#ارسالی #دلنوشته گفته بودم اومدی وصلم کنی ... یادته برادر ؟ میخام برات بگم چطور وصلم کردی ... سالها پیش وقتی یه دختر دور از شهر و استان خودم تو یه شهر تنها و دلشکسته روزهام سپری می شد ،سالهایی بود که جنگ سوریه به اوج خودش رسیده بود ...از هر شهر و دیاری یکی یکی شهید میومد و گلزار شهدای رشت هم که جای دنج خلوتم بود کم شهید به خودش ندید ...شهید بابک نوری ،شهید سیرت نیا شهید کوچک زاده و ... شب های قدرم کنار اونا سر می شد ... غریب که باشی دنبال یکی می گردی درد و دل هاتو بهش بگی ... خدا که همیشه بوده و هست ، ولی من یه جور عجیبی به دست برادرنه شون دل بسته بودم ...کم هم دستمو نگرفتن ... بالاخره مادر که یکی باشه خوب بلده چطور بچه هاشو بهم وصل کنه ...یکی از این شب ها گفتن شهید داریم ...ولی این شهید از سوریه نیست ، تو زاهدان شهید شده ... رفتم،شلوغ بود،کمر خواهر خم شده بود و چند نفری میاوردنش...شاید فکر میکردم میفهمم کمر خم شده یعنی چه ... شماها و امثال شما که رفتید ...اما میدانی کمر خم شده یعنی چه؟ دنیا که ماندنی نیست میروی که پرواز کنی، پر و بال پرواز از عزیزت می گیری و می روی ... اما آن که بال شکسته می ماند چه کند با شکسته بالی اش ...آقا مصطفی،گفتند ۲ سال آخر عمرت سیستان و بلوچستان بودی... من از این دیار هم خاطره ها دارم ... از آن وقتی که یک دختر کم سن و سال بودم و چشم انتظار...وصل شدم ... به همین اشتراکات کمِ زیاد ... برادر ... برای دلهای تنگِ کوچکی مانند دلِ تنگِ فرزندانت دعا کن ... خیلی زیاد .. #روز_جانباز #شهید_مصطفی_نوروزی @shahid_nourozi