تقریباً با شنیدن خبر فوت هر آشنایی گریه می‌کنم. فرقی نمی‌کند او را چقدر شناخته و بهش نزدیک بوده باشم. خبر مرگ برایم مثل شلیک تپانچه‌ای است که بغضِ از پیش آماده‌ی گلو را منفجر می‌کند. قبلاً فکر می‌کردم برای اویی که چشم‌هایش را برای همیشه بسته اشک می‌ریزم. دیگر فهمیده‌ام اشک برای رفته‌ها نیست، برای مانده‌هاست. برای آنهایی که باید بمانند و نیستی هر روزه‌ی محبوب قلب‌شان را تاب بیاورند و کم‌کم آرام شوند و سکوت کنند. غریبه‌ترها تا یک جایی غم‌خوار بازماندگانند. چند روزی که بگذرد، بُر می‌خورند لای روزمرگی‌ها و مشکلات و غصه‌های تازه‌تر. آنهایی که محبوبی را از دست داده‌اند، از جایی به بعد با حفره‌ی خالی زندگی‌شان تنها می‌مانند و دیگر به جای گریستن در جمع، زیر دوش حمام می‌ترکند و اشک را همراه با آبِ سرازیر از دوش، به چاهی عمیق و تاریک می‌سپارند. همه می‌دانیم که گذشت زمان، مرهم است بر زخم‌ کاری. نه این که از بین‌اش ببرد، اما آرامش می‌کند. نمی‌دانم، شاید هم گذشت زمان تنها کمک می‌کند تا به جای ناجورِ زخم‌هایمان عادت کنیم و با آن کنار بیاییم و زندگی را ادامه دهیم. فقط خواستم برای همه‌ی آنهایی که کنار حفره‌های خالی زندگی‌شان نشستند بنویسم: تنها نیستید. ❤️ #آنالی_اکبری https://eitaa.com/joinchat/3202613567C4556fdbc7d

در معمولی‌ترین و چرند‌ترین روزهای زندگی، هنوز چیزهایی برای شوق موقت وجود دارد. فکر کردم لیستی از جزئیاتی که می‌توانند تا حدی مسرت‌بخش باشند بنویسم. لذتی مثل حضور باقی مانده‌ی کیک توی یخچال، فردای جشن تولد. یک صبحِ بادی با هوای تمیز. بیدار شدن از خواب بدون آلارم. لذت کشف یک فیلم یا سریال مطلوب تازه. ملاقات با آدمی شبیه به خود، با نقاط اشتراک بسیار. لذت حس کردن بوی بارانی غیر منتظره در خانه، کنار زدن پرده و دیدن زمین خیس. خواندن آخرین صفحه‌ی کتابی باارزش، بستنش و لحظاتی خیره شدن به جلد کتاب و هجوم حس دلتنگی. لذت شنیدن موسیقی‌ای جادویی و مطابق سلیقه. یاد گرفتن کاری جدید. برای اولین بار خوب و درست انجام دادن کاری که همیشه در آن می‌لنگیدی. لذت خندیدن با صدای بلند و درد گرفتن عضلات صورت. بودن در جمعی پر مهر و خوش‌قلب. خواندن پیامی از آشنایی قدیمی. لذت بعد از ورزشی طولانی. دریافت هدیه‌ای بی‌مناسبت. صدای زنگ در و رسیدن پیک غذا در ظهری گرسنه و بی‌اعصاب. لذت افتادن روی مبل و تماشای کمال و تمیزی منزل، بعد از خانه‌تکانی. شنیدن خنده‌ی فرزند. به پایان رساندن عملی سخت و نامطلوب که مدت‌ها به فردا و شنبه و ماه بعد موکولش کرده باشی .. لذت دیدن آدم‌هایی که هنوز حواسشان به جزئیات زندگی هست و هنوز می‌توانند با این خرده ریزها، روزهای چرندشان را باکیفیت کنند. #آنالی_اکبری https://eitaa.com/joinchat/3202613567C4556fdbc7d