📢 «#صدای_ایران»؛ شماره ۲۷ | پشت پرده یک گزافه‌گویی 🖼 #سرمقاله روزنامه اینترنتی رسانۀ KHAMENEI.IR ویژه‌ی روزهای دفاع مقدس ملت ایران در برابر تهاجم رژیم صهیونی 🔹️ در روزهای گذشته، مصاحبه‌ای از نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، بنیامین نتانیاهو، در یکی از رسانه‌های آمریکایی منتشر شد که در آن، وی با صراحت اعلام کرد هرگونه توافق با ایران باید شامل محدودسازی برد موشک‌های ایرانی به زیر ۴۸۰ کیلومتر باشد. این عدد، صرفاً یک داده فنی نیست؛ بلکه یک پیام راهبردی و تلاشی تاکتیکی برای خلع سلاح جمهوری اسلامی ایران از مهم‌ترین ابزار بازدارندگی‌اش است. 🔹️ در زمین واقعی، معنای این هدف به‌خوبی روشن است: اگر موشک‌های ایران به کمتر از ۵۰۰ کیلومتر محدود شوند، حتی از مرزهای غربی‌اش نیز نخواهد توانست به اراضی اشغالی شلیک مؤثری انجام دهد. عملاً دست ایران برای پاسخ مستقیم و مؤثر به تجاوز احتمالی رژیم صهیونیستی بسته می‌شود؛ چه رسد به پاسخ به جنایاتی که بارها از عمق سرزمین‌های اشغالی مدیریت و اجرا شده‌اند. این یعنی محروم‌سازی ایران از توان دفاعی مشروع در برابر یکی از تهدیدات اصلی منطقه‌ای‌اش. 🔹️ اما مسئله، فقط برد موشک‌ها نیست. نتانیاهو در حقیقت دارد تلاش می‌کند تا ایران را به زور وارد رژیم‌های سیاسی و امنیتی‌ای چون MTCR (رژیم کنترل فناوری‌های موشکی) کند؛ تفاهمی به ظاهر داوطلبانه که تنها در خدمت تثبیت انحصار تسلیحاتی قدرت‌های غربی است. تفاهمی که اگرچه امضاکنندگانش آن را رعایت نمی‌کنند، اما برای کشورهای مستقل و مقاوم، چون ایران، تبدیل به ابزار فشار سیاسی و رسانه‌ای می‌شود. همانطور که امروز در موضوع هسته‌ای NPT چنین کارکردی دارد. 🔹️جالب آنجاست که خود رژیم صهیونیستی، عضو این تفاهم‌نامه نیست، اما نخست‌وزیرش از دیگر کشورها می‌خواهد ایران را به پیوستن به آن وادار کنند. این پارادوکس دقیقاً همان منطق استعمارگرانه‌ای است که می‌گوید: ما می‌توانیم، شما نباید! 🔹️اما نکته مهم‌تر آن است که این موضع‌گیری نتانیاهو، نه از موضع اقتدار، بلکه از موضع ترس و وحشت تجربه‌شده است. در جنگ ۱۲روزه اخیر، با وجود بهره‌مندی رژیم صهیونیستی از یکی از پیچیده‌ترین سامانه‌های پدافندی جهان و همراهی تجهیزات آمریکایی و برخی کشورهای اروپایی، نتوانست از گزند موشک‌های دقیق ایران در امان بماند. حتی با کاهش نرخ شلیک در روزهای پایانی جنگ، نرخ اصابت و دقت حملات بالا رفت؛ چراکه ایران از موشک‌های خاص‌تر، دقیق‌تر و متنوع‌تری استفاده کرده بود. 🔹️در واقع، آنچه نتانیاهو می‌خواهد، جبران ناکامی نظامی از طریق فشار دیپلماتیک و رسانه‌ای است. وقتی در میدان جنگ نمی‌توانند توان موشکی ایران را مهار کنند، تلاش می‌کنند آن را در میدان سیاست خنثی کنند. اما این همان خطایی است که پیشینیان او بارها مرتکب شده‌اند: نادیده‌گرفتن انگیزه، اراده و توانمندی یک ملت که امنیت خود را محصول وابستگی نمی‌داند. 🔹️در نهایت، باید تأکید کرد که توان موشکی ایران، نه یک «گزینه چانه‌زنی» بلکه ستون فقرات دکترین بازدارندگی ملی است. و هر طرحی برای محدودسازی آن، ولو با پوشش دیپلماتیک، جز خلع سلاح یک ملت در مقابل تجاوزگری مزمن چیزی نیست. نتانیاهو اگر نگران است، دلیلش ساده است: این‌بار، ترس را چشیده است. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید و پادپخش را بشنوید. 🖼روزنامه #صدای_ایران 📲 @sedaye_iran_newspaper

📢 «#صدای_ایران»؛ شماره ۵۸ | خشاب دشمن را پر نکنید 🖼#سرمقاله پنجاه و هشتمین شماره روزنامه اینترنتی رسانۀ KHAMENEI.IR👇 🔹️چند هفته پس از توقف جنگ تحمیلی اخیر، یک اندیشکده مشهور آمریکایی در تحلیلی به وضعیت برنامه هسته‌ای ایران پرداخت و سناریوهای مختلفی را برای آینده مورد بحث و بررسی قرار داد. نکته قابل تامل در این گزارش جملات پایانی آن است که می‌گوید: 🔹️«در نهایت، آمریکا و اسرائیل باید یک کمپین تأثیرگذاری چندرسانه‌ای آرام در ایران راه‌اندازی کنند تا بحث داخلی درباره سلاح‌های هسته‌ای را شکل دهند. این کمپین باید بر خطرات دنبال کردن زرادخانه هسته‌ای برای ملت ایران تأکید کند - و نشان دهد که بلندپروازی‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی محرک درگیری است، نه منبع امنیت برای مردم ایران و خاورمیانه.» 