🔸 خبرگزاری اسپوتنیک روسیه 🔹 ارتش رژیم صهیونیستی، ۳۵ موضع را در نوار غزه هدف حمله قرار داد و این حمله را 'شدیدترین حمله هوایی در ۴ سال اخیر' دانست. 🆔 @YjcNewsChannel @shahid_vahid_farhangi_vala

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📙 نام کتاب: #نورالدین پسر ایران 📖 شماره صفحه: 60 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ رد شنی تانکها هنوز روی زمین مشخص بود. تانکها سیم خاردارها را زیر شنیهای خود گرفته و رفته بودند! یقین داشتم این اتفاق نمیتواند بدون اطلاع نیروهای خودی انجام بگیرد: «حتماً کسی سهل انگاری کرده و یا حتی با دموکراتها همکاری کرده.» آنجا به ما گفتند: «دیشب وقتی متوجه حرکت دو تانک شدیم درگیری رخ داد.» اما هیچکس زخمی نشده بود. انگار یک درگیری مصلحتی بود! با پرس و جو و فشار ما معلوم شد مسئول منطقه دیشب کسی را در منطقه کشیک نگذاشته بود. ناراحتی مان دو چندان شد. همراه چند نفر از نیروهای ارتشی دنبال شنی تانکها راه افتادیم. قبل از حرکت در مورد مقدار سوخت تانکها هم اطلاعاتی جویا شدیم و راه افتادیم. حدود پنج کیلومتر دنبال رد شنی تانکها حرکت کردیم و به یک روستا رسیدیم. اهالی روستا حرکت شبانه تانکها را از ده شان دیده بودند. به راهمان ادامه دادیم و در محدوده دره مانندی هیکل زمخت تانکها را دیدیم. معلوم بود بنزین تانکها تمام شده است. کسی آن دور و بر نبود اما کالیبرها را از روی تانکها باز کرده و همراه گلوله ها برده بودند. تانکها صدمه ای ندیده بودند. به نظر میرسید آنها را منفجر نکرده اند تا بروند بنزین بیاورند و دزدی بزرگشان را به ثمر برسانند! بنزینی را که همراه داشتیم توی باک تانکها خالی کردیم و از نیروهای ارتشی که همراه ما آمده بودند سوار تانکها شده و آنها را به مقر باز گرداندند. فردای آن روز فرمانده پادگان ارتش مهاباد که واقعاً انسان مؤمن و متعهدی بود سراغ ما آمد. میگفت: «بیایید پادگان به شما آموزش بدیم. شما باید از همۀ سلاحها سر در بیارید. @shahid_vahid_farhangi_vala

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📙 نام کتاب: #نورالدین پسر ایران 📖 شماره صفحه: 61 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ میبینید که اینجا بعضیها تانکها رو از سنگر بیرون میکشن و تحویل دموکراتها میدن. در آینده شما باید از این کشور حمایت کنید...» با تأکید او سه چهار نفر از جمله فندرسکی و چند نفر از بچه های مراغه رفتند و آموزش تانک، توپ و برخی سلاحهای سنگین را دیدند. فرمانده پادگان گاهی سراغ ما می آمد و در ستاد برایمان کلاس میگذاشت. سرهنگ لایق و مؤمنی بود. میگفت: «شما که نیومدید اما من خودم اومدم به شما یاد بدم.» با ما آخت شده بود، گاهی از سرِ درد میگفت: «ای کاش به جای یه پادگان نیرو، یه گروهان نیرو مثل شما داشتم!» خبر شکسته شدن حصر آبادان در اوایل مهرماه ما را هم پر از شور و شعف کرده بود. آن روز در ستاد بودیم که با شنیدن این خبر بزرگ همه بالای پشتبام رفتیم تا تکبیر بگوییم. خیلی زود طنین رگبار دموکراتها در میان الله اکبرها پیچید و درگیری شروع شد در حالی که همۀ ما پشتبام و بیرون سنگر بودیم. دستور دادند سریع پایین برویم. در پله ها اورکت یکی از برادران قزوینی توجهم را جلب کرد. گلوله اورکتش را سوراخ کرده بود. پرسیدم: «زخمی شدی؟!» با تعجب گفت: «نه!» گلوله از پشت اورکتش را پاره کرده بود فاصله یک سانتیمتر یا حتی کمتر میتوانست او را شهید یا حداقل زخمی بکند اما حالا داشت پارگی اورکتش را میدوخت! مهاباد روزهای آرامی را میگذراند. امنیت کامل داشت مفهومش را بر سر اهالی شهر ـ که چند سال شاهد درگیریهای هر روزه بودند ـ میگستراند، درگیریهایی که قربانی زیادی از اهالی گرفته بود. @shahid_vahid_farhangi_vala

