اشکهایی در غربت و فراق امام صادق علیه السلام زمین با گردش خود، رسیده است به کتاب امامت؛ فصل ششم، سطرهای اندوه مدینه. روزگاری بود که آن سوتر از ستیز بیهوده بنی امیه و بنی عباس، تنها فاتح میدان های فضیلت، صادق آل رسول صلی الله علیه و آله بود که در امنیتی مغتنم، تشنگان معارف را سیراب می کرد. امروز اما از این ماتم جانکاه، در سینه های منبر و قلب کرسی تدریس، خاکستر خاکستر حسرت می روید. آه! پرفریب تر از منصور، شیطانی نیست که زهر خود را چنین بریزد و لعنت های همیشه را برای خود گرد آورد. تاریخ، ارجمندتر از مکتب صادق علیه السلام سراغ نداشت. ستارگان فقاهت، تفسیر، کلام و طب، تابندگی خویش را مدیون ششمین پیشگام روشنگری اند. سرمایه امروز بقیع، اشک است و اشک. مدینه، جهان را از شیون اکنون خود پر کرده است. امروز بقیع در لباس سوگ، چکیده اشک های غربت شیعیان است و دانش، بحارالانوار اشکی است که به تمامی برگ های زرین احادیث، تسلیت می گوید.

#سه_شنبه #شهادت #امام_صادق_علیه_السلام شهادت امام صادق عليه السلام

شهادت امام صادق علیه السلام در فصول المهمه و مصباح کفعمی (به نقل مجلسی در بحار) نیز در کتابهای دیگری آمده است: امام را زهر خوراندند. ابن شهر آشوب در مناقب نوشته است ابو جعفر منصور او را زهر خورانید، زیرا با کینه ای که منصور از او داشت و بیمی که از روی آوردن مردم بدو در دل وی راه یافته بود، آسوده نمی نشست. ابن فضال روایت کند: نزد اُم حمیده رفتم تا او را به رحلت امام تعزیت دهم. گریست و من از گریه او به گریه در آمدم. پس گفت: اگر ابو عبد الله را هنگام مرگ می دیدی چیزی شگفت مشاهدت می کردی. چشم خود را گشود و گفت: هر کس را با من خویشاوندی دارد گرد آورید. همه را گرد آوردیم. بدانها نگریست و گفت: شفاعت ما به کسی نمی رسد که نماز را سبک بدارد. کلینی به روایت خود از امام موسی بن جعفر روایت کند: من پدرم را در دو جامه شطوی کفن کردم که آن دو، جامه احرام او بود و در جامه ای از جامه هایش و عمامه ای که از علی بن الحسین بود برای آنکه آن را به چهل دینار خریده بود. مسعودی در مروج الذهب می نویسد: در سال 148 هجری ده سال از خلافت منصور گذشته بود که ابو عبد الله جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب وفات یافت وی در قبرستان بقیع و در کنار پدر و جدش به خاک سپرده شد. به هنگام وفات 65 سال داشت و گفته شده که او را مسموم کرده بودند. اللهم اشفع مرضانا

#قرآن هر روز با یک صفحه از قرآن سوره مبارکه بقره آیات ۱۷۰ تا ۱۷۶

#پنج_شنبه #امام_علی_علیه_السلام #پند #حدیث گناهی که انسان را زود هلاک می کند روزی امام علی(علیه السلام) فرمودند: پناه می برم به خداوند، از گناهانی که موجب زود رسیدن هلاکت خواهند شد. "عبدالله بن کواء" پرسید: آیا گناهانی که موجب زود رسیدن هلاکت می شود، وجود دارد؟ امام علی(علیه السلام) پاسخ دادند : آری، و آن گناه "قطع_رحم" و قهر کردن افراد خانواده ها است که موجب هلاکت زودرس می شود. چه بسا خانواده ای هستند، که با اینکه از حق دورند، ولی بر اثر همکاری و خدمت به همدیگر، دور هم جمع می شوند، و همین کار موجب می شود که خداوند به آنها روزی می رساند؛ و چه بسا افراد پرهیزکاری که تفرقه و درگیری در میان خانواده آنها، موجب می شود که خداوند آنها را از رزق و روزی و رحمتش، محروم سازد. 📚 اصول کافی ، ج 2 ، ص347

#پنج_شنبه #قبر #مرگ #رفتگان نزدیک ترین افراد به من در قبر تنهایم می‌گذارند.

