#مهاجران #محسن داستان اول #کوچه_جوادیه (۱) 🔹بچه سه ساله همه قواعد تجوید و صوت و لحن را رعایت کرده بود بی آنکه از کسی یاد گرفته باشد. محسن قبل از اینکه به دنیا بیاید داشت توی زندگی مادرش جوانه می زد.ملیحه از وقتی خودش را شناخت،فکر می کرد هیچ چیز مهم تر از حرمت بزرگ ترها نیست.به مادر بزرگ هایش زیاد احترام می گذاشت.دعای خیرشان همیشه جلوتر از ملیحه می رفت و درهای بسته را برایش باز می کرد. مادر بزرگ مادری اش مفسر قرآن بود و خانه اش محل رفت و آمد خانم های مشتاق یادگیری.مستمعان جلساتش گاهی تا دویست نفر هم می رسیدند.میزبانی آن همه مهمان توان می خواست.پیرزن دیگر از تک و تای سابق افتاده بود.گرد وغبار روی اسباب خانه اش بهش می گفت((دیگه دوره ات گذشته خاج خانوم))اما ملیحه کمک حال مادربزرگ بود.دوست نداشت هیچ وقت دوران چیز های خوب سربیاید.محسن از همان وقت ها توی زندگی ملیحه شروع کرد به روییدن.مادربزرگ وقتی چروک های صورتش به خنده باز می شد،ازته دل دعا می کرد((الهی بچه هات چراغ دلت باشند ملیحه جان))سوی چراغ محسن از همان وقت ها توی زندگی ملیحه تابیدن گرفت. شهید #محسن_حاجی‌حسنی‌کارگر منبع:کتاب مهاجران صفحه ی ۹ 🔻🔻🔻🔻

💠#مهاجران #محسن داستان اول #کوچه_جوادیه (۲) 💠 ملیحه عروس تازه بود.وقتی محمدمهدی می رفت سر کار،تنهایی اش را با کارهای خانه پر می کرد.خودش را مشغول می کرد تا برنامه ی مورد علاقه اش شروع شود،قرائت جواد فروغی.پسربچه خوش صداو خوش سیمایی که آن روزها اسمش سر زبان ها افتاده بود.زمان برنامه را حفظ شده بود.راس ساعت خودش را می رساند جلوی تلویزیون و می نشست. مجری با جواد خوش و بش می کرد و بعد می خواست که قرائتش را شروع کند.طنین آیات خدا با صدای پر و شش دانگ جواد،دل آدم را می لرزاند.ملیحه قرائت خوب را می شناخت.از بچگی با خانواده و حالا با محمدمهدی،در محافل قرآنی آمدو رفت داشت.جلوی تلویزیون،به صورت معصوم جواد کوچک خیره می ماند و توی دلش با خدا گفت و گویی در می گرفت.از خدا می خواست بچه هایی روزی اش کند که قرآن را همین خوبی برای مردم بخوانند شهید #محسن_حاجی‌حسنی‌کارگر منبع:کتاب مهاجران صفحه ی۱۰ 🔻🔻🔻🔻

💠#مهاجران #محسن داستان اول #کوچه_جوادیه (۳) 💠 سال 67 بود.جنگ داشت به روز های آخرش نزدیک می شد اما تولد محسن سرمای آبان ماه را برای ملیحه گرم کرده بود.اسمش را گذاشت محسن چون دلش می خواست محسن فاطمه(س) زنده می ماند. دلش می خواست محسنش به خوبی محسنی که هیچ وقت به دنیا نیامدزندگی کند.به همین خاطر بود که تمام ایام بارداری اش در هر مجلسی حاضر نمی شدو دست به هر لقمه ای نمی برد.آن 9 ماه از قرآن کنده نشد.کار هر روزش خواندن زیارت عاشورا و امین الله بود. انگار منتظر بچه ای بود که قوت غالبش همین چیزها باشد. محسن سفیدو قشنگ بود.ملیحه از خلق و خویش متعجب بود.بهش می گفت(فرشته)وآرام بود.بهانه نمی گرفت.غذایش را با خوشحالی می خورد،خوب می خوابیدو گریه نمی کرد.انگار از همان وقت ها از خدای خودش حسابی راضی بود.ملیحه نفهمید اصلا محسن چطور از آب و گل درآمد.بس که بی آزار بود این بچه. شهید #محسن_حاجی‌حسنی‌کارگر منبع:کتاب مهاجران صفحه ی۱۰ و ۱۱ 🔻🔻🔻🔻

💠#مهاجران #محسن داستان اول #کوچه_جوادیه (۴) 💠 محسن سه ساله بود.صبحانه اش را که می خورد،می رفت اتاق بچه ها.مامان توی آشپزخانه مشغول بود که صدای ضبط بلند می شد.صدای شحات محمد انور بود.باز محسن رفته بود سراغ ضبط برادرهایش.آن قدر با ضبط ور رفته بود که یادگرفته بود چطور ازش استفاده کند. یک روز که مامان سرزد به اتاق بچه ها،از دیدن دم و دستگاهی که محسن درست کرده خشکش زد.محسن یک روسری دور سرش بسته بود و یکی را هم انداخته بود روی شانه اش و نشسته بود روی یک بالش.یک آیه را که شحات می خواند،محسن ضبط را خاموش می کرد و با زبان بچه گانه اش از شحات تقلید می کرد.وقتی چشمش به مامان افتاد خنده اش گرفت؛انگار از قیافه خودش.با صدای کودکانه اش گفت (من می خوام شحات انور بشم). ظهر که مامان کارهای خانه را تمام می کرد،میدید که محسن هنوز مشغول شحات انور شدن است.محسن بعد از ناهار استراحت می کرد و باز مشغول ضبط صوت می شد.اسباب بازی هایش خاک می خوردند.زیاد نمی رفت سراغ شان.آدم بزرگ بود از بچگی. شهید #محسن_حاجی‌حسنی‌کارگر منبع:کتاب مهاجران صفحه ی۱۱ و ۱۲ 🔻🔻🔻🔻