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📙 نام کتاب: #نورالدین پسر ایران 📖 شماره صفحه: 62 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ اطراف مهاباد پاکسازی شده بود و من به شدت هوای رفتن به جنوب را کرده بودم. پاییز سال 1360 تصمیم گرفتم از سپاه کردستان تسویه حساب کرده و به جنوب بروم. از طرف دیگر ماه محرم در پیش بود و دلم هوای عزاداریها و دسته های «شاخسی» تبریز را کرده بود. میخواستم عاشورا را در تبریز باشم، رفتم پیش برادر صالح و درخواست چند روز مرخصی کردم اما او قبول نکرد. هر چه گفتم جواب درستی نداد و کارمان به بحث و جدل کشید. حداد پادرمیانی کرد و به من گفت: «لااقل دو روز بمان بعد برو.» اما من نمیپذیرفتم، چون میدانستم روز عاشورا جاده ها بسته خواهد شد. میترسیدم کار طول بکشد و من در بازگشت با جاده های بسته و پرکمین روبه رو شوم. حداد میگفت: «این دو روز را بمان و برو مأموریت، خودم میفرستمت تبریز.» اما گوشم بدهکار این حرف نبود. مدتی بود دموکراتها از سمت تپه شهید مهدیزاده پیش می آمدند، توپ 106 و دوشکا میگذاشتند و شبانه پایگاه های ما را میزدند، حالا مأموریت ما این بود که زودتر از آنها برویم و کمین بزنیم. من خستگی ام را پیش کشیدم اما برادر صالح میگفت که این حرفها فایده ای ندارد و باید بروی! چون دید با زور کاری از پیش نمیبرد لحن صحبتش عوض شد و شروع کرد به درد دل: «سید! همین یک شب را برو. قبلاً هم به این مأموریتها رفتی...» قبول کردم. با خودم گفتم: «امشب هم مثل شبای گذشته.» نمیدانستم آن شب کمی فرق دارد! آن شب با دو تویوتا که تازه تحویل سپاه شده بود به محل مورد نظر رفتیم. کنار جاده پیاده و منتظر سیاهی شب شدیم تا از تپه ها بالا بکشیم. ما بیست وسه نفر بودیم که شش نفر از نیروهایمان از پیشمرگان کرد بودند. @shahid_vahid_farhangi_vala

بِینِ خُودِمـان بِمـانَد گـاهے! دلمـان مےخواهَـد دِلِ شما هَـم بـرای ما تَنگـ شَود... ! گاهی نگاهمان ڪنید اللهم الرزقنا شهادت🌷 #شبتون_شهدایی @shahid_vahid_farhangi_vala

﷽ ✨یا حیّ یا قیّوم ✨ 🌹سلام. صبح بخیر🌹 مقام معظم رهبری مدظله العالی روزه برای تقواست. 💫 چهارشنبه 💫 ☀️ ۹ خرداد ۱۳۹۷هجری شمسی 🌙 ۱۴ رمضان ۱۴۳۹ هجری قمری 🎄۳۰ می ۲۰۱۸ میلادی @shahid_vahid_farhangi_vala

دستها وقتے به آسمان مے رسند ڪه #دلت طعم خاڪے شدن را چشیده باشد ...✨ سلام خدا بر دستهایے ڪه خاڪ #جبهہ_ها را خانۀ خدا ڪردند. #صبحتون_شهدایی @shahid_vahid_farhangi_vala

حضرت علی عليه السّلام: "گاه چيزی را (از خدا) می‌خواهی اما به تو داده نميشود، و بهتر از آن به تو داده می‌شود." نهج البلاغة، ص: 399 @shahid_vahid_farhangi_vala

📺حاج قاسم سلیمانی: اگر بعضی از کارها با دیپلماسی قابل حل بود؛ هیچکس مصلحتر از امیرالمؤمنین(ع) و امام حسین (ع) نبود. ۹۶/۶/۳۰ ☑️ @Sh_Aviny @shahid_vahid_farhangi_vala

📹 #فیلم || چگونه از بن‌بست خارج شویم؟ 🔹برنامه «درس‌هایی از قرآن» حجت‌ا‌لاسلام قرائتی در حرم رضوی @aqr_ir @shahid_vahid_farhangi_vala

