ذکریا همیشه در سلام‌ کردن به کوچک و بزرگ سبقت می‌گرفت و همه‌ی خانواده شیفته‌ی این اخلاق او بودند، خوش‌خنده بود و تبسم از لبانش محو نمی‌شد، هر زمانی که از خواب بیدارش می‌کردم، تا چشمانش را باز می‌کرد، لبخندی به من می‌زد و سلام می‌داد؛ هیچ‌ وقت عصبانی نمی‌شد. از کودکی تا زمانی که ازدواج کرد، سعی می‌کرد از لحاظ مالی، خانواده‌اش را درک کند؛ مثلا اگر دوست داشت اردوی مشهد برود و ما هزینه‌اش را نداشتیم، اعتراضی نمی‌کرد و با دوستانش همراه نمی‌شد؛ ذکریا در همه‌شرایط احترام من و پدرش را حفظ می‌کرد. #شهید_ذکریا_شیری به روایت مادر شهید @shahid_mohsen_hojaji_ya_hosein 🌹🍃