🌼🌼🌼🌼🌼🌼 🌼🌼🌼🌼🌼 🌼🌼🌼🌼 🌼🌼🌼 🌼🌼 🌼 #رمان🌵📿 #عاشقانه⛓♥️ -رمان‌حوریہ‌ی‌سید #پارت_دوازدهم خودمو‌عقب‌‌کشیدم کنار‌دیوار‌چشامو‌ روی‌هم‌ فشردم واشکام به سختی از گونه هام لیز خوردن زیر لب صلوات می‌فرستادم قلبم تو سینم میکوبید انتظار داشتم تا دقایقی دیگه با بدترین لحظه ی زندگیم رو به رو بشم به خودم جرأت دادم و به داخل مسجد نگاه کردم سید و عباس همو بغل کرده بودن و هق هق گریه میکردن😳 گریه هاشون از من شدید تر بود من فقط به نذر ۲هزار تاییم فکر میکردم😐🤦🏻‍♀ همین جور هاج و واج خیره شدم بهشون😶! که در همون حین نشستن یه گوشه ی مسجد مدت زیادی حرف زدن منم که دیدم اینجوریه رفتم سمت واحد خواهران و گرم صحبت با هم مسجدیام شدم یادم می اومد که عباس بچگیاش یه دوستی داشت که اسمش محمد موسوی بود اونا هم تو مدرسه باهم بودن هم توی مسجد. ولی نمیدونم چرا این به ذهن من نرسید که ممکنه این همون محمد موسوی باشه،فقط در سایز و ابعاد بزرگتر! وقتی با عباس سوار ماشین شدم سکوت کردم یکهو عباس گفت وای میدونی کیو دیدم؟ -آره محمد موسوی بود دیگه! -وای وای نرگس ، وقتی نگاش کردم قند تو دلم آب شد چقدر عوض شده بود ، درست هفت سال میشه که از هم جدا شدیم آخرین بار که دیدمش فقط ۱۶سالمون بود... شاید اگر به خاطر درس و مشق مسجد رو ول نمی‌کردم اینهمه سال فراق اون رو نداشتم - خب چرا دیگه از هم سراغی نگرفتین؟ - نمی دونم، هرزگاهی بهش فکر میکردم ولی مشغول درس و مدرسه شدم بعدشم که کنکور بودو... نشد دیگه ، دست سرنوشت بود ! #به‌قلم_هانیه‌باوی🌾🌸 ✨』

#از_جهنم_تا_بهشت #پارت_دوازدهم 📚 بعد از ورودشون خاله مریم من رو یه آغـ ـوش گرم مهمون کرد خون گرمیشون رو دوست داشتم اصلا انگار نه انگار که چندسال بود من رو ندیده بودن. مامان باباها نشستن تو پذیرایی و من هم به اصرار بچه ها مهمون اتاقشون شدم. به محض ورودمون شروع کردیم به تعریف کردن و یاداوری خاطرات گذشته برعکس بقیه اقوامی که از وقتی عمو برگشته بود دیگه خیلی ندیده بودمشون( یعنی از ۷٫۸ سالگی) تا ۱۲٫۱۳ سالگی هنوز هم زهراسادات اینا جزو فامیلای صمیمی بودن و بعد از اون دیگه سرگرم درس شدم و حتی از طریق تلفن و اس ام اس هم دیگه ارتباطی نداشتیم. بعد از یک ساعت که نفهمیدم چجوری گذشت با صدای مامان هرسه رفتیم پایین. مامان_ دخترا بیاید میخوایم بریم حرم. ملیکا_ چشم خاله اومدیم. . . . . . تو ماشین دوباره طبق معمول با غرغر هدمو سرم کردم و شالم رو هم کشیدم جلو و بعد از این که چادرمو از تو کیفم در اوردیم رسیدیم. پیاده شدم و چادرم رو سرم کردم. برگشتم به سمت ماشین عمواینا ( پدر زهراسادات) که با لبخند ملیکا که پشت سرم بود مواجه شدم. ملیکا_ چقدر چادر بهت میاد. _ عهههه. ولم کن بابا بیا بریم. راه افتادیم سمت حرم جایگاه آرامش من سلامی زیر لب گفتم و وارد شدم. . . . . ساعت ۸ شب بود.تو حرم از مامان و بابا جداشده بودیم و قرار بود ساعت ۸دم در باشیم. رو به دخترا گفتم بدویید و به دنبال این حرفم به سمت خروجی راه افتادم. رسیدیم به بیرون حرم ولی مامان اینا نبودن ای وای نکنه رفته باشن. یه دفعه یه نفر دستشو گذاشت رو شونه من و مصادف شد با جیغ کشیدن من. امیرعلی_ عههه اصلانمیشه با تو شوخی کرد دختر؟ _ عههه. سکته کردم. بعد با چشمای درشت شده از تعجب ادامه دادم _ وای داداشی کی اومدی؟ و با این حرف و حالت من بچه ها و امیر ترکیدن خودمم خندم گرفته بود. امیرعلی_ ببخشید نمیدونستم باید اجازه بگیرم ابجی خانم. صبح رسیدم مامان گفت قمین منم اومدم اینجا… #رمان_مذهبی #رمان