الان یه سری با لباس قرمز دارن میزنن و میرقصن، یه سری دارن آماده میشن برن روضه یه سری هم درحال عشق و حال و فسق و فجورن و جالبیش اینه که ما جزو هیچ‌کدومشون نیستیم.

شیعه‌ای که غاصب حق امیرالمومنین و قاتل حضرت فاطمه سلام‌الله علیها را نمی‌شناسد و بغض او را در دلش نمی‌پروراند، وحدت را نفهمیده است و شیعه‌ای که ظلم را «جریان» نمی‌بیند و ظالم را محدود در سه نفر می‌داند، برائت را.

اگه بعد تابستون پاییز میاد پس «بعد هر سختی آسونیه»

«یا امام عسکری شکرا جزیلا» به نفس: حاج #مهدی_رسولی رزق شعر: #سید_علی_حسنی

چرا اپلیکشنای پخش فیلم رو فیلتر می‌کنید؟ اون از بلبل‌جان در دولت قبل اینم از مووی‌جان در این دولت.

باران که می‌بارد تو می‌آیی...

کلا چند نفرید که با یه موشک دو میلیونتون رفتید تو پناه‌گاه؟

سلام. روزتون بخیر. یکی از دوستانِ دست به خیر تماس گرفتن و گفتن پسربچه‌ی یتیم ۶ ساله‌ای به خاطر افتادن از طبقه‌ی ششم ساختمون، بستری شده‌ و الان منتظرن که عملش کنن، اما ۱۱ میلیون از هزینه‌ش هنوز جور نشده. منم قرار شد در حد توانم به شما بگم که هرکس تمایل داشت و «هرچقدر» در توانش بود، کمک کنه تا ایشالا مشکل حل بشه. بار قبل با کمک شما توی کمتر از دو ساعت مبلغ مورد نیاز جمع شد، امروز هم یه لطفی کنید که کار راه بیفته. روی شماره کارت بزنید کپی میشه. دمتون گرم و اجرتون با مولا. 5041721092128942 بانک قرض‌الحسنه رسالت، سیدعلی حسنی *انتشار مزید امتنان است.

دم شما گرم. پنج تومن دیگه باقی مونده.

ترم سوم کارشناسی یه واحدی داشتیم با عنوان «مردم‌شناسی اسطوره‌شناختی» که توسط یکی از باسوادترین و مسن‌ترین اساتید گروه تدریس می‌شد. خب طبق روال معمول هرکس موظف بود ارائه‌ای رو آماده کنه تا بخشی از نمره‌ی پایانی رو بگیره. همه مطابق لیست موضوعی پیشنهادی استاد انتخاب عنوان کردن، اما من دوست داشتم موضوع ارائه‌ام ارتباطی هم با دغدغه و علاقمندیم داشته باشه. برای همین موضوع «اسطوره‌شناسی مناسک عزاداری شیعیان ایران» رو انتخاب کردم. خلاصه خیلی براش زحمت کشیدم و وقت گذاشتم، الحمدلله ارائه‌ی خوبی هم شد و فضای عمومی کلاس رو درگیر کرد. توی این ارائه سعی کردم برخی از نمادهای عزاداری مثل علم، کتل، کتیبه و... رو از نگاه اسطوره‌شناسی بررسی کنم. خب ایام آبان ۹۸ بود و فضای دانشگاه ملتهب، وقتی نوبت من شد و بحثم به آخراش رسید، چندتا از کارکردهای این نمادها در برهه‌ی انقلاب رو بیان کردم و نهایتا بحث هم کمی سیاسی شد. آخر ترم وقتی نمره‌ها اومد دیدم ۲.۷۵ شدم. رفتم پیش استاد تا دلیل رو بپرسم و در کمال ناباوری با این جمله مواجه شدم که: «آکادمی جای بحث‌های دینی نیست» به همین دلیل پاس کردن این درس تا ترم ۸ طول کشید و نهایتا با معرفی به استاد، اونم یکی دیگه، تونستم پاسش کنم ؛) خلاصه امروز که داشتم کتاب ارزش‌مند «آیین و اسطوره در ایران شیعی» اثر دکتر جباررحمانی رو می‌خوندم یاد این خاطره افتادم. بخونیدش اگر علاقه دارید.

یادم نمیاد آخرین باری که از این مدل متنا نوشتم کی بود. به هرحال این دوسال هم با همه‌ی سختی‌هاش تموم شد و حالا؟ به نظرم وقتشه که قصه‌ی جدیدی رو شروع کنم. ان‌شالله.