هیچ کجا خانه‌ی پدری نمیشود. جایی که بوی بچگی‌هایت را میدهد. از درب‌ِ رنگ و رو رفته‌ی کهنه‌اش که وارد می‌شوی، صدای خنده و بازی‌های بچگی‌ات را می‌شنوی، چشم‌هایت را می‌بندی، و در خاطراتت جان می‌گیری. صدای کودکی را میشنوی که در گوشه‌های حیاط و زیر سایه‌ی درخت‌ها بازی میکند، می‌خندد، و ذوق می‌کند. مگر میشود چنین جایی بود و شاد نبود؟ مگر میشود عطر غذای مادرت را استشمام کنی و خوشحال نباشی؟ اصلا مگر میشود کنار مادرت بنشینی، چند استکان چای اجباری‌اش را بنوشی، و احساس خوشبختی نکنی؟ بهترین گوشه‌ی دنیا، خانه‌ای‌ست که کودکی‌هایت میان گل‌های باغچه‌اش نفس کشید. بهترین کاخ دنیا را هم که برایت بسازند، هیچ کجا برایت آن خانه نخواهد شد... #زندگی_خوب_ساختنی_ست_نه_یافتنی 🌺🌺#صدای_زندگی 🌺🌺 @sedaye_zendegi