امام زمان در نامــه ای به یکی از یارانش میفرماینــد: هر گاه خواستید به وسیلة ما، به سوی خداوند توجه کنید، و به ما روی‌آورید، پس همان‌ گونه که خداوند فرموده است بگویید: سلام علی آل‌یاسین🌱🌼 #زیارت_آل_یاسین

. ♥السلام علیک یا ابا صالح المهدے♥ ❣#قرار_شبانہ❣ ✨بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم✨ 🕊اِلـهی عَظُمَ الْبَلاءُ،وَبَرِحَ الْخَفاءُ،وَانْكَشَفَ الْغِطاءُ،وَانْقَطَعَ الرَّجاءُ وَضاقَتِ الاْرْضُ،وَمُنِعَتِ السَّماءُواَنْتَ الْمُسْتَعانُ،وَاِلَيْكَ الْمُشْتَكى،وَعَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِي الشِّدَّةِوالرَّخاءِ؛اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدوَآلِ مُحَمَّد ،اُولِي الاْمْرِ الَّذينَ فَرَضْتَ عَلَيْناطاعَتَهُمْ ،وَعَرَّفْتَنابِذلِكَ مَنْزِلَتَهُم،فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاًعاجِلاً قَريباًكَلَمْحِ الْبَصَرِاَوْهُوَاَقْرَبُ؛يامُحَمَّدُياعَلِيُّ ياعَلِيُّ يامُحَمَّدُ اِكْفِياني فَاِنَّكُماكافِيانِ،وَانْصُراني فَاِنَّكُماناصِرانِ؛ يامَوْلاناياصاحِبَ الزَّمانِ؛الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ،اَدْرِكْني اَدْرِكْني اَدْرِكْني،السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ،الْعَجَلَ الْعَجَلَ،الْعَجَل،يااَرْحَمَ الرّاحِمينَ،بِحَقِّ مُحَمَّدوَآلِهِ الطّاهِرين🕊

