بسم‌الله الرحمن الرحیم شنیدی می‌گن: «انگار شش‌ماهه به دنیا اومده!» یعنی چی؟ یعنی یه آدم همیشه توی عجله‌ست... همیشه یه چیزی رو زودتر از وقتش می‌خواد... نه صبر داره، نه تحمل، نه حوصله برای رسیدن به نتیجه‌ٔ درست. این فقط یه شوخی یا کنایه نیست. قرآن دقیقاً همین رو می‌گه: "وَكَانَ الْإِنسَانُ عَجُولًا" (اسراء: ۱۱) انسان، ذاتاً عجول است. از همون اول تاریخ هم این عجله با ما بوده... از هابیل و قابیل بگیر، تا قوم بنی‌اسرائیل که هنوز موسی از کوه نیومده بود، گوساله‌پرست شدن! تا خود ما، که می‌خوایم یه‌شبه ره صد ساله بریم... عجله می‌کنیم تو تصمیم‌گیری، تو قضاوت، تو خرید، تو ازدواج، تو تربیت، تو دعا کردن، تو توبه... می‌خوایم بدون صبر، به جواب برسیم... بدون تلاش، به نتیجه برسیم... و گاهی حتی از خدا هم انتظار داریم همین لحظه جواب بده! اما یادمون می‌ره که رشد، زمان می‌خواد... که حکمِ پخته، صبرِ پخته می‌خواد... بیاییم از این عجله‌ در بیاییم... بذاریم صبر، عقل، و توکل، قدم‌هامون رو تنظیم کنه. وگرنه… آخرش می‌شه آدمی که نه تنها زود شروع کرد، بلکه زود هم پشیمون شد… خدایا، ما رو از شتاب‌های بی‌جا، از عجله‌های کور، و از انتخاب‌هایی که با صبر همراه نیست، نجات بده. ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی #ضرب_المثل @sh_hosein

بسم‌الله الرحمن الرحیم شنیدی می‌گن: «گوشش به این حرف‌ها بدهکار نیست»؟ یعنی طرف هر چی براش از خوبی، از نصیحت، از راه درست می‌گی، اصلاً انگار نه انگار! همه‌چی از این گوش می‌ره، از اون یکی درمیاد... نه دلش میلرزه، نه فکری تو سرش میاد... این فقط یه تعبیر کوچه‌بازاری نیست، قرآن هم دقیقاً همینو می‌گه: "وَ إِن تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَسْمَعُوا..." (سوره اعراف، آیه ۱۹۸) یعنی اگر حتی دعوتشون کنی به سمت هدایت، باز هم نمی‌شنون... 🔸 نه اینکه گوش نداشته باشن... اتفاقاً گوششون سالمه، اما گوش دلشون سنگینه... چون دل نمی‌خواد بشنوه، گوش هم کاری نمی‌کنه. چون غرور، لجاجت، عادت به گناه، یا حتی یه دنیا سرگرمی‌های بی‌ارزش، جایی برای حرف حق نگذاشته. 📖 یه عالم بزرگ می‌گفت: «بعضی حرف‌ها، تا در گوش نرن، توی دل نمی‌رن، اما بعضی دل‌ها هستن که قفل شدن... هزار تا حرف هم بزنی، فقط صدای خسته‌کننده‌ای می‌شنون، نه پیام نجات رو...» 💔 نکنه ما هم کم‌کم به جایی برسیم که: وقتی پدر یا مادر نصیحت‌مون می‌کنن، با بی‌حوصلگی گوش بدیم... وقتی حدیثی از امام خونده می‌شه، بگیم: "اینم که مثل همیشه‌ست"... وقتی یه آیه پخش می‌شه، گوش نکنیم، چون فکر می‌کنیم چیز جدیدی نداره... اون وقته که کم‌کم قلبمون قفل می‌شه و گوش‌هامون بدهکار حرف‌های حق نمی‌شن. 📌 خدایا! قبل از اینکه گوش‌هامون سنگین شن، قبل از اینکه دل‌هامون قفل بشن، ما رو بیدار کن... ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی #ضرب_المثل @sh_hosein

