#دوشنبه #زندگی_نامه #امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام امام حسن مجتبي ( عليه السّلام )در خاندان وحي چشم به جهان گشود، زير نظر بزرگترين معلم عالم بشريت تربيت شد، در دامان عصمت و طهارت پرورش پيدا كرد و در سايه امامت و ولايت به كمال رسيد.

#دوشنبه #زندگی_نامه #امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام ولادت روزی كه پيوند آسمانی علی ـ عليه السّلام ـ و حضرت فاطمه ـ عليها السّلام ـ صورت گرفت حضرت جبرئيل ـ عليه السّلام ـ سيبی از بهشت برای رسول خدا ـ صلّی الله عليه و آله و سلم ـ آورد و آن حضرت سيب را نصف كرد و به آنان داد. و به اين ترتيب نطفه سبط اكبر از ميوه بهشتی منعقد شد. پس از مدتی روزي پيامبر اكرم ـ صلی الله عليه و آله و سلم ـ به دختر گرامی‎شان فرمود: به زودی پسری به دنيا مي‎آوری كه جبرئيل به واسطه او به من تبريك و تهنيت مي‎گويد. قبل از اينكه امام حسن ـ عليه السّلام ـ متولد شود ام الفضل. دختر عموی پيامبر ـ صلی الله عليه و آله و سلم ـ نزد ايشان آمد و گفت: ديشب در خواب ديدم پاره‎ای از بدن مبارك شما در خانه من است و من از آن نگهداري مي‎كنم. پيامبر ـ صلی الله عليه و آله و سلم ـ فرمود: به زودی خداوند به دخترم پسری عنايت خواهد كرد و تو دايگی او را بر عهده خواهی گرفت. وقتي روز موعود فرا رسيد، پيامبرـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ اسماء بنت عميس را كه قابله بود با ام سّلمه احضار فرمود، نيمه شب، سه‎شنبه پانزدهم ماه مبارك رمضان شهر مدينه نور افشان شد.(منتهي الآمال، شيخ عباس قمي، ص260.) مولودی پاک، ناف بريده، ختنه شده، زيبا و نورانی چشم به جهان گشود. صبح زود نوزاد را در پارچه زردی پيچيدند، خدمت رسول خدا ـ صلی الله عليه و آله و سلم ـ آوردند، آن حضرت پارچه زرد را برداشته بچه را در پارچه سفيدی پيچيدند، سپس و او را در آغوش گرفتند. زبان مبارك در دهان او گذاشت، صورت لطيف و شفاف او را بوسيد، در گوش راستش اذان و در گوش چپش، اقامه خواند وفرمود: «اللهّم إنيّ اُعيذه بك و ولده من الشيطان الرجيم» بارالها من او و فرزندانش را از شر شيطان به تو می‎سپارم. روز هفتم حضرت جبرئيل ـ عليه السّلام ـ از طرف خداوند متعال به پيامبرـ صلي الله عليه و آله ـ و خاندانش تولد مولود مبارك را تبريك و تهنيت گفتند و پارچه‎ای ابريشمی از بهشت را به او هديه نمود و فرمود: به امر الهی نام او را شبر بگذاريد كه در لسان عرب حسن است و رسول الله ـ صلّی الله عليه و آله و سلم ـ او را در پارچه بهشتی پيچيده، موهای سرش را تراشيد و هم وزن آن نقره، صدقه داد و سرش را با عطری به نام خلوق معطر نمود و گوسفندی به عنوان عقيقه قربانی كرد و ران آن را به قابله و مقداری از بقيه گوشت را به همسايه‎ها داد.(زندگاني حضرت مجتبي ـ عليه السّلام ـ، حسن عمادزاده، ص63.)

