خدا رحمت کنه حاج آقای مصطفی دخت پیرمرد نورانی و باصفا و بسیار با تقوا یادم نمیره دبیرستان بودم و به غایت لاغر و استخوانی با تب و عطش مطالعه و کتاب به میزان بسیار زیاد حاج آقا مصطفی دخت مغازه داشت که چند قفسه هم کتاب داشت وقتی دبیرستان تمام می‌شد و از میدان جهاد پایین میومدم تا چهارراه بهارستان، به مغازه حاج آقا که می‌رسیدم، پشت ویترین مغازه شان قفل میشدم و می‌ایستادم و کتابها را دید میزدم‌. ی روز دعوتم کرد داخل. 🔺پسر کی هستی پسر جان؟ 🔺حاج عبدالرسول حدادپور 🔺می‌شناسمش، سلامش برسون 🔺بزرگیتون می‌رسونن. 🔺تو به کتاب علاقه داری؟ 🔺 بله، خیلی. 🔺می‌خونی؟ چیا میخونی؟ 🔺هر چی بیاد دم دستم. از مطهری و شریعتی تا صالحی و جعفری و سهراب و... 🔺حواسم بهت هست که میایی کتاب ها را میبینی و میری. خونتون کتاب هم داری؟ 🔺کم. از دوستام و اینا میگیرم. 🔺میفهمم. خانواده ها همین که از پس خرج و مخارج درس و مدرسه و یومیه بربیان، خیلیه. چه برسه کتاب و ... کی بیشتر تشویقت می‌کنه که کتاب بخونی؟ 🔺مادرم. 🔺بله، دختر عموجهانگیر. خدا رحمتش کنه. شما یادت نیست. خیلی قدیم ها، یادمه وقتی قصه های امیرارسلان نامدار پخش میشد، مردم خونه عمو جهانگیر جمع می‌شدند. 🔺 بله، از مادرم شنیده بودم. 🔺خب گفتی کتاب نداری اما قرض میگیری. بیا اینجا هر کتابی خواستی ببر. بهت قرض میدم. 🔺واقعا؟! ینی اشکال نداره نخرم؟ 🔺برای تو نه، نمی‌خواد بخری. اما هر از سه چهار روز باید برگردونی. 🔺حتما. خاطر جمع. 🔺الان هم هر کدوم میخوای انتخاب کن و ببر. 🔺حاج آقا شرمنده واقعا، دستتون درد نکنه. 🔺انتخاب کن. بردار. 🌷روحش شاد🌷 #حدادپور_جهرمی