#خاطره_شفاهی اردوی توانمندی سازی راویان راهیان نور بود. منم توفیق حضور داشتم. با حاج آقا عباس اکبریان و حاج آقای غضنفری و حاج آقای رضایی هم اتاق بودم. هر مناسبتی قرین یک خاطره از جنگ بود. سعی می کردم مطالب رو یادداشت کنم ولی خیلی هاش هم از دستم در می رفت. یکی از اون مطالب ناب و زیبا این بود. حاج عباس کنار حاج حسین رضایی دراز کشیده بودند. یه دفعه حاج عباس به حاج حسین رضایی گفت: 🌷یادته بیت المقدس شش یه اسیر پایین صخره افتاده بود، بچه ها سینه خیز می رفتند تا بتونند بهش آب و غذا برسونند؟؟ 🌷گفتم: حاجی یه بار دیگه تکرار کن چی شده بود. 🌷حاج عباس گفت: بیت المقدس شش در منطقه ی خرمال و روی ارتفاعات صخره ای انجام شد. 🌷یه موقع بعد عملیات ما متوجه شدیم که یه عراقی پایین صخره ها افتاده و مجروح شده. از طرفی نمی تونستیم بهش نزدیک بشیم. چون در تیررس قرار داشتیم و بچه ها رو می زدند. از سمت دیگه دلمون هم می سوخت. 🌷بچه ها برای اینکه لااقل کمکی بهش داشته باشند، سینه خیز خودشون رو به نزدیک صخره ای که مشرف به مجروح عراقی بود می رسوندند و براش آب و غذا رو از بالای صخره به پایین پرت می کردند. 🌷آخرش هم نمی دونم نجات پیدا کرد یا نه... گفتم: حاجی اینا شبیه افسانه هست. 🌷آدم برای کمک رسوندن به دشمنش که مجروح شده خودش رو بخواد به خطر بندازه که آب و غذایی به او برسونه ولی در مکتب پرورش یافتگان اهل بیت علیهم السلام اینا وظیفه هست و همین هاست که جنگ ما و انقلاب اسلامی ما رو متمایز از همه جنگ ها و انقلاب های دنیا نموده است.