﴾﷽﴿ . القصه؛ روزی روزگاری دیوِ فتنه داعش عزم ایران کرد! . قهرمان‌های شهر که همیشه بیدار بودن، رفتن سراغش. اون هم نه در خاک خودشون بلکه؛ کیلومترها دور از خونه و کاشانه شون. چون براشون مهم بود که پای اون دیو زشت و سیاه که کوچک ترین جنایتش سر بریدن بود، به کشورشون باز نشه... . رفتند و باهاش جنگیدن. قهرمانانه شکستش دادن. همچین بینی اونو به خاک مالیدن که اربابهای غول حساب کار دستشون اومد... . با خونِ سرخ خودشون هم یک خط قرمز دور حرم و کشورشون کشیدند تا کسی نگاه چپ به ناموسشون نکنه... . اما یک عده بی انصاف از همون کشورش که حالا تو امنیت و خوشی بود، بلند شدند و داد زدند که اینا قهرمان نیستند، اینا #پول گرفتند و رفتند!!! پول! همون چیزی که ارزش یک زخم برداشتن هم نداره چه برسه به مُردن...! . دل خانواده‌هاشون خیلی گرفت، حتی اون پسر شش، هفت ماهه ای که از دلتنگی باباش، تند تند دست می‌کشید روی عکسش و هی صداش می‌کرد بابا... بابا... بابا، تنها راه برطرف کردن دلتنگیش هم بوس کردن #عکس باباش بود... . اما خب... اونا هم خدایی دارن، همون خدایی که تو سخت ترین شرایط هوای بنده‌هاشو داره... . حالا تکلیف اون‌هایی که زخم زبون زدند چیه؟! کاش تو خلوت خودشون این فیلم چند ثانیه ای رو ببینن و از خجالت آب بشن.....! . حکایت همچنان باقی‌ست... . پ‌ن: فرزند شهید محمدخانی (عمار) و دلتنگی‌اش برای پدر @shahid_roohollah_ghorbani

||•اگر برای ابد هوای دیدن تو نیوفتد از سر من چه کنم؟•|| #عكس #شهید_روح_الله_قربانی @shahid_roohollah_ghorbani