#سه_شنبه #امام_باقر_علیه_السلام #داستان_آموزنده #زندگی_نامه خاطره کودکی امام باقر (ع) از امام حسین (ع)

#سه_شنبه #امام_باقر_علیه_السلام #داستان_آموزنده #زندگی_نامه خاطره کودکی امام باقر (ع) از امام حسین (ع) امام باقر (علیه‏ السلام) از خاطرات دوران کودکی اش با جد بزرگوارش حسین بن علی علیه السلام یاد کرده است. در این باره زُراره، از یاران امام پنجم (علیه السلام) می‏ گوید: به امام باقر (علیه‏ السلام) عرض کردم: «آیا شما امام حسین (علیه‏ السلام) را درک کرده‏ اید؟» حضرت فرمود: «آری، به یاد دارم در مسجد الحرام با او بودم که ناگهان در مسجد سیل آمد. مردم روی مقام ابراهیم می‏ ایستادند. برخی از مردم نیز از مسجد بیرون می‏ رفتند و می‏ گفتند: «مقام را آب برد» و بعضی می‏ گفتند: «مقام، به جای خود است» امام حسین (علیه‏ السلام) به من فرمود: «اینها چه می‏ کنند؟» گفتم: «می‏ ترسند سیل مقام را ببرد». فرمود: با صدای بلند بگو: خداوند، مقام را نشانه قرار داده است و از بین نخواهد رفت». پس مردم آرام شدند. طبق نقل منابع تاریخی امام محمد باقر-علیه السلام- در کربلا حضور داشته و سن آن حضرت در آن زمان چهار سال بوده است.(1) دربرخی منابع تاریخی آمده است که امام باقر -علیه السلام- فرمودند: هنگامی که نیایم(جدم،پدربزرگم) حسین -علیه السلام- به شهادت رسید من چهارساله بودم و جریان شهادت آن حضرت وآنچه در آن روز بر ما گذشت همه را به یاد دارم. امام باقر(علیه السلام) ‌به منظور بزرگداشت حادثه کربلا برای امام حسین(علیه السلام) اقامه عزا می کرد و به شیعیان دستور می داد، برای آن حضرت عزاداری کنند. علقمه حضرمی نقل می کند: «... ثُمَّ لْیَنْدُبِ‏ الْحُسَیْنَ ع وَ یَبْکِیهِ وَ یَأْمُرُ مَنْ فِی دَارِهِ بِالْبُکَاءِ عَلَیْهِ وَ یُقِیمُ فِی دَارِهِ مُصِیبَتَهُ بِإِظْهَارِ الْجَزَعِ عَلَیْهِ وَ یَتَلَاقَوْنَ بِالْبُکَاءِ بَعْضُهُمْ بَعْضاً بِمُصَابِ الْحُسَیْن‏ ...» امام باقر(علیه السلام) در روز عاشورا برای امام حسین (علیه السلام) در خانه اش اقامه عزا می کرد. «امام باقر(علیه السلام) بر امام حسین(علیه السلام) می گریست و به افرادی که در خانه بودند و از آنان تقیه نمی کرد، می فرمود: بر آن حضرت سوگواری کنند ... و به آنان می فرمود: در مصیبت امام حسین(علیه السلام) به یکدیگر تسلیت بگوئید.(3) •••••••••●●●●••••••••• پانوشتها: 1. شیخ عباس قمی، منتهی الامال، تک جلدی، ص769. 2. تاریخ یعقوبی ج2 ص320 3. مجلسی، بحار الانوار، ج98 ص 290

#پنج_شنبه #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام #زندگی_نامه #ولادت ولادت امام حسن عسکری(علیه السّلام)

