【 ݥڪٺݕۮࢪسشۿۮݳ🇵🇸 】
[کاناݪ از خط عشق تا #رمان_ضحی #قسمت_صدونودونهم ژانت نگاه گنگش روبه رضوان دوخت و من به رضوان اشاره
[کاناݪ از خط عشق تا شھدا]
#رمان_ضحی
#قسمت_دویست
خداروشکر مثل ما نیستن
ماتابخوایم یه دختر شوهر بدیم یکی دوسال طول میکشه!اینا تو یه سال بچه اولشونم میارن!خوبه دیگه
خنده ریزی کردم و آهسته به خودم اشاره کردم: خدا همه موانع ازدواج جوانان رو از روی زمین برداره
الهی آمین
کتایون از خنده به سرفه افتاد و رضوان تا بناگوش سرخ شدحنانه دلجویانه گفت:نه فدات شم باور کن منظور من چیز دیگه ای بود!
چشمکی زدم:میدونم
کلا گفتم خداریشه بهونه بعضیا رو بخشکونه که دیگه نتونن مردم آزاری کنن
رضوان دلخور لب زد:این چرت و پرتا چیه میگی؟گفتم: چیه حرف حق تلخه؟
_من بهت احترام میذارم به فکر آینده تم اونوقت این جای تشکرته؟
_قبول داری مثل خاله خرسه محبت میکنی؟
سردرددلش باز شد:
بابامن که حرف غیر منطقی نمیزنم شرایط رو میبینم که یه چیزی میگم
مثلا همین داداش آرزو که اون سری گفتم
پشت کردم ولب زدم: باشه بعدا
الان خسته ام از پس زبونت برنمیام
شب بخیر
به کتایون که مسواک به دست از اتاق بیرون میرفت گفتم: میشه چراغ رو خاموش کنی؟
***
کش وقوسی به تنم دادم و خجالت زده از مهمان نوازی صاحب خانه رو به حنانه گفتم:
یه پیام بده از حاج آقاتون بپرس این پسرا رسیدن یا نه!کی میخوایم راه بیفتیم ۱۲ ساعته اینجا اتراق کردیم تو این شلوغی
حنانه گفت:والا قبل ناهار حاجی رو دیدم تو حیاط گفت ما چهار حرکت میکنیم حالا بچه ها هروقت وهرجا بهمون رسیدن رسیدن
کتایون متعجب گفت:یعنی بعد اینهمه پیاده روی بی استراحت همینحوری بیان با ما تا شب؟صورتم از دلتنگی جمع شد:نه بمونیم یکم بخوابناینجوری از پا می افتن
رضوان گفت: مخصوصا احسان که پشت میز نشینه
باز رضا به ورجه وورجه عادت داره
حنانه لبخندی زد: داداش مام که هیچی؟
رضوان سرش رو پایین انداخت و سکوت کرد
رو به حنانه چشمکی زدم و پرسیدم: راستی حنانه داداشت چکاره بود؟!
_چاپ خونه چی!
رضوان تصحیحش کرد: انشارات دارن
چشمک دوم رو به حنانه زدم: چشمت روشن حنانه خانوم
انگار بعضیا بهتر از شما میشناسن آقا داداشتونو
حنانه هم با خنده پی کنایه م رو گرفت: چه فایده وقتی از این همه شناخت گوشه چشمی حاصل نمیشه ضحی جون
داداش طفلی من چند ماهه خونش تو شیشه ست و بعضیا شب سر راحت به زمین میذارن
میبینی؟رضوان کلافه از جاش بلند شد:
من میرم یه کمکی به این بنده خداها بکنم خونه پرمهمون شده
تا بیرون بره با خنده بدرقه ش کردیم و بعد به حنانه گفتم:خیالت راحت تا آخر همین سفر عروس خودتونه فقط بسپرش به من لِم این تحفه دست منه
حنانه با خواهش و خنده گفت:
خدا خیرت بده ضحی جون خیر از جوونیت ببینی مردم بس که پیغام پسغام بردم آوردم این حسین دیگه کشته منو
لبخندی زدم: خیره ان شاالله
حل میشه
پنج دقیقه مونده به ساعت چهار،آماده و کوله به دوش،از صاحبخانه خداحافظی و تشکر کرده، زیر نخل حاشیه ورودی باغ منتظر سبحان ایستاده بودیم که کتایون دستی به تنه ی درخت کشید:این نخلم خیلی درخت قشنگیه هایه تنه بیابون رو سرسبز میکنه
از دور سبحان رو همراه باقی پسرها دیدیم کتایون گفت: إ مثل اینه داداشت اینا هم رسیدن
جلو رفتم و بعد از حال و احوال رو به رضا پرسیدم: کی رسیدید؟
_دوساعتی میشه چطور؟
همونطور که راه می افتادیم و وارد کوچه میشدیم پرسیدم: اصلا استراحت کردید؟
خستگیتون در رفت؟
لبخند شیرینی زد: آره بابا
وقت واسه خستگی در کردن همیشه هست
الان وقت راه رفتنه
به ژانت که با دقت از خرمای روی نخلی عکس میگرفت اشاره کرد:
وایسا رفیقت عقب نمونه
بقیه کمی جلوتر در حرکت بودن و ما ایستاده به انتظار ژانت
راه که افتاد با دیدنمون گفت: چیزی شده؟
منتظر من نشید من خودمو بهتون میرسونم
رضا با همون حالت محجوب همیشگی جواب داد: شما اینجا غریبید جایی رو نمیشناسید لطفا اگر خواستید بایستید به ما بگید منتظرتون وایسیم اگر خدای نکرده گممون کنید
ادامه نداد و راه افتاد
ژانت با لبخند ریزی رو به من لب زد: چه داداش نگرانی داری!
_نگران نیست مواظبه!
راستی ژانت عکسایی که میگیری، با ذکر نام خودت راضی هستی توی آلبوم اربعین منتشر بشه؟صورتش رو جمع کرد: توی چی؟
_آلبوم اربعین یه نمایشگاهه که چند تا از دوستای رضا هرسال کار میکنن نشریه اش هم چاپ میشه کانال مجازی هم داره
عکسای اینجوری خیلی به دردشون میخوره
خصوصا عکسای تو که حرفه ای هستن
فوری گفت:حتما با کمال میل همه عکسها مال شما فقط با این شرط که اسمی از من نباشه چون میترسم بعدا اونجا به مشکل بخورم
به هر حال ممکنه دیگه
_باشه عزیزم پس من شرطت رو میگم بهش
حالا یکم سریعتر بیا برسیم به بقیه
...
خسته واز نفس افتاده کنار جدول زیر عمود نشست و پاهاش رو دراز کرد:
دیگه نمیتونم با این کفش راه بیام
پاره شده پام روی آسفالت کشیده میشه!کتایون با دقت نگاهی به کفش و بعد به پاش انداخت:آخه این چیه تو پات کردی واسه پیاده روی
اصلا حواسم به کفشت نبود!
بہ قلمِ #شین_الف