#پنج_شنبه #پیامبران #پند #عالم_برزخ ملاقات یکی از پیامبران با دو_مرده مختلف

#پنج_شنبه #پیامبران #موعظه #امام_باقر_علیه_السلام #عالم_برزخ ملاقات یکی از پیامبران با دو_مرده مختلف امام باقر (علیه السلام) فرمودند: یکی از پیامبران بنی اسرائیل عبور می کرد، دید مرد #مؤمنی در حال جان دادن است، ولی نصف بدنش در زیر دیواری قرار گرفته، و نیمی در بیرون دیوار است، و پرندگان و سگها بدن او را متلاشی کرده اند و می درند، از آنجا گذشت، در مسیر راه خود دید یکی از امیران ستمکار آن شهر مرده است، جنازه او را بر روی تخت نهاده اند و با پارچه ابریشم کفن نموده اند، و در اطراف تخت، منقل هائی نهاده اند که بوی خوش عودهای خوشبو از آنها برخاسته است. آن پیامبر به خدا متوجه شد و عرض کرد: خدایا من گواهی می دهم که تو حاکم و عادل هستی و به کسی ظلم نمی کنی، این مرد (مرد اولی) بنده تو است و به اندازه یک چشم به هم زدن، برای تو شریک نگرفته، مرگ او را آن گونه (با آن وضع رقبت بار) قرار دادی و این (امیر) نیز یکی از بنده های تو است که به اندازه یک چشم به هم زدن به تو ایمان نیاورده است؟ (آن چیست و این چیست؟) خداوند به او وحی کرد: ای بنده من! همان گونه که گفتی حاکم و عادل هستم و به کسی ظلم نمی کنم. آن (مرد اولی) بنده من، نزد من گناهی داشت، مرگ او را با آن موضوع قرار دادم تا مجازات گناه او این گونه انجام گیرد، و وقتی که مرد، هیچ گونه گناهی در او بجای نماند، ولی این بنده من (امیر) که کار نیکی در نزد من داشت، مرگ او را با چنین وضعی قرار دارم، تا پاداش کار نیک او را داده باشم و هنگام مرگ نزد من هیچگونه نیکی (و طلب) نداشته باشد. 📚 اصول کافی، ج 2، ص 446، باب عقوبه الذنب، حدیث 11 رفتگان از بینمان را با خواندن فاتحه ای یاد کنیم

#قرآن هر روز با یک صفحه از قرآن سوره مبارکه بقره آیات ۱۷۷ تا ۱۸۱

#جمعه #مناسبت #شهادت #زائر #امام_رضا_علیه_السلام #مشهد سالگرد شهادت زائرین حرم امام رضا (علیه السلام) در بمب گذاری عاشورای سال ۱۳۷۳ شمسی تسلیت باد

