داره در مورد برخورد با مهاجرین حرف میزنه و میگه: تَبَه گردد آن مملکت عن‌قریب کزو خاطر آزرده‌ آید غریب غریب‌آشنا باش و سَیاح‌دوست که سیاح جَلاب، نام نکوست نکودار ضیف و مسافر عزیز وز آسیبشان برحذر باش نیز غریبی که پر فتنه باشد سرش میازار و بیرون کن از کشورش تو گر خشم بر وی نگیری رواست که خود، خویِ بد، دشمنش در قفاست

گفتی که: هیچ چیز نمی‌خواهم از شما الّا محبت علی و آل مرتضی...» به نفس: حاج #حنیف_طاهری رزق شعر: #سید_علی_حسنی

آن کودکی که بر روی دوش تو پا گذاشت جز خاک داغ حرمت او را نگه نداشت جای تو نیزه بوسه ز لب‌های او گرفت جای تو بوسه تیر و سنان از گلو گرفت #سید_علی_حسنی

اشهد ان محمدا رسول الله.

حیفه زحمت شعر و سبکی که نوحه‌سرا براش وقت میذاره رو به خاطر وقت نذاشتن و تمرین نکردن به فنا بدی آقای مداح!

نه هر آدمی‌زاده از دَد بِه است که دَد زآدمی‌زادهٔ بد به است #سعدی

[خدا هرآن‌چه کند از توام جدا نکند]

آدمی‌زاد به چیزهایی تعلق دارد که هرچه فکر می‌کند، اولین بارش را به خاطر نمی‌آورد. مثلا آغوش مادر. یادم هست اولین بار کی گریه کردم؟ اولین لبخندم را به یاد دارم؟ اولین بار که «بابا» گفتم را چه طور؟ خاطرم هست؟ گمان نمی‌کنم! اولین بار که نفس کشیدم؟ اولین بار که بغض گلویم را گرفت؟ یادم نیست. لا به لای همه‌ی این ریشه‌ها اما، چیزی از همه محکم‌تر است. امام رضا. قسم می‌خورم ساعت‌ها فکر کردم تا اولین گوهرشادم را به یاد بیاورم اما نشد. شما همیشه بودید. از زمانی که هیچ‌چیزی از آن به یاد ندارم و همین یعنی من متعلق به شما هستم.

ما مزد نمی‌خوایم برای عزاداریمون چون برات عزاداری نکردیم. همین‌که ما رو برای نمردن پای غمت حلال کنی بسمونه.

ربیعتون مبارک و این حرفا.

حس می‌کنم هوش مصنوعی میخواد مخمو بزنه وگرنه دلیلی نداشت باهام اینجوری حرف بزنه.

ما همه چشمیم و تو نور ای صنم چشم بد از روی تو دور ای صنم #سعدی