بسم‌الله الرحمن الرحیم شنیدی می‌گن: «هر آن‌کس که دندان دهد، نان دهد»؟ یه ضرب‌المثل شیرین و قدیمیه… مردم ما باهاش دل خودشونو قرص می‌کردن، وقتی سفره‌شون کوچیک بود، وقتی کار پیدا نمی‌شد، وقتی بچه‌ای به دنیا می‌اومد و پدر و مادر نگران روزی‌ش بودن… با این جمله به خودشون امید می‌دادن: اونی که دندون رو داده، حتماً نون رو هم می‌رسونه… و جالبه که دقیقاً همون معنا توی قرآن اومده: اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ (سوره روم، آیه ۴۰) خدا همونی‌ست که شما رو آفرید، و بعد، روزیتون رو هم داد... یعنی چی؟ یعنی کسی که این ماشین شگفت‌انگیز به نام بدن رو ساخت، این مغز پیچیده، این قلب تپنده، این دست‌هایی که می‌تونه کار کنه، و این ذهنی که می‌تونه فکر کنه و بسازه… همون خدا حتماً برنامه‌ی روزی‌مون رو هم نوشته... مشکل ما چیه؟ ما گاهی فراموش می‌کنیم اون کیه که این دندون رو داده... و بعد، از ترسِ نرسیدنِ نون، دست به هر کاری می‌زنیم... گاهی حلال و حرامش رو قاطی می‌کنیم گاهی از رزاق بودن خدا غافل می‌شیم گاهی هم بچه‌دار نمی‌شیم، چون فکر می‌کنیم "نمی‌تونیم خرجش رو بدیم" اما این فکر، خلاف توکل و ایمانه... چون اونی که «خلق» کرد، خودش «رزق» رو هم تضمین کرده... یکی از علما می‌گفت: «رزق شما، بیشتر از آن‌که دنبال‌اش بروید، دنبالتان می‌آید… به شرطی که راهش را گم نکنید…» پس بیایید هم یادمون باشه، هم به دل‌هامون بگیم: اونی که دندون داده، نون هم می‌ده… نه فقط نون جسم، بلکه نونِ دل، نون آرامش، نونِ عزّت... خدایا! همچنان که ما را آفریدی، از لطف و رحمتت، روزی‌مان را هم پاک، و با برکت قرار بده... ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی #ضرب_المثل @sh_hosein

بسم‌الله الرحمن الرحیم شنیدی می‌گن: «هر کی داره سنگ خودشو به سینه می‌زنه»؟ یعنی هرکسی فقط به فکر خودشه، هر کاری می‌کنه فقط برای نفع خودش، برای نجات خودش... حالا یه لحظه چشم‌هات رو ببند و صحنه‌ی قیامت رو تصور کن... اون روزی که زمین و آسمون در هم پیچیده، نامه‌ها باز شده، پرده‌ها کنار رفته... همه ایستادن، منتظر حساب... و قرآن یه جمله می‌گه که دقیقاً همون ضرب‌المثل ما رو زنده می‌کنه: يَوْمَ تَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَن نَّفْسِهَا (سوره نحل، آیه ۱۱۱) روزی که هر کسی فقط دنبال دفاع از خودشه... هیچ‌کس دیگه‌ای رو یادش نمیاد، نه پدر، نه مادر، نه رفیق، نه همسر، نه همکار... فقط خودش و پرونده‌ش... اونی که تو دنیا مدام واسه بقیه نقشه می‌کشید، توی صف جلو می‌زد، زیرآب می‌زد، امروز فقط یه کار داره: سنگ خودش رو به سینه بزنه... که بتونه از خودش دفاع کنه... اما افسوس... اونجا دیگه مدرک می‌خوان نه توجیه، نه مظلوم‌نمایی، نه مظلوم‌سازی... اگه امروز دنبال حق بقیه نبودیم، اگه برای خودمون حق ساختیم، اگه از اشتباه‌هامون دفاع کردیم، بدونیم اون روز هم تنها چیزی که می‌مونه، خود ماییم و کارنامه‌مون... بیاییم از حالا به فکر اون روز باشیم... از امروز تمرین کنیم کمتر سنگ خودمون رو به سینه بزنیم و بیشتر دنبال حق و حقیقت باشیم، تا اون روز، حقیقت از ما دفاع کنه... ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی #ضرب_المثل @sh_hosein

