#حرف_حساب 🌱 🍃یکی از ارامبخش های قوی در مواجهه با سختی های دنیا، اعتقاد داشتن به این حقیقت است که هر انچه که از جانب خداوند اتفاق می افتد خیرو خوبی است و در جهت پیشرفت انسان در مسیر زندگیش قرار می‌گیرد. 🍃و همین طور انگیزشی ترین باور این است که بدانی هیچ کس جز خودت، مسئول اتفاقهای زندگیت نیست و هیچ کس نمیتواند زندگیت را نابود و یا خراب کند. تو میتوانی با بهترین انتخاب، بهترین رفتار، بهترین افکار، بهترین روابط، بهترین زندگی را داشته باشی ♥️ #حرف_حساب 🌱 🍃یکی از ارامبخش های قوی در مواجهه با سختی های دنیا، اعتقاد داشتن به این حقیقت است که هر انچه که از جانب خداوند اتفاق می افتد خیرو خوبی است و در جهت پیشرفت انسان در مسیر زندگیش قرار می‌گیرد. 🍃و همین طور انگیزشی ترین باور این است که بدانی هیچ کس جز خودت، مسئول اتفاقهای زندگیت نیست و هیچ کس نمیتواند زندگیت را نابود و یا خراب کند. تو میتوانی با بهترین انتخاب، بهترین رفتار، بهترین افکار، بهترین روابط، بهترین زندگی را داشته باشی ♥️ @shahid_mostafasadrzadeh

ملت ملت بگوشید؟ 📞 ملت نڪنہ بہ ڪسے رأے بدید ڪہ میگہ سایہ جنگ را از ڪشور برداشتہ و نالہ بچه هاے شهداےمدافع را نمیشنوه! حواستون باشہ نسبت بہ خون ما مسئولید! مصطفےجان بهوشیم📞 @seyyedebrahim

که سرمایه خوبان ♡ادب♡ است...

بی عصا آمده ای... چشم عدو کور شود... چشم دل ما روشن 🌸 @seyyedebrahim

#طنز_در_جبهه_سوریه😄😄 قبل از عملیات بود ... داشتیم با هم تصمیم میگرفتیم اگر گیر افتادیم چطور توی بی سیم📞 به همرزمامون خبر بدیم ... ڪه تڪفیریا نفهمن ... یهو سید ابراهیم (شهید صدرزاده) از فرمانده های تیپ فاطمیون😍 بلند گفت : آقا اگر من پشت بی سیم گفتم همه چی آرومه من چقدر خوشبختم ... بدونید دهنم سرویس شده ..... 😂😂😐 #شهیدمصطفےصدرزاده #یادش_باصلوات

برای ظهورش دعاکنیم😔🙏🙏🙏

❌مواظب باشیم دوباره حقه لیبرال‌ها را نخوریم! #انتخابات_1400 #انقلابے‌نویسـ @seyyedebrahim