#پنج_شنبه #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام #زندگی_نامه #ولادت امام حسن عسکرى(علیه السلام) در روز جمعه هشتم ربیع الثانی سال ۲۳۲ هجری قمری به دنیا آمد. پدرش امام دهم حضرت امام هادی(علیه السلام) است. در مورد نام مادر آن‌حضرت که ام ولد نیز بوده گزارش‌های مختلفی وجود دارد. در برخی از منابع، نام او؛ «حدیث»، «سَوسَن»، یا «سلیل» ذکر شده است. بنابر نقلی، پیامبر اسلام(صلی الله علیه و اله وسلم) در سخنی با امام علی(علیه السلام) از ولادت تمام امامان و از جمله امام یازدهم خبر داده و حضرتشان را چنین توصیف فرمود: «خداوند تبارک و تعالى در صلب امام هادی نطفه‌اى قرار داد که او را نزد خود "حسن" نامید و او را همچون نورى در شهرها قرار داد، در زمین، خلیفه و مایه عزّت امّت جدّش نمود و هادى و راهنماى شیعیانش کرده نزد پروردگارش او را شفیع آنان نمود. خداوند او را مایه نقمت و عذاب مخالفان قرار داد و براى دوستانش و کسانى که او را امام خود بدانند، حجّت و برهان گرداند». امام حسن عسکری(علیه السلام)، پدر و پدربزرگشان ‏ به «ابن الرضا» نیز معروف بودند. آن‌حضرت در سال ۲۳۴ قمری و در حالی که دوسال بیشتر نداشتند به همراه پدر با فراخوان متوکّل، به سامرّا رفتند و بالاجبار تا آخر عمر بابرکتشان در همان شهر سکونت گزیدند. امام حسن عسکری(ع) با نرجس (دختر یشوعا، پسر قیصر روم که مادرش از اولاد حواریّون و نسبش به شمعون وصیّ حضرت عیسی می‌رسد) ازدواج نمود. امام حسن عسکری (علیه السلام) تنها یک فرزند داشت که او همان حضرت مهدی منتظر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و آخرین امام شیعیان می‌باشد. (منابع مطالب بالا: طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج ‏2، ص 131، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1417ق؛ ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج ‏4، ص 422، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، 1379ق. شیخ مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج ‏2، ص 313، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، قم،‏ 1413 ق. کلینى‏، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، کافی‏، ج 1، ص 503، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق؛ الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج ‏2، ص 313. امین عاملی‏، سید محسن، اعیان الشیعة، ج ‏2، ص40، بیروت، دار التعارف للمطبوعات‏، 1403ق. شیخ صدوق‏، عیون أخبار الرضا(ع)، ج ‏1، ص 62، تهران، نشر جهان‏، چاپ اول‏، 1378ق. إعلام الورى بأعلام الهدى، ج 2 ص 131‏.‏ حسنی‏، هاشم معروف، سیرة الائمة الاثنی عشر(ع)، ج ‏3، ص 481، نجف، المکتبة الحیدریة، چاپ اول، 1382ق. ابن ابى الثلج بغدادى، محمد بن احمد، تاریخ أهل البیت نقلا عن الأئمة(ع)، ص 125، قم، مؤسسه  آل البیت‏(ع)، چاپ اول‏، 1410ق؛ خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایة الکبری، ص 334، بیروت، البلاغ، 1419ق؛ ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص 208 – 214، قم، دار المعارف الإسلامیة، چاپ اول، 1411ق. الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج ‏2، ص 339.)

#سه_شنبه #امام_سجاد_علیه_السلام #زندگی_نامه زندگی نامه امام سجاد (علیه السلام)