بسم‌الله الرحمن الرحیم شنیدی می‌گن: «آدمی، فرزند اشتباهه»؟ انگار این جمله، یه اعتراف تلخه… اما اگه درست نگاه کنیم، یه امید بزرگ هم تو دلشه. یعنی چی؟ یعنی بشر، مسیرش با خطا آمیخته‌ست… اما خدا، از همون آغاز، ما رو با این طبیعت آفریده و می‌دونه که ممکنه بلغزیم، بیفتیم، فراموش کنیم… اما مهم‌تر از سقوط، بلند شدنه. قرآن دعایی به ما یاد می‌ده؛ نه برای وقت عبادت‌های خاص، نه فقط برای لحظات معنوی ناب، بلکه مخصوص همون وقتیه که اشتباه کردیم: «رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا» (سوره بقره، آیه ۲۸۶) پروردگارا، اگر فراموش کردیم یا خطا کردیم، ما را مؤاخذه نکن... این یعنی خدا، پیش از آن‌که ما توبه کنیم، راه توبه را باز گذاشته. پیش از آن‌که ما پشیمان شویم، درِ آغوشش باز است. و این بزرگ‌ترین امید یک انسان خطاکار است؛ که وقتی همه چیز را باخت، هنوز یک راه باز مانده باشد… راهی به سوی خدایی که می‌داند «انسان، فرزندِ لغزش است» اما اگر با دل شکسته بیاید، با آغوش باز می‌پذیردش. بیایید این دعا را نه فقط از روی زبان، که از عمق جان‌مان زمزمه کنیم: «رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا...» ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی #ضرب_المثل @sh_hosein

بسم‌الله الرحمن الرحیم شنیدی میگن: «کسی نمیاد بگه خرت به چند»؟ یعنی تو بمونی و خودت... نه کسی کاری به کارت داره، نه کسی برات دل می‌سوزونه... همه اونایی که توی دنیا دور و برت بودن، اون‌وقت انگار اصلاً نمی‌شناسنَت... حالا تصور کن روز قیامت رو... همه توی صف حساب ایستادن، دل‌ها پر از ترس، چشم‌ها دنبال رحم و شفاعت... اما قرآن یه حقیقت تلخ رو با قاطعیت می‌گه: "وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا" (سوره معارج، آیه ۱۰) "دوست صمیمی، حال دوست صمیمیش رو هم نمی‌پرسه..." یعنی چی؟ یعنی اون روز، حتی نزدیک‌ترین آدم‌هات هم دیگه کاری به کارت ندارن... نه پدر، نه مادر، نه رفیق، نه همسر... همه فقط دنبال نجات خودشونن... نه رفاقت فایده داره نه پارتی نه رابطه فقط اعمال خودت به دردت می‌خوره... دنیاست که همه با هم گرم می‌گیریم، اما آخرت جای حسابه نه احساس. نذاریم اون روز، با حسرت به اطرافمون نگاه کنیم و ببینیم حتی اونی که همیشه می‌گفت "هواتو دارم"، پشت سرش رو هم نگاه نمی‌کنه... الان وقتشه... تا هنوز فرصت هست، برای خودمون کاری کنیم. ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی #ضرب_المثل @sh_hosein