وضوقبل خواب فراموش نشه.یاعلی

⭐️وصیت‌نامه امام جعفر صادق علیه السلام ✅ذَكَرَ بَعْضُ أَصْحَابِهِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَی جَعْفَرٍ علیه السلام وَ مُوسَی وَلَدُهُ 🟢حافظ‌ أبونعيم‌ اصفهاني‌ گويد: حديث‌ كرد براي‌ ما احمد بن‌ محمد بن‌ مقسم‌ از ابوالحسين‌ علي‌ بن‌ حسن‌ كاتب‌ او از پدرش و او از هيثَم‌، كه‌ حديث‌ كرد براي‌ من‌ بعضي‌ از اصحاب‌ جعفر بن‌ محمّد الصّادق‌ علیهما السلام كه‌ گفت‌: من‌ بر جعفر صادق وارد شدم‌ در حالي‌ كه‌ موسي‌ علیه‌السلام نزد او بود، و او را بدين‌ وصيّت‌، وصيّت‌ مي‌نمود. و آنچه‌ كه‌ در ذهن‌ من‌ از آن‌ وصيّت‌ باقي‌ مانده‌ است‌ اين‌ است‌: یَا بُنَیَّ اقْبَلْ وَصِیَّتِی وَ احْفَظْ مَقَالَتِی فَإِنَّكَ إِنْ حَفِظْتَهَا تَعِشْ سَعِیداً وَ تَمُتْ حَمِیداً 🟢اى نور دیده، پسرم، وصيّت مرا به خاطرت بسپار، تا به سعادت زندگى كنى و به شهادت بميرى! یَا بُنَیَّ إِنَّهُ مَنْ قَنِعَ بِمَا قَسَمَ اللَّهُ لَهُ اسْتَغْنَی 🟢اى نور دیده، پسرم، هر كس قناعت ورزد به آنچه براى او معيّن شده است بى نياز مى‏گردد وَ مَنْ مَدَّ عَیْنَیْهِ إِلَی مَا فِی یَدِ غَیْرِهِ مَاتَ فَقِیراً  🟢و هر كس چشمان خود را بدوزد به آنچه در دست دگرى است از فقر و مسكنت مى‏‌ميرد وَ مَنْ لَمْ یَرْضَ بِمَا قَسَمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ اتَّهَمَ اللَّهَ تَعَالَی فِی قَضَائِهِ 🟢و هر كس راضى نباشد به آنچه خداوند براى وى مقدّر نموده است خداوند را در حكمش متَّهم داشته است وَ مَنِ اسْتَصْغَرَ زَلَّةَ نَفْسِهِ اسْتَعْظَمَ زَلَّةَ غَیْرِهِ 🟢. و هر كس لغزش خودش را كوچك بشمارد لغزش غيرش را بزرگ مى‏شمارد. وَ مَنِ اسْتَصْغَرَ زَلَّةَ غَیْرِهِ اسْتَعْظَمَ زَلَّةَ نَفْسِهِ 🟢 و هر كس لغزش دیگری را كوچك بشمارد لغزش خودس را بزرگ مى‏شمارد. یَا بُنَیَّ مَنْ كَشَفَ حِجَابَ غَیْرِهِ انْكَشَفَتْ عَوْرَاتُ نَفْسِهِ 🟢اى نور دیده، پسرم، هر كس كه پرده عصمت غير را بدرد زشتيهاى خانه او دريده خواهد شد. وَ مَنْ سَلَّ سَیْفَ الْبَغْیِ قُتِلَ بِهِ 🟢و هر كس شمشير ستم را از غلاف بكشد خودش به آن كشته مى‏‌گردد. وَ مَنْ حَفَرَ لِأَخِیهِ بِئْراً سَقَطَ فِیهَا 🟢و هر كس براى برادرش چاهى بكند خودش در آن سقوط می‌نمايد. وَ مَنْ دَخَلَ مَدَاخِلَ السُّفَهَاءِ حُقِّرَ 🟢و هر كس با سفيهان همكلام گردد حقير مى‌‏شود. وَ مَنْ خَالَطَ الْعُلَمَاءَ وُقِّرَ 🟢و هر كس با علماء بياميزد صاحب وقار مى‏‌شود وَ مَنْ دَخَلَ مَدَاخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ 🟢و هر كس داخل شود در محلهاى زشت متَّهم مى‏گردد. یَا بُنَیَّ قُلِ الْحَقَّ لَكَ وَ عَلَیْكَ 😂فرزندم حق را بگو گرچه به نفع تو یا به ضرر تو باشد وَ إِیَّاكَ وَ النَّمِیمَةَ فَإِنَّهَا تَزْرَعُ الشَّحْنَاءَ فِی قُلُوبِ الرِّجَالِ 🟢و از نمّامى و سخن چينى بپرهيز، چرا كه در دلهاى مردان تخم كينه مى‏كارد. یَا بُنَیَّ إِذَا طَلَبْتَ الْجُودَ فَعَلَیْكَ بِمَعَادِنِهِ فَإِنَّ لِلْجُودِ مَعَادِنَ وَ لِلْمَعَادِنِ أُصُولًا وَ لِلْأُصُولِ فُرُوعاً وَ لِلْفُرُوعِ ثَمَراً وَ لَا یَطِیبُ ثَمَرٌ إِلَّا بِفَرْعٍ وَ لَا فَرْعٌ إِلَّا بِأَصْلٍ وَ لَا أَصْلٌ إِلَّا بِمَعِدْنٍ طَیِّبٍ 🟢اى نور دیده، پسركم، اگر جود كردن را خواستارى به معدنهاى جود روى آور!... یَا بُنَیَّ إِذَا زُرْتَ فَزُرِ الْأَخْیَارَ وَ لَا تَزُرِ الْفُجَّارَ فَإِنَّهُمْ صَخْرَةٌ لَا یَنْفَجِرُ مَاؤُهَا وَ شَجَرَةٌ لَا یَخْضَرُّ وَرَقُهَا وَ أَرْضٌ لَا یَظْهَرُ عُشْبُهَا. 🟢فرزندم اگر خواستی زیارت کنی اخیار از امت را زیارت کن نه فاجران را چون فاجران همچون خره‌های سختی هستند که هیچ آبی از آنان بیرون نیاید و همچون درختانی هستند که برگی از آنان نیفتد و زمینی هستند که هیچ گیاهی در آنها نروید قَالَ عَلِیُّ بْنُ مُوسَی علیه السلام فَمَا تَرَكَ أَبِی هَذِهِ الْوَصِیَّةَ إِلَی أَنْ مَاتَ 🟢امام رضا علیه السلام می‌فرماید پدرم این وصیت را تا آخر عمرش ترک نکرد تمام. ---------- امام شناسی ج۱۶ص 507