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📙 نام کتاب: #نورالدین پسر ایران 📖 شماره صفحه: 64 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ در ابتدای ستون حرکت میکردم و بیسیمچی پشت سرم بود. بقیه نیروها به ستون پشت سر ما می آمدند. در حال حرکت بودم که احساس کردم چیزی در سیاهی حرکت میکند. خیره شدم اما چشمانم در آن تاریکی عمیق چیزی ندید. به یکباره یاد آقاجان افتادم. بچه که بودم وقتی شبها با او به باغ میرفتم گاهی فکر میکردم چیزی در تاریکی از مقابل من عبور کرد. آقاجان میگفت: «نه! چیزی نیست، خیال کردی کسی دیده ای...» آنجا هم به خودم گفتم شاید خیالاتی شده ام. بدون اینکه به بیسیمچی که پشت سرم بود چیزی بگویم به حرکتم ادامه دادم. چند قدم نرفته بودم که باز احساس کردم چیزی از جلوی چشمم رد شد. از یکطرف فکر میکردم آنچه در سیاهی شب دیده ام چیز خاصی نیست و از طرف دیگر به دلیل حساسیت منطقه و مأموریتمان نمیتوانستم مثل قدیم فکر کنم. محل حرکت ما کانالی بود که به روستا میرسید. تصمیم داشتم در طول کانال به تناوب یک نفر را بگذارم تا به هنگام درگیری نیروهای ما به اشتباه همدیگر را نزنند. روی همین فکر خواستم برگردم و یکی را آنجا بگذارم اما ناگهان کسی از قسمت غربی کانال بیرون پرید و اسلحه اش را جلوی سینه ام گرفت. خشکم زد! لوله اسلحه به سینهام چسبیده بود. چنان غافلگیر شده بودم که برای پنج شش ثانیه بیحرکت ماندم، در حالی که اسلحه آماده در دستم بود و آن را قبلاً از ضامن خارج و روی رگبار گذاشته بودم. حتی انگشتم روی ماشه بود اما گویی در آن ثانیه ها هیچ کاری از من ساخته نبود. چشمم به آن دموکرات بود که آماده بود کارم را برای همیشه تمام کند... ماشه را فشرد اما اسلحه اش شلیک نکرد! یک لحظه به خودم آمدم. انگشتم را روی ماشه فشار دادم و او با اولین گلوله نقش زمین شد. @shahid_vahid_farhangi_vala

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📙 نام کتاب: #نورالدین پسر ایران 📖 شماره صفحه: 64 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ همین صدا نیروهای خودمان را هم هشیار کرد و درگیری شدت گرفت. معلوم شد دموکراتها قبل از ما به روستا آمده و کمین زده اند. از فکر اینکه کسی که در ابتدای حرکت ما را آن طوری بدرقه کرد از این قضیه باخبر بوده، خیلی دلخور شدم. خوشبختانه متوجه شدم کسی از نیروهای دشمن کنار صخره های انتهای کانال نیست. از آن سمت نه صدای کسی می آمد و نه گلوله ای. به بچه ها گفتم سریع خودشان را به آن سمت بکشند. آن تخته سنگهای بزرگ پناه خوبی برای ما بودند. در همه این مدت گرچه درگیر بودم اما حالم خیلی بد بود. همین قدر میدانستم در محاصره هستیم و اگر نجنبیم کارمان سختتر خواهد شد. صدای آر.پی.جی هایی که بچه ها میزدند با صدای گلوله هایی که بر سنگها کمانه میکرد، صدای نیروهای خودی و دشمن، همه را در حالتی میشنیدم که گویی هنوز آن اسلحه را بر سینهام فشار میدهند! برای اولین بار به خودم میگفتم که ترس در ابتدای درگیری چقدر میتواند دست و پای آدم را ببندد! در اثنای نبرد به بیسیمچی که نزدیکترین فرد در کنار من بود گفتم: «به نیروهای پشت سر بگو در حال تیراندازی عقب بکشن.» اما او گفت: «من نمیرم.» یک نفر دیگر هم که صدای مرا شنیده بود گفت: «منم نمیرم.» دستور عقبنشینی به بقیه نیروها رسید و آنها رفته رفته عقب کشیدند در حالی که ما سه نفر در آن نقطه به شدت درگیر بودیم. احساس کردم دموکراتها رفته رفته جلوتر می آیند. میخواستم به آن دو نفر همراهم بگویم سعی کنند جایشان را در طرفین سنگها تغییر داده و تیراندازی را گم کنند تا دشمن نتواند به راحتی جای ما را بفهمد، @shahid_vahid_farhangi_vala