینه با ضد انقلاب کرد؛ یعنی با معاویه؛ نه با شخص معاویه، که با راه معاویه، و نه با شام، که با هر سرزمینی که در آن خدا عبادت نشود؛ و نه با شرک جلی، که با شرک خفی؛ یعنی آن سمی که در ظاهری بسیار فریبنده و زیبا و شیرین و خوش طعم در حلق انسان ها افکنده می شود؛ مبارزه با این.‌ 📚 همرزمان حسین (علیه السلام)، گفتار چهارم، صفحه ۱۲۸.

#همرزمان_حسین_علیه‌السلام #گفتار_پنجم #ادوار_امامت #دوره_سوم(دوره ایجاد تشکیلات پنهانی برای قیام) #کارخانه_انسان_سازی 💠 در این دوره، امام مجتبی علیه السلام، با ایجاد تشکیلات پنهانی، کارخانه انسان سازی عظیمی به وجود آورد. 🔆 رهبر معظم انقلاب (مدّ ظلّه العالی) درباره کارخانه انسان سازی این دوره می فرمایند: 🖋 باری، امام حسن علیه السلام شروع کرد و جالب هم شروع کرد و افراد را ساخت؛ همان کسانی که در جبهه بندی میان امام مجتبی علیه السلام و معاویه تاب تحمل نیاورده بودند، و نتوانسته بودند یک جمعیت پر شور قابل اطمینانی را برای امام حسن علیه السلام درست کنند، این قدر این ها فرق کردند که ده سال بعد، دوازده سال بعد، تک تک در برابر معاویه بلند شدند و ماجرای حجر بن عدی و یاران حجر بن عدی را می دانید _ که حجر بن عدی یک نفر نبود و تنها نمرد و تنها بلند نشد [بلکه] عده ای بودند _ و رشید هجری و عمرو بن الحمق را و زن عمرو بن الحمق را و بسیاری دیگر را که در کوه ها و بر سر قله ها و در غارها و در راه ها و در زندان ها جنگیدند و به دست دژخیمان معاویه کشته شدند. این ها همه فرآورده های کارخانه آدم سازی امام حسن علیه السلام هستند. و نفر آخرشان کیست؟ می شناسید نفر آخر را؟ آخرین نفری که امام حسن علیه السلام مثل گلوله ای منفجر کرد و از آن ترکش الهی، تیری بیرون انداخت و به سینه دشمن زد را می شناسید؟ نفر آخر برادرش حسین بن علی علیه السلام است؛ یعنی قهرمان کربلا. 📚 همرزمان حسین (علیه السلام)،گفتار پنجم صفحه ۱۳۲.

#همرزمان_حسین_علیه‌السلام #گفتار_پنجم #ادوار_امامت #دوره_سوم (دوره ایجاد تشکیلات پنهانی برای قیام) #قهرمان_اصلی_کربلا 💠 حماسه عاشورا به عنوان مهم ترین حماسه تاریخ بشریت، همیشه از جهات گوناگون، مورد توجه اندیشمندان اسلامی بوده است. یکی از این جهات این است که قهرمان اصلی این حماسه، چه کسی است؟ 🔆 رهبر معظم انقلاب (مدّ ظلّه العالی) این باره می فرمایند: 🖋 شیخ آل یاسین یا سید شرف الدین، در مقدمه این کتاب می گوید امام حسن علیه السلام مثل آن سرداری که سربازان خود را یکی یکی فرا می خواند و مسئولیت هر کدام را به آن ها محول می کند، دانه دانه مسئولیت ها را به زبان بی زبانی، با زبان قرآن و با زبان تاریخ به یارانش حالی کرد. و در آخر حسین بن علی علیه السلام را مورد اشاره قرار داد و گفت: "لا یوم کیومک یا ابا عبدالله"؛ مسئولیت تو از همه سنگین تر است و کار بزرگ و کار آخر را تو باید انجام بدهی، و حسین علیه السلام انجام داد. اینجاست که به نظر شیخ آل یاسین و به نظر سید شرف الدین، قهرمان اول کربلا امام مجتبی علیه السلام است و قهرمان دوم امام حسین بن علی علیه السلام است؛ او بود که صحنه کربلا را درست کرد. 📚 همرزمان حسین (علیه السلام)، گفتار چهارم، صفحه ۱۳۳.

#همرزمان_حسین_علیه‌السلام #گفتار_پنجم #ادوار_امامت #دوره_چهارم (دوره‌ی مبارزه‌ی تشکیلاتی با قدرتها و گسترش اسلام حقیقی) 💠 بعد از آنکه واقعه‌ی عاشورا پیش آمد، حکومت اموی ابتدا خیلی سرمست بود، خوشحال بودند که قال کنده شد؛ همه‌جا تبلیغ کردند و گفتند که دشمنان حکومت، دشمنان قدرت یزید، سرکوب شدند و از بین رفتند؛ تصوّر خودشان هم این بود. از این زمان بود که دوره چهارم امامت، آغاز گردید. 🔆 رهبر معظم انقلاب (مدّ ظلّه العالی) این باره می فرمایند: ... ولی ناگهان دیدند که نه، اشتباه کرده‌اند. اوّلاً در بازماندگان دودمان نبوّت کسی مثل زینب هست که کوفه را در یک جا و دربار فاسد و پلید و وحشی یزید را در یک جای دیگر منقلب میکند. در بازماندگان کشتگان کربلا علیّ‌بن الحسین ‌(علیه‌السّلام) هست که در شام، در مرکز قدرت یزید و زیر گوش تخت حکومت یزید و بر روی همان منبری که یزید میرود و ادّعای جانشینی پیغمبر میکند و سر مردم را کلاه میگذارد، و بین مردم شامی که چهل سال است زیر یوغ این خاندان دارند زندگی میکنند و هیچ نمیفهمند، از اسلام هیچ نمیدانند، در میان این جمعیّت و در میان این حصار پولادین جهل که معاویه و قبل از او برادرش یزیدبن ابی‌سفیان به‌وجود آوردند و دنبالش را هم یزیدبن معاویه گرفته، و در میان تیغها و تیرها و نیزه‌ها و کلاه‌خودها و جوشنها و دلهای دژخیم سنگ‌تر از سنگ، امام سجّاد، یک آدم تنها، یک جوان داغدار، ظاهراً یک شکست‌خورده، بر منبر میرود و حقایق را میگوید و اولویّت خودش را برای همین مقام تثبیت میکند و اسلام را به یاد مردم می‌آورد و فضلیت‌ها را در ذهن مردم بیدار میکند. یزید اینها را دید، فهمید که اشتباه کرده است؛ ماجرای نبوّت ختم نشد، دنباله‌ی علی (علیه السلام) هنوز در دنیا هست؛ اینجا یزید این را احساس کرد، فهمید. 📚 همرزمان حسین علیه السلام، گفتار پنجم، صفحه ۱۳۷.