❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . [📖] رمان:《 #توبه_نصوح 》 [ #قسمت_اول ] _ در رو پشت سرت ببند با اشاره ی سر و دستش، بدون اینکه برگردد به من فهماند که متوجه شده و با ضربه ی محکمی در بسته شد. از صدای به هم خوردن در از جا پریدم و شدیدا صورتم جمع شد. انگار پتکی به سرم فرود آمد و اخمم تا نوک بینی ام کشیده شد و با دندان های روی هم فشرده چند تا فحش آبدار نثار افشین کردم که خنکی دلچسبی مرا به خودم آورد. پنجره باز بوده و باعث شده در محکم به هم کوبیده شود. بیچاره افشین... توی خانه انگار بمب ترکیده بود. تکه های باقیمانده ی چیپس و پفک و ظرف های پاره شده ی ماست و پوست و هسته ی میوه های نیم خور شده حال آدم را به هم میزد. مسابقه ی فوتبال بارسا و رئال را مگر میشد تنها دید؟ افشین و دار و دسته ی ارازل همراهش هرازگاهی مهمان آپارتمان من بودند. راستش را بخواهید چندان با آنها خوش نبودم اما توی دوران تنهایی و به عبارتی بی کسی از هیچی بهتر بودند. حوصله تمیزی نداشتم. ساعت از ۲ بامداد می گذشت. پاکت سیگارم را برداشتم و به بالکن اتاق خوابم پناه بردم. آپارتمانم طبقه ی پنجم بود و به عبارتی آخرین طبقه. از آپارتمان های خیلی بلند و شلوغ خوشم نمی آمد اما هر خانه ای که اجاره می کردم باید آخرین طبقه باشد و همیشه این را سر لوحه ی انتخابم قرار داده بودم. محله ای که به تازگی در آن ساکن شده بودم تلفیقی بود از بافت قدیمی و جدید. جدید آن که مسلما خانه های بازسازی شده بودند که به دست پیمانکاران و برج سازان مثل قارچ از گوشه و کنار بافت سنتی سر برآورده بودند و بافت قدیمی شاید متعلق بود به کسانی که نمیتوانستند از گذشته و خاطرات دورشان دل بکنند و راضی به تخریب نمیشدند. درست پشت آپارتمان یعنی روبه روی بالکن اتاق خوابم کوچه باغی بود که حتی یک آپارتمان در آن پیدا نمی شد. همه خانه های تک واحدی و حیاط های پر از درخت کهنسال و پنجره ها و ایوان هایی از جنس خانه ی مادربزرگه. همه خواب بودند و سکوت خاصی، بخصوص روی آن کوچه حاکم بود. درست رو به رویم به ارتفاع پنج طبقه پایینتر و در یکی از آن خانه های قدیمی صدای جیر جیر باز شدن پنجره ای مرا متوجه کرد که پُک محکمی به سیگارم بزنم و ناخودآگاه دقیق شوم به سمت صدا... #نویسنده_طاهره_ترابی [⛔️] ڪپے تنها‌باذڪرمنبع‌موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_اول خودش را میان آینه ی قدی ورانداز کرد. کت و شلوار سرمه ای رنگ و پیراهن سفید و مدل مویی که جذابیت اش را چندین برابر کرده بود اورا به هیبت یک تازه داماد درآورده بود. روز عید فطر بود و صبح، نماز عید خوانده شده بود و به رضایت حاج رسول قرار بود عصر همان روز، صیغه محرمیت بین حسام و حوریا خوانده شود و مراسم نامزدی شان برگزار گردد. شیرینی یک ماه روزه داری و تجربه ی اولین سال تزکیه ی نفس، با روز نامزدی و وصالش با حوریا پر حلاوت شده بود. حسام بی قرار بود. تنهایی همه ی کارهایش را راه انداخته بود. حلقه نامزدی تک نگین زیبایی که با وسواس آن را سفارش داده بود به همراه چادرنماز و روسری و سبد گلی که باب دلش بود، گوشه ی میز وسط مبلمان چیده شده بودند و فقط مانده بود تحویل جعبه ی شیرینی مخصوصی که قرار بود افشین و النا از قنادی معتبر شهر بگیرند و به حسام ملحق شوند و رهسپار کلبه ی عشق اساطیری حسام گردند. دلش برای تنهایی اش گرفت اما حال و هوای قشنگش را با این حس ویرانگر که سالها حسرت به دلش انباشته بود خراب نکرد و بار دیگر از چپ و راست خودش