🔹️ قبل از پرداختن به موضوع اصلی، ناگفته پیداست که منظور این گزارش از سلاح هسته‌ای و زردخانه هسته‌ای، درواقع فعالیت صلح‌آمیز هسته‌ای ایران است و چنین برچسب‌هایی صرفاً برای مشروعیت‌بخشی به خصومت‌ها و خباثت‌های آنان علیه ایران به کار می‌رود. اما موضوع اصلی همان است که این اندیشکده حتی از بیان مستقیم آن نیز ابایی ندارد؛ ایجاد تفرقه و چند صدایی در کشور. 🔹️ ۳۱ تیرماه سال گذشته رهبر انقلاب در دیدار نمایندگان مجلس فرمودند؛ «در مسائل مهمّ کشور هم باید صدای واحدی از کشور شنیده بشود. در مسائل مهمّی که البتّه تشخیصش با شما است، یک جاهایی هست که بایستی دولت و مجلس و مسئولین گوناگون، یک حرف بزنند تا آن کسانی که در دنیا گوش تیز کرده‌اند که نشانه‌های اختلاف و دوگانگی را پیدا کنند، مأیوس بشوند؛ یک صدا باید شنیده بشود.» 🔹️ اگر اتحاد و یک صدایی در مسائل مهم کشور در تابستان سال گذشته ضروری بود، در شرایط کنونی حیاتی و سرنوشت‌ساز است. این که هدف و نیت صداهای متفرقه چیست و سرنخ آنها به «کمپین تأثیرگذاری چندرسانه‌ای آرام» آمریکا و اسرائیل بازگردد یا خیر، مسئله‌ای ثانویه و قابل تامل است اما بلندکردن صداهایی برخلاف واقعیت درباره مباحث حساس در حوزه‌های سیاسی، امنیتی، اجتماعی و راهبردی کشور از جمله فعالیت هسته‌ای و غنی‌سازی، آن هم با تکرار همان فهرست دیکته‌شده‌ی آمریکا، در این وضعیت جنگی توقف آتش، با هر نیت و هدفی از جمله بهره جستن از فرصت شرایط فعلی برای طرح مطالب جناحی، در خدمت دشمن است و او را نسبت به رسیدن اهداف خود امیدوار می کند. 🔹️ این که رهبر انقلاب اولین تکلیف از تکالیف هفتگانه راهبردی را حفظ اتحاد ملی عنوان کرده و آن را وظیفه تک تک افراد می دانند، ناشی از همین اهمیت است. عوامل بسیاری در شکست اخیر دشمن و نرسیدن آنها به اهداف شوم خود نقش داشتند اما مهم‌ترین و اصلی‌ترین آنها، همین اتحاد و انسجام بود و دشمن نیز همین نقطه را هدف گرفته است. 🔹️ سخن گفتن و ارائه نظراتی که در شرایط فعلی و در رویارویی با دشمن، نسبت چندانی با واقعیت‌های صحنه ندارد، برخلاف آنچه اعلام می‌شود، کشور و مردم را با خطر روبرو می‌کند و ناگفته پیداست تکرار دیکته‌ی دشمن در این زمینه، سطح جدی‌تری از ضربه به منافع ملی است. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼 روزنامه #صدای_ایران 📱 @sedaye_iran_newspaper

🗞 «#صدای_ایران»؛ شماره ۱۰۴ | امواج جهانی مقاومت 🖼 #سرمقاله صد و چهارمین شماره روزنامه اینترنتی رسانۀ KHAMENEI.IR 🔹️ ناوگان جهانی صمود با بیش از ۵۰ کشتی و ۴۹۷ فعال از ۴۶ کشور به مثابه فریادی از وجدان بیدار بشری در ۹ شهریور ماه ۱۴۰۴ از بنادر مدیترانه به‌سوی غزه حرکت کرد تا محاصره ۱۸ساله این سرزمین را بشکند. 🔹️ این حرکت فراتر از انتقال غذا و دارو، یک کنش سیاسی-اخلاقی برای به چالش کشیدن سلطه‌گری ژئوپلیتیکی و محاصره‌ای است که گزارشگر سازمان ملل آن را بخشی از «نسل‌کشی» خوانده است. 🔹️ توقیف همه کشتی‌ها توسط نیروی دریایی اسرائیل در آب‌های بین‌المللی، همراه با بازداشت بیش از ۴۴۰ فعال صلح‌طلب نه‌ تنها یک اقدام نظامی، بلکه تلاشی برای سرکوب همبستگی جهانی است. 🔹️ ناوگان صمود با تنوع ملیتی یک ائتلاف فراملی بی‌سابقه را شکل داد که ریشه در اصول حقوق بشر و آزادی دریانوردی کنوانسیون ۱۹۸۲ دارد. این اولین بار است که ده‌ها کشتی به‌صورت جمعی به سمت غزه حرکت کردند تا محاصره اسرائیل را بشکنند. این حرکت با جلب توجه به قحطی تحمیلی اسرائیل در غزه، بی‌عملی جامعه بین‌المللی را به چالش کشید. 🔹️ اسرائیل با شناورهای جنگی، پهپادها و مواد شیمیایی به کشتی‌های غیرمسلح حمله کرد و با ادعای حمایت حماس، این اقدام را توجیه نمود، اتهامی که فعالان رسانه‌ای آن را «پروپاگاندا» خواندند. 🔹️ این استراتژی سرکوب که با حمایت آمریکا تقویت شده، بخشی از الگویی است که با توقیف کشتی‌هایی چون «مادلین» و «حنظله» در گذشته، هراس در بین کنشگران مدنی را هدف قرار داده است. 