🕊🌹🔹 🌹 🔹 #کتاب_دختر_شینا🌹🕊 #خاطرات : بانو قدم خیر محمدی کنعانی🌹🍃 #همسر سردار شهید حاج ستار ابراهیمی هریژ🌷🕊 #نویسنده :بانو بهناز ضرابی.. فصل یازدهم ..( قسمت ۴ )🌹🍃 🕊🌷بسم رب الشهدا و الصدیقین 🌷🕊 لباس هایشان را که بوی ترشی و ماست گرفته بود عوض کردم. معصومه را شیر دادم و خواباندم. خدیجه هم کمی غذا خورد و گوشه ای خوابش برد. جایشان را انداختم و پتو رویشان کشیدم و رفتم دنبال کارم سفره را شستم. برای شام کتلت درست کردم هوا کم کم تاریک می شد داشتم با خودم تمرین می کردم که صمد آمد. بهش چی بگویم از دستش عصبی بودم باید حرف هایم را می زدم. صدای در که آمد، بچه ها از خواب بیدار شدند و دویدند جلوی راه صمد. هر دویشان را بغل کرد و آمد توی آشپزخانه یک کیسه نایلونی کوچک دستش بود سلام داد. سر سنگین جوابش را دادم. نایلون را گرفت طرفم و گفت: این را بگیر دستم خسته شد. تند و تند بچه ها را می بوسید و قربان صدقه شان می رفت. مثلا با او قهر بودم گفتم: بگذارش روی کابینت. گفت: نه نمی شود باید از دستم بگیری. با اکراه کیسه نایلون را گرفتم یک روسری بنفش در آن بود روسری پشمی بزرگی که به تازگی مد شده بود. با بته جقه های درشت. اول به روی خودم نیاوردم اما یک دفعه یاد حرف شینا افتادم. همیشه می گفت: مردتان هر چیزی برایتان خرید بگویید دستت درد نکند چرا زحمت کشیدی حتی اگر از آن بدتان آمد و باب دلتان نبود. بی اختیار گفتم: چرا زحمت کشیدی این ها گران است. روسری را روی سرم انداختم. خندید و گقت: چقدر بهت می اید چقدر قشنگ شدی. پاک یادم رفت توپم از دستش پر بود و قصد داشتم حسابی باهاش دعوا کنم گفت: آماده ای برویم؟! گفتم: کجا؟! گفت: پارک دیگر.گفتم: الان! زحمت کشیدی. دارد شب می شود. گفت: قدم جان من اذیت نکن اوقات تلخی نکن فردا که بروم دلت می سوزد. دیگر چیزی نگفتم کتلت ها را توی ظرف در داری ریختم. سبزی و ترشی و سفره و نان و فلاسک هم برداشتم و همه را گذاشتم توی یک زنبیل بزرگ. لباس هایم را پوشیدم و روسری را سرم کردم. جلوی آینه ایستادم و خودم را برانداز کردم. صمد راست می گفت روسری خیلی بهم می آمد. گفتم: دستت درد نکند چیز خوبی خریدی گرم و بزرگ است. داشت لباس های بچه ها را می پوشاند. گفت: عمداً این طور بزرگ خریدم چند وقت دیگر هوا که سرد شد سر و گوشت را درست و حسابی می گیرد. قرار بود دوستش که دکتر داروساز بود بیاید دنبالمان آن ها ماشین داشتند کمی بعد آمدند سوار ماشین آن ها شدیم و رفتیم بیرون شهر. ماشین خیلی رفت تا رسید جلوی درپادگان قهرمان. صمدپیاده شد رفت توی دژبانی. خانم دکتر معصومه را بغل کرده بود خیلی پی دلش بالا می رفت. چند سالی بود ازدواج کرده بودند اما بچه دار نمی شدند دیگر هوا کاملاً تاریک شده بود که اجازه دادند توی پادگان برویم. کمی گشتیم تا زیر چند درخت تبریزی کهنسال جایی پیدا کردیم زیر اندازها را انداختیم و نشستیم. چند تیر برق آن دور و بر بود که آنجا را روشن کرده بود. پاییز بود و برگ های خشک و زرد و روی زمین ریخته بود. باد می زید و شاخه های درختان را تکان می داد. هوا سرد بود. خانم دکتر بچه ها را زیر چادرش گرفت. فلاسک را آوردم و چای ریختم که یک دفعه برق رفت و همه جا تاریک شد. صمد گفت: بسم الله. فکر کنم وضعیت قرمز شد. توی آن تاریکی چشم چشم را نمی دید کمی منتظر شدیم اما نه صدای پدافند هوایی می آمد و نه صدای آزیر وضعیت قرمز صمد چراغ قوه اش را آورد و روشن کرد و گذاشت وسط زیر انداز. چای ها را برداشتیم که بخوریم. به همین زودی سرد شده بود. باد لای درخت ها افتاده بود. زوزه می کشید و برگ های باقی مانده را به اطراف می برد. صدای خش خش برگ هایی که دور و برمان بودند، آدم را به وحشت می انداخت. آهسته به صمد گفتم: بلند شویم توی این تاریکی جک و جانوری نیاید سراغمان. صمد گفت: از این ها حرف ها نزنی پیش آقای دکتر خجالت می کشم. ببین خانم دکتر چه راحت نشسته و با بچه ها بازی می کند مثلا تو بچه کوه و کمری دوره برمان خلوت بودپرنده پر نمی زد. گاهی اوقات صدای زوزه سگ یا شغالی از دور می آمد باد می وزید و برق هم که رفته بود. #یازهرا...🌹🍃 🍃🌹اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌹🍃 #ادامه_دارد...‌ 🌹 🔹🌹 🌹🕊🌹 🕊🔹🌹🕊🔹🌹🕊🔹 #کُلُّنٰا_قٰاسِمِ_سُلِیْمٰانی🌹🍃 #یازهرا....🌹🍃 #لبیک_یــــــــازیــــــــنــــــــبــــــ....

پس زمینه امام زمانی... ‌ولی‌بعضـی‌وقتا میون‌روزمرگی‌ها یادی‌کنیم‌ازغریبی‌که قرن‌ھاست‌غایبهـ💔 #امام‌حسین‌زمانمونـ🙂✋🏼 #این‌صاحبنا؟! @seyyedebrahim