بسم‌الله الرحمن الرحیم شنیدی میگن: «دودش تو چشم خودت میره»؟ یعنی خودت کاری می‌کنی، خودت هم ضربه‌شو می‌خوری. نه اینکه دیگران تاوانشو بدن، نه اینکه از کنارش بی‌دردسر رد بشی. هر کاری، یه پیامدی داره، و قرآن دقیقاً همینو به ما یاد داده: "يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا بَغْيُكُمْ عَلَىٰ أَنفُسِكُمْ" (یونس، آیه ۲۳) ای مردم! سرکشی‌ها و ظلم‌هایی که می‌کنید، به ضرر خودتونه... اما ما خیلی وقت‌ها فکر می‌کنیم داریم به نفع خودمون زرنگی می‌کنیم... مثلاً یه دروغ برای نجات، یه کم‌فروشی، یه نگاه حرام، یه حرف ناروا... در حالی که، همون کارهایی که به نظر «زرنگی» میاد، یه زهره که آروم‌آروم از درون آدمو از بین می‌بره. "گناه، ظلم به خود انسان است؛ چون انسان را از مسیر رشد دور می‌کند، نه اینکه فقط عذاب بیرونی داشته باشد. خود گناه، اثر تخریبی در جان آدم دارد." یعنی حتی اگه خدا هم عذاب نکنه، همین گناه، خودش ما رو می‌سوزونه... گناه مثل آتیشه؛ هرچند ممکنه اولش گرمت کنه، اما آخرش خاکستر می‌شی اگه ادامه‌ش بدی... مثل کسی که دود رو توی یه اتاق می‌ریزه، اما کم‌کم چشمش می‌سوزه، نفسش تنگ می‌شه، و خودش می‌مونه با خفگیِ کاری که کرده... بیاییم قبل از اینکه دود گناهان‌مون چشمان دل‌مون رو کور کنه، راه رو عوض کنیم، هوا رو تازه کنیم... که اون روز، چشم پر اشک و دل پر حسرت نداشته باشیم... ✍️نگارنده: حسین ابراهیمی #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی #ضرب_المثل @sh_hosein

بسم الله الرحمن الرحیم شنیدی می‌گن: «خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو»؟ یه ضرب‌المثل قدیمیه... اما همیشه هم درست نیست! گاهی همرنگ شدن، یعنی چشم بستن به حق یعنی له شدن زیر فشار جماعتی که راهشون اشتباهه یعنی تایید کردن باطلی که فقط چون همه می‌گن، جرأت نمی‌کنی خلافش بایستی... اما قرآن، یه چیز دیگه می‌گه: «وَ إِن تُطِعْ أَكْثَرَ مَن فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ» (انعام، ۱۱۶) یعنی: اگه دنبال اکثریت مردم بری، گمراهت می‌کنن از راه خدا... چرا؟ چون بیشتر مردم دنبال ظن و گمان و حدس و تقلید کورکورانه‌ان. نه فکر کردن، نه تحقیق، نه صداقت با وجدان خودشون... پس اگه بخوای همیشه همرنگ جماعت بمونی تا «رسوا» نشی، خیلی زودتر از اونی که فکرش رو بکنی، از راه خدا دور می‌شی... راه حق همیشه شلوغ نیست. راه حق گاهی خیلی خلوت‌تره... «حق، همیشه مظلوم است، حتی اگر همه از آن دم بزنند.» گاهی باید جرأت کنی تنها باشی جرأت کنی خلاف موج حرکت کنی جرأت کنی با جماعتی که دارن به پرتگاه می‌رن، همقدم نشی... چون آخرش، این تویی و خدات نه اون جماعتی که از ترس رسوایی، پشتت رو خالی می‌کنن... پس اگه دنبال رستگاری‌ای، دنبال همرنگی با حقیقت باش نه با جماعت... ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی #ضرب_المثل @sh_hosein

📜 عنوان: چیزی که از همه چیز مهم‌تر است، اما خیلی‌ها آن را جدی نمی‌گیرند... بسم الله الرحمن الرحیم گاهی در زندگی‌ آن‌قدر گرفتار می‌شویم که اصل را فراموش می‌کنیم؛ می‌دویم دنبال نماز و روزه، جلسات و فعالیت‌ها، سخنرانی و مسئولیت‌ها… اما خدا در سوره عنکبوت، ما را بیدار می‌کند: «وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ» (و همانا یاد خدا بزرگ‌تر است) یعنی اگر در دل همه عبادت‌ها و کارها، یاد خدا نباشد، انگار هیچ کاری نکرده‌ایم. ✨ بخش اول: بُعد فردی – عبادت بی یاد خدا، پوسته‌ای بی مغز است چند بار شده نماز بخوانیم ولی آخرش حواسمان نباشد چی گفتیم؟ چند بار تسبیح دستمان بوده، ولی ذهنمان درگیر دنیای خودش؟ خدا می‌فرماید: ذکر من، یعنی حضور قلب، یعنی آگاه بودن، یعنی وصل بودن به من. و این بزرگ‌تر از خودِ عبادت است. نماز وسیله‌ است، هدفش رسیدن به حضور است. قرآن می‌فرماید: "اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ ۖ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ" و بعد بلافاصله می‌گوید: "وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ" یعنی اگر نماز تو را از فحشا و منکر باز ندارد، حتماً در آن یاد خدا نبوده. ما خیلی وقت‌ها ظاهر دین را داریم، ولی باطنش را نه. و این خطرناک است. 🏛 بخش دوم: بُعد اجتماعی – جامعه‌ای که خدا را فراموش کرد، گرفتار طاغوت‌ها شد جامعه‌ای که یاد خدا در آن کمرنگ شود، به جای عدالت، دنبال قدرت می‌رود. به جای مقاومت، دنبال سازش. در فلسطین، مردمی هستند که زیر بمباران‌اند، غذا ندارند، دارو ندارند، آب ندارند... اما چیزی دارند که اسرائیل ندارد: یاد خدا در دلشان زنده است. آن‌ها می‌دانند: خدا می‌بیند؛ خدا می‌داند؛ و خدا، بالاتر از همه است. اما در مقابل، آمریکا و اسرائیل با آن‌همه قدرت نظامی، از همه چیز می‌ترسند. چرا؟ چون یاد خدا را از دل و سیاست‌شان بیرون کرده‌اند. در همین آیه، خداوند می‌فرماید: "وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ" یعنی: هر جنایتی که می‌کنند، هر بمبی که روی مردم غزه می‌ریزند، هر قطره خونی که می‌ریزند... خدا می‌بیند. و روز حساب، نزدیک است. جامعه‌ای که یاد خدا در آن زنده باشد، زیر بار ظلم نمی‌رود. از تحریم نمی‌ترسد. از تهدید نمی‌لرزد. اگر دل ما از یاد خدا پر باشد، از هیچ چیز نمی‌ترسیم. نه از مرگ، نه از فقر، نه از تحریم، نه از دشمن. و اگر یاد خدا را گم کنیم، حتی اگر مسجد بسازیم و نماز بخوانیم، باز هم در دل‌مان خلأ هست. یاد خدا، قلب همه چیز است. و قرآن با صراحت می‌گوید: "وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ" نه نماز، نه روزه، نه سیاست، نه اقتصاد… اگر با یاد خدا نباشد، بی‌روح است. امروز در دنیای پر سر و صدای سیاست و رسانه و جنگ، ما باید اهل ذکر باشیم؛ یاد خدا، نه فقط در تسبیح و دعا، بلکه در تصمیم‌گیری‌ها، در اقتصاد، در سیاست، در رسانه، در میدان. خدا می‌بیند، خدا می‌داند، و خدا بالاتر از همه است. پس نترس، کوتاه نیا، معامله نکن. ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #یاد_خدا #سوره_عنکبوت #منبر_قرآنی #منبر_کوتاه 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani

بسم‌الله الرحمن الرحیم شنیدی می‌گن: «هرچه کنی به خود کنی، گر همه نیک و بد کنی»؟ این ضرب‌المثل، فقط یه جمله‌ی قشنگ نیست؛ یه واقعیته. یه قانونیه که قرآن هم روش تأکید داره. قرآن می‌فرماید: «إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِكُمْ، وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا» (سوره اسراء، آیه ۷) یعنی اگه خوبی کنی، در اصل داری به خودت خوبی می‌کنی. و اگه بدی کنی، همون بدی برمی‌گرده به خودت. خیلی وقتا خیال می‌کنیم کار خوبی که می‌کنیم، رفته... فراموش شده... مثلاً یه کمک کوچیک کردیم، یه بار گذشت کردیم، حرف خوبی زدیم، یا دل کسی رو به‌ دست آوردیم. اما خدا فراموش نمی‌کنه. هیچی از چشم خدا دور نمی‌مونه. حتی یه لبخند ساده، حتی یه نگاه مهربون، حتی رد شدن از کنار غیبت، بدون اینکه شریکش بشیم. خدا می‌گه: همه‌ش ثبت می‌شه. و یه روز، همه‌ش به خودمون برمی‌گرده. در عوض، آدم اگه بدی کنه، دل بشکنه، ناحق بگه، ظلم کنه، فکر نکنه تموم شده... نه، فقط وقت حسابش عقب افتاده. یه بزرگواری می‌گفت: "خدا عادل‌تر از اونه که خوبی بی‌پاداش بمونه، و صبورتر از اونه که بدی رو فوری جواب بده." برای همینه که آدم گاهی فکر می‌کنه بدی کرده و چیزی نشده، اما قرآن می‌گه: نشدنش به خاطر صبوری خداست، نه اینکه چیزی نادیده گرفته شده. پس تا می‌تونیم خوبی کنیم. هم برای دل خودمون، هم برای پرونده‌ی آخرتمون، هم برای دنیایی که قراره توش زندگی کنیم. یاد بگیریم مهربون‌تر باشیم. بیشتر ببخشیم، کمتر قضاوت کنیم، کمتر آزار بدیم. چون در نهایت، این خودمون هستیم که قراره نتیجه‌ی کارهامون رو ببینیم. چه خوب، چه بد. ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی #ضرب_المثل @sh_hosein

بسم‌الله الرحمن الرحیم شنیدی می‌گن: «این شتریه که درِ خونه‌ی همه می‌خوابه»؟ یعنی چی؟ یعنی مرگ مال یه قشر خاص نیست... نه فقط مال پیرهاست، نه فقط مال بیمارهاست، نه فقط مال اون‌هایی که گوشه‌ی قبرستون رو نشون کردن... نه، این شتر، یه روز میاد دم در خونه‌ی من و تو. بی‌صدا، بی‌مقدمه، بی‌تعارف... قرآن دقیق و محکم می‌گه: "قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ" (جمعه، ۸) بگو: مرگی که ازش فرار می‌کنید، حتماً شما رو ملاقات می‌کنه... فرار هم فایده نداره... از بیمارستان به استخر، از پیر شدن به بوتاکس، از کفن به کت و شلوار... آخرش میاد سراغمون. اما قرآن فقط نمی‌خواد بترسونتمون... می‌خواد بیدارمون کنه. که بفهمیم وقت کمه، و کار زیاد. که مرگ پایان نیست؛ شروعه. شروعِ حساب... شروعِ جواب... و اینجاست که حرف اون عالم بزرگ، می‌درخشه: یاد مرگ، دل آدمو نمی‌میرونه، بیدارش می‌کنه... اونی که مرگو یادش باشه، بهتر زندگی می‌کنه؛ حرف بیخود نمی‌زنه، کار بی‌حساب نمی‌کنه، دل بی‌جا نمی‌بنده... چرا؟ چون می‌دونه امروز فرصته، فردا شاید نباشه... بیاید با خودمون خلوت کنیم. نه برای ترس، برای آمادگی... که وقتی این شتر درِ خونه‌مون خوابید، بتونیم با لبخند بهش سلام کنیم، نه با حسرت و ترس... ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی #ضرب_المثل @sh_hosein