🔹️ توقیف کشتی‌های ناوگان صمود و ربودن فعالان صلح‌طلب موجی از خشم جهانی را برانگیخته است. از اسپانیا که کاردار اسرائیل را احضار کرد، تا کلمبیا که هیئت دیپلماتیک اسرائیل را اخراج نمود و اعتراضات گسترده در رم، استانبول و دیگر کشورهای جهان، این حرکت به نماد مقاومت مدنی تبدیل شد. 🔹️ سازمان‌های حقوق بشری و گزارشگر سازمان ملل این اقدام را نقض قوانین بین‌المللی و بخشی از نسل‌کشی غزه دانستند. ناوگان صمود در بستر فروپاشی چندجانبه‌گرایی که در وتوی قطعنامه‌های آتش‌بس توسط آمریکا و طرح صلح فریبکارانه ترامپ-نتانیاهو نمایان شد، یک دیپلماسی مردمی را پایه‌گذاری کرد. 🔹️ این ناوگان با ایجاد شبکه همبستگی فراملی، نشان داد که وقتی دولت‌ها در برابر ظلم سکوت می‌کنند، مردم می‌توانند پرچم عدالت را برافرازند. با وجود توقیف کشتی‌ها، صمود یک بحران دیپلماتیک برای اسرائیل ایجاد کرده و توجه جهانی را به فاجعه غزه جلب نمود. 🔹️ این حرکت، آزمونی برای بازتعریف مقاومت مدنی در عصر ژئوپلیتیک است که با «بیداری بزرگ» جهانی، هویت استکباری دولت‌های حامی اسرائیل را به چالش می‌کشد. این حرکت پایان راه نیست بلکه آغازی برای فشار نهایی بر اسرائیل است. 🔹️ با وجود دستگیری و توقیف‌های متوالی دیروز ناوگان آزادی اعلام کرد که ۱۰ کشتی دیگر یکی از بنادر ایتالیا را به سمت غزه ترک کرده‌اند. صمود نه‌تنها محاصره غزه، بلکه سکوت جهانی را شکست و نشان داد که پایداری مردم می‌تواند آینده‌ای عادلانه‌تر را رقم بزند. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼 روزنامه #صدای_ایران 📱 @sedaye_iran_newspaper

🗞 «#صدای_ایران»؛ شماره ۱۰۵ | پاسخ هوشمندانه حماس به طرح ترامپ 🖼 #سرمقاله صد و پنجمین شماره روزنامه اینترنتی رسانۀ KHAMENEI.IR 🔹️ دو سال پس از آغاز جنگ غزه، اسرائیل و متحدان غربی‌اش در بن‌بست راهبردی عمیقی گرفتار شده‌اند. این بن‌بست ناشی از مقاومت پایدار حماس و دیگر گروه‌های فلسطینی، حامیان جهانی فلسطین و فشارهای حقوقی-بین‌المللی، رژیم اشغالگر و حامی شماره یکش را وادار به ارائه طرحی موسوم به «صلح ترامپ» ساخته است. 🔹️ طرحی ۲۰ ماده‌ای که با لحنی تحکم‌آمیز ارائه شد، بیش از آنکه به دنبال حل ریشه‌ای بحران باشد، تلاشی برای رهایی از این بن بست است. 🔹️ نشانه‌های این بن بست را می‌توان در رفتار مقامات کشورهای مختلف در مجمع عمومی سازمان ملل، اعتراضات دانشگاهی، تحریم‌های ورزشی و پرونده‌های حقوقی بین‌المللی مشاهده کرد. 🔹️ این طرح که بر خلع سلاح حماس، اداره غزه توسط یک هیئت بین المللی و عدم ارائه جدول زمانبندی برای عقب‌نشینی نظامیان اسرائیل تاکید دارد، با پاسخ مشروط حماس روبرو شد. پاسخی که به اذعان کارشناسان ارشد منطقه ای هوشمندانه و با هوشیاری همراه بوده است. 🔹️ پاسخ حماس بر شرط بنیادین عقب‌نشینی کامل رژیم صهیونیستی از غزه و استقرار حکومت فلسطینی مستقل تأکید دارد. این شرط در تضاد کامل با خواست نتانیاهو برای حفظ حضور نظامی دائمی در غزه است. 🔹️حماس در صورتی به سمت مذاکره و اجرای روندهای مرتبط با این طرح حرکت می کند که تضمین‌های واقعی و عملی ارائه شود؛ تضمین‌هایی که با توجه به سوابق نقض مکرر تعهدات توسط رژیم اشغالگر و حامیان غربی‌اش از جمله نقض‌های مکرر در قبال فلسطینیان و غزه امری ضروری است. بدون این مکانیسم‌ها، هر توافقی فاقد اعتبار خواهد بود. 🔹️ لازم به یادآوری است که مقاومت فلسطین، طی دو سال گذشته بارها آمادگی خود را برای آتش‌بس عادلانه اعلام کرده و در میز مذاکره حضور یافته، اما آمریکا و رژیم صهیونیستی هرگز به گفتگویی واقعی تن نداده‌اند. 🔹️ حمله اخیر رژیم به سران حماس در دوحه، نمونه بارزی از نگاه و رویکرد حریف به مذاکره است. این الگو نشان‌دهنده عدم تمایل ذاتی طرف مقابل به حل بحران از مسیر گفتگوست.  🔹️ غزه طی دو سال محاصره و بمباران مداوم با پشتیبانی غرب به بحران لاینحل اسرائیل و متحدانش تبدیل  شده و احتمال پیروزی و خاتمه دادن به این جنگ از طریق نظامی برای آن ها وجود ندارد. 🔹️ به همین دلیل طرح ترامپ به جای صلح واقعی، ابزاری برای نجات رژیم از انزوای داخلی و خارجی است. اما حماس نیز نسبت به این مسئله و احتمال فریب در مذاکرات باید هوشیارانه عمل کند. 