و مدام با خودم اینگونه می گویم؛ آسان ساخته نشدی، که به راحتی ویران شوی.

ما هرگز فراموش نمی‌کنیم،فقط کمی چشم هایمان را می‌بندیم،تا بتوانیم زندگی کنيم.

هر که بیناتر در این هنگامه، حیران بیشتر...

آنکه بی گفته کُند حال مرا درک ، کجاست؟

‏وقتی تو خاطراتت زندگی می کنی:

با این منِ مانده تا به اَبد، در آرزویت بگو چه کنم ؟!

آزرده ترم گر چه کم آزارترم.

تا یه سنی فکر می‌کنی خوش قلبی بعدش میفهمی احمق بودی.

آنکه آسان میسپارد جان به دیدارت منم.

این‌هَم‌می‌گُذرد؛ مثل‌تَمامی‌گذشته‌های‌ماندِگار.

‏از آدمایی که بی‌دلیل یهویی یه آهنگ می‌فرستن خیلی خیلی خوشم میاد.

«امیدوار بودم؛ و آن‌هایی که امیدوارند، بیشتر رنج می‌کشند.»

هرچیزی را وقتی پس از واقعه نگاهش کنی ، فرق می‌کند.

هیچ‌وقت برای فهمیده شدن فریاد نزنید؛ آن که شما را بفهمد، صدای سکوتتان را بهتر می شنود.

:)

سر به زانوی خودت بگذار و از یادت ببر این " غم بی‌شانگی " را، او به یادت نیست نه!

داشتم فکر میکردم من خودم را دارم، خودم! میدانی یعنی چه؟! " خودم " یعنی کسی که هر زمان که بخواهم با زیبا ترین حالت ممکن مرا در آغوش می‌گیرد، بی آنکه دغدغه آن را داشته باشم که وقتم را شاید نداشته باشد، شاید خسته باشد، خواب باشد، قهر باشد .. هر طوری باشد "خودم" ، من را دوست دارد، بیشتر از حد تصور

بعضیا میگن سرنوشت انسان از قبل معین شده و انسان در آینده دخالتی ندارد ، اما من اینو بهتر از هر کسی میدونم که... سرنوشت هر انسانی تو دستای خودشه، فقط باید به قدر کافی شجاع باشی تا بتونی اینو بفهمی.

-

گاهی در تو همه‌چیز گریه میکند جز چشم‌هایت!

نهایتا دل به جایی میرسد که دو راه بیشتر ندارد: یا باید خون شود یا سنگ.

‏تهش می‌رسیم به حرف نزار قبانی: "هرکس به اندازه‌ای که دوستت دارد تو را می‌بیند، تلاش بیهوده نکن."