#جمعه #مناسبت #شهادت #زائر #امام_رضا_علیه_السلام #مشهد_مقدّس ساعت 14 و 26 دقیقه روز دوشنبه 30 خرداد سال 1373 خورشیدی برابر با عاشورای 1415 هجری قمری و در حالی که رواق‌ها، صحن‌ها، بست‌ها و اطراف مرقد مطهر هشتمین امام معصوم از جمعیت موج می‌زند و مردم بر افروخته از عشق و ارادت به سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین(ع)، غرق عزاداری و نوحه‌سرایی‌اند،  صدای مهیب انفجار بمب، فضای روضه منوره رضوی را پر می‌کند و انفجار سهمگین همه جا را به لرزه درمی‌آورد و لحظه‌ای بعد دود غلیظ و بوی خون در فضای سراسر معنویت حرم پخش می‌ شود و انبوه متراکم جمعیتی را که مشغول مناجات و عبادت بودند و در فضایی سرشار از ارادت و اخلاص رازهای دل را با امام و پیشوای بر حقشان وامی‌گویند، درهم می‌پیچد. بمب در محلی واقع در قسمت بالا سر مبارک منفجر می‌شود و همه چیز را در هم می‌ریزد و زائران را وحشت‌زده و سراسیمه می‌گرداند. بر اثر شدت انفجار که طبق نظر کارشناسان مربوطه مقدار آن معادل 10 پوند ماده منفجره تی. ان. تی بوده است، اعضای بدن تعدادی از زائران همچون سر و دست و پا و انگشت جدا شده و به اطراف محل حتی پشت بام حرم و سقف ضریح مطهر پراکنده می‌شود. نه تنها سطح حرم و روضه منوره رضوی آغشته می‌گردد، بلکه قطعات خرد شده پوست و گوشت زوار به همراه خون، سطح دیوارهای حرم مطهر امام و داخل آن را پوشانده و به خون آغشته می‌ کند. بوی خون و سوختگی و دود، فضای حریم رضوی را مالامال می‌سازد. تعداد قابل توجهی از نسخ قرآن و مفاتیح قطعه شده و خون‌آلود می‌گردد و چلچراغ‌ها در محل حادثه خرد می‌شوند. خدام حرم که روز عاشورا همگی در حرم مولای خود امام رضا(ع) حضور دارند، برای کمک به مردم و نجات مجروحان به داخل حرم می‌شتابند و مردم را به بیرون حرم راهنمایی می‌کنند و مجروحان حادثه را به صحن آزادی و صحن انقلاب اسلامی منتقل می‌نمایند. شرایط ویژه پس از انفجار، موجب گردید تا درهای صحن‌ها و حرم بسته شود، به نحوی که در ساعات اولیه، صرفاً مسؤولان و خدام آستان قدس رضوی امکان ورود داشتند. حرم مطهر و رواق‌های اطراف صحن‌ها از مردم عادی خالی بود؛ اما جمعیت انبوه پشت درهای بسته بی‌تابانه بازگشایی حرم آقا امام رضا(ع) را لحظه‌شماری می‌کرد که آیت الله واعظ طبسی؛ تولیت فقید آستان قدس رضوی اعلام کرد حرم می‌بایست در اسرع به روی مردم آغوش گشاید. لذا با حضور مسؤولان و خدام آستان قدس و به فاصله کمی پس از وقوع حادثه، کار آماده‌سازی رواق‌ها و صحن و سرای ثامن الائمه(ع) برای زیارت آرزومندان حضرتش آغاز شد. طاقت‌فرساترین و سوزناکترین بخش کار، جمع‌آوری و پاک‌سازی حرم مطهر از قطعات پیکر مطهر شهدایی بود که در ظهر عاشورای حسینی(ع) سطح بیشتر رواق‌ها همچون رواق دارالحفاظ، دارالسعاده و نیز گنبد الله‌وردیخان، گنبد حاتم خانی و .... بخش وسیعی از دیوارها را پوشانیده بود. این کار سخت و جگرسوز و شست شوی حرم مطهر در طول همان شب و با زحمت بسیار انجام گرفت و صبح روز بعد حرم فرزند موسی بن جعفر(ع) آماده زیارت و طواف عاشقان دلسوخته و عزادار شد و طی مراسم رسمی توسط تولیت فقید آستان قدس رضوی به روی مردم آغوش گشود و بدین سان پناهگاه همیشگی مردم به روی آنان باز گشت. آنچه گفتنی است این که در کمترین زمان، ساکنان و مجاوران مشهد مقدس از وقوع حادثه خبردار شده و هر آن کس که خبر فاجعه را می‌شنید، سراسیمه به سوی حرم می‌شتافت. شور و التهاب و هیجان، شهر را فرا گرفته و همگان را مبهوت و متاْثر ساخته بود. همه از حادثه‌ای که هرگز وقوعش را در باور نمی‌آوردند، گفت‌وگو می‌کردند و هر کس در آن لحظات سخت، می‌اندیشید که چه کاری باید و می‌تواند انجام دهد. پیکرهای زخمی مجروحین و شهیدان با وسایل نقلیه شخصی و آمبولانس‌هایی که به دو صحن انقلاب اسلامی و آزادی وارد شده بودند، به بیمارستان‌های مشهد منتقل شدند و آنچه از کینه منافقان باقی ماند، 300 تن مجروحان حادثه بود که عده‌ای از آنان اعضایی از بدن خود به‌خصوص دست و پایشان را از دست داده بودند و 27 نفر شهید که الی الابد مظلومیتشان گریبانگیر دشمنان ولایت است. در میان مجروحان و شهدا از هر سن و از هر قشر و طبقه‌ای دیده می‌شدند. پیر، جوان، کودک، زن و مرد؛ در یک کلام عاشورا در مشهد مقدس و در حوزه حریم منور رضوی، حقیقتاً به عاشورایی به یادماندنی در تاریخ، پس از عاشورای حسینی(ع) تبدیل شده بود. حادثه انفجار، به بنای حرم آسیب رسانیده بود. اما معجزه‌آسا آن که میزان خسارت در حداقل ممکن بود. کاشی‌کاری‌ها و آیینه‌کاری‌های بسیار ظریف و هنرمندانه 800 ساله حرم، تا حدودی لطمه دیده بود که به سرعت ترمیم گردید. منافقین سنگدل و ناپاک که با جنایت بسیار زشت خود آشکارا نشان دادند که به هیچ اصل و معیار الهی، انسانی پای‌بند نیستند و در دشمنی و ستیز با ملت غیرتمند ایران اسلامی هیچ حدی نمی‌شناسند، ثابت کردند که برای مردم و معتقدات و مقدسات آنها هیچ ح

رمت و قداست و اهمیتی قائل نیستند. لحظات و حالات مردم در صبح روز بعد حقیقتاً برای تاریخ عبرت‌آمیز بود و برای هربیننده‌ای دیدنی. مرد و زن، پیر و جوان، کوچک و بزرگ، همگی شیفته و شیدا، گریان و نالان و در عین حال خشمگین و غرنده به حرم وارد شدند، ضریح را در آغوش گرفتند و ضمن اظهار ارادت به آستان رفیع و مقدس امام همام علی بن موسی الرضا(ع)، خشم و نفرت آتشین خویش را نثار دشمنان خارجی و مزدوران داخلی دین و ملت انقلاب و کشور خویش ساختند.

#جمعه #امام_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرجه_الشریف #سخنرانی مرحوم #کافی فراموشی امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

#جمعه #حضرت_موسی_علیه_السلام #نصیحت #راه_بندگی حضرت موسی (علیه السلام) و شخص گناه کار