🔹️ به خاطر همین مسئله مهم و  بر اساس تأکید حماس هرگونه آتش‌بس یا تبادل اسرا و در نهایت صلح کامل منوط به عقب نشینی نظامیان اسرائیلی همراه با استقرار حکومت فلسطینی مستقل  است. 🔹️ هرچند در شرایط کنونی دونالد ترامپ با پاسخ حماس موافقت کرده است اما این به معنای پایان یافتن قطعی و کامل جنگ، نخواهد بود چرا که با شروع روند مذاکرات اختلاف های جدی بروز پیدا می کند و نکته قابل تامل عدم اعتماد به وعده های طرف مقابل است. 🔹️ در نهایت باید تاکید کرد راه حل پایدار برای این مناقشه مزمن، همان سیاست منطقی جمهوری اسلامی است؛ رجوع به صندوق رای و حق رای برای تمام فلسطینیان واقعی -فارغ از دین آنها- و تعیین سرنوشت خود.   📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼 روزنامه #صدای_ایران 📱 @sedaye_iran_newspaper

🗞 یک ایران، همدل است 🖼 #سرمقاله صد و هشتمین شماره روزنامه اینترنتی رسانۀ KHAMENEI.IR 🔹️ در روزگاری که جهان در التهاب بحران‌ها، جنگ‌‌افروزی‌ها، فردگرایی‌ها، خودخواهی‌ها و بی‌عدالتی‌ها می‌سوزد و احساس مسئولیت اجتماعی کمرنگ‌تر از گذشته شده، ملت ایران بار دیگر نشان داد که معنای «همبستگی» را باید در فرهنگ دینی و انقلابی او جست. 🔹️ پویش «ایران همدل» تنها یک حرکت اجتماعی نیست؛ آیینه‌ای است از ایمان، نوع‌دوستی و مسئولیت جمعی، که از دل توصیه رهبر معظم انقلاب به «رزمایش مواسات و کمک مؤمنانه» و «نهضت تعاون و احسان» رویید و امروز به یکی از زیباترین تجلی‌های اخلاق و ایمان و همبستگی در جامعه ایرانی تبدیل شده است. 🔹️ رهبر انقلاب در سال‌های دشوار کرونا، هنگامی که سایه‌ی بیماری و مشکلات بر زندگی مردم افتاده بود، مردم را به احیای روح مواسات و همدلی فراخواندند. همان روزها که بسیاری درگیر ترس و تنگنا بودند، ملت ایران صحنه‌ای از همدلی و همبستگی آفرید که تحسین جهانیان را برانگیخت. میلیون‌ها نفر در سراسر کشور به یاری خانواده‌های آسیب‌دیده شتافتند، بی‌آنکه صرفاً چشم به دولت بدوزند. این «همدلی و همبستگی ملی»، «مهم‌ترین سلاح ملت ایران برای خنثی کردن تهدیدها» است. 🔹️ اما این روحیه فقط در برابر مشکلات داخلی بروز نکرد. در حملات بی‌رحمانه رژیم صهیونی به لبنان و فلسطین نیز، سیل کمک‌های مردمی از ایران به‌سوی مظلومان منطقه جاری شد. طلاهای زنان ایرانی، نذرهای جمعی، کاروان‌های کمک و اشک‌های همدردی، همه نشانه‌ی آن بودند که وجدان انسانی و ایمانی در این سرزمین زنده است. رهبر انقلاب این صحنه‌ها را «یکی از وقایع ماندگار تاریخ ایران» نامیدند. 🔹️ رهبر انقلاب همدلی و مواسات را نه‌فقط یک عاطفه انسانی، بلکه «وظیفه دینی» می‌دانند. جامعه‌ای که به چنین روحی مجهز است، می‌تواند فقر را ریشه‌کن کند و عدالت اجتماعی را محقق سازد. در نگاه رهبر انقلاب، ریشه‌کنی فقر فقط بر دوش حاکمیت نیست؛ بلکه مردم، هرکس به اندازه توان، باید در این میدان حاضر باشند. «مردم هم به نوبه خود وظیفه سنگینی بر دوش دارند. اجرای برنامه‌های اجتماعی فقط در بلندمدّت و میان‌مدّت و بتدریج امکان‌پذیر است اما نمیشود منتظر ماند تا برنامه‌های اجتماعی به ثمر برسد و شاهد محرومیت محرومان و فقر گرسنگان در جامعه بود. این وظیفه خودِ مردم و همه کسانی است که میتوانند در این راه تلاش کنند.» ۱۳۸۱/۹/۱۵ 🔹️ رهبر انقلاب تأکید دارند: «همه باید خود را موظّف به مواسات بدانند. مواسات یعنی هیچ خانواده‌ای از خانواده‌های مسلمان و هم‌میهن و محروم را با دردها و محرومیتها و مشکلات خود تنها نگذاشتن؛ به سراغ آنها رفتن و دست کمک‌رسانی به سوی آنها دراز کردن.» ۱۳۸۱/۹/۱۵ هر کمکی در این مسیر، «تسابق الی الخیرات» است. در اندیشه ایشان، مواسات تنها بخشیدن مال نیست؛ همدلی، یاری فکری و حتی حمایت آبرویی از مؤمنان نیز جزئی از آن است. انفاق، وقف، صدقه و نیکوکاری باید در جامعه نهادینه شود، چنان‌که هرکس در مال خود حقی برای محرومان قائل باشد. 🔹️ در این منطق، «کمک مؤمنانه» صرفاً یک رفتار اخلاقی نیست؛ مصداق واقعی «انقلابیگری» است. انقلابی بودن یعنی سبقت در کار خیر، یعنی تبدیل ایمان به عمل اجتماعی. این همان جهادی است که رهبر انقلاب آن را تا تحقق عدالت و رفع فقر، تعطیل‌ناپذیر می‌دانند. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼 روزنامه #صدای_ایران 📱 @sedaye_iran_newspaper

