[کاناݪ از خط عشق تا شھدا‌] #رمان_ضحی #قسمت_صدوپنجم کم کم حال خوش معنوی هم با نماز پیدا می کنن این نمازی که ما آدمای عادی میخونیم شاید به اندازه تمرینات ابتدایی یوگا هم انرژی نداشته باشه اما اگر با دائمون و یحافظون رسوندیش به جایی که تیر از پات کشیدن و دردی حس نکردی دیگه میشه گفت هیچ چیز در جهان نمیتونه مثل این نماز تولید انرژی کنه یعنی می خوام بگم ساختار طوری طراحی شده که امکان دسترسی بسیار بالاست بالاتر از هر چیزی اینکه تو چقدر میبری بسته به نوع استفاده خودت داره زیباترین صورتی که توی این جهان میتونه رخ بده قطعاً نمازه چه چیزی زیباتر از ارتباط با خدا اونهم با روش دلخواه خودش در این کره خاکی وجود داره ما راحت از کنار این امکان که برای هممون فراهمه می‌گذریم ژانت_ قضیه تیر چی بود _ توی یکی از جنگها یک تیر به پای امیرالمومنین علی‌بن‌ابیطالب فرو میره که چون عمیق بوده تحمل نمی کرده که برش دارن یعنی دردش زیاد بوده در نهایت خودش میگه من نماز میخونم شما تیر رو بردارید چون میدونه که در نماز آرومه و حواسش معطوف به خداست چشم هاش از شگفتی برق زد: _ چقدر عجیب! کتایون حرفش رو قطع کرد: _ ولی شما یک داستان دیگه هم دارید که علی بن ابیطالب توی نماز انگشترش رو به فقیر داده چطور اونجا حواسش به اطرافش هست اینجا نه؟ _من نگفتم حواسش به اطرافش نیست حواس که محدود به مکان نیست روح همزمان میتونه به همه جا مسلط باشه و غرق خدا و ارتباط با خدا هم باشه نماز مستی و صوفی گری نیست که از خود بیخود بشیم آگاهی محضه متوجه خدا هستی ولی هر چیزی رو اراده کنی میتونی بهش توجه داشته باشی و در دایره توجهت وارد کنی به خصوص اینکه این مسئله هم جهت با قرب به خدا باشه کمک به فقیر هم خواست خداست نماز یعنی تمرکز بر تقدیس و پرستش خدا یعنی تو آنقدر بر این مسئله متمرکزی که وقایع دیگر رو درون این دایره راه نمیدی اما اگر حادثه مهمی رخ بده تو آگاهانه این حادثه رو درون این فضا و تمرکزت راه میدی و درک میکنی من گفتم دردی رو احساس نمیکنه دلیلش هم آرامش روانی ایه که در نماز حقیقی حاصل میشه عجیب هم نیست طرف تمرکز میکنه روی تخت میخ میخوابه و دردی حس نمی کنه کسی که بتونه اعصابش رو به حد نرمال آروم کنه طبیعتاً این براش مقدور میشه نماز ظرف خوبی برای این تمرین هاست اگر آدم مستعد باشه تمرین آرامش اعصاب تمرین تمرکز البته هدف نماز فقط عبادت خداست اما این جایزه های جانبی رو هم داره دیگه برای آدم مثل روزه که گفتم اما هدف همون ادبه صدای اذان از گوشیم بلند شد با لبخند از جام بلند شدم: _من وقت ادبمه با اجازتون! بہ قلمِ #شین_الف