را توی آینه دید زد. ساعت را به مچش انداخت و با ادکلن دوش گرفت و با صدای زنگ آپارتمان به سمت در خیز برداشت. افشین و النا هم با آراستگی میان چارچوب در آپارتمان ظاهر شدند. افشین آپارتمان را روی سرش گذاشته بود و سوت زنان به دور حسام می رقصید. به غیر از جعبه ی شیرینی، یک سینی تزئین شده با تورهای ظریف سفید و نباتی، همراهشان بود که میان آن، یک کله قند تزئین شده و یک دفتر زیبا و قلمی به زیبایی و آراستگی همان دفتر و یک آینه و قرآن و چند شاخه نبات تور زده و یک ظرف نقل و سکه از محتویات سینی تزیین شده در دست النا بود. چشم های حسام برقی زد و النا در جواب نگاه مشتاق حسام گفت: _ شرط می بندم از اینا نخریدی. حسام همانطور ذوق زده سینی را از النا گرفت و گفت: _ نه... اصلا نمی دونستم باید بگیرم. النا با ذوق به سمت بقیه ی هدیه ها و سبد گل زیبای روی میز رفت و گفت: _ اینا برای عروس خاطره میشه. شاید آقایون اهمیتی ندن ولی برای عروس دونه به دونه ش شعف و خوشحالی میاره. و بعد با ذوق گفت: _ چه جعبه های شیشه ای قشنگی. خیلی با سلیقه هدیه ها تزئین شدن. حسام دکمه ی سر آستینش را وارسی کرد و گفت: _ دادم توی همون گل فروشی تزئین کردن. دیر نشه... بریم؟ افشین پس گردنی به حسام زد و گفت: _ هول نکن، دیر نمیشه. باهم همه ی وسایل را توی ماشین حسام گذاشتند و از این کوچه به خانه ی عشق کوچه پشتی، راهی شدند. ادامه دارد... #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

🍂🌸🍂🌸🍂🌸🍂 🌸🍂🌸🍂🌸🍂 🍂🌸🍂🌸🍂 🌸🍂🌸🍂 🍂🌸🍂 🌸🍂 🍂 #رهایی_از_شب #ف.مقیمی #قسمت_اول🌈 گاهی روزگار به بازیهای عجیبی دعوتت میکند وتو را درمسیری قرار میده که اصلا تصورش هم نمیکردی!!پانزده سال پیش هیچ گاه تصور نمیکردم مغلوب چنین سرنوشتی بشم! ااااااااااههههه..!!!!!!این روزها خیلی درگیر کودوکیهامم.چندسالی میشه که خواب آقام رو ندیدم. میدونم باهام قهره.شاید بخاطر همینه که بی اختیار هفته هاست راهم رو کج میکنم به سمت محله ی قدیمی و مسجد قدیمی! با اینکه سالها از کودکیهام گذشته هنوز گنبد و مناره ها مثل سابق زیبا و باشکوهند.من اما به جای اینکه نزدیک مسجد بشم ساعتها روی نیمکتی که درست درمقابل گنبد سبز رنگ مسجد وسط یک میدون بزرگ قرار داره می‌نشینم و با حسرت به آدمهایی که باصدای اذان داخل صحن وحیاطش میشن نگاه میکنم.وقتی هنوز ساکن این محل بودم شنیدم که چندسالیه پیش نماز پیر ومهربون کودکیهام دیگه امامت این مسجد رو به عهده نداره و از این محل نقل مکان کردن به جای دیگری. پیش نماز جدید رواولین بار دم در مسجد دیدمش.یک تسبیح سبز رنگ به دست داشت و با جوونایی که دوره اش کرده بودند صحبت وخوش وبش میکرد.معمولا زیاد این صحنه رو میدیدم.درست مثل امروز!!! او کنار مسجد ایستاده بود با همون شکل وسیاق همیشگی ومن از دور تماشاش میکردم بدون اینکه واقعا نیتی داشته باشم این چند روز کارم نشستن رو این نیمکت و تماشای او و مریدانش شده بود.! شاید بخاطر مرد مهربون کودکیهام، شاید هم دیدن اونها حواس منو از لجنزاری که توش دست وپا میزدم پرت میکرد.آره اگر بخوام صادق باشم دیدن اون منظره حس خوبی بهم میداد.ساعتها روی نیمکت میدون که به لطف مسئولین شهرداری یک حوض بزرگ با فواره های رنگین چشم انداز خوبی بهش داده بود مینشستم و از بین آدمهای رنگارنگی که از کنارم میگذشتند تصویر اون جماعت کنار در مسجد حال خوبی بهم میداد.راستش حتی بدم هم نمیومد برم داخل مسجد و اونجا بشینم.اما من کجا و مسجد کجا؟!!! ادامہ‌دارد... 🍂 🌸🍂 🍂🌸🍂 🌸🍂🌸🍂 🍂🌸🍂🌸🍂 🌸🍂🌸🍂🌸🍂 🍂🌸🍂🌸🍂🌸🍂