🗞 تیم کودک‌کش‌ها ضربه‌فنی شده است 🖼 #سرمقاله صد و دوازدهمین شماره روزنامه اینترنتی رسانۀ KHAMENEI.IR 🔹️ در روزهایی که دومین سالگرد آغاز طوفان‌الاقصی را می‌گذرانیم چند رویداد نشان داد که دنیای بعد از ۷ اکتبر با قبل از آن فرق دارد و زمین ورزش هم مانند بسیاری از میادین سیاسی و اجتماعی و علمی دنیا، دیگر ملک طلق صهیونیست‌ها نیست: ▫️- اندونزی ویزای ژیمناست‌های رژیم صهیونی را لغو و اعلام کرد حضور آنان در مسابقات جهانی جاکارتا با وجدان مردم این کشور ناسازگار است. ▫️- در مادرید، هزاران نفر از حامیان فلسطین در خیابان‌های اصلی مادرید تجمع کردند و مسیر عبور دوچرخه‌سواران را بستند. اعتراض آن‌ها مستقیماً متوجه حضور تیم «اسرائیل پریمیر‌تِک» بود. ▫️- در ایتالیا، تیم «اسرائیل پریمیر‌تِک» به‌دلیل اعتراضات مردمی از رقابت «جیرودل‌امیلیا» حذف شد. ▫️- نخست‌وزیر اسپانیا نیز صراحتاً گفت اسرائیل باید از از حضور در رویدادهای ورزشی بین‌المللی محروم شود. 🔹️ اینها تنها چند نمونه از ده‌ها رویداد مشابه بودند که نشانه‌ی یک تغییر عمیق‌اند. مسابقات ورزشی که یکی از زمین‌های عادی‌نمایی و «عادی‌سازی» اسرائیل بود حالا صحنه‌ی اعتراض و تحریم شده است. 🔹️ در چند ماه اخیر در برخی کشورها، بازی‌های تیم‌های اسرائیلی، به‌دلیل اعتراض‌های گسترده و تجمعات ضدصهیونیستی بیرون سالن و پشت درهای بسته برگزار می‌شود و در برخی دیگر به بهانه نگرانی امنیتی ولی در عمل فشار افکار عمومی اصلاً برگزار نمی‌شود. 🔹️ جالب آنکه، همان موضعی که ایران از سال‌ها پیش بر آن ایستاد و حتی برایش هزینه داد، امروز در حال گسترش و تبدیل شدن به ارزشی بین‌المللی است. غربی‌ها سعی داشتند میادین ورزشی را به بهانه‌های واهی، برای ایران به محملی برای طرد و محرومیت تبدیل کنند اما اینک ماجرا برعکس شده و رژیم اسرائیل نه تنها نمی‌تواند از ابزار ورزش قهرمانی برای تطهیر خود سواستفاده کند بلکه این میادین به محل رسوایی و فشار به این رژیم نیز تبدیل شده است. 🔹️ البته هنوز هم معیارهای دوگانه غربی پابرجاست. همان نهادهایی که آن روز ورزشکاران ایران را با شعار «ورزش سیاسی نیست» مجازات می‌کردند، چندی بعد کل ورزش روسیه را به‌خاطر سیاست، از المپیک، فیفا، یوفا و ده‌ها فدراسیون دیگر حذف کردند. و دوباره امروز همان‌نهادهای غربی، در برابر نسل‌کشی بی‌سابقه و وحشیانه روزمره‌ی اسرائیل ، ناگهان یادشان افتاده که ورزش باید از سیاست جدا بماند! 🔹️ روزی رژیم صهیونیستی می‌خواست از ورزش به‌عنوان ابزار تبلیغ چهره‌ای عادی و موجه از خود استفاده کند؛ اما همان زمین، حالا علیه او چرخیده است. وقتی فلان تیم ورزشی صهیونیستی ناچار می‌شود واژه «اسرائیل» را از پیراهنش حذف کند، یعنی قدرت نرمش فروریخته است. 🔹️ دنیای بعد از ۷ اکتبر با قبل از آن فرق دارد. این‌بار حتی ورزش کردن هم برای اسرائیلی‌ها عادی نخواهد بود. نه فلسطین مثل قبل تنهاست و نه ایران در زمین دفاع از فلسطین تنها می‌ماند. منطق مقاومت از سیاست فراتر رفته و در میدان‌های ورزشی، دانشگاهی، هنری و فرهنگی امتداد یافته است. 🔹️ زمانی ایستادن در برابر اسرائیل هزینه داشت و در عرف ورزش عادی نبود اما امروز همان ایستادگی، نشانه‌ی شرافت است و عادی‌سازی شده است. ۷ اکتبر حتی معنای «عادی‌سازی» را هم دگرگون کرد. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼روزنامه #صدای_ایران 📲 @sedaye_iran_newspaper

🗞 چرا مقاومت غزه پیروز است؟ 🖼 #سرمقاله صد و سیزدهمین شماره روزنامه اینترنتی رسانۀ KHAMENEI.IR 🔹️ «حماس سلاح خود را زمین نگذاشته است، نوار غزه تخلیه نشده است، تل‌آویو کنترل امنیتی کامل بر کل نوار غزه ندارد و هیچ وعده‌ای برای تشکیل «دولت مدنی جایگزین غیر از حماس و تشکیلات خودگردان فلسطین» وجود ندارد.» 🔹️ این جملاتی از گزارش یدیعوت آحارونوت یکی از رسانه‌های رژیم صهیونیستی است که در واکنش به ادعای نتانیاهو مبنی‌بر پیروزی در غزه نوشته شده است. زمانی که به اهداف جنگ دوساله غزه و پیامدهای آن برای اسرائیل نگاه می‌کنیم بهتر می‌توان در مورد پیروزی‌ها و شکست‌ها نظر داد. 