📜 عنوان: در دل تاریکی، هنوز صدا می‌رسد… بسم الله الرحمن الرحیم گاهی انسان به جایی می‌رسد که همه‌چیز تاریک است؛ نه راهی هست، نه کسی هست، نه امیدی مانده. همه‌چیز سیاه است، بی‌پایان، بی‌نور. و درست در همین نقطه است که قرآن صدای یونس را در دل تاریکی‌ها برایمان بازگو می‌کند: "أَن لَّا إِلَٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ" سوره انبیاء، آیه ۸۷ (خدایا! معبودی جز تو نیست، پاکی، من از ستمکاران بودم) ✨ بُعد فردی – سه تاریکی یونس و یک فریاد نجات حضرت یونس در سه ظلمت گیر افتاد: دلِ ماهی، اعماق دریا، و شب. اما چیزی داشت که او را نجات داد: یاد خدا. اعتراف. بازگشت. گاهی انسان، خودش را در ظلمت خودش غرق می‌کند: ●تاریکیِ تصمیم‌های اشتباه ●تاریکیِ گناه‌هایی که پنهانی انجام داده ●تاریکیِ یأس و بی‌اعتمادی به خدا اما این آیه به ما یاد می‌دهد که حتی در اوج سقوط، هنوز امید هست، اگر سه چیز را داشته باشی: ۱. بگویی: "لا إله إلا أنت" – خدا را تنها تکیه‌گاه ببینی ۲. بگویی: "سبحانک" – عظمت و پاکی او را باور داشته باشی ۳. بگویی: "إنی کنت من الظالمین" – خطای خودت را بپذیری این فرمول، نه فقط دعای یونس، بلکه نجات‌نامه هر انسانی‌ست که گم شده ولی دلش می‌خواهد برگردد. 🏛️ بُعد اجتماعی – صدای مظلوم از دل ظلمت رسانه و گلوله امروز در دنیای ما هم ظلمت زیاد است: ●ظلمت تحریف رسانه‌ای ●ظلمت سکوت جهانی در برابر جنایات ●ظلمت بمباران، محاصره و قتل عام در غزه مردم غزه، امروز در دل سه ظلمت‌اند: ۱. ظلمت محاصره‌ای که حتی غذا و آب را به آنها نمی‌رساند ۲. ظلمت گلوله‌هایی که خواب و زندگی را از کودکان‌شان گرفته ۳. و ظلمت بی‌انصاف‌ترین سکوت جهانی اما صدای آنها، شبیه صدای یونس است: "لا إله إلا أنت" یعنی حتی وقتی دنیا خفه‌مان کرده، باز به تو پناه می‌بریم، خدایا. و ما وظیفه داریم: نه فقط دعا کنیم، بلکه فریاد مظلوم را تکرار کنیم. اگر رسانه‌ها نشنیدند، ما باید طنین آن صدا باشیم. امروز سکوت در برابر فلسطین، شریک شدن در ظلم است. رژیم صهیونیستی با حمایت آمریکا و غرب، قصد دارد ملت فلسطین را در دل ظلمت بمیراند. اما قرآن می‌گوید: حتی از دل تاریکی، اگر با صداقت صدا بزنی، خدا صدایت را می‌شنود. ✋ پای درس یونس، در میدان انقلاب ما هم در انقلاب اسلامی، بارها در دل ظلمت‌ها گرفتار شدیم: ●تحریم ●ترور ●جنگ تحمیلی ●بی‌عدالتی‌ها ولی راه نجات، مثل حضرت یونس بود: توکل، توبه، و بازگشت به مسیر الهی. یادمان نرود: انقلابی که یادش برود برای چه از دل تاریکی بیرون آمد، دوباره در تاریکی گم می‌شود... اگر صدایت واقعی باشد، خدا حتی در دل تاریکی پیدایت می‌کند آیهٔ یونس، فقط یک دعا نیست، یک راه است. هم فردی، هم جمعی. اگر صدایمان را واقعی کنیم، اگر اعتراف کنیم به اشتباهات‌مان، اگر بپذیریم که بی‌خدا، غرق می‌شویم... خدا همان است که یونس را از دل شکم ماهی بیرون آورد. و تو را هم، از دل هر تاریکی‌ای که در آن افتاده‌ای، بیرون خواهد کشید. ✍️ نگارنده: حسین ابراهیمی #توبه #سوره_انبیاء #منبر_قرآنی #منبر_کوتاه 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani