#مسئوليت و #شناخت #مسئوليت درختى است كه زمينه‏ اش #شناخت‏‌ها هستند و ريشه‏ اش #اعتقادها و بهارش #بحران‏‌ها و حادثه‏ ها و گرفتارى‏ ها. هنگامى كه #زمينه‏ ها غنى بودند و سرشار و #ريشه‏‌ها محكم بودند و زنده، در هر بهارى اين درخت شكوفه مى‏ دهد و بار مى‏ آورد و حتى هيچ آفتى نمى‏ بيند؛ چون #آفت‏‌ها از كمبود تغذيه و #فقر زمينه‏ ها مايه مى‏ گيرند. در #زمينه‏‌اى كه انسان #مجهول است و هستى مجهول است و #نقش انسان هم مجهول، در اين زمينه، #ريشه‏‌ى عقيده‏اى زنده نخواهد ماند و در اين كوير، اعتقادى سبز نخواهد شد و مسئوليتى نخواهد روييد و اگر كسى در اين زمينه و با اين ريشه‏ ى مرده مسئوليتى را گردن گرفت جدّاً آدم مفلوكى است كه دارد با #احساسات و #عادت‏ هايش زندگى مى‏ كند، نه با #انتخاب و #سنجش و #ارزيابى‏ اش. آن‏ها كه #شناخت‏ ها و #عقيده‏ ها را از دست داده‏ اند و باز هم آدم‏ هاى‏ خوب و مسئولى باقى مانده‏ اند توجيهى جز #عادت و يا #حماقت براى خوبى‏ ها و مسئوليت‏شان نيست. #مسئوليت رابطه‏ ى مستقيمى با #شناخت‏ ها و با شناخت #حكمت و شعور در هستى دارد. #مسئوليت هنگامى مفهوم پيدا مى‏ كند كه در هستى #خدايى و #حكمتى و #شعورى باشد. #مسئولیت_و_سازندگی ص ۲۴ #استاد_علی_صفایی_حائری 📚کتاب ضرورتی است #شبیه_نان @shabihenan