ما فکر می‌کنیم عاشورا و کربلا زمان و مکانی است که حسین (ع) کشته شده... فکر می‌کنیم، مختصات یک اتفاق تاریخی، در تقویم قمری است.. فکر می‌کنیم کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا، یعنی همین عزاداری ها و سینه زنی ها، همین نوحه‌ها و دم گرفتن‌ها و طبل کوبیدن ها! اما کربلا وجود خود ما، و هر روز هم ، روز عاشورا است. ما در وجودمان حسین و یزیدی داریم که هر روز با هم در نبردند حسین درون ما با نیکی‌ها، مهربانی ها و عشق ورزیدن‌ها و در یک‌کلام با التزام ما به حق و‌ حقیقت سیراب می‌شود.. پس وقتی که ما از صبح تا شب حتی یک کار خوب انجام نمی‌دهیم، حسین را تشنه نگه داشته‌ایم. وقتی هر روز صبح زبان به دروغ می‌گشاییم، وقتی وظیفه‌مان را درست انجام نمی‌دهیم، وقتی حق دیگری را پایمال می‌کنیم، وقتی آبروی رفیقمان را می‌بریم، وقتی خیانت می‌کنیم، حسین را سر می بریم، و این‌چنین است که هر روز تاریخ تکرار شده و هر روز حسین را در مقابل یزید قربانی می‌کنیم! 💥 نکند همین حالا هم که حسین بیاید، مثل سلیمان بن صردهای اسم و رسم دار و با سابقه ، حسین را تنها بگذاریم ! * وای بر ما اگر حسین زمان تنها بماند ! بیایید پیام دعوت سیدالشهداء( علیه السلام ) را دوباره بخوانیم و خود را آماده یاری امام زمانمان بکنیم : * بسم الله الرحمن الرحیم * از حسین بن علی بن ابی‌طالب به بنی‌هاشم و اما بعد، " من کان باذلا فینا مهجته و موطنا علی لقاءالله وجهه فلیرحل معنا ..... " ، هر کس آماده شهادت است با من بیاید ..... والسلام السلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک یا لیتنا کنا معکم ..... #حسینی زندگی کنیم#