موقعیت: کودک درونم وقتی کبوترای حرمو میبینم😁 #بخندیم ╭┅───☆•°💙°•☆───┅╮ 🦋 @setaresho7 🦋 ╰┅───☆•°💙°•☆───┅╯‌

صبحت به خیر و شادی رفیق 🌿 #انگیزشی #والپیپر #تصویر_زمینه ╭┅───☆•°💙°•☆───┅╮ 🦋 @setaresho7 🦋 ╰┅───☆•°💙°•☆───┅╯‌

😏با خودم گفتم این همون نبود که می‌گفت قهر قهر تا روز قیامت؟! #من_و_دوستام ╭┅───☆•°💙°•☆───┅╮ 🦋 @setaresho7 🦋 ╰┅───☆•°💙°•☆───┅╯‌

چند روز دیگه هم مدرسه ها باز میشه 😅 واکنش منو دوستام🤯😂 ‌‎‎‎‎‌‌‎‎‌‎‌‌‎‌‌‎‎‎‎‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‎‎‌‌‎‌‌‍‌‍‎‎‎‎‌‌#بخندیم ╭┅───☆•°💙°•☆───┅╮ 🦋 @setaresho7 🦋 ╰┅───☆•°💙°•☆───┅╯‌

. ســــــــــلام بہ روی مھربونتون 😍 ســــــــــــــــــــلام بہ خانوم هاے قوی 💪 ســــــــــــــــــــلام بہ اونایی ڪه روز قشنگشون رو قشنگ تر کردن🌸 •✾💫اینجا ستاره شو 💫✾• 💖@setaresho7💖

کار دستی قورباغه #کاردستی #حوصلتون_سر_نره •✾💫اینجا ستاره شو 💫✾• 💖@setaresho7💖

خدا با بعضیا یه جور دیگه مهربونه🥰 طراحی و اجرا: نوجوان هنرمند شقایق یغفوری گوینده : محمدایلیا حق بین #حرف_حساب ╭┅───☆•°💙°•☆───┅╮ 🦋 @setaresho7 🦋 ╰┅───☆•°💙°•☆───┅╯‌

