🔰شیرین ترین ذکر
✍آیت الله العظمی #بهجت
🔸 معیار اصلی نماز است. این نماز بالاترین ذکر است. شیرین ترین ذکر است؛ برترین چیز است. همه چیز تایع نماز است. قبولی نماز شرط قبولی سایر اعمال است، اگر نماز قبول نشود به اعمال دیگر اصلا توجهی نمی کنند. باید سعی کنیم این نماز را حسابی درستش کنیم. وقتی نماز درست شد؛ با حال گشت؛ انسان آدم شده است، بالاخره محک نماز است.
🔸در کلمات امیرالمؤمنین آمده است: "واعلَم اَنَّ کلَّ شیءٍ مِن عَمَلِکَ تَبَعٌ لِصَلواتِکَ" بدان که اعمالت تابع نمازت خواهد بود. نماز خودتان را اصلاح کنید؛قبولی نماز به اقبال قلب است که اگر اقبال قلب در نماز نباشد از درجه اعتبار ساقط است و مورد قبول نمی شود. کلید گنجینه اعمال و باب الابواب همه ی سعادات حضور قلب است که با آن فتح باب سعادت بر انسان می شود و بدون آن جمیع عبادات از درجه اعتبار ساقط میشود.
🔸 و این نیاز به یک سری مقدمات خارج از نماز دارد و یک سری مقدمات در خود نماز . آنچه قبل از نماز و خارج از نماز باید مورد ملاحظه قرار گیرد و عمل شود این است که انسان گناه نکند. معصیت، روح را مکدّر می کند، نورانیت دل را می برد. و امّا هنگام خود نماز سعی کند عمداً و اختیاراً روی "دل" خود را برنگرداند. انسان باید زنجیر و سیمی دور خود بکشد تا غیر خدا داخل نشود. بایستی فکرش را از غیر خدا منصرف کند و توجهش به غیر خدا مشغول نشود؛ البته اگر به صورت غیر اختیاری توجهش به جایی رفت که هیچ، اما به محض التفات پیدا کرد بایستی قلبش را از غیر خدا منصرف کند.
📚 پرده نشین؛ شرح کلمات عرفانی اخلاقی آیت‌الله بهجت (رحمه الله)
🆔 @setad_khezr_nabi
🔰همه بدبختی‌ها از آن جا شروع میشود که انسان خودش را چیزی بداند. تو مال خدایی
✍ #استاد_محی_الدین_حائری_شیرازی
🔹 خدا می‌فرماید: "اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ" آسمان و زمین نور دارند. نور الهی است که آسمان و زمین را روشن کرده است. پس کسی که عالم را روشن ببیند با نور خدا آشنا شده است. نور خدا را در خودش هم ببیند؛ چون خود انسان هم جزء آسمان و زمین است. وقتی میگویی: "اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ"، خود انسان نباید از قلم بیفتد و اگر انسان بخواهد خدا را ببیند، با آن نوری که در خودش هست باید خدا را ببیند، چون نزدیک‌ترین جا به انسان خود انسان است.
🔹 اگر خدا را در خودش ببیند، خوب اگر کسی خدا را در خودش دید چه حالتی پیدا می‌کند؟ آیا ادعای خدایی می‌کند که خدا را در خودش دیده است، یا استغفار می‌کند؛ استغفار می‌کند. چرا؟ چون می‌گوید من در محضر خدا چه کرده‌ام، وقتی خدا را در خودش می‌بیند در مقابل دشمنان خدا احساس ناتوانی نمی‌کند؛ در مقابل دوستان خدا اظهار خودنمایی نمی‌کند. مشکل انسان این است که خودش را قبول دارد که من کسی هستم و چیزی هستم.
🔹 همه بدبختی‌ها از همین جا شروع میشود که انسان خودش را چیزی بداند، زمانی خدا را در خودش می‌بیند که خودش را چیزی نداند. اگر خودش را دید، او را نمی‌بیند؛ اما اگر او را دید، خودش را نمی‌بیند و این راهی است که قرار داده‌اند برای انسان که ببیند هرچه هست در عالم، آثار خداست، مالکش خداست، ولی‌اش خداست.
♻️ پایگاه نشر آثار و اندیشه‌های حضرت آیت الله حائری شیرازی
🆔 @setad_khezr_nabi
🔰تأثیر گناه و معاشرت با بدان در سیاهی دل
✍ استاد متفکر #شهید_مطهری
🔹 در احادیث آمده است: هیچ چیزی به اندازه خطا و لغزش و گناهکاری روح را بیمار و فاسد نمی کند، روح پشت سر هم کار سیاه انجام می دهد تا آنجا که یکسره زیر و رو می شود و آنقدر نقطه سیاه در دل او توسعه پیدا می کند تا تمام آن سفیدی دل را بگیرد، همینکه دیگر قسمت سفیدی باقی نماند، سقوط این آدم قطعی است، امیدی به بازگشت او نیست.
🔹 تنها؛ عمل سیاه نیست که روح را سیاه می کند؛ عوامل دیگر هم هست که در تاریک کردن روح و تیره ساختن دل مؤثر است، از آن جمله است "محیطها و معاشرتها". تأثیر معاشرت چه در جهت نیکی و چه در جهت بدی خیلی واضح و روشن است. آدمی روح بسیار حساسی دارد، زود تحت تأثیر واقع می شود، و ممکن است بعضی اشخاص خودشان را گول بزنند و خیال کنند محیط و معاشرت در آنها تأثیر ندارد ولی اشتباه است، انسان با روحی بسیار حساس و قابل تغییر آفریده شده است.
🔹 تغییرات روحی که در انسان پیدا می شود باید خیلی زیاد باشد که خودش بفهمد و الّا کمتر خود شخص متوجه تغییرات و تبدیلات روحی خود است. علی(ع) فرمود: "و اعلموا ان ... مجالسة اهل الهوی منساه للایمان" بدانید، همنشینی با هواپرستان فراموشخانه ایمان است، یعنی انسان آن قدر تحت تأثیر دوستان و معاشران بد هست که تا وقتی که با آنها هست مثل این است که او را در فراموشخانه برده اند، افکار و عقایدِ پاک خود را موقتاً از یاد می برد، مثل این است که در آن وقت همچو افکار و عقایدی نداشته است.
📚حکمتها و اندرزها؛ ج۱؛ ص ٢٧٩
🆔 @setad_khezr_nabi