🔹️ ناکامی نتانیاهو در دستیابی به اهداف اعلامی گواهی روشن بر شکست رژیم است. او پنج شرط کلیدی را برای «پیروزی» تعیین کرد: تسلیم بی‌قیدوشرط حماس، خلع سلاح کامل، غیرنظامی‌سازی غزه، کنترل امنیتی مطلق بر کل نوار غزه و جایگزینی با دولتی مدنی. 🔹️ اما توافق آتش‌بس که تحت فشار آمریکا و با میانجی‌گری بازیگران منطقه‌ای در شرم‌الشیخ امضا شد، هیچ‌کدام از این شروط را محقق نکرد. تا بدین لحظه حماس سلاح‌های خود را حفظ کرده، غزه از ساکنانش خالی نشده، کنترل امنیتی تل‌آویو ناقص مانده و هیچ سازوکاری برای دولت جایگزین مد نظر اسرائیل شکل نگرفته است. 🔹️ رونن برگمن تحلیلگر برجسته صهیونیست، این عقب‌نشینی را «امتیازات عمیق» توصیف می‌کند و می‌پرسد: چرا نتانیاهو از خطوط قرمز خود گذشت؟ پاسخ دو گزینه تلخ است: یا مسائل امنیتی هرگز حیاتی نبودند و صرفاً بهانه‌ای برای تداوم جنگ بودند، یا اسرائیل چاره‌ای جز تسلیم نداشت. 🔹️ حتی رسانه‌های صهیونیستی مانند هاآرتص اعتراف می‌کنند که توافق، «سیاه را سفید» جلوه می‌دهد، در حالی که اسرای ما که زنده به غزه رسیده بودند اکنون در تابوت باز خواهند گشت. 🔹️ علاوه بر این انزوای اسرائیل در عرصه جهانی، نتیجه مستقیم این ناکامی‌هاست. دو سال بمباران با ۲۰۰ هزار تن مواد منفجره نه‌تنها حماس را نابود نکرد، بلکه چهره رژیم را به‌عنوان قاتل غیرنظامیان عیان ساخت. 🔹️ این مسئله سیاست هاسبارا یا دیپلماسی عمومی اسرائیل برای تطهیر چهره جهانی خود را بی‌اعتبار کرد و امروز هم در عرصه‌های مختلف مانند ورزش به‌دنبال تحریم اسرائیل هستند. 🔹️ پس از دو سال در غزه هیچ‌کس با پرچم سفید تسلیم نشد و زنان و کودکان غزه با فداکاری‌ خود، روحیه ایستادگی را زنده نگه داشتند. 🔹️ کارشناسان صهیونیست اعتراف می‌کنند، حماس نه‌تنها باقی می‌ماند، بلکه مدیریت آموزشی، بهداشتی و امنیتی غزه را حفظ می‌کند. تبادل اسرا، ۲۰ صهیونیست در برابر ۲۰۰۰ فلسطینی نماد این برتری است. در نهایت طبق قاعده جنگ، برنده کسی است که ارتش دشمن را درهم شکند، نه آنکه غیرنظامیان را قربانی کند. 🔹️ نتانیاهو در نهایت مجبور شد با گروهی مذاکره کند که دو سال وعده نابودی کامل و خلع سلاح آن را داده بود. گروهی که در یک مساحت ۳۶۵ کیلومتر مربعی، بیش از ۱۷ سال محاصره بوده و دو سال از سوی اسرائیل با حمایت غربی‌ها تحت شدیدترین حملات بوده است. 🔹️ جهان پس از جنگ غزه تغییر کرده و فلسطین به عنوان نماد عدالت‌خواهی و مقاومت، الهام‌بخش آزادی‌خواهان است. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼روزنامه #صدای_ایران 📲 @sedaye_iran_newspaper

🗞 تبادل اسرا و تثبیت پیروزی مقاومت 🖼 #سرمقاله صد و چهاردهمین شماره روزنامه اینترنتی رسانۀ KHAMENEI.IR 🔹️ تبادل گسترده اسرا میان مقاومت فلسطین و رژیم صهیونیستی در چارچوب توافق شرم‌الشیخ، نقطه عطفی در جنگ دو ساله اخیر به شمار می‌رود؛ رخدادی که نه‌تنها پایان دو سال جنگ فرسایشی در غزه را رقم زد، بلکه پیام‌های سیاسی و راهبردی مهمی درباره توازن جدید قدرت در منطقه در خود دارد. 🔹️ در ظاهر، توافق شرم‌الشیخ با میانجی‌گری دولت آمریکا و برخی کشورهای عربی برای پایان دادن به درگیری‌ها طراحی شد، اما در واقع نردبانی برای فرار نتانیاهو از بن‌بستی که دو سال جنگ بی‌نتیجه برایش ساخته بود توصیف می‌شود. جنگی که نه موجب نابودی حماس شد، نه به بازگشت اسیران اسرائیلی از طریق عملیات نظامی انجامید و نه کنترل کامل تل‌آویو بر نوار غزه را ممکن ساخت. 🔹️ دونالد ترامپ با طرح «صلح» خود کوشید آنچه را اسرائیل در میدان نبرد به دست نیاورد، از مسیر دیپلماسی برای آن فراهم کند. با این حال، نتیجه نهایی بیش از هر چیز بازتاب شکست منطق قدرت نظامی اسرائیل و پیروزی مقاومت فلسطین است. 🔹️ مقاومت در طول دو سال محاصره و بمباران، با پایداری مثال‌زدنی توانست رژیم اشغالگر را به پذیرش آتش‌بس وادار کند. گردان‌های قسام در بیانیه‌ای اعلام کردند که دشمن با وجود برتری اطلاعاتی و نظامی در بازگرداندن اسرای خود از راه زور شکست خورد و همان‌طور که مقاومت وعده داده بود، اسرا تنها از مسیر مذاکره بازمی‌گردند. این جمله در واقع عصاره واقعیت میدان بود: شکست کامل راهبرد «توسل به زور» که از بدو تأسیس رژیم اسرائیل، مبنای امنیت این رژیم محسوب می‌شود. 