═━━━⊱✿⊰﷽ ⊱✿⊰━━━══ •¦[📙💠⃟❅]¦• 🔶گردان قاطرچی ها 🔹داوود امیریان ◾️قسمت74 یوسف‌نمی‌دانست‌چه‌تصمیمی‌بگیرد.‌ دست‌هایش‌را‌پشت‌کمرش‌قفل‌کرده‌بود‌ و‌قدم‌می‌زد‌و‌فکر‌میکرد.‌ راه‌رفتن‌توي‌زمین‌پر‌از‌گل‌و‌لای‌آن‌قدر‌سخت‌ بود‌که‌جلوی‌فکر‌کردنش‌را‌میگرفت،‌ تو‌اتاق‌هم‌بچه‌ها‌یا‌صحبت‌میکردند‌ یا‌درس‌میخواندند‌ و‌او‌نمی‌توانست‌تمرکز‌کند.‌ چشمش‌به‌صورت‌آن‌ها‌که‌می‌افتاد،‌ تردیدش‌بیش‌تر‌می‌شد. به‌کوه‌ها‌نگاه‌کرد.‌ قله‌ي‌کوه‌ها‌زیر‌ابر‌های‌خاکستری‌ پنهان‌شده‌بود.‌ برف‌و‌باران‌دیگر‌نمی‌بارید؛‌اما‌آسمان‌ابری‌بود‌و‌باد‌شدیدی‌می‌وزید‌ و‌ابرها‌را‌مثل‌کشتیهای‌خاکستری‌ با‌خود‌میبرد‌و‌خورشید‌پیدا‌می‌شد‌ و‌نورافشانی‌میکرد.‌ آخرین‌روزهاي‌زمستان‌بود‌ و‌بوی‌بهار‌می‌آمد.‌ با‌آمدن‌بهار،‌کم‌کم‌زمین‌گرم‌تر‌می‌شد.‌ برف‌ها‌آب‌می‌شدند‌و‌از‌لابه‌لای‌ تخته‌‌سنگ‌ها‌به‌هم‌می‌پیوستند.‌ رودخانه‌ي‌نزدیک‌اردوگاه‌پرآب‌شده‌بود.‌ آب‌گِل‌آلود‌و‌خروشان،‌شاخه‌های‌ شکسته‌ي‌روی‌آن‌را‌بالا‌و‌پایین‌می‌کشید.‌ ‌چی‌فکرت‌رو‌مشغول‌کرده‌آقایوسف؟‌ یوسف‌به‌طرف‌کربلایی‌برگشت.‌ کربلایی‌پکي‌به‌سیگارش‌زد.‌ یوسف‌اخم‌کرد:‌ ‌کربلایی،‌بازم‌سیگار؟‌ ‌حرص‌نخور‌پسرم.‌ این‌جا‌که‌هوا‌بازه.‌ خودت‌اجازه‌دادی‌بیرون‌از‌ساختمون‌ سیگار‌بکشم.‌ ‌آره،‌اما‌روزی‌سه‌تا؛‌نه‌روزی‌سه‌بسته.‌ ‌داری‌حرفتو‌عوض‌میکنی،‌بگو‌چی‌شده. یوسف‌به‌کوهستان‌خیره‌شد.‌ روی‌ ‌پنجه‌ي‌پا‌بلند‌شد‌و‌گفت:‌ «آقاابراهیم‌ازم‌خواسته‌برای‌ نیرو‌های‌گردان‌میثم‌که‌روی‌ ‌کوهها‌هستند،‌غذا‌و‌مهمات‌ببریم».‌ ‌این‌که‌فکر‌کردن‌نداره.‌ ‌کربلایی،‌میخواهم‌بچه‌ها‌را‌بفرستم‌ ببینم‌چند‌مرده‌حلاجند.‌ خودم‌با‌اونها‌نمیروم.‌ ‌این‌که‌فکر‌کردن‌نداره،‌کرامت‌هست.‌ ‌همین‌دیگه.‌نمیخواهم‌کرامت‌از‌جلوی‌ چشمم‌دور‌بشه.‌ دفعه‌ي‌قبل‌یادتون‌رفته‌چی‌شد؟‌اگه‌بره‌و‌دوباره‌فرار‌کنه‌چی؟‌ پاک‌آبروریزی‌میشه. ‌والا‌چی‌بگم.‌اگه‌از‌دست‌من‌پیرمردکاری‌ برمیاد،‌بگو‌انجام‌بدم.‌ ‌کربلایی،‌کوهستان‌خیلی‌ناجوره.‌ شما‌هم‌پاتون‌درد‌میکنه‌ و‌مجبورید‌کل‌راه‌رو‌روی‌قاطر‌باشید.‌‌ اینطوری‌هم‌دلم‌نمیاد،‌خیلی‌خطرناکه!‌یک‌وقت‌دست‌و‌پای‌قاطرتون‌ لیز‌بخوره‌و‌پرت‌بشید‌تو‌دره‌چی؟ کربلایی‌سیگارش‌را‌زیر‌چکمهاش‌له‌کرد.‌ لبخند‌زد‌و‌گفت:‌ «هنوز‌دود‌از‌کنده‌بلند‌می‌شه.‌ امتحانم‌کن‌یوسف‌جان.‌پشیمون‌‌نمیشی».‌ ‌موندم‌علی‌و‌حسین‌و‌اکبر‌رو‌بفرستم‌ یا‌سیاوش‌و‌دانیال‌و‌مش‌برزو.‌ به‌هر‌کدام‌فکر‌میکنم،‌ می‌بینم‌که‌مسئله‌دارند.‌ سیاوش‌و‌دانیال‌کله‌شون‌بوی‌قرمه‌سبزی‌ می‌ده‌و‌دست‌به‌کار‌های‌خطرناک‌می‌زنن.‌ اکبر‌هم‌از‌اون‌دو‌تا‌بدتر.‌ علی‌ترسو‌و‌حسین‌غرغرو.‌ مش‌برزو‌هم‌دو‌قدم‌راه‌می‌ره‌ به‌نفس‌نفس‌می‌افته.‌چي‌کار‌کنم؟‌ ‌از‌من‌می‌شنوی،‌سیاوش‌و‌دانیال‌و‌حسین‌ را‌با‌من‌بفرست.‌از‌من‌حرف‌شنوی‌دارند.‌ این‌سفر‌براشون‌تجربه‌می‌شه،‌پخته‌می‌شن.‌فردا‌روزی‌هم‌که‌رفتیم‌عملیات،‌ دیگه‌براشون‌تازگی‌نداره‌و‌شلوغ‌بازی‌ درنمی‌آرن،‌حالا‌خود‌دانی.‌ یوسف‌باز‌هم‌فکر‌کرد‌و‌آخرسر‌گفت:‌ «حرف‌شما‌درسته.‌همین‌کارو‌می‌کنیم؛‌اما‌بهتره‌علی‌هم‌بیاد.‌باید‌ترسش‌بریزه».‌ ‌شما‌فرماند‌ه‌ای‌آقایوسف.‌هرچی‌شما‌بگی.‌ یوسف‌با‌غرور‌سینه‌جلو‌داد.‌ دستور‌دادن‌و‌فرماندهی‌حسابی‌ حالش‌را‌سر‌جا‌می‌آورد!‌ ادامه دارد... #رمان #داستان ╭┅───☆•°💙°•☆───┅╮ 🦋 @setaresho7 🦋 ╰┅───☆•°💙°•☆───┅╯‌