لقمه چهارم ، فاز دوی "تولدتتتتت مباارک" ، هدیه دست‌ساز، پیاده روی و جوری دنبال زندگی دویدن انگار وقتی نمونده ،مسخره بازی و خندیدن تا وقتی که اشک از چشم هامون جاری بشه و رو چمن ولو شیم.

واقعا امروز انگار خونه فقط برای خوابیدن بود ، شاید سر جمع از وقتی بیدار شدم دو ساعت توش نبودم

لقمه پنجم و آخر ، نوشتن راجب این تابستون و هرچیزی که تجربه کردم و احساساتی که داشتم ، باکت لیست پاییزی ، نقاشی ای که خیلی وقت بود میخواستم انجامش بدم ، خوندن شعر نو و شاهنامه با بابام ، درست کردن یه جامدادی جدید چون قبلی ها رو دوست نداشتم ،و وداع با تابستون با آخرین آب دوغ خیاری که هیچوقت فکر نمی‌کرد با جوجه سر یه سفره باشه.

هرچقدر کار بیشتری داشته باشم ایده بیشتری برای نقاشی دارم.خدایا شکرت