🔹️ تبادل اسرای فلسطینی، پیام انسانی و اجتماعی عمیقی داشت. صحنه‌های استقبال مردم غزه از فرزندانشان، نشان داد که جامعه فلسطینی با وجود سال‌ها جنگ، محاصره و ویرانی، همچنان از درون منسجم و استوار است. این بازگشت نه فقط آزادی افراد، بلکه احیای روح جمعی و حافظه تاریخی مقاومت بود؛ گویی هر اسیر آزادشده، نماد تداوم اراده ملت فلسطین است. 🔹️ در سطح راهبردی، این تبادل نشان‌دهنده تثبیت بازدارندگی متقابل میان مقاومت و رژیم اشغالگر است. اسرائیل برای نخستین‌بار پذیرفت که بدون رضایت مقاومت، قادر به تحقق هیچ هدف میدانی یا انسانی نیست. این واقعیت، چهره ارتش اسرائیل را در افکار عمومی داخلی و جهانی به‌شدت تضعیف کرد و در مقابل، جایگاه مقاومت را به‌عنوان بازیگری تعیین‌کننده در معادله آینده فلسطین تقویت نمود. 🔹️ توافق شرم‌الشیخ گرچه در ظاهر به نام صلح و آتش‌بس ثبت شد، اما در حقیقت اعترافی آشکار به پیروزی مقاومت بود؛ پیروزی اراده بر سلاح، پایداری بر تکنولوژی و ایمان بر اشغال. اکنون پرسش اصلی نه این است که آیا اسرائیل بار دیگر جنگ را از سر خواهد گرفت، بلکه این است که آیا می‌تواند پس از این شکست، مشروعیت ازدست‌رفته خود را بازسازی کند. در نهایت، تبادل اسرا بیش از یک معامله انسانی، نقطه تثبیت پیروزی مقاومت در برابر ارتشی بود که خود را شکست‌ناپذیر می‌پنداشت. این رخداد تاریخی نشان داد که در برابر اراده ملتی که برای آزادی خود ایستاده، هیچ قدرت نظامی‌ای تاب پایداری ندارد. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼روزنامه #صدای_ایران 📲 @sedaye_iran_newspaper

🗞  روزمرگی در کمین بیداری 🖼 #سرمقاله صدوبیست‌و‌چهارمین شماره روزنامه اینترنتی رسانۀ KHAMENEI.IR 🔹 جنگ دوازده‌روزه، اگرچه از نظر زمانی کوتاه بود، اما لرزشی عمیق در لایه‌های پنهان هویت جمعی ما ایجاد کرد. در روزهایی که خبرها از آتش و خون پر بود، جامعه ایرانی بار دیگر در آینه‌ای از موقعیت‌های مرزی به تماشای خود نشست؛ جایی که تعلق، ایمان و حس مسئولیت اجتماعی از سطح شعار فراتر رفت و به کنش و واکنش بدل شد. 🔹 آنچه در این مدت آشکار شد، صرفاً همدلی لحظه‌ای با قربانیان جنگ نبود، بلکه بازتعریفی از مفهوم وطن‌دوستی، استقلال و دفاع از مظلوم به‌مثابه ارزش‌های زنده و نه تاریخی بود. 🔹 در شرایط عادی، پیوندهای اجتماعی ما گاه در روزمرگی و بی‌تفاوتی حل می‌شود، اما بحران‌ها چهره واقعی این پیوندها را آشکار می‌کنند. جنگ دوازده‌روزه فرصتی بود تا بفهمیم جامعه، فراتر از شکاف‌های سیاسی و نسلی، هنوز از منابع عمیق معنایی برای همبستگی برخوردار است. این تجربه نشان داد که ریشه‌های ایمان و مقاومت، اگرچه گاه خاموش به نظر می‌رسند، اما در لحظه‌های اضطرار شعله‌ور می‌شوند و می‌توانند محور بازسازی وحدت ملی باشند. 🔹 نقش رسانه‌ها در این میان تعیین‌کننده بود. آن‌ها میدان رقابتی از روایت‌ها ساختند؛ میان کسانی که می‌خواستند بحران را صرفاً صحنه‌ای از درگیری نظامی نشان دهند و آنان که می‌کوشیدند عمق انسانی و اخلاقی آن را برجسته کنند. نتیجه روشن بود: افکار عمومی به‌سوی روایت‌هایی گرایش یافت که با حس عدالت‌خواهی و استقلال‌طلبی ایرانیان سازگارتر بود، و این خود نشانه‌ای از بازگشت اعتماد اجتماعی به نهادهایی است که در بزنگاه‌ها نقش دفاع از مردم را بر عهده دارند. 🔹 در این میان، نسل جوان نیز نقشی غافلگیرکننده ایفا کرد. برخلاف تصور رایج از بی‌تفاوتی آنان، بسیاری از جوانان با خلاقیت رسانه‌ای، کنشگری مجازی و حتی فعالیت‌های میدانی نشان دادند که نسبت‌شان با ارزش‌های جمعی قطع نشده است. این حضور، پرسشی تازه پیش روی جامعه گذاشت: آیا ما نسل‌ها را بر اساس ظاهر و سبک زندگی قضاوت کرده‌ایم و از ظرفیت درونی‌شان برای تداوم فرهنگ مقاومت غافل مانده‌ایم؟ 🔹 بااین‌حال، هر بیداری اجتماعی در معرض خطر فراموشی و مصادره است. اگر این همبستگی به ساختارهای شفاف و پاسخگو گره نخورد، به‌زودی در هیاهوی روزمرگی فروکش می‌کند. مسئولیت نهادها و رسانه‌ها امروز آن است که این سرمایه اجتماعی را با آموزش مدنی، گفت‌وگوی بین‌نسلی و تقویت نهادهای اعتمادساز به توان پایدار بدل کنند. 🔹 جنگ دوازده‌روزه گذشت، اما در ذهن جامعه اثری ماند که نباید به هیجان گذرا تقلیل یابد. شاید اکنون زمان آن باشد که از دل این تجربه، نه فقط روایت مظلومیت، بلکه الگوی بلوغ و بیداری اجتماعی استخراج شود؛ الگویی که بتواند حافظ صلح، عدالت و هویت جمعی ما در جهان پرآشوب امروز باشد. 📥  نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼روزنامه #صدای_ایران 📲 @sedaye_iran_newspaper