#سه_شنبه #امام_سجاد_علیه_السلام #زندگی_نامه زندگی امام سجاد (علیه السلام) امام سجاد علیه السلام فرزند حضرت امام حسین علیه السلام و شهربانو، چهارمين امام شيعيان می باشند که در سوم شعبان سال 38 ه.ق زاده شدند. نام مبارک ایشان علی و مشهورترین القاب ایشان «زین العابدین» و «سجاد» می باشد. دوران كودكي را در مدينه سپري كردند و مدت دو سال از امامت جدش، اميرمؤمنان عليه السلام و ده سال از امامت عمويش، امام حسن مجتبي عليه السلام و ده سال از امامت پدر بزرگوارش، امام حسين عليه السلام را درك نمودند. در محرم سال 61 هجري قمري در جريان قيام امام حسين عليه السلام، در سرزمين كربلا حضور داشت و پس از آن فاجعه دردناك به امامت رسيدند که به مدت 34 سال به طول انجامید. ایشان در محرم سال 95 ه.ق به شهادت رسیدند. اوضاع سیاسی در دوران امامت امام سجاد علیه السلام امام سجاد علیه السلام پس از فاجعه کربلا به امامت رسيد و با توجه به وضعيت زمان و اختناق حاكم در آن دوران، اقدام به يك سلسله برنامه هاي ارشادي و فرهنگي و مبارزات غيرمستقيم نمود. ماجراي نهضت كربلا، يك حادثه بزرگ سياسي بود که امام سجّاد علیه السلام در پيدايش آن و ابلاغ پيام شهيدان و پيگيری نتايج نهضت نقش اصلي را داشت، آن حضرت پس از ماجراي خونين عاشورا، چه هنگام اسارت و چه هنگام بازگشت به مدينه، در هر فرصتي مردم را بر ضدّ طاغوت عصر، يزيد بن معاويه مي شوراند، خطبه غرّا و كوبنده او در شام، يزيد و حكومتش را رسوا نمود و ماهيّت پليد حكومت خودكامه او را افشا كرد. امام سجاد علیه السلام با این که پس از واقعه کربلا جامعه اسلامی را گرفتار ترس و یاس می دید و کسی را نمی یافت که تربیت کند و دانش خویش را به او بسپارد ولی از پای ننشست و با دعا و نیایش مطالب عمیق و مضامین ارزنده و گرانقدری را به جامعه اسلامی به ویژه شیعیان منتقل ساخت [۱] از مهمترین اقدامات امام سجاد علیه السلام پس از عاشورا و در دوران امامت، موارد زیر را می توان برشمرد: ۱-تداوم بخشي و تفسير درست حادثه عاشورا و جلوگيري از تحريف آن. ۲-پرورش رهبر آينده امت اسلامي حضرت باقرالعلوم علیه السلام. ۳-نشر معارف قرآن و فرهنگ اسلام در قالب دعا و نيايش. ۴-نظارت و هدايت انديشمندان و فقها و قُرّای جامعه اسلامي. ۵-حمايت سياسي، مادي و معنوي از بردگان به عنوان مظلوم ترين گروههاي اجتماعي و تلاش براي هدايت و آزادي آنان. گوشه ای از فضایل امام علیه السلام آن حضرت با عنوان زين العابدين و سجّاد خوانده مي شود: خداوند در حديث لوح ـ كه آن نامه اي از سوي خدا به پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله است ـ او را چنين معرفي كرده است: «سَيِّدُ الْعابِدِينَ وَ زَيْنُ اَوْلِيائيَ الْماضِينَ» [۲] او آقاي عبادت كنندگان و زينت اولياي پيشين من است. امام سجاد علیه السلام در عين آن كه زينت عبادت كنندگان و بزرگمرد عبادت و سجده بود، مجاهد بزرگ في سبيل اللّه نیز بود؛ او در عين آن كه مظهر علم و انديشه و معرفت بود، تواضع ويژه اي داشت و در يك كلمه كانون همه كمالات انساني و ارزش هاي والاي معنوی بود. از نشانه های عقل و دینداری در شخص، اخلاق است؛ زیرا اخلاق تجلیگاه عقلانیت و دینداری انسان بوده و امام سجاد علیه السلام در این زمینه الگوی تمام عیار است. آن امام بزرگوار مظهر تقوا، صداقت، حیا، خوش رویی، تواضع و فروتنی، تکریم فقرا، زهد و بردباری بود. امام سجاد علیه السلام در حوزه عمل فردي و اجتماعی سرمشق اخلاق پسنديده بود. اخلاق قرآني در سيره و روش عيني و عملي زندگي ایشان نمود يافت و آن حضرت همان گونه كه در برابر خداوند زين العابدين و سيدالساجدين بوده در برابر مردم نیز سيدالكرام بوده است.. پی نوشت ها: 1-دایره المعارف تشیع، احمد صدر حاج سید جوادی، نشر شهید سعید محبی. 2-اصول کافی، ج 1، ص 528.

#سه_شنبه #امام_باقر_علیه_السلام #شهادت #زندگی_نامه #مناسبتی #شهادت_امام_محمد_باقر (ع) تسلیت باد حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) در سوم ماه صفر (و طبق برخی روایات اول ماه رجب) سال ۵۷ هجرى قمری در مدینه منوره متولد شدند. پدر بزرگوارشان حضرت سیدالساجدین امام زین العابدین (علیه السلام) و مادر گرامیشان فاطمه بود. لقب ایشان «باقرالعلوم» است. دوره امامت آن حضرت (علیه السلام) پس از شهادت پدر بزرگوارشان، ۱۹ سال به طول انجامید. امام باقر (علیه السلام) سرانجام در هفتم ذی الحجه سال ۱۱۴ هجری در سن ۵۷ سالگی و با توطئه هشام بن عبدالملک از خلفای ملعون اموی در مدینه منوره مسموم شد و به شهادت رسید. پیکر پاکشان در قبرستان بقیع در مدینه به خاک سپرده شد و در کنار قبور نورانی پدر، عمو و فرزند ارجمندشان، ملجاء و زیارتگاه عاشقان و ارادتمندان است. السلام علیک یا امام محمد باقر