🗞  طرح آمریکا برای اداره غزه و ۵ تهدید بزرگ 📣 #سرمقاله صدوپنجاهمین شماره روزنامه اینترنتی KHAMENEI.IR 🔹️ اعضای شورای امنیت سازمان ملل به پیشنویس قطعنامه آمریکا درباره‌ی غزه رأی مثبت دادند. این قطعنامه چارچوبی برای اداره‌‌ی غزه در مرحله‌ پساجنگ ارائه می‌دهد؛ چارچوبی که شامل سه رکن اصلی «شورای صلح»، «نیروی بین‌المللی ثبات» و «برنامه بازسازی تحت نظارت نهادهای خارجی» است. 🔹️ گروه حماس  و جهاد اسلامی مخالفت خود را با این طرح اعلام کرده و آن را قیمومیت بین‌المللی بر غزه دانسته‌اند. حتی نماینده روسیه در سازمان ملل نیز نحوه تصویب این سند را فریبکارانه دانسته و نسبت به پیامدهای آن هشدار داده است. 🔹️ در این طرح «شورای صلح» اختیار تصمیم‌گیری درباره بازسازی، مدیریت کمک‌ها و نظارت بر اصلاحات نهادی را بر عهده می‌گیرد و ازنظر سیاسی بالاترین مرجع اداره‌ غزه در سال‌های انتقالی خواهد بود. ریاست این شورا به‌طور نمادین به رئیس‌جمهور آمریکا سپرده شده و مأموریت آن تا پایان سال ۲۰۲۷ تعیین شده است. 🔹️ در کنار این، «نیروی بین‌المللی ثبات» با مأموریت خلع سلاح گروه‌های مسلح، تأمین امنیت گذرگاه‌ها، آموزش نیروهای پلیس فلسطینی و ایجاد «مناطق امن» وارد غزه می‌شود.  🔹️ بخش اقتصادی طرح نیز شامل ایجاد صندوق بازسازی است که تحت نظارت بانک جهانی و اهداکنندگان بین‌المللی عمل می‌کند. این صندوق قرار است توزیع بودجه‌ها، تعیین اولویت‌های بازسازی و نظارت بر اجرای پروژه‌ها را مدیریت کند، به این معنا که منابع مالی غزه از کنترل نهادهای فلسطینی خارج می‌شود. 🔹️ در ظاهر این طرح با زبان «ثبات»، «بازسازی» و «حمایت انسانی» نوشته شده، اما در عمل حامل پیامدهایی است که نگرانی‌های جدی برای مردم غزه ایجاد می‌کند. ▫️بزرگ‌ترین تهدید این طرح، سلب حاکمیت مردم غزه بر سرنوشت خود است. واگذاری مدیریت اداری، اقتصادی و امنیتی به یک شورای بین‌المللی، عملاً غزه را به منطقه‌ای تحت «قیمومیت» تبدیل می‌کند بدون آن‌که مردم در روند تصمیم‌گیری نقش واقعی داشته باشند. این وضعیت، خطر تکرار همان الگوهای تاریخی را دارد که در آنها قدرت‌های خارجی سرنوشت جوامع بحران‌زده را تعیین کرده‌اند و نتیجه، نه ثبات بلکه وابستگی و بی‌ثباتی بوده است. ▫️تهدید دوم، خواب خلع سلاح گروه‌های مقاومت است. این اقدام موازنه قدرت را در برابر اسرائیل به‌طور اساسی تضعیف می‌کند و مردم غزه را در برابر هرگونه تجاوز یا فشار نظامی آینده بی‌پناه می‌گذارد. از دید بسیاری از فلسطینی‌ها، طرح آمریکا تلاش می‌کند امنیت را از نگاه اسرائیل و نه از منظر مردم غزه تعریف کند. خلع سلاح در شرایطی مطرح شده که هیچ تضمینی برای پایان اشغال، توقف حملات یا به رسمیت شناختن حقوق ملی فلسطینی‌ها وجود ندارد. ▫️تهدید سوم، مدیریت خارجی منابع مالی و روند بازسازی است. وقتی بانک جهانی و اهداکنندگان خارجی تعیین می‌کنند چه چیزی بازسازی شود و چه پروژه‌هایی اولویت دارند، نیازهای واقعی مردم کنار گذاشته می‌شود و اولویت‌ها تحت تاثیر ملاحظات سیاسی قرار می‌گیرد. همین موضوع خطر تبدیل بازسازی به ابزار فشار سیاسی را ایجاد می‌کند. ▫️تهدید چهارم، احتمال طولانی‌شدن حضور نیروهای خارجی است. خروج این نیروها به «پیشرفت» در اصلاحات مشروط شده، معیاری مبهم که می‌تواند سال‌ها حضور خارجی را توجیه کند. ▫️تهدید پنجم این است که تشکیل کشور فلسطین در طرح آمریکا مبهم و فاقد جدول زمانی روشن است و هیچ تضمین حاکمیتی ندارد. 🔹️ در کل این طرح به دنبال آن است که شکست‌های اسرائیل در میدان نبرد با مردم غزه را از طریق سیاسی و یک نیروی بین‌المللی محقق کند. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼 روزنامه #صدای_ایران 📱 @sedaye_iran_newspaper